- 24 Mart 2019
- 2.946
- 4.099
- 38
-
- Konu Sahibi karcicegi94
- #41
Umarım bu sizin genel halimiz değildir... Hamilesiniz diye bu kapris ama 10 haftalık çok daha yeni önünüzde uzun bir süreç var....Ve haksizsiniz
Hanımefendi 4 gündür zaten hiçbir iş yapmadan oturup dinlendim. Yemek bile yapamadım. Belki biraz olsun kafam dağılır diye kalktım, eşim de yardım eder diye umdum. Ha ummak yerine eşime açık açık söylemem gerekiyordu. Hepsi bu.Sadece risk altindaymışsınız, ilaç almışsınız ve bitmiş.
Bir şeyi olan insan mutfak da mutfak diye cingar mi çıkarır? Varsa agriniz oturur dinlenirsiniz, geçmesini beklersiniz. Düşük tehlikeniz varken iş yapmayın o zaman.
Düşük tehlikeniz var diye her dakika aranmaniz mi gerekiyor yani? Bir sorun olursa siz ararsınız zaten, eşiniz de sanki seyahate çıktı.
Eşiniz de bizim gibiyse sizden uzaklaşır yıllar içinde benden söylemesi aklınızı başınıza alın. Bu saçma hareketler insanda dur ona iyi davranayım hissini değil dünya senin etrafında dönmüyor kendine gel hissini veriyor.
Hamilesiniz hasta değil simariklik yapmışsınız..Herkese merhaba, ben 10 haftalık hamileyim. Depremin yaşandığı ilk gün çok kötü oldum, eşimin akrabaları vardı deprem bölgesinde, haber alamadık o anki panikle kasıklarıma ağrılar saplandı. Bebeğe bir şey oluyor sandım hastaneye gittik. Bebek iyiydi çok şükür. Ama doktor düşük önleyici ilaç yazdı. O günden sonra bebeğim için iyi olmaya gayret gösteriyorum elimden geldiğince tabi.
Son iki gündür de çok kötü bel ağrım var, belim tutuldu. Nedenini bilmiyorum ama çok ağrıyor, eğilip kalkarken çok zorlanıyorum. Bugün ev işi yapacaktım, kahvaltı yaptık eşimle, ardından masayı toplamaya başladım ama eşim telefonunu eline alıp kanepeye uzandı. Bende eşime dedim ki insan bir el atar. Eşim de "canım bırak biraz oturalım sonra yaparız, belin de ağrıyor otur uzan biraz" dedi. Ama mutfağı öyle dağınık görmek içime sinmedi. Başladım mutfağı temizlemeye, zor eğilip kalktım belimin acısından, üstelik hamileyim de. Eşim ise karşımda koltukta telefonuyla ilgileniyor. O kadar sinirlerim bozuldu ki, ağlamaya başladım. Mutfak temizliğini bitirmeme yakın eşim ağladığımı gördü ve "ne oldu canım çok mu ağrın var" dedi. Bende bağırmaya başladım nasıl bu kadar duyarsız olabiliyorsun sana inanamıyorum yazıklar olsun dedim. Ben böyle çıkışınca birkaç kez özür diledi sarılmaya çalıştı bebeğimizi düşün kendini üzme dedi ama ittim kendisini. Şu an konuşmak istemiyorum bana dokunma falan dedim. Aradan yarım saat geçti tekrar koşarak yanıma geldi sarıldı. Bırak dedim şu an seninle iletişime geçmek istemiyorum diye üsteledim. Bu sefer de "ben sana sonra beraber yaparız demedim mi, illa benim dediğimin aksini yapacaksın dimi, bu mutfak kaç gündür dağınık illa şu an mı toplaman gerekiyordu" diye çıkıştı.
