Hasta olunca chucky olan oğlum.

Bakın taşlayacaklar çıksın şimdiden taşlasın ama bence cücük kadar çocuğun ağzına bakıp iş yapmam

Öyle arkadaş olalım falana da inanmıyorum, ebeveyn ayrı arkadaş ayrı. 30 yaşında kadınım cücük kadar çocuk kendini benimle eşit tutamaz. Ebeveynin otoritesi her zamn olmali, benim catim altinda yasayanlar evimin kurallarina saygi duyar o kadar

Benden çıkan çocuğa hesap verecek de değilim canıma yettiğinde yeter artık derim susar oturur çok da kafamı bozarsa artık ne yapayım hırplamaktan başka çarem kalmaz. Annelerimiz terliği basmaktan gocunmazdı bakın hepimiz ne kadar efendi olduk.

Şİmdi konu sahibesi siz ya da eşiniz bir kez olsun bu çocuğa kızıp, yeter kes artık dediniz mi? Demediniz bence. O yüzden şımarıp tepenize çıktı şimdi de indiremiyorsunuz. Basın terliği bir kere hiperaktivite de kalmaz psikolojik problem de. Sizin çocuğun sorunu şımarıklık net
Ben dedim.
Evde bağrış seslerim 2 kat üstümüzden duyuluyormuş.
Oda cezası da var, yakasından tuttuğum gibi gidip koyduğum.
Yemek seçtiği için sofraya oturtmadığım aç bıraktığım, o yemeyi yiyene kadar başka bir şey vermediğim günler oldu.
Ayakkabısını giymiyor diye evden çıplak da çıkardım vs.
İşlemiyor ya işlemiyor, daha da deliriyor daha daha manyağa bağlıyor.
Geçen evde videosunu çekip öğretmenine attım, kadın şok oldu ‘burada hiç böyle bir çocuk değil adeta sinir krizi geçiriyor oğlunuz’ diyor.

Tamam idrak belki yapmadı şımarttı diyelim, e ben yaptım da sonuç gene aynı:)
Ha bunları yaptıkça ne oldu, çocuk özgüvenini kaybetti, içine kapandı o ayrı.
O da benim vicdan azabım ama sevmek de sövmek de olmadı.
Ayrıca malum bir küçüğü de var, onu da aynı yöntemle ben yetiştiriyorum.
Yaramazlıkta nirvana olsa da, yok yahu ne huyu ne suyu benziyor, bambaşka bir çocuk.
Abisini örnek alıyor, ona deliriyorum ama bende hata olsa, o da öyle olurdu diyorum artık.
Aşamadığımız bir durum var, bizden öte.
Yaradılışa ne yapsak ket vuramıyoruz, buna inanıyorum artık.
 
benim kizim da seninkinin 1 tik alti.
4.5 yasinda hergun okuldan sikayet.
oglum otizmli ondan bu kadar cekmiyorum.
gecen matilda filmini izledik -bilmeyenler icin spoyler : cok kotu bir ailesi olan super gucleri olan bi kizi ogretmeni sonunda evlat ediniyor- keske beni de ogretmenim alsa annem olsa dedi :olamaz:
ben bazen kizimin da otizmli oldugunu dusunuyorum, su 30 lu 40li yaslarda topluma adapte olamayip gidip kendine teshis koyduranlardan.
boyle dusununce biraz daha tolere edebiliyorum deliliklerini :deli: çünkü ayni hatada ogluma toleransim 90sa kizima 30 normalde :KK43:

Ne desem bilemedim. Sizi kırmak istemiyorum yanlış bir kelam edip. Ancak özel bir çocuğun kardeşi olmak konusunda İnternette bir araştırma yapabilirsiniz.

Benim oğlum okulda sorunlu bir çocuk değil. Hiç şikayet almadım. Sadece yakın çevresine karşı böyle.
 
