- 25 Ekim 2016
- 17.025
- 31.309
- 33
Herkesin bebegine kimse karisamaz
Çok teşekkür ediyorum, özellikle de bu kadar çirkin yorumların yapılması inanın çok can sıkıcı ben de bu şekilde olan bir çok yorumu devamını okumaya değer görmedim. Herkes kendi penceresinden bakıyor hayata.
Elestirebilirler birşey demem asla. Zaten eleştirilmeyi göze almasam yazmazdim da. Hakaret ve çirkin cümle kurmak ayrı bir durum.
Ama şunu düşündüm ben çok şükür kendine güvenen maddi manevi her türlü ozgurlugu olan eğitimli bir insanım.
Kimsenin burada bilemeyeceği, ifade edilemeyecek bir çok paradigma var hepimizin hayatında da. Psikolojik açıdan benim yerimde rahatsız, kirilgan vs biri olmuş olsaydı belki de bu yorumlarınız o kişinin hayatını etkileyecekti.
Ben asla hiç bir yorumumda ,hangi konuda olursa olsun, bu kadar cahilce etrafima pislik kusmadim, yapmamda. Herkes kendine yakışanı yapıyor demek ki..
Şu kadar söyleyeyim ki ailemin içerisinde herkesin 'elim ayagimsin, sen olmasan bu işi zor yapardım' dediği biriyim. Annem kardeşim bana 1 yaptıysa ben 10 yapmisimdir. Yaparım da seve seve bu benim sorumlulugumdur derim, bunu da burada kimseye açıklamak zorunda da değilim. Benle yaşamıyorlar ki beni bilsinler.
Ama sanki beni çok iyi tanıyorlar ve kötü biri olduğumdan da oldukça da eminler böyle absürt yorumlar yazıyorlar. hepsini kendilerine iade ediyorum. Keyifleri bilir. Herkes karsisindakini zannettiği gibidir.
En hoşuma giden yorum şu oldu aslında "yani şimdi senin derdin ne?" Teşekkür ediyorum sahibini bulursam ekleyeyim, çünkü kendime bunu sordum neyi dert ettim peki bu kadar diye.
En çok annemi dert ettim. Çünkü kadın yetisemiyor ve onun yetişmeye çalıştığı her yerde ben varım. Bu yeni değil. Babam çocukluğumdan beri ağır hasta ve hep evin ikinci annesi ben oldum. (Bunu diyen yine kardeşlerim)
6 yıl bebek için ara verdim. Neden? Kimseye yük olmamak için. Benim çocuğuma kayınvalidem çok istediği için geldi baktı. 2 yıllık ücretsiz izin hakkım bitti, çocuk küçük kreşe yollama dedi sagolsun. Ömrüm boyunca da bunu unutmam. O kadar hareketli bir çocuk ki, çok zor bakması, kayınvalidem hep Allah bana nasip etmiş bakıyorum dedi. Sağolsun. Bir kere ne yaramaz çocuk demedi. Kimseye güvenip çocuk dusunmedigim gibi ona da güvenip patır patır dogurmadim.
Annem de o dönem hastalıklar ve yakınını kaybetmesi gibi sıkıntılar yaşadı, yanında olmaya çalıştım. Kayınvalidem oğluma baktı ben annemin yanına gittim kaç kez. Annem de hep 'benim sana hiç faydam olmuyor.' diye hayiflandi. Bir yıl, haftada bir gün, oğlumu anneme bıraktım. Diğer günler kreşe gitti. Babam o dönem iyiydi işe başlamıştı. Anneme de oğlum çok iyi geliyordu tiyatroya, sinemaya, müzelere, çocuk konserlerine, parklara götürdü hep. O günü annem oğlumla geçirme günü yaptı ve çok hevesle planlar yapardı. Hala da en güzel gunlerimdi der.
Asla fazladan yük olmamaya çalıştım. Bebekliginde de kimseye baktirmadim. Aldım ücretsiz iznini oturdum evimde paşa paşa çocuğumu büyüttüm.
Yeni bebek içinde niyetim 3 yıl ücretsiz izin almaktı (belli bir yıl memuriyetten sonra 1 yıl ücretsiz izin hakkı veriliyor, aciklayayim da algılama sorunu yaşayanlardan garip yorum yapılmasın)
Şimdi dedim ne kısmını düşünüyorum. Derdim 1- kardesim ikiz bebek ne kadar istediğimi bildiği halde niye sevinmedi ya hu? Bunu dert ettim evet. Öğrenir ogrenmez ben onu daha hastanedeyken aradim. "Ayy öyle miii?" dedi üzüldü resmen. Hatta anneme dedim bunu sevinmedi sanki diye. Annem sorup bana dedi çok yorulacaksin diye üzülmüş senin icin dedi. Ben mutluyum yaparım inşallah dedim.
