Hamileyim Ve Çok Canım Yanıyor

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Hayatım olmuş bikere kendini suçlamanın bir manası yok şuanda. Bazı şeyleri istediğin kadar planla hayatın ne getireceğinin garantisi yok. Bundan 7-8 ay önce kendileri için en uygun zaman diye düşünerek bilinçli hamile kalmış olanlar şuan koronanın pik döneminde doğum yapacak. Yaptıkları bir hata ya da ihmal var mı yok. Hayattaki bazı şeyler için en uygun zamanın ne olduğunu bilemeyiz sadece.

Sende belki büyük konuşmamak, herşeyi kontrol edemeyeceğini öğrenmek, bazı şeyleri oluruna bıraktığında çok daha güzel sonuçlar alacağını görmekle ilgili bir ders alıyorsun şuan evrenden. Zaten bilmiyorum astrolojiye ne kadar inanıyorsun ama bütün astrologlar sene başından beri bu yılın özelliğinin katı bir öğretmen olması olduğunu, olaylar bizi üzse kırsa dahi uzun dönemde faydalarını göreceğimizi söylüyor.

İnan hamile kalmak için o kadar da kötü bir dönem değil şuan. Karantinadayken isteyip ulaşamayacağın kendini ve bebeğini mahrum bırakacağın ne var ki? Takip ettiğim çoğu özel muayene 4 mayıstan itibaren çalışmaya başladı. Eminim gelişimini takip ettirecek fazla yoğun olmayan bir muayehane bulursun ki acelesi bile yok aslında bunların.

Sen vitaminlerini al, hazır işe gitmen gerekmiyorken bol bol uyu, hamileliğin o uyku bastıran dönemlerini evinde geçir oh mis. İlla birşeyler yapıp durumu kontrol altına almak istiyorsan o yaratan, besleyen, büyüten kadın tarafınla bağ kurmana yardımcı olabilecek şeylerle uğraşmayı dene.

İlla çocuk doğurmak istemesine gerek yok. Her kadının içinde bu birşeyler yaratıp geliştiğini görme isteği vardır. Mesela boşuna Toprak Ana demiyoruz. Tohumdan ektiğin bir bitkinin filizlendiğini, baktığın çiçeğin açtığını görüp yaşadığın tatmin buradan gelir. Aynı şekilde şuan ekmek yapmanın çılgınca popüler olmasının sebebi de bu. Sıfırdan iki üç malzemeyi kararak ellerinle yaptığın hamurun canlı olduğunu, kendi kendine 2 katına çıktığını görmek, ondan yararlı birşey, bir ekmek yaratabilmek.

Bu tarz küçük aktiviteler deneyip senin için ne kadar tatmin edici olduğunu farkedip bu tatminin nerden geldiğini tanıdıkça o içgüdüsel annelikle bağ kuracaksın inan şu an yazdıklarım saçmalık gibi gelse de. :)
 
mistralgagnant .!.:
Hamileyim! 5 hafta 6 günlük hem de! Daha birkaç gün önce insanlara "Koronada hamile kalınır mı ya lütfen biraz mantıklı olun, bu ne bilinçsizlik," diye akıl verirken hamileyim. Koronanın ortasında, en olmaz denilen anda hamileyim. Şaka gibi daha 2 - 3 hafta önce konu açtım ben buraya eşimle bebek yapmak istemediğim için kavga ettik diye! Orada millete vıdı vıdı laf yetiştirirken, korona bitsin ancak öyle olur o zamana kadar da kendimi hazırlarım derken de hamileymişim; bebek istiyorum diye konu açan kadına "Bu dönemde bebek mi olur," diye carlarken de. Millete akıl öğretirken ben salak gibi hamile kaldım.

İki gün önce sabah çok halsiz uyandım. Zaman geçtikçe kötüleşti. Gün ortasında ateşim yükselmeye başladı. Akşam iyice ateşim çıkmıştı ve deliler gibi kusuyordum. Mideme kramplar giriyordu artık gözlerimden yaş gelmeye başladı. Eşim "Bu gerçekten normal değil, sen hiç iyi değilsin," dedi ve beni apar topar hastaneye götürdü. Yolda aklımdan ne senaryolar geçiyor ya koronavirüs olduysam diye yüreğim ağzımda.