Ardından hazırlandı ve kapıyı çarptı gitti. Daha da moralim bozuldu, kasıklarıma yine ağrı girdielimde olmadan çok üzüldüm. Normalde kahvaltıdan sonra eşimin memleketinden gelen depremzedelerin yanına gidecektik ziyarete, ama tek başına gitti. Annesini aradım, beraber gelecektik ama eşim bir şey demeden evden çıktı gitti dedim. Annesi de "kızım acil telefon geldi deprem bölgesinden insanlar gelmiş onları otellere yerleştireceklermiş o yüzden acele edip haber vermeden çıkmıştır" dedi. Sen benim yanıma gelmek ister misin dedi hayır dedim. Aradan bir saat geçti, tekrar kayınvalidemi aradım bir haber var mı diye. Kayınvalidem de "kızım bende otele geldim, eşin burada gelenlerle ilgileniyor. Müdürü ve iş arkadaşları da burada. Bizde alışveriş yapacağız birazdan gelenler için" dedi. O kadar üzüldüm ki, kv araba sürmeyi bilmiyor muhtemelen eşim almaya gitmiştir. Bende orada olmak ve gelen kişilere yardımcı olmak isterdim. Herkes orada yardım ediyor ben ise evde tek başıma oturuyorum. Her şeyi geçtim eşim annesine karıma da haber ver isterse gelsin diyemez miydi? Kafam allak bullak oldu. Kim haklı kim haksız bilemiyorum. Sizce hamile olduğum için ben mi olayları fazla abartıyorum yoksa haklı mıyım?
Bir haftadır dağınık olan mutfak beliniz ağrırken mi sıkıştırdı. Bence sorun çıkarmak için çaba sarfetmiş gibisiniz. Normaliniz de buysa zor bir eşsiniz. Bence bu mantıksız halinizle bir de trip atmaya uğraşmayın. Ayrıca bel ağrınızla insan karşılamaya gitmeniz de çoook çok saçma olurdu. Yoksa ağrı sadece mutfağı toplamak için miydi.Herkese merhaba, ben 10 haftalık hamileyim. Depremin yaşandığı ilk gün çok kötü oldum, eşimin akrabaları vardı deprem bölgesinde, haber alamadık o anki panikle kasıklarıma ağrılar saplandı. Bebeğe bir şey oluyor sandım hastaneye gittik. Bebek iyiydi çok şükür. Ama doktor düşük önleyici ilaç yazdı. O günden sonra bebeğim için iyi olmaya gayret gösteriyorum elimden geldiğince tabi.
Son iki gündür de çok kötü bel ağrım var, belim tutuldu. Nedenini bilmiyorum ama çok ağrıyor, eğilip kalkarken çok zorlanıyorum. Bugün ev işi yapacaktım, kahvaltı yaptık eşimle, ardından masayı toplamaya başladım ama eşim telefonunu eline alıp kanepeye uzandı. Bende eşime dedim ki insan bir el atar. Eşim de "canım bırak biraz oturalım sonra yaparız, belin de ağrıyor otur uzan biraz" dedi. Ama mutfağı öyle dağınık görmek içime sinmedi. Başladım mutfağı temizlemeye, zor eğilip kalktım belimin acısından, üstelik hamileyim de. Eşim ise karşımda koltukta telefonuyla ilgileniyor. O kadar sinirlerim bozuldu ki, ağlamaya başladım. Mutfak temizliğini bitirmeme yakın eşim ağladığımı gördü ve "ne oldu canım çok mu ağrın var" dedi. Bende bağırmaya başladım nasıl bu kadar duyarsız olabiliyorsun sana inanamıyorum yazıklar olsun dedim. Ben böyle çıkışınca birkaç kez özür diledi sarılmaya çalıştı bebeğimizi düşün kendini üzme dedi ama ittim kendisini. Şu an konuşmak istemiyorum bana dokunma falan dedim. Aradan yarım saat geçti tekrar koşarak yanıma geldi sarıldı. Bırak dedim şu an seninle iletişime geçmek istemiyorum diye üsteledim. Bu sefer de "ben sana sonra beraber yaparız demedim mi, illa benim dediğimin aksini yapacaksın dimi, bu mutfak kaç gündür dağınık illa şu an mı toplaman gerekiyordu" diye çıkıştı.