2- biz hepimiz birbirimize yardımcı olmaya çalışan bir aileyiz. Ama evin en büyüğü benim ve en çok herkese yetişmeye çalışan da benim. Siz hiç çocukluğundan beri babası hasta olduğu için evin en büyüğünün sorumluluk aldığı aile bilmez misiniz?
3- beni çok yorardi bebekliginde de oğlum ama bir araya geldiğimizde yada bir yere gittiğimizde yahut acil birsey olduğunda tabiki de kardeşime de anneme de bıraktım çocuğumu, bu da ister istemez insanda rahatlık oluşturuyor. (Süreklilik değil, acil durum. Kitap okumayan arkadaşlarda algılayabilsin diye açıklama.) Korktum ya hu korktum. Allah yavrularimin canına sağlık versin ama ben bu kadar ailevi de dahil yükle ve ikizlerimle ne yapacağım diye korktum!! (İnşallah sağlıkla dogsunlar ben yine herşeyi yaparım Allah'ın izniyle)
Benim kardesim de kotu değil asla ama ne düşündüğünü algilayamadim. Normalde 'abla ya ikiz süper olmuş senin istediğin gibi, gönlüne göre vermiş Allah, sakın nasıl bakılır diye dert etme hallederiz' demesi gerekmez miydi? ( Aciklama/algılama sorunları olanlar için: gidip de kucağına bebekleri bırakıp al bak diyecek değilim. Öyle biri olsam bu saate kadar patır patır bebek yapardim kayınvalide çevre zaten bakar diye, bu sadece duymayi beklediğim bir ifadedir diye diyorum, ben bunu derdim diye diyorum. Umarım zekaniz en azından bunu algilayabilecek düzeydedir.)
Demedi hiç birşey. Üzüldüm, bakamazsin dedi. Üstüne de ben de istiyorum dedi. Ben de Allah hayırlısını versin gönlüne göre olsun dedim (algılama sorunu olanlar için yine not: niye düşünüyorsun, dusunemezsin demedim.)
Bu kız doğum yaptığında aylarca hatta şöyle diyeyim korona çıkana kadar her gün evine, işine annem babam gitti ya hu. Şimdi kime güvenip ne düşünüyor diye düşündüm evet. Ve bu düşüncemden de rahatsız olduğum için, (algılama sorunu olanlar için not: yani böyle dusunmus olmak beni de vicdanen rahatsız ediyor) burada danışmak istedim.
Ama gördüm ki herkes on numara kardeş, abla. Ayy bilmesek burada yazılan yorumları inanicam. Kadın kadinin kurdu iste...
Ha bu arada o kendisini mutfak işlerine adayan kocamin içinden kocaman şef çıktı. Korona zamanı kimse restorana gidemezken biz on numara yemekler yapıp yedik. İki ay yataktan kalkamadigim dönemde de mükemmel yemek yaptı sağolsun. Mutfağı, evi pırıl pırıl temizleyip, çocuğa da ders calistirdi. Dert olanlara, eski konuyu hatırlamanın çok matah birşey olduğunu sananlara da cevabım olsun...
Sizler kotuluklerinizi çevreye yaymaya devam edebilirsiniz. Acıyorum siz gibi ağzı bozuk, zihni bozuk insanlara. ( Algılama sorunu yaşayanlar için acikalama: alinabilirsin.)
Insanlar artik burada acilan ben yaptım oda beni kıskandı yapti konularindan cok sıkıldı. Konu sahiplerinin hayati cok mu mukemmelde kiskanilsin. Hakaret etmedim bende burada hatta sadece abartmissiniz sizi ilgilendirmez demistim cogu kiside oyle yazdi. Konu sahibi de hak verilmedi diye burda insanlari asagilamaya başladı sonrada bana bunu diyemezler sunu diyemezler diye mağduru oynuyorBilemedim ben sizden başka hakaret eden görmedim ama yapmissalar ayıp etmişler. Ki zaten @Mune abla halleder
Valla ya kardesimde bebek düşünüyor ne güzel diyeceğine birde haset etmiş .36 haftalık gebeyim daha hormonlarım böyle tavan yapmadıOff çok mu kötü kalplisiniz yaa? Anlatımınızdan bana öyle geçti. Hormonlarla alakalı olduğunu düşünmüyorum, kalbiniz kötü bence.