Gittik neyse kan aldılar bekliyoruz. Nöbetçi doktor geldi dedi ki "Endişelenecek bir şey yok, sakin olun. Sadece üşütmüşsünüz ama gebelikten dolayı biraz ağır geçiriyorsunuz." Mideme yumruk yemiş gibi oldum. Eşimin şaşkınlıktan rengi değişti. "Gebelik mi?" dedi. Doktor "Bilmiyordunuz galiba, tebrikler," deyip nöbetçi jinekoloğa yönlendirdi. O sırada eşimin yüzünde güller açıyor tabi.

Gittik kadın doğuma vajinal muayene, ultrason falan... Kadın dedi ki "Kese oluşmuş, her şey yolunda görünüyor. Çok şanslıysak kalp atışlarını da duyabiliriz." Sonra ufak bir gümbürtü doldu kulaklarıma. "Bak annesi bebeğinin kalbi nasıl atıyor." Annesi dedi yüreğim ezildi. Ben sadece pişmanlık duyarken eşime baktım gözyaşlarını kuruluyor.

Çıktık eve geldik. Elim ayağım buz kesmiş, inanamıyorum. Benden 12 yaş büyük ve doktor olan abimi aradım. Bu yaşımda hâlâ beni 'minik kuşum' diye seven abimi, bana ebeveynlerimden daha çok ebeveyn olmuş abimi, her kararımda yanımda olan abimi, ne yaparsam yapayım beni asla yargılamamış, asla 'nasıl yaparsın' dememiş olan abimi... Durumu anlattım,ilk cümlesi "Ah be kızım, naptın sen," oldu. O noktada zincirlerimden boşandım. Deli gibi ağlamaya başladım. Öfke, pişmanlık, hayal kırıklığı, çaresizlik... Ne ararsan var, öyle bir ağlamak. O andan beri de zırt pırt aynı şekilde ağlama nöbetleri geliyor.

O kadar çaresiz hissediyorum ki. Sanki eşimle uzlaşmamızdan sonra bebek hayalleri kuran ben değilim. Simsiyah bulutlar arasında gibi hissediyorum. Bu kadar riskli bir zamanda hamile kalmışım, hem de tamamen salaklığımdan. Aylık iğneyle korunuyordum. Korona, bazı ailevi durumlardan ileri gelen karmaşa derken geçen son ay iğneyi vurunmayı unutmuşum.

Öyle de korkuyorum. Yapamazsam, beceremezsem, iyi eğitemezsem, sevemezsem, ruhunu doyuramazsam, kötü bir anne olursam. Şimdiden iyi anne olmanın zıttı ne varsa yaptım gibi. Millet bebeğim iyi beslensin diye dağdan bayırdan organik sebze getirir yer ben dayadım antidepresanı. Geçen hafta dayanılmaz baş ağrılarım yine ortaya çıkınca iki defa novalgin iğne oldum. Rezalet bir uyku düzenim vardı. Bol kahve içtim. Ve ona karşı içimde korku ve pişmanlıktan başka hiçbir şey hissetmiyorum.

Eşim çok mutlu. Ama benim yüzümden mutluluğunu yaşayamıyor. Gününün çoğu bana sarılmakla, "Ağlama, nolur iyi ol artık," demekle geçiyor. Bazenleri yanıma geliyor, alıyor gitarını bir şeyler çalıyor 'bebeğine'. Uyuduğumu sandığı zamanlar eliyle uzun uzun karnımı okşuyor, bebeğiyle konuşuyor. Bense sadece bebeğe daha çok acıyorum. Babası hemencecik onu kabullenip resmen ona aşık olmuşken annesi tam bir hayal kırıklığı... Şimdiden benden nefret ediyor bebek.

İşte böyle... Çok çaresiz hissediyorum. Şimdilik eşim ve abim dışında kimse bilmiyor. Ama dayanamıyorum artık kafayı yemek üzereyim. Nolur bir şeyler yazın, konuşmaya, anlatmaya o kadar ihtiyacım var ki...
Genişletmek için tıkla...