Ardından hazırlandı ve kapıyı çarptı gitti. Daha da moralim bozuldu, kasıklarıma yine ağrı girdielimde olmadan çok üzüldüm. Normalde kahvaltıdan sonra eşimin memleketinden gelen depremzedelerin yanına gidecektik ziyarete, ama tek başına gitti. Annesini aradım, beraber gelecektik ama eşim bir şey demeden evden çıktı gitti dedim. Annesi de "kızım acil telefon geldi deprem bölgesinden insanlar gelmiş onları otellere yerleştireceklermiş o yüzden acele edip haber vermeden çıkmıştır" dedi. Sen benim yanıma gelmek ister misin dedi hayır dedim. Aradan bir saat geçti, tekrar kayınvalidemi aradım bir haber var mı diye. Kayınvalidem de "kızım bende otele geldim, eşin burada gelenlerle ilgileniyor. Müdürü ve iş arkadaşları da burada. Bizde alışveriş yapacağız birazdan gelenler için" dedi. O kadar üzüldüm ki, kv araba sürmeyi bilmiyor muhtemelen eşim almaya gitmiştir. Bende orada olmak ve gelen kişilere yardımcı olmak isterdim. Herkes orada yardım ediyor ben ise evde tek başıma oturuyorum. Her şeyi geçtim eşim annesine karıma da haber ver isterse gelsin diyemez miydi? Kafam allak bullak oldu. Kim haklı kim haksız bilemiyorum. Sizce hamile olduğum için ben mi olayları fazla abartıyorum yoksa haklı mıyım?
Çok çok teşekkür ederim beni anladığınız için. Çok mantıksız davranmışım bende. Kaç gündür bebek için iyi olmaya çalışsam da olmuyor haberleri izler izlemez göz yaşlarına boğuluyorum. Bugün de belki biraz kafam dağılır diye düşündüm ama çok yanlış zamanda yaptım. Tekrardan çok teşekkür ederim size, sizi tanımıyorum ama iyi ki varsınızsinir bozuklugunuzu anliyorum buna benzer bisey bende yasamistim. Hamileligimde sadece bir meyve aseriyordum. Dolapta hep olurdu. Esim bittikce alirdi. O gun almadigi icin triplere girdim, 7 aylik hamile kocaman göbeğimle, 8 kiloluk meyve almaya kalkmistim. Manav amca goturemezsin deyip eve kadar taşımıştı. Bastan sona kadar mantiksiz, hangi akla hizmet yaptim bunu bilmiyorum. Zaman zaman oluyor yani boyle seyler. Onemli olan surekli yapmamaniz ve kendinizi frenlemeniz
Evet doğru ama inanın buraya yazılana kadar bunu bile düşünemedimBu halde gitmen zaten tehlikeli olurdu ki.
Ne bu şımarıklık çocuk musun sen ?Herkese merhaba, ben 10 haftalık hamileyim. Depremin yaşandığı ilk gün çok kötü oldum, eşimin akrabaları vardı deprem bölgesinde, haber alamadık o anki panikle kasıklarıma ağrılar saplandı. Bebeğe bir şey oluyor sandım hastaneye gittik. Bebek iyiydi çok şükür. Ama doktor düşük önleyici ilaç yazdı. O günden sonra bebeğim için iyi olmaya gayret gösteriyorum elimden geldiğince tabi.