Peki bu kadar uzun uzun yazmak nasıl bir işsizlik bu mantıkta?Konu hadi benle alakalı yazdım, siz hiç başkasının hayatıyla ilgili bu kadar konuyu okumaya usenmiyor musunuz? Yoksa çok mu meraklisiniz? Ben olsam o kadar uzun bir yazıyı ömrü billah okumam.. isim mi yok ya derim.. bravo siz işsizlere.
Algılama sorunu yaşayan insanlarin yorumlarını gördüğümde saldırıyor olabilirim belki.
Kitap okuyup geldik çünkü.Ohh çok şükür yorum yapanlar aklı başında iyi bari
Çok teşekkür ediyorum, özellikle de bu kadar çirkin yorumların yapılması inanın çok can sıkıcı ben de bu şekilde olan bir çok yorumu devamını okumaya değer görmedim. Herkes kendi penceresinden bakıyor hayata.
Elestirebilirler birşey demem asla. Zaten eleştirilmeyi göze almasam yazmazdim da. Hakaret ve çirkin cümle kurmak ayrı bir durum.
Ama şunu düşündüm ben çok şükür kendine güvenen maddi manevi her türlü ozgurlugu olan eğitimli bir insanım.
Kimsenin burada bilemeyeceği, ifade edilemeyecek bir çok paradigma var hepimizin hayatında da. Psikolojik açıdan benim yerimde rahatsız, kirilgan vs biri olmuş olsaydı belki de bu yorumlarınız o kişinin hayatını etkileyecekti.
Ben asla hiç bir yorumumda ,hangi konuda olursa olsun, bu kadar cahilce etrafima pislik kusmadim, yapmamda. Herkes kendine yakışanı yapıyor demek ki..
Şu kadar söyleyeyim ki ailemin içerisinde herkesin 'elim ayagimsin, sen olmasan bu işi zor yapardım' dediği biriyim. Annem kardeşim bana 1 yaptıysa ben 10 yapmisimdir. Yaparım da seve seve bu benim sorumlulugumdur derim, bunu da burada kimseye açıklamak zorunda da değilim. Benle yaşamıyorlar ki beni bilsinler.
Ama sanki beni çok iyi tanıyorlar ve kötü biri olduğumdan da oldukça da eminler böyle absürt yorumlar yazıyorlar. hepsini kendilerine iade ediyorum. Keyifleri bilir. Herkes karsisindakini zannettiği gibidir.
En hoşuma giden yorum şu oldu aslında "yani şimdi senin derdin ne?" Teşekkür ediyorum sahibini bulursam ekleyeyim, çünkü kendime bunu sordum neyi dert ettim peki bu kadar diye.
En çok annemi dert ettim. Çünkü kadın yetisemiyor ve onun yetişmeye çalıştığı her yerde ben varım. Bu yeni değil. Babam çocukluğumdan beri ağır hasta ve hep evin ikinci annesi ben oldum. (Bunu diyen yine kardeşlerim)
6 yıl bebek için ara verdim. Neden? Kimseye yük olmamak için. Benim çocuğuma kayınvalidem çok istediği için geldi baktı. 2 yıllık ücretsiz izin hakkım bitti, çocuk küçük kreşe yollama dedi sagolsun. Ömrüm boyunca da bunu unutmam. O kadar hareketli bir çocuk ki, çok zor bakması, kayınvalidem hep Allah bana nasip etmiş bakıyorum dedi. Sağolsun. Bir kere ne yaramaz çocuk demedi. Kimseye güvenip çocuk dusunmedigim gibi ona da güvenip patır patır dogurmadim.
Annem de o dönem hastalıklar ve yakınını kaybetmesi gibi sıkıntılar yaşadı, yanında olmaya çalıştım. Kayınvalidem oğluma baktı ben annemin yanına gittim kaç kez. Annem de hep 'benim sana hiç faydam olmuyor.' diye hayiflandi. Bir yıl, haftada bir gün, oğlumu anneme bıraktım. Diğer günler kreşe gitti. Babam o dönem iyiydi işe başlamıştı. Anneme de oğlum çok iyi geliyordu tiyatroya, sinemaya, müzelere, çocuk konserlerine, parklara götürdü hep. O günü annem oğlumla geçirme günü yaptı ve çok hevesle planlar yapardı. Hala da en güzel gunlerimdi der.