Öncelikle sakin olun :) aldırma gibi bir niyetiniz yoksa, ki olmadığını anladım konuşmanızdan, zaten yapacak birşey yok. Hayatın size verdiği bir hediye olarak bakın olaya. Zaten planlamışsınız. Belki korona sonrası bir türlü cesaret edemeyecektiniz yine ve erteleyecektiniz. Şunu düşünün ki herşeyin bir vakti var ve en hayırlısı oluyor bizler için.

Kafanızda acaba iyi bir anne olur muyum gibi sorular varsa çok iyi anne olursunuz emin olun. Kendinizi sorguluyorsunuz, binlerce annenin yapmadığı birşey bu. Şu an hormonlar da tavan yapıyor kafanız ve duygularınız bu yüzden de karışık. Hamileliğimde ilk 4 ay depresyondaydım ben de :)

Şu an gerçekten anlayamazsınız anneliği. Ve hatta doğum sonrası ilk 3-4 ay da anlamayabilirsiniz bende öyle olmuştu. Ya gerçekten anlatılmayacak birşey annelik. Sadece tatmanız lazım. Zaman verin kendinize. Çok takmayın sorgulamayın koronayı falan :)
 
mistralgagnant .!.:
Önceki konularımda bahsetmiştim. Çocukluk travmaları, kötü anne olma korkusu... Tedavi görüyordum bunlar için. En son 2 - 3 hafta önce artık bebek sahibi olmak için tartıştık eşimle. Korona bitince ancak denemeye başlarız, o zamana kadar ben de ruhen hazır olurum dedim. Ama öyle hazırlıksız bir anda geldi. Korona var ayrıca bebek büyük risk.
Genişletmek için tıkla...
Bakin artık herşey geç o bebeği artık içinizden cikarmqzsiniz bunun dönüşü yok önce bunu anlayın kabul edin
Ve şunu düşünün hiç ummadiginiz anda hamile kalmak en güzeli ne oldu bitti o stresi yasmadin daha şanslısın
Bu ay tuttumu şu ay tuttumu diye beklemek daha zor bunu yaşayanlar anlatsın ne kadar zor olduğunu sen bilemezsin bunun kıymetini bil
Ah keşke bende kazayla hamile kalsam 😜
İnan boyleis daha iyi
Şimdi yapman gerekn bundan sonrası artık sen yoksun bir bebek var gobusunde
O a ne iyi gelecek Yemen'e icmene moraline dikkat edeceksiniz
Onun için ne iyi geliyorsa onu yapicaksin
 
mistralgagnant .!.:
Değil mi? Nasıl unuturum? İki gündür ben de bunu sorup sorup duruyorum. Temmuzda 5 yıllık evli olacağız. 5 yıl hiç unutma, hiç hamile kalma. Gel bir ay unut. Hem de olabilecek en riskli dönemde. Bir de o ay şak diye hamile kal. Gerizekalıyım ben. Ve yukarıdan birilerinin benle dalga geçtiğini düşünmeye başladım.
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten kendine haksızlık ediyorsun. 6. haftada bu şekilde düşünmen normal ama aşırısı sana zarar stres ediyorsun kendini. Bilgilerini gitmişsin şu an ağzı karaciğeri yemek borusu falan oluşuyormuş. Sana gönderilmiş bir hediye o. Her insanın doğma günü önceden belirlenmiştir. Doğum-Nikah-Ölüm bu üç şeyin tarihi değişmezmiş. O bebek bilmiyor ki dışarda ne var. Sana gönderilmiş o da yaşamak için gün sayıyor. Sen kınadığım başıma geldi durumuna düştüm gibi düşünebilirsin ama yazılan bu, sen öyle demeseydin bile olsun diye uğraşsaydın bile zamanı bu zamanmış. 4. ayda falan kıpırtılarını hissedersin, o zaman bu düşüncelerden de kurtulursun. Duruma uyum sağla şimdi. Şu an durum bu ve tadını çıkar. Belki kız belki oğlan ama melek ve huzurla büyümeye çalışıyor. Annelik içgüdüsel baba olmak sonradan gelen bir duyguymuş. Eşine de gelmiş o duygu gerçekten mutlu ol ❤ ilk kucağına aldığın an anne olduğunu anlıyorsun. Senin içinde büyümüş bir canlı mis gibi kokusuyla boncuk boncuk sana bakıyor. İçin akar gider varya tarifi yok. Uykundan da vazgeçersin herşeyi ona iyi bakmak için şekillendirirsin. Onun gelme zamanı bu zamanmış suçlanacak bir durum yok. Bu olgunlukla bakınca demek istediğim anlam kazanır.
 