Son iki gündür de çok kötü bel ağrım var, belim tutuldu. Nedenini bilmiyorum ama çok ağrıyor, eğilip kalkarken çok zorlanıyorum. Bugün ev işi yapacaktım, kahvaltı yaptık eşimle, ardından masayı toplamaya başladım ama eşim telefonunu eline alıp kanepeye uzandı. Bende eşime dedim ki insan bir el atar. Eşim de "canım bırak biraz oturalım sonra yaparız, belin de ağrıyor otur uzan biraz" dedi. Ama mutfağı öyle dağınık görmek içime sinmedi. Başladım mutfağı temizlemeye, zor eğilip kalktım belimin acısından, üstelik hamileyim de. Eşim ise karşımda koltukta telefonuyla ilgileniyor. O kadar sinirlerim bozuldu ki, ağlamaya başladım. Mutfak temizliğini bitirmeme yakın eşim ağladığımı gördü ve "ne oldu canım çok mu ağrın var" dedi. Bende bağırmaya başladım nasıl bu kadar duyarsız olabiliyorsun sana inanamıyorum yazıklar olsun dedim. Ben böyle çıkışınca birkaç kez özür diledi sarılmaya çalıştı bebeğimizi düşün kendini üzme dedi ama ittim kendisini. Şu an konuşmak istemiyorum bana dokunma falan dedim. Aradan yarım saat geçti tekrar koşarak yanıma geldi sarıldı. Bırak dedim şu an seninle iletişime geçmek istemiyorum diye üsteledim. Bu sefer de "ben sana sonra beraber yaparız demedim mi, illa benim dediğimin aksini yapacaksın dimi, bu mutfak kaç gündür dağınık illa şu an mı toplaman gerekiyordu" diye çıkıştı.
Ardından hazırlandı ve kapıyı çarptı gitti. Daha da moralim bozuldu, kasıklarıma yine ağrı girdielimde olmadan çok üzüldüm. Normalde kahvaltıdan sonra eşimin memleketinden gelen depremzedelerin yanına gidecektik ziyarete, ama tek başına gitti. Annesini aradım, beraber gelecektik ama eşim bir şey demeden evden çıktı gitti dedim. Annesi de "kızım acil telefon geldi deprem bölgesinden insanlar gelmiş onları otellere yerleştireceklermiş o yüzden acele edip haber vermeden çıkmıştır" dedi. Sen benim yanıma gelmek ister misin dedi hayır dedim. Aradan bir saat geçti, tekrar kayınvalidemi aradım bir haber var mı diye. Kayınvalidem de "kızım bende otele geldim, eşin burada gelenlerle ilgileniyor. Müdürü ve iş arkadaşları da burada. Bizde alışveriş yapacağız birazdan gelenler için" dedi. O kadar üzüldüm ki, kv araba sürmeyi bilmiyor muhtemelen eşim almaya gitmiştir. Bende orada olmak ve gelen kişilere yardımcı olmak isterdim. Herkes orada yardım ediyor ben ise evde tek başıma oturuyorum. Her şeyi geçtim eşim annesine karıma da haber ver isterse gelsin diyemez miydi? Kafam allak bullak oldu. Kim haklı kim haksız bilemiyorum. Sizce hamile olduğum için ben mi olayları fazla abartıyorum yoksa haklı mıyım?
Haksızsınız, eşiniz defalarca sarılmıs şefkatle yaklaşmış size siz şımarıklık yapmışsınız bence eşinizden özür dileyinHerkese merhaba, ben 10 haftalık hamileyim. Depremin yaşandığı ilk gün çok kötü oldum, eşimin akrabaları vardı deprem bölgesinde, haber alamadık o anki panikle kasıklarıma ağrılar saplandı. Bebeğe bir şey oluyor sandım hastaneye gittik. Bebek iyiydi çok şükür. Ama doktor düşük önleyici ilaç yazdı. O günden sonra bebeğim için iyi olmaya gayret gösteriyorum elimden geldiğince tabi.