Asla fazladan yük olmamaya çalıştım. Bebekliginde de kimseye baktirmadim. Aldım ücretsiz iznini oturdum evimde paşa paşa çocuğumu büyüttüm.
Yeni bebek içinde niyetim 3 yıl ücretsiz izin almaktı (belli bir yıl memuriyetten sonra 1 yıl ücretsiz izin hakkı veriliyor, aciklayayim da algılama sorunu yaşayanlardan garip yorum yapılmasın)
Şimdi dedim ne kısmını düşünüyorum. Derdim 1- kardesim ikiz bebek ne kadar istediğimi bildiği halde niye sevinmedi ya hu? Bunu dert ettim evet. Öğrenir ogrenmez ben onu daha hastanedeyken aradim. "Ayy öyle miii?" dedi üzüldü resmen. Hatta anneme dedim bunu sevinmedi sanki diye. Annem sorup bana dedi çok yorulacaksin diye üzülmüş senin icin dedi. Ben mutluyum yaparım inşallah dedim.
2- biz hepimiz birbirimize yardımcı olmaya çalışan bir aileyiz. Ama evin en büyüğü benim ve en çok herkese yetişmeye çalışan da benim. Siz hiç çocukluğundan beri babası hasta olduğu için evin en büyüğünün sorumluluk aldığı aile bilmez misiniz?
3- beni çok yorardi bebekliginde de oğlum ama bir araya geldiğimizde yada bir yere gittiğimizde yahut acil birsey olduğunda tabiki de kardeşime de anneme de bıraktım çocuğumu, bu da ister istemez insanda rahatlık oluşturuyor. (Süreklilik değil, acil durum. Kitap okumayan arkadaşlarda algılayabilsin diye açıklama.) Korktum ya hu korktum. Allah yavrularimin canına sağlık versin ama ben bu kadar ailevi de dahil yükle ve ikizlerimle ne yapacağım diye korktum!! (İnşallah sağlıkla dogsunlar ben yine herşeyi yaparım Allah'ın izniyle)
Benim kardesim de kotu değil asla ama ne düşündüğünü algilayamadim. Normalde 'abla ya ikiz süper olmuş senin istediğin gibi, gönlüne göre vermiş Allah, sakın nasıl bakılır diye dert etme hallederiz' demesi gerekmez miydi? ( Aciklama/algılama sorunları olanlar için: gidip de kucağına bebekleri bırakıp al bak diyecek değilim. Öyle biri olsam bu saate kadar patır patır bebek yapardim kayınvalide çevre zaten bakar diye, bu sadece duymayi beklediğim bir ifadedir diye diyorum, ben bunu derdim diye diyorum. Umarım zekaniz en azından bunu algilayabilecek düzeydedir.)
Demedi hiç birşey. Üzüldüm, bakamazsin dedi. Üstüne de ben de istiyorum dedi. Ben de Allah hayırlısını versin gönlüne göre olsun dedim (algılama sorunu olanlar için yine not: niye düşünüyorsun, dusunemezsin demedim.)
Bu kız doğum yaptığında aylarca hatta şöyle diyeyim korona çıkana kadar her gün evine, işine annem babam gitti ya hu. Şimdi kime güvenip ne düşünüyor diye düşündüm evet. Ve bu düşüncemden de rahatsız olduğum için, (algılama sorunu olanlar için not: yani böyle dusunmus olmak beni de vicdanen rahatsız ediyor) burada danışmak istedim.
Ama gördüm ki herkes on numara kardeş, abla. Ayy bilmesek burada yazılan yorumları inanicam. Kadın kadinin kurdu iste...
Ha bu arada o kendisini mutfak işlerine adayan kocamin içinden kocaman şef çıktı. Korona zamanı kimse restorana gidemezken biz on numara yemekler yapıp yedik. İki ay yataktan kalkamadigim dönemde de mükemmel yemek yaptı sağolsun. Mutfağı, evi pırıl pırıl temizleyip, çocuğa da ders calistirdi. Dert olanlara, eski konuyu hatırlamanın çok matah birşey olduğunu sananlara da cevabım olsun...
Sizler kotuluklerinizi çevreye yaymaya devam edebilirsiniz. Acıyorum siz gibi ağzı bozuk, zihni bozuk insanlara. ( Algılama sorunu yaşayanlar için acikalama: alinabilirsin.)