Neden biraz bırakmayı denemiyorsunuz? Neden böyle olmalıymış diyemiyorsunuz? Satirlarca ne kadar büyük bir aptallık olduğundan, zamanlamanin ne kadar yanlış olduğundan bahsetmişsiniz. Neden biraz isleri akışına bırakamıyorsunuz? Merak etmeyin bebeğe birşey olmaz, size de. Belki birkaç gün içinde sonlanacak bir gebelik, o kalp atışları duracak belki birkaç gün veya saat içinde. Bu son cümleler canınızı yakıyor degil mi? Öyleyse kendinize gelin. Ne kendinizi ne de başkalarını bu kadar yargılamayın.
 
Ah bi doğsun babasının aşkı seninkinin yanında sönmüş Volkan gibi duracak. Bu tarz konularda hep yazarım asla çocuk istemeyen böyle bir dünyaya çocuk getirirlir mi diyen biriyken kendimi anne olarak buldum. Geçen gün o kadar çok bunaldım ve ağladım ki kızım uyandı kucağıma aldım öptüm emzirdim kokladım. Yaşamak için ne kadar önemli bir sebebim olduğunu fark ettim. Öyle büyük bir güç veriyor ki sana o bebek. Şunu da söyleyim korkuların azalmayacak artacak. Ya bana bir şey olursa ona ne olur yA ona bir şey olursa naparım larla geçecek hayatın. Ama her geçen gün ona her baktığında hayatında yaptığın en büyük be en güzel çılgınlık olduğunu fark edecek ondan sonra tamamlanmışsın gibi hissedeceksin. Çok şapşik bir duygu bu. Çok tuhaf. Korona zamanı olması kötü olmuş. Ama bazı durumlarda kaderciiymdir ben. Elinden gelemi yap gerisini Allah a bırak. Seninki tamamen kendi seçmiş gelmeyi. Allah onu buraya göndermeye karar vermiş. Sen de ona sadece Hoş geldin de. Bu arada hamileliğin ilk 3 ayı rezil mide bulantıları ve halsizlikle geçiyor ona da hazırlan😁
 
O kadar seviceksiniz ki hiç korkmayın Rabbim ol.derse her sey olur suan kollarimda uyuyor ve ben izlemeye doyamamaktan yerine koyamiyorum ona resmen asigim iyiki dogurmusum hayatimda yaptigim en dogru sey böyle bir sevgi baglilik asla yasamadim ben ömrüm boyunca nolur guzel dusunun ve onu hissedin ♥️ oda sizi cok seviyor
 
Ben yanlışlıkla hamile kaldığınızı asla düşünmüyorum.
Bilinçaltı denilen bir kavram var. Eşinizin isteğini bildiğiniz için bilerek unuttunuz..Daha doğrusu bilinçaltı sizi yönlendirdi.
5 yıllık evlisiniz. Yeni evli değilsiniz. Bilinçaltında bence sizde istediniz. Ve o yüzden beyin unutmayi seçti..
Sadece bunu demek için yazdım..
 
Sizi hatırladım. Bebek için cesaretlendirmiştik sizi :) hayırlı olsun, sağlıkla kucağınıza alın inşallah. Böyle olumsuz hissetmeniz hormonlar sebebiyle merak etmeyin. Bir de abinizin tepkisi ve sizin isteksiz oluşunuz sebebiyle. Üç altı ay arası daha pozitif olursunuz, hamileliğin en iyi dönemi oymuş. Korona da yavaş yavaş düzene giriyor, onu da düşünmeyin. Şu gün bile doğum yapan insanlar var. Size tek tavsiyem şu: hamilelik ve bebeğe karşı yapabildiğiniz kadar olumlu düşünün. Çünkü bebekler gerçekten hissediyor ve negatif duygular, hormon ve vücut enzimleri aracılığıyla bebeği hem fiziksel hem ruhsal olarak etkiliyormuş yapılan çalışmalara göre. Çocuğun depresif ya da melankolik olmaması için buna mümkün olduğunca dikkat edilmeli bana göre. Tabii elden geliyor mu, o da ayrı bir sorun. Çok mutlu olun inşallah
 