Son iki gündür de çok kötü bel ağrım var, belim tutuldu. Nedenini bilmiyorum ama çok ağrıyor, eğilip kalkarken çok zorlanıyorum. Bugün ev işi yapacaktım, kahvaltı yaptık eşimle, ardından masayı toplamaya başladım ama eşim telefonunu eline alıp kanepeye uzandı. Bende eşime dedim ki insan bir el atar. Eşim de "canım bırak biraz oturalım sonra yaparız, belin de ağrıyor otur uzan biraz" dedi. Ama mutfağı öyle dağınık görmek içime sinmedi. Başladım mutfağı temizlemeye, zor eğilip kalktım belimin acısından, üstelik hamileyim de. Eşim ise karşımda koltukta telefonuyla ilgileniyor. O kadar sinirlerim bozuldu ki, ağlamaya başladım. Mutfak temizliğini bitirmeme yakın eşim ağladığımı gördü ve "ne oldu canım çok mu ağrın var" dedi. Bende bağırmaya başladım nasıl bu kadar duyarsız olabiliyorsun sana inanamıyorum yazıklar olsun dedim. Ben böyle çıkışınca birkaç kez özür diledi sarılmaya çalıştı bebeğimizi düşün kendini üzme dedi ama ittim kendisini. Şu an konuşmak istemiyorum bana dokunma falan dedim. Aradan yarım saat geçti tekrar koşarak yanıma geldi sarıldı. Bırak dedim şu an seninle iletişime geçmek istemiyorum diye üsteledim. Bu sefer de "ben sana sonra beraber yaparız demedim mi, illa benim dediğimin aksini yapacaksın dimi, bu mutfak kaç gündür dağınık illa şu an mı toplaman gerekiyordu" diye çıkıştı.
Ardından hazırlandı ve kapıyı çarptı gitti. Daha da moralim bozuldu, kasıklarıma yine ağrı girdielimde olmadan çok üzüldüm. Normalde kahvaltıdan sonra eşimin memleketinden gelen depremzedelerin yanına gidecektik ziyarete, ama tek başına gitti. Annesini aradım, beraber gelecektik ama eşim bir şey demeden evden çıktı gitti dedim. Annesi de "kızım acil telefon geldi deprem bölgesinden insanlar gelmiş onları otellere yerleştireceklermiş o yüzden acele edip haber vermeden çıkmıştır" dedi. Sen benim yanıma gelmek ister misin dedi hayır dedim. Aradan bir saat geçti, tekrar kayınvalidemi aradım bir haber var mı diye. Kayınvalidem de "kızım bende otele geldim, eşin burada gelenlerle ilgileniyor. Müdürü ve iş arkadaşları da burada. Bizde alışveriş yapacağız birazdan gelenler için" dedi. O kadar üzüldüm ki, kv araba sürmeyi bilmiyor muhtemelen eşim almaya gitmiştir. Bende orada olmak ve gelen kişilere yardımcı olmak isterdim. Herkes orada yardım ediyor ben ise evde tek başıma oturuyorum. Her şeyi geçtim eşim annesine karıma da haber ver isterse gelsin diyemez miydi? Kafam allak bullak oldu. Kim haklı kim haksız bilemiyorum. Sizce hamile olduğum için ben mi olayları fazla abartıyorum yoksa haklı mıyım?
Evet doğru ama inanın buraya yazılana kadar bunu bile düşünemedim
Bende ne yaptığımı bilmiyorum kafam çok dağınık ve çok üzgünüm. Doktor da uyarmıştı ama her ne kadar iyi olmaya çalışsam da (bebeğim için) bende haberleri izler izlemez göz yaşlarına boğuluyorum. Kaç gündür ne yemek yaptım nede temizlik. Belki kafam dağılır diye düşünmüştüm. Mantıksız davrandım, sonrasında farkında vardım. Mesela depremzedelere yardıma gitmek istemem bile çok mantıksız hem düşük tehlikem hemde bel ağrım varken. Ama buraya yazılana kadar yemin ederim bunun bile farkında değildim. Beni anladığınız için çok çok teşekkür ediyorum. Allah depremi yaşanların yardımcısı olsun inşallah, dualarımız hep onlarla.Öncelikle gecmis olsun. Hem depremi atlatan akrabalariniza hemde size. Simdi insan hamilelikte normalden daha hassas ve alingan oluyor. Ikinci ayda birde hormon degisikligi oluyor. Kafa da etkileniyor, kendi hamileligimden biliyorum. O yüzden sana iki tavsiyem var. Birincisi: Ev isi kendi ve bebegin sagliginin önüne asla koyma. Inan degmiyor. Ben son lohusaligimda herseye tek basima yetismek istedim. Ne oldu? Sütüm kesildi. Degmiyor o bos stresler inan. Esinin dedigi gibi uzanman gerekirdi..o sana yardim ederdi sonra..ikincisi: Cok alingan oldugun vakit hemen aklindan ilk geceni söyleme. Cünkü kirici olabiliyor ve o sonradan düsünsen fazla tepki gösterdigini kendin de görürsün.
