ismi lazım değil bir kız tanıyorum
evlendi, oğlu oldu, eşi ile ayrıldı, çocuğuna 4 yaşına kadar baktı
sonra başkasını sevdi, evlendi, evim uzak dedi çocuğunu kendi annesine verdi (kadın çok iyi baktı)
haftada 1 gün aldı yanına
sonra yeni adamdan bir çocuk doğurdu
ilk oğlunu eşi ben alıyorum dedi, karşı çıkmadı kız, adam aldı ama babaanneye verdi, o bakıyor
bu arada kız yeni evliliğinden bir çocuk daha doğurdu
ilk çocuğunu da bazen 15 günde bir, bazen ayda bir gördü
en son ilk çocuğu gördüğümde
konuşması bile değişmişti, o deli dolu cıvıl cıvıl çocuk gitmiş
yerine durgun, sessiz, gülmeyen bir çocuk gelmişti...
her kelimesi gerçek...
Yok ya cidden anlayamıyorum şu an...
Bence olayı fazla duygusallığa vuruyorsunuz.Kadın çocuğunu evlatlıktan reddetmiyor ya da ''Dünyayı terkediyorum ben Mars'a gideceğim'' de demiyor.Şehir değiştirecek başka bir adamla evlenecek bu kadar...
Ama yorumları okuyunca kadın sanki çocuğunu bir daha görmek istemediğini söylemiş gibi yorumlar...Yapmayın yahu.
Daha önce de dedim.Eğer konu sahibi erkek olsaydı yani bir baba ve böyle bir ikilem içerisinde kalsaydı,evlenmek istediği kadını seçseydi şehir dışına çıksaydı çocuğunu ayda 1 görseydi kimse bir şey demeyecekti.Kimse o adama ne biçim babasın sen demeyecekti.Ama konu sahibi kadın olduğu için anne olduğu için sanki çocuk yüzde 100 onun yanında kalmak zorundaymış gibi düşünülüyor.Bu çok yanlış bence.
Yok çocuğu annesi büyütmüş babası büyütmüş konu sahibi çocuğu çok sevmemiş oraları da beni alakadar etmiyor.Bana göre önceliği çocuğu olmalı ama belki o öyle düşünmüyordur.Ben fikrimi belirtirim ama böyle bir konu açtığı için ya da benim gibi düşünmediği için linç etmeye hakkım yok.
Öncelikler farklı da olabilir sonuçta.Bana göre belki annem babamdan önce kardeşim gelir başka birine göre belki evladından önce annesi gelir vs vs.Nasıl ki kardeşimi anne ve babamdan daha önce gördüğüm için bana ''ne biçim evlatsın sen'' denilemeyeceği gibi,kocasını ya da başka birini çocuğundan daha çok seven insana da buna benzer bir ithamda bulunulmasını doğru bulmuyorum.Kadın çocuğumu sevmiyorum demiyor.Seviyordur ama sevgisi sizinki gibi yoğun bir sevgi değildir.İmkansız mı değil.
Aidiyet duygusu? Bağ kurabilme yoksunluğu? Marjinal olacam derken ıskaladıkĺarınız hayat karartir.İşte bu örnekte olacak. Benim ütopyamın simülasyonu gibi. Babasında kalcak. Babasının yeni eşiyle kalcak. Annesine gidicek annesinin eşiyle tanışcak. Dedesi anneannesi, kah teyzesinde kah amcasında halasında vb bilimum akrabalarda da kalır illaki.
Çok kötüBizim de var boyle bir tanidigimiz...boşandılar anne çocuğu babaya birakti baba da kendi annesine. Simdi ikisinin ayri ayri çocukları var baskalarindan. O yavrunun sucu neydi?
Onu her gördüğümde tüylerim ürperiyor ... İnsanlar çok çok merhametsiz.