Yani bana çok ilginç geldi sanki dünyanın em barbat şeyini yaşamışsınız gibi anlatmışsınız. Evet bir pandemi söz konusu hepimiz çok korkuyoruz ama bu düzenin bi sahibi var Allah nasip etmiş ve bi evladınız olacak bence şükretmelisiniz. Bu durumu yaşamak isteyen çok insan var inşallahh sağlıkla kucagınza alır korkularınızı yenersiniz 🤲🏼
 
Annem de en olmayacak zamanlarda bana ve kardesime hamile kalmis uzun sure aldirmayi dusunmus hatta ikimizi de. ikimizde de o zamanlar mesleki ekonomik ruhsal anlamda hazir olmadigini ama bir noktadan sonra inanilmaz baglandigini soyluyor. Ikimiz de kardesimle (ufak tefek defolarimiz var tabi hehehe) cok mutlu gulec sen insanlariz annem de bana gore dunyanin en iyi annesi. Sen hele bu bilinc seviyesi bu karakterle cooook cok iyi anne olursun. Herkes ilk anda alisamiyor bunun icin sakin suclu hissetme bence.
 
mistralgagnant .!.:
Hamileyim! 5 hafta 6 günlük hem de! Daha birkaç gün önce insanlara "Koronada hamile kalınır mı ya lütfen biraz mantıklı olun, bu ne bilinçsizlik," diye akıl verirken hamileyim. Koronanın ortasında, en olmaz denilen anda hamileyim. Şaka gibi daha 2 - 3 hafta önce konu açtım ben buraya eşimle bebek yapmak istemediğim için kavga ettik diye! Orada millete vıdı vıdı laf yetiştirirken, korona bitsin ancak öyle olur o zamana kadar da kendimi hazırlarım derken de hamileymişim; bebek istiyorum diye konu açan kadına "Bu dönemde bebek mi olur," diye carlarken de. Millete akıl öğretirken ben salak gibi hamile kaldım.

İki gün önce sabah çok halsiz uyandım. Zaman geçtikçe kötüleşti. Gün ortasında ateşim yükselmeye başladı. Akşam iyice ateşim çıkmıştı ve deliler gibi kusuyordum. Mideme kramplar giriyordu artık gözlerimden yaş gelmeye başladı. Eşim "Bu gerçekten normal değil, sen hiç iyi değilsin," dedi ve beni apar topar hastaneye götürdü. Yolda aklımdan ne senaryolar geçiyor ya koronavirüs olduysam diye yüreğim ağzımda.

Gittik neyse kan aldılar bekliyoruz. Nöbetçi doktor geldi dedi ki "Endişelenecek bir şey yok, sakin olun. Sadece üşütmüşsünüz ama gebelikten dolayı biraz ağır geçiriyorsunuz." Mideme yumruk yemiş gibi oldum. Eşimin şaşkınlıktan rengi değişti. "Gebelik mi?" dedi. Doktor "Bilmiyordunuz galiba, tebrikler," deyip nöbetçi jinekoloğa yönlendirdi. O sırada eşimin yüzünde güller açıyor tabi.

Gittik kadın doğuma vajinal muayene, ultrason falan... Kadın dedi ki "Kese oluşmuş, her şey yolunda görünüyor. Çok şanslıysak kalp atışlarını da duyabiliriz." Sonra ufak bir gümbürtü doldu kulaklarıma. "Bak annesi bebeğinin kalbi nasıl atıyor." Annesi dedi yüreğim ezildi. Ben sadece pişmanlık duyarken eşime baktım gözyaşlarını kuruluyor.