Bence esin gelince tekrar durumu konu. Birbirinizi kirmayin. Hem onun icin zor günler, hemde senin icin, hem ülkece durum maglum. Bugün haberlere bakmaya 5 dakika dayandim. Insanlar neler yasiyor su anda akil almiyor. Allah hepisinin yardimcisi olsun. Insallah saglikla bebegini kucagana alirsin. Gecmis olsun tekrar
Bende ne yaptığımı bilmiyorum kafam çok dağınık ve çok üzgünüm. Doktor da uyarmıştı ama her ne kadar iyi olmaya çalışsam da (bebeğim için) bende haberleri izler izlemez göz yaşlarına boğuluyorum. Kaç gündür ne yemek yaptım nede temizlik. Belki kafam dağılır diye düşünmüştüm. Mantıksız davrandım, sonrasında farkında vardım. Mesela depremzedelere yardıma gitmek istemem bile çok mantıksız hem düşük tehlikem hemde bel ağrım varken. Ama buraya yazılana kadar yemin ederim bunun bile farkında değildim. Beni anladığınız için çok çok teşekkür ediyorum. Allah depremi yaşanların yardımcısı olsun inşallah, dualarımız hep onlarla.
Haklısınız, iyi oldu gerçekten. Tartışma esnasında kasıklarıma çok kötü ağrılar girdi, eşim evden gidince az da olsa sakinledim. Gerçekten iyi ki gitmiş. Evet eve gelince özür dileyeceğim eşimden, gerçekten size çok çok teşekkür ederim.Esiniz gelince hissettiklerinizi anlatip özür dilersiniz. Aslinda esiniz o an gitmekle en iyisini yapmis, yoksa olay daha da büyürdü ve ikiniz icin de iyi olmazdi. Malum herkes gergin, sizin de stres olmamaniz gerekir.
Evet bencede haksizsin ben hamileyim Adana'da deprem bölgesindeyim dua edineşinizin akrabaları için hamile halinizle niye kendinizi paralıyorsunuz anlamadım. yatın dinlenin
haksızsın
Allah razı olsun, çok teşekkür ederim. Yazdıklarınızı gözüm yaşlı bir şekilde okudum. Keşke hiç konu açmasaydım diyorum çünkü bazı yorumlardan dolayı daha da strese girdim daha çok üzüldüm. Keşke insanlar böyle bir zamanda bu kadar katı olmasa. Ya da keşke konuyu tamamen silebilme hakkım olsaydı. Haklısınız iş yapmamam gerekirdi ama dediğim gibi günlerdir ne yemek ne de temizlik yaptım elim gitmiyor. Biraz kafam dağılır diye düşündüm. Bazıları bel ağrımı bile tiye almış yalan söylediğimi düşünüyorlar herhalde ama belimin nasıl ağrıdığını Allah biliyor, kimseye bir şey demiyorum o yüzden.Arkadaşlar konu sahibi bence de abartmış tamam ama bazılarınız da resmen hıncını çıkarır gibi yazmış. Sonuçta yanlış yaptığını anlayan ve düşük tehlikesi olan hamile bir kadına yazıyoruz. Biraz daha sakin yazabiliriz sanıyorum.