Valla benim kizimda 3 yasinda ben sert davraniyorum yeri geldiginde ve artik yapmamasi gerekenleri biliyor ve gelip bana diyorki " annecim bana kizma tmm " 😂😂 bende diyorumki sen akilli durursan anneyi babayi dinlersen ben sana hic kizmam sonra gelip opup sariliyor artik😅😂basardim sukur


Cocugun inatcisi cok zor!! Bi ara cok yasadim
 
hasta olucam ve tgünlük ihtiyaclarimi karsilayamicam öyle mi :KK70: yazip yazip sildim. cok fazla söz hakki tanimayin bence . hastayken bir uyumak , yemek yemek filan tartismaya acil degildir . hasta degilken bile tartismaya acik degildir . anne ac ve yemek yicek ! bu kadar . @arya yazmis hastasiniz ve dinlenmeniz gerek , anne uyucak cünkü iyilesmesi lazim ve ben uyurken sana baban bakacak ! diyip ayriliyorsunuz yanindan . gidip uyuyorsunuz. uyumucaksiniz bile dinleniyorsunuz. evet anneyiz ama köle degiliz , biz iyiysek ancak iyi bakabiliriz. cok gecmis olsun ikinizi de .

Teşekkür ederim. Aslında normalde çok taviz veren bir anne değilim birçok konuda. Ancak dediğim gibi ikimiz belden hasta olunca ben hastayım sen hasta olsan da git ben dinlenicem demek mümkün olmuyor. Ben diyemiyorum ya da.
 
Çocuğum yok ama veteriner hekimim. Benim hiç bir hastam ilaç almak istemiyor. Isırmaya çalışanlar, tırnaklayanlar, kaçanlar, ağzını mıh gibi kapatanlar, tükürenler, kusanlar.. :ruh:
Bunların hiç biri ilacı vermemem için sebep değil. Ay kusuyo hayatımız bitiyo olamaz. En azından senin oğlan laftan sözden anlıyor. İlacını içersen çok sevdiğin abur cuburdan yiyebilirsin. İlacını içmezsen zorla ağzını açıp içiririm, kusarsan bir daha içiririm de bu kadar. İlaç içmemek ne ya? Bu ciddi bir durum yani.

Ahahjsjs en çok bu yoruma güldüm. Benim oğlanı getirsem mi acaba size. Aşıları da bitti ama tırmalıyor sık sık ajsjsjsj.

Valla sorun şu ki sinirim çabuk geçiyor. Mesela şu an geçti ve ben otoriter kimliğimi muhafaza edemiyorum altın büllüklüme karşı :) bu bir hata olabilir evet ama sinirim sürekli olmadığı için yumuşacık anne moduna geri dönüyorum.
 
Ben dedim.
Evde bağrış seslerim 2 kat üstümüzden duyuluyormuş.
Oda cezası da var, yakasından tuttuğum gibi gidip koyduğum.
Yemek seçtiği için sofraya oturtmadığım aç bıraktığım, o yemeyi yiyene kadar başka bir şey vermediğim günler oldu.
Ayakkabısını giymiyor diye evden çıplak da çıkardım vs.
İşlemiyor ya işlemiyor, daha da deliriyor daha daha manyağa bağlıyor.
Geçen evde videosunu çekip öğretmenine attım, kadın şok oldu ‘burada hiç böyle bir çocuk değil adeta sinir krizi geçiriyor oğlunuz’ diyor.

Tamam idrak belki yapmadı şımarttı diyelim, e ben yaptım da sonuç gene aynı:)
Ha bunları yaptıkça ne oldu, çocuk özgüvenini kaybetti, içine kapandı o ayrı.
O da benim vicdan azabım ama sevmek de sövmek de olmadı.
Ayrıca malum bir küçüğü de var, onu da aynı yöntemle ben yetiştiriyorum.
Yaramazlıkta nirvana olsa da, yok yahu ne huyu ne suyu benziyor, bambaşka bir çocuk.
Abisini örnek alıyor, ona deliriyorum ama bende hata olsa, o da öyle olurdu diyorum artık.
Aşamadığımız bir durum var, bizden öte.
Yaradılışa ne yapsak ket vuramıyoruz, buna inanıyorum artık.

O iş öyle değil İşte. Ilk çocuk yalnızdır. Annesi tutup yakasından odasına götürdüğünde yalnız ve çaresiz hisseder kendini. Bağırdığında ya pısar ya da dikenlerini çıkarır.

Ikinci cocuk evde yalnız değildir Birde abisi / ablası vardır.

Ve ikinci çocuk daha az kurallara buyur, Bu bir gerçek. Birinci yatma saati , yeme saati, Yok bilmem ne zirvalari olur.

Ikincide evde bir büyük olduğu için onun da etkisiyle kurallar esner.