Çıktık eve geldik. Elim ayağım buz kesmiş, inanamıyorum. Benden 12 yaş büyük ve doktor olan abimi aradım. Bu yaşımda hâlâ beni 'minik kuşum' diye seven abimi, bana ebeveynlerimden daha çok ebeveyn olmuş abimi, her kararımda yanımda olan abimi, ne yaparsam yapayım beni asla yargılamamış, asla 'nasıl yaparsın' dememiş olan abimi... Durumu anlattım,ilk cümlesi "Ah be kızım, naptın sen," oldu. O noktada zincirlerimden boşandım. Deli gibi ağlamaya başladım. Öfke, pişmanlık, hayal kırıklığı, çaresizlik... Ne ararsan var, öyle bir ağlamak. O andan beri de zırt pırt aynı şekilde ağlama nöbetleri geliyor.

O kadar çaresiz hissediyorum ki. Sanki eşimle uzlaşmamızdan sonra bebek hayalleri kuran ben değilim. Simsiyah bulutlar arasında gibi hissediyorum. Bu kadar riskli bir zamanda hamile kalmışım, hem de tamamen salaklığımdan. Aylık iğneyle korunuyordum. Korona, bazı ailevi durumlardan ileri gelen karmaşa derken geçen son ay iğneyi vurunmayı unutmuşum.

Öyle de korkuyorum. Yapamazsam, beceremezsem, iyi eğitemezsem, sevemezsem, ruhunu doyuramazsam, kötü bir anne olursam. Şimdiden iyi anne olmanın zıttı ne varsa yaptım gibi. Millet bebeğim iyi beslensin diye dağdan bayırdan organik sebze getirir yer ben dayadım antidepresanı. Geçen hafta dayanılmaz baş ağrılarım yine ortaya çıkınca iki defa novalgin iğne oldum. Rezalet bir uyku düzenim vardı. Bol kahve içtim. Ve ona karşı içimde korku ve pişmanlıktan başka hiçbir şey hissetmiyorum.

Eşim çok mutlu. Ama benim yüzümden mutluluğunu yaşayamıyor. Gününün çoğu bana sarılmakla, "Ağlama, nolur iyi ol artık," demekle geçiyor. Bazenleri yanıma geliyor, alıyor gitarını bir şeyler çalıyor 'bebeğine'. Uyuduğumu sandığı zamanlar eliyle uzun uzun karnımı okşuyor, bebeğiyle konuşuyor. Bense sadece bebeğe daha çok acıyorum. Babası hemencecik onu kabullenip resmen ona aşık olmuşken annesi tam bir hayal kırıklığı... Şimdiden benden nefret ediyor bebek.

İşte böyle... Çok çaresiz hissediyorum. Şimdilik eşim ve abim dışında kimse bilmiyor. Ama dayanamıyorum artık kafayı yemek üzereyim. Nolur bir şeyler yazın, konuşmaya, anlatmaya o kadar ihtiyacım var ki...
Genişletmek için tıkla...
Abla yapma etme olan oldu kimsenin ne dedigi degil senin ne istedigin onemli ne guzel bebeginiz olacak ben 3 aydir cabaliyorum olsun diye kimsi 6 ay kimisi 1 yil kimiside daha fazla ugrasiyor piskolojimiz bozuluyor her ay test ala ala yapa yapa kafayi yiyoz sukret be abla ne guzel sen bu piskolojiyi yasamadin degerini bil kiymetini bil bebegin dogunca onun mis kokusunu icine icine cekimce bu gunlere pisman olacaksiniz dua et saglikli olun burda okadar anne varki bebegini kaybeden dusuk yapan oyuzden kendizini uzup sagliginizi tehlikeye atmayin mutlu mesut sevinin bir ornek daha kuzenimin 3 yil cocugu olmadi dayanamadi tup bebek yapti cok sukur tuttu ama tutmiya bilirdi ve kuzenim boyle durumda olanlardan sadece 1 tanesi
 