Ben sizin anlattginiz yorumları yapan biri değilim fakat her yorumu okudum kkda her çeşit insana var sadece girip şu konuyu eleştiriyim diye bekleyen de var. He neyse ama sizde eleştiri yapmak ayrı kötü hakaret yazmak ayrı demişsiniz de her yorumunuza insanlarada çokta güzel yorum yapmamissiniz. :) Neyse ben ikizlerinize sağlık diliyorum ve kardesiniz insllah oda istediği zaman anne olur. Bu işler nasip ben. Evlendim hamile kaldım eşimin ailesinde beş kişi hamile oldu ard arda ve hepsi yedi sene sonra dokuz sene sonra ikincilerbi dünyaya getirdi biride benle birlikte ilk çocuğunu dünyaya getirdi ne bereketliymis ayağım dedim arada gideriz. Bebekler yakın yaşlarda çok tatlı hepsiÇok teşekkür ediyorum, özellikle de bu kadar çirkin yorumların yapılması inanın çok can sıkıcı ben de bu şekilde olan bir çok yorumu devamını okumaya değer görmedim. Herkes kendi penceresinden bakıyor hayata.
Elestirebilirler birşey demem asla. Zaten eleştirilmeyi göze almasam yazmazdim da. Hakaret ve çirkin cümle kurmak ayrı bir durum.
Ama şunu düşündüm ben çok şükür kendine güvenen maddi manevi her türlü ozgurlugu olan eğitimli bir insanım.
Kimsenin burada bilemeyeceği, ifade edilemeyecek bir çok paradigma var hepimizin hayatında da. Psikolojik açıdan benim yerimde rahatsız, kirilgan vs biri olmuş olsaydı belki de bu yorumlarınız o kişinin hayatını etkileyecekti.
Ben asla hiç bir yorumumda ,hangi konuda olursa olsun, bu kadar cahilce etrafima pislik kusmadim, yapmamda. Herkes kendine yakışanı yapıyor demek ki..
Şu kadar söyleyeyim ki ailemin içerisinde herkesin 'elim ayagimsin, sen olmasan bu işi zor yapardım' dediği biriyim. Annem kardeşim bana 1 yaptıysa ben 10 yapmisimdir. Yaparım da seve seve bu benim sorumlulugumdur derim, bunu da burada kimseye açıklamak zorunda da değilim. Benle yaşamıyorlar ki beni bilsinler.
Ama sanki beni çok iyi tanıyorlar ve kötü biri olduğumdan da oldukça da eminler böyle absürt yorumlar yazıyorlar. hepsini kendilerine iade ediyorum. Keyifleri bilir. Herkes karsisindakini zannettiği gibidir.
En hoşuma giden yorum şu oldu aslında "yani şimdi senin derdin ne?" Teşekkür ediyorum sahibini bulursam ekleyeyim, çünkü kendime bunu sordum neyi dert ettim peki bu kadar diye.
En çok annemi dert ettim. Çünkü kadın yetisemiyor ve onun yetişmeye çalıştığı her yerde ben varım. Bu yeni değil. Babam çocukluğumdan beri ağır hasta ve hep evin ikinci annesi ben oldum. (Bunu diyen yine kardeşlerim)
6 yıl bebek için ara verdim. Neden? Kimseye yük olmamak için. Benim çocuğuma kayınvalidem çok istediği için geldi baktı. 2 yıllık ücretsiz izin hakkım bitti, çocuk küçük kreşe yollama dedi sagolsun. Ömrüm boyunca da bunu unutmam. O kadar hareketli bir çocuk ki, çok zor bakması, kayınvalidem hep Allah bana nasip etmiş bakıyorum dedi. Sağolsun. Bir kere ne yaramaz çocuk demedi. Kimseye güvenip çocuk dusunmedigim gibi ona da güvenip patır patır dogurmadim.
Annem de o dönem hastalıklar ve yakınını kaybetmesi gibi sıkıntılar yaşadı, yanında olmaya çalıştım. Kayınvalidem oğluma baktı ben annemin yanına gittim kaç kez. Annem de hep 'benim sana hiç faydam olmuyor.' diye hayiflandi. Bir yıl, haftada bir gün, oğlumu anneme bıraktım. Diğer günler kreşe gitti. Babam o dönem iyiydi işe başlamıştı. Anneme de oğlum çok iyi geliyordu tiyatroya, sinemaya, müzelere, çocuk konserlerine, parklara götürdü hep. O günü annem oğlumla geçirme günü yaptı ve çok hevesle planlar yapardı. Hala da en güzel gunlerimdi der.
Asla fazladan yük olmamaya çalıştım. Bebekliginde de kimseye baktirmadim. Aldım ücretsiz iznini oturdum evimde paşa paşa çocuğumu büyüttüm.
