- 20 Ocak 2019
- 2.999
- 2.687
- 33
Buyuk oglum 5 kucuk daha 2 yasina girmedi.
Kiz olacaginin garantisi yok ki. Hem 3 cocuk benim icin fazla. Maddi olarak 10 cocugu bile kaldirabiliriz ama ben yetistirme konusunda tikaniyorum.
Diğer ikisi kaç yaşlarında ki?
Buyuk oglum 5 kucuk daha 2 yasina girmedi.Abim de aynı şekilde kızı olsun çok istedi. Üçüncü bebeği yaptılar ve o da erkek oldu. Şimdi 3 yaşında küçük. Ondan beri benden kız bebek bekliyor
Biraz daha iyiyim ama çok bitkin hissediyorum, mental olarak ve fiziken.Ee şimdi nasılsın?
Kesinlikle öyleBuyuk oglum 5 kucuk daha 2 yasina girmedi.
Kiz olacaginin garantisi yok ki. Hem 3 cocuk benim icin fazla. Maddi olarak 10 cocugu bile kaldirabiliriz ama ben yetistirme konusunda tikaniyorum.
Olur mu olur valla şu noktadan sonra her şeye inanırım.eski konunuzda üyeler size çocuğunuz olsun iyi anne olursunuz diye çok demişlerdi hatırlıyorum. artık sema kapıları mı açıktı, neydi, dua yerine gelmişolan olmuş artık, üzülüp de sabiyi huzursuz etmeyin derim.
Çok teşekkür ederim, çok tatlısınız. Bakalım neler olacak ilerleyen süreçteMerhaba ilk mesajınızi müthiş bir içselleştirme ve empati ile okudum. Sizin yerinizde ben olsa idim hastanede aynı tepkileri verirdim sanırım. Tüm sayfaları titizlikle okudum. Okurken de mideme kramplar girdi.
Müsaadenizle sizi takip etmek ve ilerleyen günlerde bu sanatçı annenin ve ponçik babanın ruh değişimlerini satırlarınızda yakalamak istiyorum.
Keşke tüm evlatlarımızın anne babası böyle aydın olsa.
Sevgiler
Öncelikle hayırlı olsun diyorumm :)Hamileyim! 5 hafta 6 günlük hem de! Daha birkaç gün önce insanlara "Koronada hamile kalınır mı ya lütfen biraz mantıklı olun, bu ne bilinçsizlik," diye akıl verirken hamileyim. Koronanın ortasında, en olmaz denilen anda hamileyim. Şaka gibi daha 2 - 3 hafta önce konu açtım ben buraya eşimle bebek yapmak istemediğim için kavga ettik diye! Orada millete vıdı vıdı laf yetiştirirken, korona bitsin ancak öyle olur o zamana kadar da kendimi hazırlarım derken de hamileymişim; bebek istiyorum diye konu açan kadına "Bu dönemde bebek mi olur," diye carlarken de. Millete akıl öğretirken ben salak gibi hamile kaldım.
İki gün önce sabah çok halsiz uyandım. Zaman geçtikçe kötüleşti. Gün ortasında ateşim yükselmeye başladı. Akşam iyice ateşim çıkmıştı ve deliler gibi kusuyordum. Mideme kramplar giriyordu artık gözlerimden yaş gelmeye başladı. Eşim "Bu gerçekten normal değil, sen hiç iyi değilsin," dedi ve beni apar topar hastaneye götürdü. Yolda aklımdan ne senaryolar geçiyor ya koronavirüs olduysam diye yüreğim ağzımda.
Gittik neyse kan aldılar bekliyoruz. Nöbetçi doktor geldi dedi ki "Endişelenecek bir şey yok, sakin olun. Sadece üşütmüşsünüz ama gebelikten dolayı biraz ağır geçiriyorsunuz." Mideme yumruk yemiş gibi oldum. Eşimin şaşkınlıktan rengi değişti. "Gebelik mi?" dedi. Doktor "Bilmiyordunuz galiba, tebrikler," deyip nöbetçi jinekoloğa yönlendirdi. O sırada eşimin yüzünde güller açıyor tabi.
Gittik kadın doğuma vajinal muayene, ultrason falan... Kadın dedi ki "Kese oluşmuş, her şey yolunda görünüyor. Çok şanslıysak kalp atışlarını da duyabiliriz." Sonra ufak bir gümbürtü doldu kulaklarıma. "Bak annesi bebeğinin kalbi nasıl atıyor." Annesi dedi yüreğim ezildi. Ben sadece pişmanlık duyarken eşime baktım gözyaşlarını kuruluyor.
Çıktık eve geldik. Elim ayağım buz kesmiş, inanamıyorum. Benden 12 yaş büyük ve doktor olan abimi aradım. Bu yaşımda hâlâ beni 'minik kuşum' diye seven abimi, bana ebeveynlerimden daha çok ebeveyn olmuş abimi, her kararımda yanımda olan abimi, ne yaparsam yapayım beni asla yargılamamış, asla 'nasıl yaparsın' dememiş olan abimi... Durumu anlattım,ilk cümlesi "Ah be kızım, naptın sen," oldu. O noktada zincirlerimden boşandım. Deli gibi ağlamaya başladım. Öfke, pişmanlık, hayal kırıklığı, çaresizlik... Ne ararsan var, öyle bir ağlamak. O andan beri de zırt pırt aynı şekilde ağlama nöbetleri geliyor.