Yazmistim size daha önce..simdi de yaziyorum lutfen endiselerinizi bir kenara birakin vardir her sey de bir hayir üzülmeyin siz istediğinizde belki olmayacakti.. size en büyük tavsiyem ne olacak die düsünmeyin lutfen ama lutfen akışına birakin her sey olacigana varıyor size bunj bir 4uz annesi olarak yaziyorum anin tadini cikarin olumsuz dusunceleri atin aklınızdan akisina birakin bebeginjzj uzmeyin cok gzuel bir anne olacaksinkz eminim
 
samantha .!.:
Antidepresan agri kesici ictin, vitamin almadin beslenmene dikkat etmedin aile planlamasi sıfır yani ve şu ortamda hala neyi düşünüyorsun. Aldır hemen. Hazır da degilsin mental olarak üstelik hic bi sekilde. Bakma sacma sapan laflara duygusal olma lütfen.
Genişletmek için tıkla...
Allahin verdigi cana kiyacak kadar cahilsiniz madem istemiyorsa ozmn marketten pezeraktif alsaydi cok mu zor yada icine bosalsaymis zevki farkli sekilde yasasaymis zorla insanin agzini bozuyorsun allah sizi isllah etsin
 
mistralgagnant .!.:
Hamileyim! 5 hafta 6 günlük hem de! Daha birkaç gün önce insanlara "Koronada hamile kalınır mı ya lütfen biraz mantıklı olun, bu ne bilinçsizlik," diye akıl verirken hamileyim. Koronanın ortasında, en olmaz denilen anda hamileyim. Şaka gibi daha 2 - 3 hafta önce konu açtım ben buraya eşimle bebek yapmak istemediğim için kavga ettik diye! Orada millete vıdı vıdı laf yetiştirirken, korona bitsin ancak öyle olur o zamana kadar da kendimi hazırlarım derken de hamileymişim; bebek istiyorum diye konu açan kadına "Bu dönemde bebek mi olur," diye carlarken de. Millete akıl öğretirken ben salak gibi hamile kaldım.

İki gün önce sabah çok halsiz uyandım. Zaman geçtikçe kötüleşti. Gün ortasında ateşim yükselmeye başladı. Akşam iyice ateşim çıkmıştı ve deliler gibi kusuyordum. Mideme kramplar giriyordu artık gözlerimden yaş gelmeye başladı. Eşim "Bu gerçekten normal değil, sen hiç iyi değilsin," dedi ve beni apar topar hastaneye götürdü. Yolda aklımdan ne senaryolar geçiyor ya koronavirüs olduysam diye yüreğim ağzımda.

Gittik neyse kan aldılar bekliyoruz. Nöbetçi doktor geldi dedi ki "Endişelenecek bir şey yok, sakin olun. Sadece üşütmüşsünüz ama gebelikten dolayı biraz ağır geçiriyorsunuz." Mideme yumruk yemiş gibi oldum. Eşimin şaşkınlıktan rengi değişti. "Gebelik mi?" dedi. Doktor "Bilmiyordunuz galiba, tebrikler," deyip nöbetçi jinekoloğa yönlendirdi. O sırada eşimin yüzünde güller açıyor tabi.

Gittik kadın doğuma vajinal muayene, ultrason falan... Kadın dedi ki "Kese oluşmuş, her şey yolunda görünüyor. Çok şanslıysak kalp atışlarını da duyabiliriz." Sonra ufak bir gümbürtü doldu kulaklarıma. "Bak annesi bebeğinin kalbi nasıl atıyor." Annesi dedi yüreğim ezildi. Ben sadece pişmanlık duyarken eşime baktım gözyaşlarını kuruluyor.

Çıktık eve geldik. Elim ayağım buz kesmiş, inanamıyorum. Benden 12 yaş büyük ve doktor olan abimi aradım. Bu yaşımda hâlâ beni 'minik kuşum' diye seven abimi, bana ebeveynlerimden daha çok ebeveyn olmuş abimi, her kararımda yanımda olan abimi, ne yaparsam yapayım beni asla yargılamamış, asla 'nasıl yaparsın' dememiş olan abimi... Durumu anlattım,ilk cümlesi "Ah be kızım, naptın sen," oldu. O noktada zincirlerimden boşandım. Deli gibi ağlamaya başladım. Öfke, pişmanlık, hayal kırıklığı, çaresizlik... Ne ararsan var, öyle bir ağlamak. O andan beri de zırt pırt aynı şekilde ağlama nöbetleri geliyor.

O kadar çaresiz hissediyorum ki. Sanki eşimle uzlaşmamızdan sonra bebek hayalleri kuran ben değilim. Simsiyah bulutlar arasında gibi hissediyorum. Bu kadar riskli bir zamanda hamile kalmışım, hem de tamamen salaklığımdan. Aylık iğneyle korunuyordum. Korona, bazı ailevi durumlardan ileri gelen karmaşa derken geçen son ay iğneyi vurunmayı unutmuşum.