Yeni bebek içinde niyetim 3 yıl ücretsiz izin almaktı (belli bir yıl memuriyetten sonra 1 yıl ücretsiz izin hakkı veriliyor, aciklayayim da algılama sorunu yaşayanlardan garip yorum yapılmasın)
Şimdi dedim ne kısmını düşünüyorum. Derdim 1- kardesim ikiz bebek ne kadar istediğimi bildiği halde niye sevinmedi ya hu? Bunu dert ettim evet. Öğrenir ogrenmez ben onu daha hastanedeyken aradim. "Ayy öyle miii?" dedi üzüldü resmen. Hatta anneme dedim bunu sevinmedi sanki diye. Annem sorup bana dedi çok yorulacaksin diye üzülmüş senin icin dedi. Ben mutluyum yaparım inşallah dedim.
2- biz hepimiz birbirimize yardımcı olmaya çalışan bir aileyiz. Ama evin en büyüğü benim ve en çok herkese yetişmeye çalışan da benim. Siz hiç çocukluğundan beri babası hasta olduğu için evin en büyüğünün sorumluluk aldığı aile bilmez misiniz?
3- beni çok yorardi bebekliginde de oğlum ama bir araya geldiğimizde yada bir yere gittiğimizde yahut acil birsey olduğunda tabiki de kardeşime de anneme de bıraktım çocuğumu, bu da ister istemez insanda rahatlık oluşturuyor. (Süreklilik değil, acil durum. Kitap okumayan arkadaşlarda algılayabilsin diye açıklama.) Korktum ya hu korktum. Allah yavrularimin canına sağlık versin ama ben bu kadar ailevi de dahil yükle ve ikizlerimle ne yapacağım diye korktum!! (İnşallah sağlıkla dogsunlar ben yine herşeyi yaparım Allah'ın izniyle)
Benim kardesim de kotu değil asla ama ne düşündüğünü algilayamadim. Normalde 'abla ya ikiz süper olmuş senin istediğin gibi, gönlüne göre vermiş Allah, sakın nasıl bakılır diye dert etme hallederiz' demesi gerekmez miydi? ( Aciklama/algılama sorunları olanlar için: gidip de kucağına bebekleri bırakıp al bak diyecek değilim. Öyle biri olsam bu saate kadar patır patır bebek yapardim kayınvalide çevre zaten bakar diye, bu sadece duymayi beklediğim bir ifadedir diye diyorum, ben bunu derdim diye diyorum. Umarım zekaniz en azından bunu algilayabilecek düzeydedir.)
Demedi hiç birşey. Üzüldüm, bakamazsin dedi. Üstüne de ben de istiyorum dedi. Ben de Allah hayırlısını versin gönlüne göre olsun dedim (algılama sorunu olanlar için yine not: niye düşünüyorsun, dusunemezsin demedim.)
Bu kız doğum yaptığında aylarca hatta şöyle diyeyim korona çıkana kadar her gün evine, işine annem babam gitti ya hu. Şimdi kime güvenip ne düşünüyor diye düşündüm evet. Ve bu düşüncemden de rahatsız olduğum için, (algılama sorunu olanlar için not: yani böyle dusunmus olmak beni de vicdanen rahatsız ediyor) burada danışmak istedim.
Ama gördüm ki herkes on numara kardeş, abla. Ayy bilmesek burada yazılan yorumları inanicam. Kadın kadinin kurdu iste...
Ha bu arada o kendisini mutfak işlerine adayan kocamin içinden kocaman şef çıktı. Korona zamanı kimse restorana gidemezken biz on numara yemekler yapıp yedik. İki ay yataktan kalkamadigim dönemde de mükemmel yemek yaptı sağolsun. Mutfağı, evi pırıl pırıl temizleyip, çocuğa da ders calistirdi. Dert olanlara, eski konuyu hatırlamanın çok matah birşey olduğunu sananlara da cevabım olsun...
Sizler kotuluklerinizi çevreye yaymaya devam edebilirsiniz. Acıyorum siz gibi ağzı bozuk, zihni bozuk insanlara. ( Algılama sorunu yaşayanlar için acikalama: alinabilirsin.)
Galiba sinirden ne yazdığı belli değilŞey mi acaba oğlu 2 yaşındayken bekardı 4 yaşındayken yeni evliydi?