O kadar çaresiz hissediyorum ki. Sanki eşimle uzlaşmamızdan sonra bebek hayalleri kuran ben değilim. Simsiyah bulutlar arasında gibi hissediyorum. Bu kadar riskli bir zamanda hamile kalmışım, hem de tamamen salaklığımdan. Aylık iğneyle korunuyordum. Korona, bazı ailevi durumlardan ileri gelen karmaşa derken geçen son ay iğneyi vurunmayı unutmuşum.
Öyle de korkuyorum. Yapamazsam, beceremezsem, iyi eğitemezsem, sevemezsem, ruhunu doyuramazsam, kötü bir anne olursam. Şimdiden iyi anne olmanın zıttı ne varsa yaptım gibi. Millet bebeğim iyi beslensin diye dağdan bayırdan organik sebze getirir yer ben dayadım antidepresanı. Geçen hafta dayanılmaz baş ağrılarım yine ortaya çıkınca iki defa novalgin iğne oldum. Rezalet bir uyku düzenim vardı. Bol kahve içtim. Ve ona karşı içimde korku ve pişmanlıktan başka hiçbir şey hissetmiyorum.
Eşim çok mutlu. Ama benim yüzümden mutluluğunu yaşayamıyor. Gününün çoğu bana sarılmakla, "Ağlama, nolur iyi ol artık," demekle geçiyor. Bazenleri yanıma geliyor, alıyor gitarını bir şeyler çalıyor 'bebeğine'. Uyuduğumu sandığı zamanlar eliyle uzun uzun karnımı okşuyor, bebeğiyle konuşuyor. Bense sadece bebeğe daha çok acıyorum. Babası hemencecik onu kabullenip resmen ona aşık olmuşken annesi tam bir hayal kırıklığı... Şimdiden benden nefret ediyor bebek.
İşte böyle... Çok çaresiz hissediyorum. Şimdilik eşim ve abim dışında kimse bilmiyor. Ama dayanamıyorum artık kafayı yemek üzereyim. Nolur bir şeyler yazın, konuşmaya, anlatmaya o kadar ihtiyacım var ki...
İkisinde de 6. Haftada duyduk9.haftadan önce kalp atışı dinlenemez. Hamileliğimi öğrendiğimde bebeğim 6 haftalıktı ve doktor tekrar çağırmıştı. 4 yıl önceden bahsediyorum, cihazlar geliştiyse bana da bilgi verin.
Bir şey soracağım.Abim de aynı şekilde kızı olsun çok istedi. Üçüncü bebeği yaptılar ve o da erkek oldu. Şimdi 3 yaşında küçük. Ondan beri benden kız bebek bekliyor
Onunki öyle bir zorlama, benim olmadı senin olsun falan kafası değil ki. Konu komşunun, arkadaşların dediği türden bir "Bebek ne zaman?" klişesi. Sizin de bir kızınız olsa ne güzel olur tarzı söylemler. Ben de biraz eksik anlattım sanırım. Zaten vardı niyetleri, kız olsun diye umut ettiler, hep kızımız da olsun dediler. Erkek oldu diye kız olana kadar denemek yok tabi ki. Mutlular bu şekilde. Anneleri de mutlu, gayet iyi ilgileniyor çocuklarla.Bir şey soracağım.
Abiniz kız çocuğunu neden sizden bekliyor ki?
Çocuk kararı çok bireysel bir karardır.
Benim ısterse ordinaryüs abim olsa benden böyle bir şey beklese çok istiyorsan sen yap derdim.
Abiniz çok istiyorsa 4. De olsun.
Zaten sırf kız olsun diye 3 çocuk sahibi olmuşlar.
Diyelim sizin kızınız olmadi ; olana kadar 3 4 5 kere kız çocuk mu deneyeceksiniz?
Yani doktor diye abinizin bu yaptığı iyi demek değil.
Nasıl sırf erkek olsun diye 3 4 5 tane çocuk sahibi olmak çok sağlıklı bir düşünce değilse, bence sırf kız olacak diye bu kadar inat edip üremek de çok sağlıklı bir düşünce değil.
Yengeniz 3 çocuğa nasıl bakıyor?
Maddi manevi nasıl ilgileniyor?
Işte toplumda bir doktor bile sırf kızı olsun diye 3 tane çocuk sahibi oluyorsa, diğer kişiler artık 4 5 6 7 yapar..