Keşke "Beğen" butonunun yanında "Bayıl" butonu da olsaydıson saatlerde ben çok yorum yaptığım ve siz de "cidden anlamıyorum şu an" yazdığınız için cevap yazayım istedim
öncelikle bunu yapan yani evlenip çocuğunu 15 günde - ayda 1 görmeyi göze alan babaya da aynı tepkiye yakın bir tepki verirdim ben. "yakın" dememin sebebi ise hemen hemen tüm çocukların, annelerine babalarından daha düşkün oluşu.
yani hayata bir kere geliyoruz doğrudur, aşk her zaman bulunmuyor, bu da doğrudur ama bu çocuklar dünyaya kendiliğinden gelmiyor. bizler kendimiz isteyerek yapıyoruz o çocukları, dolayısıyla sorumluluklarını almak durumundayız. 30 yaşındayım, gencim hayatı yaşamalıyım diyerek, bu sorumluluğu başkasına atamayacağımız kadar önemli bir sorumluluk bu bence.
bence kadın çocuğunu terk etmese de terk etmeye yakın bir konuma getiriyor. 7 yaşındaki bir çocuk için "anne" kavramı çok önemli.
ama benim tepki verdiğim şey, konu sahibinin bunu direkt kabulleniyor olması. diyemiyor ki şunu denedim, bunu denedim olmadı, olmuyor. iki hayatı birleştirmeyi denemiyor (yeni eşi ve çocuk).
sevgisinin yoğun olmaması hiç imkansız birşey değil, ki bence bu konuda böyle. buna da saygı gösterilmeli mi, aslında evet gösterilmeli çünkü zorla güzellik olmaz, ama insan çocuğa acıyor, üzülüyor, ister istemez de bunu yansıtıyor. yani bunu hoş karşılamak da çok mümkün olmuyor.
ben zaten konu sahibinin çocuğu yanına almasının iyi olacağını düşünmüyorum. sizin tabirinizle "öncelikleri farklı olan", "sevgisi yoğun olmayan" bir kadın, yeni evliliğinde, eşiyle-çocuk arasında olabilecek tatsızlıklarda, o çocuğu ezdirtir zaten.
umuyorum ve tüm kalbimle diliyorum ki çocuğun babası, çok çok çok değer veriyordur oğluna...
Keşke "Beğen" butonunun yanında "Bayıl" butonu da olsaydı
Aynen. Hiç dayanamamcanım teşekkür ederim
çok üzülüyorum vallahi çocuklarla ilgili olumsuz konulara
Yok ya cidden anlayamıyorum şu an...
Bence olayı fazla duygusallığa vuruyorsunuz.Kadın çocuğunu evlatlıktan reddetmiyor ya da ''Dünyayı terkediyorum ben Mars'a gideceğim'' de demiyor.Şehir değiştirecek başka bir adamla evlenecek bu kadar...
Ama yorumları okuyunca kadın sanki çocuğunu bir daha görmek istemediğini söylemiş gibi yorumlar...Yapmayın yahu.
Daha önce de dedim.Eğer konu sahibi erkek olsaydı yani bir baba ve böyle bir ikilem içerisinde kalsaydı,evlenmek istediği kadını seçseydi şehir dışına çıksaydı çocuğunu ayda 1 görseydi kimse bir şey demeyecekti.Kimse o adama ne biçim babasın sen demeyecekti.Ama konu sahibi kadın olduğu için anne olduğu için sanki çocuk yüzde 100 onun yanında kalmak zorundaymış gibi düşünülüyor.Bu çok yanlış bence.
Yok çocuğu annesi büyütmüş babası büyütmüş konu sahibi çocuğu çok sevmemiş oraları da beni alakadar etmiyor.Bana göre önceliği çocuğu olmalı ama belki o öyle düşünmüyordur.Ben fikrimi belirtirim ama böyle bir konu açtığı için ya da benim gibi düşünmediği için linç etmeye hakkım yok.
Öncelikler farklı da olabilir sonuçta.Bana göre belki annem babamdan önce kardeşim gelir başka birine göre belki evladından önce annesi gelir vs vs.Nasıl ki kardeşimi anne ve babamdan daha önce gördüğüm için bana ''ne biçim evlatsın sen'' denilemeyeceği gibi,kocasını ya da başka birini çocuğundan daha çok seven insana da buna benzer bir ithamda bulunulmasını doğru bulmuyorum.Kadın çocuğumu sevmiyorum demiyor.Seviyordur ama sevgisi sizinki gibi yoğun bir sevgi değildir.İmkansız mı değil.