Çocuklarına sözünü dinletmek için bağırıp, vuran , yaka paça savuran anneler yastığa başıni rahat koymamali. Yoksa alışıp gider buna. Hep daha fazlasını yapar.
 
Allah kolaylık versin. Aynı yaşta canavar bir kızım var ama sizin canavarın yanında levelı düşük kalıyor. Huysuz ve inatçıdır, bir şey istemiyorsa on gün dil dökseniz nafile. Şu kusma huyları da çok benziyor. Zaten bebekliği öğürmelerle, kusmalarla geçti, şimdi azıcık hasta olsun ya da bir şeye bozulup hunharca ağlasın, salıyor midesinde ne var ne yok. Artık evde kusma bölgeleri belirledik. Kusacak gibi hissediyorsa, gidip halısız bölgeye kusuyor. Hasta olduğunda da çok kusar, bu balgam, öksürük olayları fena öğürtüyor. Haliyle sıvı alması gerekiyor ama su bile içiremiyoruz sıpaya. En son sıvı kaybından hastaneyi boyladık, serumu yedi. O günden sonra epey akıllandı. İlacını içmezsen, sıvı almazsan bizim için sorun değil ama o zaman gördüğün gibi doktorlar serum takmak zorunda kalıyor, tercih senin diyoruz, tıpış tıpış yutuyor verdiklerimiz. Artık aba altından sopa taktiği oluyor ama yapacak bir şey yok.

Şu kakayla uyuma mevzusunda, kendi kendine temizlenebileceğini söyleseniz işe yarar mıydı? Belki de denemişsinizdir tabi, aklıma geldi öyle. Çok fena hasta olursun, mikrop kaparsın, hadi kendin yıka diye teşvik ettiğinizde bile çıldırır mı acaba? Saldırma, tırmala filan demişsiniz, üzüldüm gerçekten. Size bolca güç ve sabır diliyorum.

Korkutmak için değil ama bunu söylüyorum zaten. Bak ilaçlarını içmediği takdirde hastalığın geçmez ve iğne ya da serum vurmak zorunda kalırız. İster misin bunu? Diye soruyorum. Hayır istemiyorum ilacı içicem diyor. Ancak yine tükürüyor. Sabır imtihanı gibi çocuk. Tadı hiç güzel değil, güzel olsaydı içerdim diyor bir de.

Ben öyle göz hizasına inip uzun uzun cümleler kuran bir anne olmadım hiçbir zaman. Ama onu kandırmadım, yalan söylemedim, korkutmadım. Sadece gerçeği anlayacağı bir dilde en net haliyle söyledim. O da buna alıştı. Mesela geçen bir akrabanın arabasına binmek istedi. O da "arabanın karnı ağırıyor şimdi Binemeyiz" dedi. Oğlumun cevabı "arabaların karnı olmaz. Mazotu mu bitti?" oldu. Hani öyle kandırılacak, korkutulacak bir çocuk değil. Mutlak gerçeğe ulaşmak istiyor ve ulaşana kadar sorguluyor. Bedenim dışında dilim de çok yoruluyor :)
 
Hacamat yaptirirmisiniz ? Çocuklar üzerindeki olumlu etkilerini bir araştırmanızı tavsiye ederim. Önyargılı olmayın önce bir araştırın. ALLAH huzur versin size de oğlunuza da.

Önyargılı değilim. Ancak küçücük çocuğa hacamatın faydalarını anlatsam sizce anlar mı? Anlamaz. Bu durumda hacamat bu çocuk için onu kesip biçtikleri bir işkenceden ibaret olacak. Kaldı ki benim sıpa kan aldırırken bile sabit durmayan bir çocuk. Hacamat üç saniye süren bir işlem değil. Dolayısıyla iple falan bağlanması lazım. Onu da yapmayacağıma göre bu işlem ihtimaller arasında değil :)
 
Benim oğlumda aynıydı ilaç içmez kusardı..zaten bu yaş gurubu inatçı ve özgüvenli oluyor..mühim olan çocuğa her istediğinin olamayacağını kesin ve net bir dille anlatmak yoksa çocukların elinde oyuncak oluruz otorite sizde olmalı..Benim oğlanda okul ve kardeş olumlu etkili oldu..en önemlisi hem bedensel hemde ruhsal olarak önce annenin sağlığı siz iyi olunki çocuğunuza iyi bakın.