Öyle de korkuyorum. Yapamazsam, beceremezsem, iyi eğitemezsem, sevemezsem, ruhunu doyuramazsam, kötü bir anne olursam. Şimdiden iyi anne olmanın zıttı ne varsa yaptım gibi. Millet bebeğim iyi beslensin diye dağdan bayırdan organik sebze getirir yer ben dayadım antidepresanı. Geçen hafta dayanılmaz baş ağrılarım yine ortaya çıkınca iki defa novalgin iğne oldum. Rezalet bir uyku düzenim vardı. Bol kahve içtim. Ve ona karşı içimde korku ve pişmanlıktan başka hiçbir şey hissetmiyorum.

Eşim çok mutlu. Ama benim yüzümden mutluluğunu yaşayamıyor. Gününün çoğu bana sarılmakla, "Ağlama, nolur iyi ol artık," demekle geçiyor. Bazenleri yanıma geliyor, alıyor gitarını bir şeyler çalıyor 'bebeğine'. Uyuduğumu sandığı zamanlar eliyle uzun uzun karnımı okşuyor, bebeğiyle konuşuyor. Bense sadece bebeğe daha çok acıyorum. Babası hemencecik onu kabullenip resmen ona aşık olmuşken annesi tam bir hayal kırıklığı... Şimdiden benden nefret ediyor bebek.

İşte böyle... Çok çaresiz hissediyorum. Şimdilik eşim ve abim dışında kimse bilmiyor. Ama dayanamıyorum artık kafayı yemek üzereyim. Nolur bir şeyler yazın, konuşmaya, anlatmaya o kadar ihtiyacım var ki...
Genişletmek için tıkla...
Ay seni çok iyi anlıyorum şoktasın. Ben de yaşamıştım ilk bebeğimde hiç bilmediğin
bi duygu karmaşa oluyor
maalesef kaybettim bebeği sonra çok üzülmüştüm
Sonra alışacaksın zamanla bir anda hop diye moda girmene gerek yok biraz zamanlama kötğ ama diklat edersin inşaallah
Zaten daha 9 ay var ertesi gün doğmayacak
biraz seni rahatlatacak şeyler yap
Hemen hamile moduna girme zamanla alışacaksın herkes aynı tepkiyi vermiyor
Bende anneliğ hamileliğe çok uzak bi tiptim ama sonradan çok sevdim hamileliği
 
İnşallah aldirmayi dusunmuyorsunuzdur insan kendi evladını öldürür mü ya Allah muhafaza..ne büyük bir nimet evlat zerzenis edecek bişey yok..onun kokusuyla sesiyle nasıl için huzur dolacak bunları düşün niye hep en kötüsünü düşünüyorsunuz..
 
samantha .!.:
Antidepresan agri kesici ictin, vitamin almadin beslenmene dikkat etmedin aile planlamasi sıfır yani ve şu ortamda hala neyi düşünüyorsun. Aldır hemen. Hazır da degilsin mental olarak üstelik hic bi sekilde. Bakma sacma sapan laflara duygusal olma lütfen.
Genişletmek için tıkla...

Kurtaja hic ama hic karsi degilim bence Cana kiymak degil ama konu sahibi bu secenegi belirtmemis demek ki istemiyor. Ben de o yuzden cesaretlendirici yorumda bulundum. Aldirmak isterse tabi kendi secimi. Ama ilk haftalarda herkes ayni seyleri yapiyor bebege hicbir sey olmaz o konuda endiselenmesin bence.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

N
Hamilelik, kayınvalide vs…
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
2K
Nida1234
N
Lady Guinevere
Kayınaile part1
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
4K
Peynirsiz Cheeseburger
Peynirsiz Cheeseburger
B
Kayınvalide kıskançlığı
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
3K
bebeklinick
bebeklinick
O
İşyerinden ayrılamamak
Yorumlar
2
Görüntüleme
468
DEMRE
DEMRE
A
Eşimin ailesiyle yaşadığım son durum
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
4K
suzan3333
S
X