Benim de birebir tanik oldugum bir ortam var bununla ilgili.ismi lazım değil bir kız tanıyorum
evlendi, oğlu oldu, eşi ile ayrıldı, çocuğuna 4 yaşına kadar baktı
sonra başkasını sevdi, evlendi, evim uzak dedi çocuğunu kendi annesine verdi (kadın çok iyi baktı)
haftada 1 gün aldı yanına
sonra yeni adamdan bir çocuk doğurdu
ilk oğlunu eşi ben alıyorum dedi, karşı çıkmadı kız, adam aldı ama babaanneye verdi, o bakıyor
bu arada kız yeni evliliğinden bir çocuk daha doğurdu
ilk çocuğunu da bazen 15 günde bir, bazen ayda bir gördü
en son ilk çocuğu gördüğümde
konuşması bile değişmişti, o deli dolu cıvıl cıvıl çocuk gitmiş
yerine durgun, sessiz, gülmeyen bir çocuk gelmişti...
her kelimesi gerçek...
Benim de birebir tanik oldugum bir ortam var bununla ilgili.
Akraba kisisi cok genc , 23-24 yasinda galan. Esinden ayriliyor. Cocugunu yanina alip baska bir sehre gitmekten bahsediyor.
Ve o an ortamdaki anneanne ve teyzeler hep birden atılıyor.
' Sen delirdin mi, bu yasta cocukla bir daha evlenemezsin, birak babannesine o buyutsun , sen nasilsa evlenirsin cocuk ayagina bag olur ..'
Bunu diyenlerin hepsi anne hatta torunları bile var.
tabi ben dehset icindeyim (hamileydim o donemler) nasil insanlarin icine dustugume bakip kendime ve o yavrucaga acinakla mesgulum..
bebek o ara 1 yasini yeni geciyordu.
anne dedikleri gibi yapti cocugu birakti
ve hatta hemen evlendi.
cocugunu memlekete geldikçe goruyordu.
sonraları gorme sıklığını azaltti, memlekete geldi ama cocugu gormeden gitti.
niye biliyor musun, cocuk gorunce ayrilmak istemiyor cok agliyormus, anne de aglamasini istemiyormus..
dilime cok beddua geliyor ama banane, Allah görsün. O kizin bebegini birakip gitmesinde katkisi olanlardan da kat kat cikarsin insallah.
Arkadaşlar durum şu; 8 yıllık evliliğim yıllar öncesinde fiilen bitmiş olsa da çocuğum için aynı evi ev arkadası modunda paylaşmaya devam ettik fakat ben farklı bir ile atandım ve son bir yıldır evi de ayırdık ve bu süreçte hayatıma çok sevdiğim saygı duyduğum yanında huzur bulduğum beni seven sahiplenen benimle evlenmek isteyen düzgün bir insan girdi ..Çocuğumun babası boşanmayı çoktan kabullenmiş durumda hatalarımı biliyorum mutlu olmak seninde hakkın diyor fakat ailem boşanmama kesinlikle karşı onu da aşabilirim fakat en önemli sorun sevdiğim adamla yeni bir yuva kurarsam oğlumdan ayrı bir şehirde yaşamak zorunda olmam (oğlum 7 yaşına girmek üzere).Ne yapacağımı bilmez haldeyim bir tarafta evlat diğer tarafta hayatımın geri kalanını yanında geçirmek istediğim çok sevdiğim adam..ki o da eşinden ayrılmış ve annesinde kalan bir kızı var..Ben birkaç gün önce 30 uma yeni bastım,sevmek sevilmek kendimi yanında mutlu huzurlu ve güvende hissettiğim adamla evlenmek istiyorum kalbim deli gibi bunu istiyor peki ama oğlumdan nasıl ayrı kalacağım uykularımı yitirdim seçim yapamıyorum en son kendimden vazgeçicem lütfen bana yardım edin...
evet bu yönde aleyhinde delil bulunursa asla vermezler çocuğu ona.
riske attığı şeylere bak.
umarım aynı evde filan yaşayıp görgü tanığı filan yapmamışlardır etraflarında.