Okula gidiyor şu an ara tatilde. Kardeş düşünmüyorum :) okulun olumlu etkileri elbette oldu ama öğretmeni bile "istemediği bir şeyi asla yapmaz" diyor bana.
 
O iş öyle değil İşte. Ilk çocuk yalnızdır. Annesi tutup yakasından odasına götürdüğünde yalnız ve çaresiz hisseder kendini. Bağırdığında ya pısar ya da dikenlerini çıkarır.

Ikinci cocuk evde yalnız değildir Birde abisi / ablası vardır.

Ve ikinci çocuk daha az kurallara buyur, Bu bir gerçek. Birinci yatma saati , yeme saati, Yok bilmem ne zirvalari olur.

Ikincide evde bir büyük olduğu için onun da etkisiyle kurallar esner.

Çocuklarına sözünü dinletmek için bağırıp, vuran , yaka paça savuran anneler yastığa başıni rahat koymamali. Yoksa alışıp gider buna. Hep daha fazlasını yapar.
Yok, bizde tam tersi.
Araları çok az olduğu için, kurallar küçük için koyuldu çünkü büyük at koşturuyor, hepimizi parmağında oynatıyordu.
1 yaşında kuralı da çok anlayacak değildi zaten falan filan.
Çocuğa sözümü zaten dinletemiyorum sevsem de sövsem de, şimdi idrağın konusunu baltalamayayım da.
Böyle çocuklar ister 20 gün direnin ister 30, öyle böyle istediğini yaptırıyor.
Tekmeler savuran, tabakları fırlatan, kardeşine zarar veren ve aynı zamanda zırıl zırıl beyninizi delecek şekilde ama bu kırmızı kaşık diye ağlayan bir çocuk olunca yaka paça ortamdan ayırmak da zorundasınız.
Birlikten güç doğurmamak ve ekip işine döndürmemeleri için.
Ben hep söylerim benim çocuğu Allah başkasına verseydi 7 24 dayak yerdi diye.

İdrakta tek çocuk olduğu için onu derinden anlayabiliyorum, bu yöntemlere ihtiyacı yoktu, her şeyi en hasarsız şekilde yapmaya çalışıyor ve sonuç alamıyor.
Çünkü tek işi o, oğlunu layığıyla sağlıklı bir şekilde birey olarak yetiştirmek, kendinden ne götürdüğüne bakmıyor.
Ben iki türlüsünü de yaptım yine alamıyorum.
Ve küçüğü gördükçe, çocuk buysa büyüğü ne diyorum, benim kurallarım benim canım kanımdan benim öğretilerimde aynı muamele hatta küçüğe çok daha katıyım(abisi kıskanacak diye sevemedik bile onu) büyüyen çocukları bu kadar farklı yapan tek şey, doğarken yüklenen karakter.

Başka açıklaması yok.
 
Yakında Allah nasip ederse oğlum olucak ve konuyu dehşetle okudum 😳 etrafımda çok böyle çocuk görmüyorum, olanlar da var tabi ama bence oğlunuzun maşallahı var, çok zeki bi çocuk olucak ve siz onunla gurur duyacaksınız. Bu günler de eminim ki geçicek 🌹 annem, annelik büyük sabır işi der her zaman. Oğlunuza Allahtan biraz sukunet diliyorum ve size kolaylık versin aminnn

Bu da çevremin bana sürekli söylediği teselli cümlesi işte. Çok zeki, çok başarılı olacak vs. Çok zeki olması yönünde bir beklentim yok aslında. Ortalama bir zekası olsa kafi. Nriqz sakinleşsin istiyorum sadece. Teşekkür ederim :)
 
Çocukla ilgili tek kelime önerim yok.
Sabrınıza hayran kaldım.
Ben kendi sabrıma da hayran kaldım çocuktan sonra ama sizinki daha takdire şayan.

Ama ailenize ne hazırlığı yapıyorsunuz ya hu yapmayın Allah aşkına.
Kriz dönemi gelenin size faydası olsun.
Olmaz diyorsanız siz de parçalamayın kendinizi, makarna çorba hazır köfte falan geçirin.