Kayınvalidenizin neden bakmasını istemiyorsunuz anlam veremedim ailenizin durumunu biliyorsa neden bunu yüzünüze vursun ki ? İllaki ailenizde yardımcı olur bu süreç kalıcı değil sonuçta ilk çocuğunuzdan sonra bu tutumunuz kırıcı olabilir o kadın için biraz empati lütfen. İkincisi kardeşiniz anladığım kadarı ile biraz kıskanmış yada imrenmiş diyelim ama herkesin kendi hayatı sonuçta bırakın isterse 3 tane yapsın siz kendi bebeklerinize odaklanın ve böyle küçük şeyleri takmayın derim.Merhabalar..
Aslına bakarsanız biraz karman corman olan bir konuyu basitlestirerek anlatmaya çalışacağım.
6 yaşına girmek uzere olan bir çocuğum var. Bir yıl kayınvalidem gelip baktı (sağolsun) bir yılda haftada bir gün annem baktı. (Diğer 3 gün kreş, bir gün de ben evdeydim) bu dönemlerde kız kardeşim bekar ya da yeni evliydi.
Oğlum 4 yaşındayken bir yeğenim oldu. Kardeşim her işi bir arada yapabilen biri degil, çocukla ilgilenip hem de yemek ve ev işi konusunda gerçekten oldukça zorlanıyor o yüzden hepimiz bir şekilde yardımcı oluyoruz ona. Hala haftada bir kaç gün akşam yemeğini ben yaparim.
Şu an bir iş yeri var ve pandemi çıkana kadar annemle babam da onun yanında, hem yardımcı hem de 1 buçuk yaşındaki bebeğine bakıyorlardı. (Babam kronik hasta ve sık sık hastane işleri oluyor. Annem babamla.ilgilendigi icin ondan genel manada beklenti sahibi değiliz. Şimdi bile babam hastane de yatıyorinşallah iyi olacak ve çıkacaklar..)
Ben de ev, iş, çocuk hepsini bir arada tek çocukla ancak idare edebiliyordum, cünkü oğlum aşırı hareketli ve zor bir çocuk. Çok şükür bu yıl artık genel olarak zorluğu azaldığı için de ikinci çocuk için niyetlendik. Yani artık ben ikinci bir çocuğa annelik edebilirim diye düşündüğüm için.. ve çok şükür bize ikiz nasip oldu.
Bu da bebek bakımi acisindan gözümü korkutmadi değil ama eşim bakarız diyor. Kayınvalidem inanılmaz istekli bakmak için ama annem bakamazken onun bakmasını da istemiyorum. Minnet duygusu hissediyorum. bu da beni rahatsız ediyor.
Yani kimse gelsin baksın demiyorum. Zaten Allah'tan baskada kimseye güvenip hamilelik istemedim..
Neyse asıl meseleye şimdi geliyorum.
İkiz haberini verdiğimde inanilmaz mutluydum çünkü hayalim ikiz kizlarimin olmasıydı. Söylediklerinde çok sevindiler ve mutluluğumu paylaştılar. Kız kardeşim hariç. Nasıl bakacaksın abla diye üzüldüm dedi. Hayırlısı da çok umitlenme belki iki erkek olur dedi vs vs..
Gecen gün de bana, ben tam olarak korunmuyorum yani ikinci bebek belki olabilir çok ozendim sen de hamilesin ya dedi. Şok oldum çünkü hiç böyle bir niyeti olduğunu dememisti. Hatta iş yerini açınca bu da yeni bebeğim artık onla ilgilenmeliyin diyordu, ikinci bebeği soranlara.
Bana da ikizlere birlikte bakarız merak etme filan derdi
Ben de bakarım inşallah kardeşim çok sağol dedim hep. Ama tabi ki arada belki beni bir yarım saat rahatlatır diye içimden geçirmedim değil. Çok yakınız çünkü.
Ben de bebek olabilir deyince, hayırlısı olsun kardeşim, gönlüne, niyetine göre olur inşallah dedim. Ama çok gıcık oldum ya
Herhalde benim kayınvalidem gelir bakar diye düşünüyor da annem de kendi çocuğuna bakar diye mi dusundu anlayamadım.
Ben eşime anlattım bu durumu, dedim kimse gelip bizim bebeklerimize bakmasın ben bakarim. Eşim de birlikte bakacağız üzme kendini dedi.
Hormonlar mi beni böyle yaptı kardesim mi garip davrandı emin olamadım.
Bir de pek dikkat etmiyoruz deme sebebi çevreye sürpriz bebek oldu demek istiyor sanırım. Yani tahminimce. Off
Çok uzattım özür dilerim.