Teşekkür ederim, çok hoşsunuz. Siz de bebeğimizi sağlıkla kucağınıza alırsınız umarım.Öncelikle hayırlı olsun diyorumm :)
Ben de nasılsa olmaz en az 1 yıl deneriz herhalde düşüncesiyle ilk korunmasız ilişkide hamile kaldım, 3 yıllık evlilik, 6 yıllık beraberlik üzerine. Öyle de mutluyduk ve birbirimize yetiyorduk ki, hani çocuk yapalım da mutluluğumuza mutluluk katalım kafası hiç yoktu ama istememe durumum da yoktu, hatta hep çok anaç ruhlu bir insan olduğum söylenir çocukluğumdan beri.
Ama ben öyle duygusuz bir insan oldum ki öğrenince. Yakın çevremde kimse söylesem göz yaşlarını tutamıyor ama ben olağanüstü bir sakinlikle karşıladım. Şimdilerde hareketlerini hissetmek , varlığını bilmek öyle güzel ki. ufaktan başlayan hazırlıklar da heyecanlandırıyor insanı.. Cinsiyetini öğrenmek, ismini düşünmek hepsi birer aidiyet getiriyor insana emin olun :)
Yetememe korkusu var tabi, nası yetiştireceğim, neler aşılayacağım.. Ama olacak bir şekilde, en mükemmeli olmaya çalışmadan, elimizden geldiğince iyi bir insan olması için uğraşacağız.
Korona ise başlı başına bir durum, 30 yılda bir hamile kaldım bunu buldu diyorum ben de sık sık. Ama şu an bir yerlerde birileri sürekli doğuruyor, ve yolunda gidiyor, bunu düşünüp canınızı sıkmayın. Doktoru geçtim, hastaneye bile almadılar eşimi kontrolde, ben tüm tedbirleri alıp gitmiştim, halloldu iyi olduğunu öğrendim, 40 gün sonraya randevu verdi doktor. Yani süreç bir şekilde ilerliyor.
Siz önce kendinize iyi bakın, o da kendine bakacaktır emin olun :) Şu an hissettiğiniz enerjisizlik, bitiklik ise bence tamamen hamileliğin getirdiği şeyler, ruhsal durumunuza suç atmayın bunun için, tek suçlu hormonlar bence :)
Ki dediğinde de hamileymişim. Artık benim gözümde bir Nostradamus'sun.senın diğer konunu hatırlıyorum yorum yaptım mı bilmiyorum ama ,
birde hamıle kalıyormussun dediştim içimden
kısmetinde varmış keşke kendim içinde dua etseymişim diyorum şımdı konunu okurken ,
bu kadar umutsuz olma şükür et , canım benım onun kokusu dünyalara bedel
Bebeğimi çok organik beslediğim için çok güzel kaka yapıyor, ilk dişi çıktı hemen etrafı pembiş balonlarla süsleyip kabarık elbiseler giyerek kutlama yapalım, ilk kez kustu bu üzerine kustuğu kıyafeti çerçeveleyip duvara asmalıyız anneleriKeyfîni çıkarın çok güzel bir duygu.5 aylık bebeğim var .Tarif edilmez bir aşk var aramızda nasıl hayran hayran bakıyor bana belki eşim bu kadar hayran bakmamıştır banaDünyanın en güzel duygusu..Şu vesveselerinizden kurtulun bence mükemmel anne olmayada çalışmayın normal anne olun lütfen .Etrafta görüyorum cılkını çıkarıyorlar..İyice saçmaladı anneler yok en doğalı yok en organiği yok ilk dişi ilk çişi..Tamam doğal verin ama hastalık boyutuna getirmeyin çok abartmadan ..Konu başka yere gitti hayırlı olsun .Hatırlıyorum konunu bende yorum yazmıştım hatta ..
Bebeğimi çok organik beslediğim için çok güzel kaka yapıyor, ilk dişi çıktı hemen etrafı pembiş balonlarla süsleyip kabarık elbiseler giyerek kutlama yapalım, ilk kez kustu bu üzerine kustuğu kıyafeti çerçeveleyip duvara asmalıyız anneleriNeyse tamam kıyamıyorum, sonra neler oluyor gördük. Teşekkür ederim iyi dilekleriniz için.
Aman diyim böyle eleştirme bi bakarsın 6 hafta sonra sende de aynı konuKusura bakmayın ama bi insan her ay yaptırdığı iğne,hap vs nasıl unutur?Orası tuhaf geldi.
Önceki konularımda bahsetmiştim. Çocukluk travmaları, kötü anne olma korkusu... Tedavi görüyordum bunlar için. En son 2 - 3 hafta önce artık bebek sahibi olmak için tartıştık eşimle. Korona bitince ancak denemeye başlarız, o zamana kadar ben de ruhen hazır olurum dedim. Ama öyle hazırlıksız bir anda geldi. Korona var ayrıca bebek büyük risk.
Değil mi? Nasıl unuturum? İki gündür ben de bunu sorup sorup duruyorum. Temmuzda 5 yıllık evli olacağız. 5 yıl hiç unutma, hiç hamile kalma. Gel bir ay unut. Hem de olabilecek en riskli dönemde. Bir de o ay şak diye hamile kal. Gerizekalıyım ben. Ve yukarıdan birilerinin benle dalga geçtiğini düşünmeye başladım.