Neyse ki ailem yarın geleceğini söyledi. Ben tüm hazırlığımı bitirip nerede kaldınız diye aradığımda söylediler ama...

Sabırlı bir insanım evet ama bunun bence sabırla bir ilgisi yok. Allahın herkese çekebileceği kadar sıkıntı, sorun verdiğine inanıyorum. Demek ki diyorum ben böylesine zor bir çocuğu kaldırabilecek güçteyim ki bana böylesi nasip oldu :)
 
Ne desem bilemedim. Sizi kırmak istemiyorum yanlış bir kelam edip. Ancak özel bir çocuğun kardeşi olmak konusunda İnternette bir araştırma yapabilirsiniz.

Benim oğlum okulda sorunlu bir çocuk değil. Hiç şikayet almadım. Sadece yakın çevresine karşı böyle.
ne demek istediğini anliyorum. ozel bi cocugun kardesi olmakla ilgili de cok fikrim var :)
malum 4 yildir tanisi olan bi cocugun annesiyim.
kizim hakkinda bu yargiya varmam su 2 satirlik mesaja yazdigim seyler degil tabii ki.
otizm gibi bozukluklar bazen genetik gecisli olabiliyor haliyle bebekliginden beri inceliyorum kizimi ister istemez.
gecen sene kizim da kreste iken hic sorun yaşamadık. hatta ovguler duyduk. bu sene biraz daha disiplinli bir egitim almaya başladılar ve sorunlar basladi.
umarim senin oglun sorunsuz devam eder okulda. en azindan turkiyede ilkokul egitimi bu kadar erken baslamiyor o yonden sansi var oglunun.
 
Sadece bisey dikkatimi cekti, babasi oglunuza kizarken hastaliktan perisan halde olsanizda oglani devraliyorsunuz..
Yapmayin..
Birakin kizsin, dovmuyor ki..
Babanin otorite figurunu darmadagin ediyorsunuz.
O cocuk kimden bi adim geri de olmak istesin ki?
Zaten ergen oldugunda sizi/ esinizi adam yerime koymayacak, simdi bari anne baba figuru olarak sizi almali..
Cocuk otorite figurune ihtiyac duyar, anne baba arkadas degil rehberdir..
O perisan halinizle yine cocugu devraldiginiz icin cocuga, “ sana baska biri kizarsa ben devreye girerim “ diyorsunuz aslinda..
O cocuk sonra tabi ne sizi ne baskasini takar.
Esinizin tavrina sinir olduysaniz, ertesi gun soyleyin ona mesela.
Isterse oglunuz tum gun honkursun , girip yatin yataginiza uyumasaniz da , acmayin kapinizi.
Annenin artik dayanamaz halde olduguna nasil empati yapacak?
Saldirip tirmaliyor tekme atiyor diyorsunuz.
4 yas bunun icin artik buyuk..
Benim oglum sacimi 3 yasindayken tutam tutam yolardi, cok uyardim elini cektim konustum yok durmuyor.
artik canima tak etti, yoluk yoluk sacla gezmeyi kim ister?
Guzellikle onune gecemedim.
Cok canimi yaktigi bi gun aynisi bende ona yaptim, sacini ayni siddetle cektim,
Kulaga hos gelmiyor evet ama baska care birakmadi..
Zaten dogumlar sonrasi incelen saclarimi eline oyuncak diye veremezdim.
Dedim bak ayni aciyi sen sacimi cekerken bende hissediyorum, birdaha yaparsan bende sana yaparim cunku canimi acitmani istemiyorum.
O tavri bicak gibi kesildi. O gun bugundur sacimi cekmez, kimsenin sacini cekmez.
Sizde icinize sinen bir yol bulup bu zorbaligina son verin.
Bu evde cocuk zorbaligidir.
Size de yazik..
Ben halinize cok uzuldum.
Benimde 2 tane cocugum var, cocuk bakmak zaten yipratici ama sizin yasadiginiz artik cok fazla

Aslında bana vurmayı uzun zaman önce bıraktı. Bu konuda asla taviz vermedim ve işe yaradı. Ancak o anki durum, babası kollarından tutup yatırmış ben de zorla altındaki bezi almaya çalışıyorum. O da o hengamede karşı çıkmaya çalışıyordu. Tekme ve tırmalama o esnada gerçekleşti. Normal zamanda bana vurmuyor, müsaade etmiyorum zaten.