Yorumlar için teşekkürler simdiden.
Not: bu yazımdan annemin çocuğuma bakmasini istediğim anlamını çıkartan arkadaslar daha çok kitap okuyun. Bu konuya yorum yazmayın.
Öncelikle sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah.Merhabalar..
Aslına bakarsanız biraz karman corman olan bir konuyu basitlestirerek anlatmaya çalışacağım.
6 yaşına girmek uzere olan bir çocuğum var. Bir yıl kayınvalidem gelip baktı (sağolsun) bir yılda haftada bir gün annem baktı. (Diğer 3 gün kreş, bir gün de ben evdeydim) bu dönemlerde kız kardeşim bekar ya da yeni evliydi.
Oğlum 4 yaşındayken bir yeğenim oldu. Kardeşim her işi bir arada yapabilen biri degil, çocukla ilgilenip hem de yemek ve ev işi konusunda gerçekten oldukça zorlanıyor o yüzden hepimiz bir şekilde yardımcı oluyoruz ona. Hala haftada bir kaç gün akşam yemeğini ben yaparim.
Şu an bir iş yeri var ve pandemi çıkana kadar annemle babam da onun yanında, hem yardımcı hem de 1 buçuk yaşındaki bebeğine bakıyorlardı. (Babam kronik hasta ve sık sık hastane işleri oluyor. Annem babamla.ilgilendigi icin ondan genel manada beklenti sahibi değiliz. Şimdi bile babam hastane de yatıyorinşallah iyi olacak ve çıkacaklar..)
Ben de ev, iş, çocuk hepsini bir arada tek çocukla ancak idare edebiliyordum, cünkü oğlum aşırı hareketli ve zor bir çocuk. Çok şükür bu yıl artık genel olarak zorluğu azaldığı için de ikinci çocuk için niyetlendik. Yani artık ben ikinci bir çocuğa annelik edebilirim diye düşündüğüm için.. ve çok şükür bize ikiz nasip oldu.
Bu da bebek bakımi acisindan gözümü korkutmadi değil ama eşim bakarız diyor. Kayınvalidem inanılmaz istekli bakmak için ama annem bakamazken onun bakmasını da istemiyorum. Minnet duygusu hissediyorum. bu da beni rahatsız ediyor.
Yani kimse gelsin baksın demiyorum. Zaten Allah'tan baskada kimseye güvenip hamilelik istemedim..
Neyse asıl meseleye şimdi geliyorum.
İkiz haberini verdiğimde inanilmaz mutluydum çünkü hayalim ikiz kizlarimin olmasıydı. Söylediklerinde çok sevindiler ve mutluluğumu paylaştılar. Kız kardeşim hariç. Nasıl bakacaksın abla diye üzüldüm dedi. Hayırlısı da çok umitlenme belki iki erkek olur dedi vs vs..
Gecen gün de bana, ben tam olarak korunmuyorum yani ikinci bebek belki olabilir çok ozendim sen de hamilesin ya dedi. Şok oldum çünkü hiç böyle bir niyeti olduğunu dememisti. Hatta iş yerini açınca bu da yeni bebeğim artık onla ilgilenmeliyin diyordu, ikinci bebeği soranlara.
Bana da ikizlere birlikte bakarız merak etme filan derdi
Ben de bakarım inşallah kardeşim çok sağol dedim hep. Ama tabi ki arada belki beni bir yarım saat rahatlatır diye içimden geçirmedim değil. Çok yakınız çünkü.
Ben de bebek olabilir deyince, hayırlısı olsun kardeşim, gönlüne, niyetine göre olur inşallah dedim. Ama çok gıcık oldum ya
Herhalde benim kayınvalidem gelir bakar diye düşünüyor da annem de kendi çocuğuna bakar diye mi dusundu anlayamadım.
Ben eşime anlattım bu durumu, dedim kimse gelip bizim bebeklerimize bakmasın ben bakarim. Eşim de birlikte bakacağız üzme kendini dedi.
Hormonlar mi beni böyle yaptı kardesim mi garip davrandı emin olamadım.
Bir de pek dikkat etmiyoruz deme sebebi çevreye sürpriz bebek oldu demek istiyor sanırım. Yani tahminimce. Off
Çok uzattım özür dilerim.
Yorumlar için teşekkürler simdiden.
Not: bu yazımdan annemin çocuğuma bakmasini istediğim anlamını çıkartan arkadaslar daha çok kitap okuyun. Bu konuya yorum yazmayın.