Baba konusuna gelince daha önce babasına sinirlenip kafasına biblo fırlattığında o sinirle babası bacağına vurmuştu. Vurabilir çok sinirlenir ise, bundan emin olamıyorum. Döven bir baba değil ki buna izin vermem zaten ama oğlumuz ani ve sert bir tepki verirse eşim de sinirine hakim olamayabilir.
 
Off idrakcimm benim oğlan da seninkinin az değişiği.
Hele o hastalık zamanları bana panik ataklar geliyor, anlatamam nasıl histerik oluyorum.
En büyük korkumdur mesela, ya benim çocuğuma serum takılması gerekse ben ne yapacağım diye...

Her çocuk hastayken bir miktar huysuzlanir, ama benim oğlum anlatılmayacak kıvamda oluyor.
Asla kendine mudahele ettirmiyor, ateşi geçtim çocuk oksurse bile ağlıyor, ağlamaktan tıkanıyor, yada atesi varsa ağlamaktan katlayarak çıkarıyor.

En son öksürük olduğunda uykudan kalktığında su icse rahatlayacak, ama çocuk su içmek yerine anirmayi tercih ediyor, kendisini daha çok tıkıyor.

Bazı çocuklar görüyorum hasta ama sakin.
Kıskanıyorum onları 😁
Ben çocugum hasta olduğunda onun haline üzülmekten daha baskın sinir harbi yaşıyorum 😣
Bu sefer kendime sovuyorum ne biçim annesin sen diye..
Gibi gibi işte..

Tek tesellim Allah'tan artık büyüdü de pek hasta olmuyor.
Allah'tan duam mümkünse pek hasya olmayan, hasta olunca da kendine ve çevresine hayatı zindan etmeyen bir evlat olsun inşallah ikincisi 🙈

İyi bilirim o hasta olduğunda sinirlenince hasıl olan vicdan muhasebesini. Bak bugün 7de sızdı kaldı koltukta. Uyuyor hala. Günlerin uykusuzluğu, yorgunluğu. Acısı çıkıyor şimdi. Ben ise gidip gelip öpüyorum. Bugün benim kızıp odasına savurduğum yetmezmiş gibi babadan da zılgıt yedi altın büllüklüm ahajajs.
 
Sizin en büyük hataniz ne var ne yok sirtiniza yukluyorsunuz.

Yok babayla inatlasiyor, yanıma geliyor , Dur onuda sirtlanayim, babaligini da yapamıyor , onuda yukleneyim.


Eğer izin verirseniz birincisi olmasa 5. de nasıl davranması gerektiğini öğrenecek.

Ama ne babaya ne oğlumuza izin veriyorsunuz.

Yanınıza geldiğinde " babanla sorununu cozecegine eminim , Babam benden daha iyi sorun çözücü " değip değip yollayamaniz gerekiyor.


Babası bir yerden kafanızı çıkarıp sorumluluğunu alacağınızı adı kadar emin. Bu yüzden rahat.
Benim 3 yasinda kizim var acikcasi yazdiklariniza hak verdim babalar ilk bas bi bocaliyorlar ama zamanla onlar da ogreniyorlar babaligi bizler firsat vermiyruz herseyi yukleniyoruz .
Daha bu aksam bi olay yasadim esimin bi akrabasina gittik sonra disariya cikmam gerekti 3 kisi cikacaktik hava da soguk kizimi almak istemedim o da beni gondermek istemedi gitme deyip durdu bi ikna seramonisinden sonra neyse ikna oldu gidip geri gelecegimi anlattim .
Disarida da acele ediyorum aklim onda ya aglarsa ya aglama krizine girerse yani tutturma krizi de denebilir buna hem o yipranir hem yaninda birakip emanet ettfm gorumcemi yorar uzer diye baya rahat dolasamadim . Yanimdakiler dert etme az rahat ol babasi da orda nasilsa dediler ben de o babayla pek duskun degil bana dha cok duskun beni ister babasi pek egleyemez ki oyalamazki filan gbi seyler dedim . Herneyse geri dondugumde yaklasik 1 bucuk saat filan disarda kaldim bu arada esim icin dedklerimden utandjm cok guzel ilgilenmis oyalamis 😢😢
Biraz firsat vermek umursamamak da gerekiyor.
 
X