Eşiniz anlayışlı biri kırmayın bence. Düşük tehlikesi varsa zaten iş yapmayın ya da eşinize bırakın isteyince o yapsın. Şu an mutfağınız temiz ama sizin huzurunuz yok bu güzel mi oldu şimdi? Eşinizin de başı kalabalık aramaması doğal. Hamileliğin de alınganlık yaptığını bilin ve kendinizi frenleyin
Allah yar ve yardımcınız olsun, lütfen siz de stres yapmayın bebeğinizi düşünün. Gece gündüz sizin için dua ediyoruz Allah gönlünüzdeki sıkıntıları gidersin inşallahEvet bencede haksizsin ben hamileyim Adana'da deprem bölgesindeyim dua edin
Sonunu okumadım ama adam haklı. Geç otur yaparsın sonra ne diye kendi kendine eziyet ediyosun. Böyle böyle adamları delirtip geçip kenara bana böyle böyle yaptı diyosnuz sonraHerkese merhaba, ben 10 haftalık hamileyim. Depremin yaşandığı ilk gün çok kötü oldum, eşimin akrabaları vardı deprem bölgesinde, haber alamadık o anki panikle kasıklarıma ağrılar saplandı. Bebeğe bir şey oluyor sandım hastaneye gittik. Bebek iyiydi çok şükür. Ama doktor düşük önleyici ilaç yazdı. O günden sonra bebeğim için iyi olmaya gayret gösteriyorum elimden geldiğince tabi.
Son iki gündür de çok kötü bel ağrım var, belim tutuldu. Nedenini bilmiyorum ama çok ağrıyor, eğilip kalkarken çok zorlanıyorum. Bugün ev işi yapacaktım, kahvaltı yaptık eşimle, ardından masayı toplamaya başladım ama eşim telefonunu eline alıp kanepeye uzandı. Bende eşime dedim ki insan bir el atar. Eşim de "canım bırak biraz oturalım sonra yaparız, belin de ağrıyor otur uzan biraz" dedi. Ama mutfağı öyle dağınık görmek içime sinmedi. Başladım mutfağı temizlemeye, zor eğilip kalktım belimin acısından, üstelik hamileyim de. Eşim ise karşımda koltukta telefonuyla ilgileniyor. O kadar sinirlerim bozuldu ki, ağlamaya başladım. Mutfak temizliğini bitirmeme yakın eşim ağladığımı gördü ve "ne oldu canım çok mu ağrın var" dedi. Bende bağırmaya başladım nasıl bu kadar duyarsız olabiliyorsun sana inanamıyorum yazıklar olsun dedim. Ben böyle çıkışınca birkaç kez özür diledi sarılmaya çalıştı bebeğimizi düşün kendini üzme dedi ama ittim kendisini. Şu an konuşmak istemiyorum bana dokunma falan dedim. Aradan yarım saat geçti tekrar koşarak yanıma geldi sarıldı. Bırak dedim şu an seninle iletişime geçmek istemiyorum diye üsteledim. Bu sefer de "ben sana sonra beraber yaparız demedim mi, illa benim dediğimin aksini yapacaksın dimi, bu mutfak kaç gündür dağınık illa şu an mı toplaman gerekiyordu" diye çıkıştı.
Ardından hazırlandı ve kapıyı çarptı gitti. Daha da moralim bozuldu, kasıklarıma yine ağrı girdielimde olmadan çok üzüldüm. Normalde kahvaltıdan sonra eşimin memleketinden gelen depremzedelerin yanına gidecektik ziyarete, ama tek başına gitti. Annesini aradım, beraber gelecektik ama eşim bir şey demeden evden çıktı gitti dedim. Annesi de "kızım acil telefon geldi deprem bölgesinden insanlar gelmiş onları otellere yerleştireceklermiş o yüzden acele edip haber vermeden çıkmıştır" dedi. Sen benim yanıma gelmek ister misin dedi hayır dedim. Aradan bir saat geçti, tekrar kayınvalidemi aradım bir haber var mı diye. Kayınvalidem de "kızım bende otele geldim, eşin burada gelenlerle ilgileniyor. Müdürü ve iş arkadaşları da burada. Bizde alışveriş yapacağız birazdan gelenler için" dedi. O kadar üzüldüm ki, kv araba sürmeyi bilmiyor muhtemelen eşim almaya gitmiştir. Bende orada olmak ve gelen kişilere yardımcı olmak isterdim. Herkes orada yardım ediyor ben ise evde tek başıma oturuyorum. Her şeyi geçtim eşim annesine karıma da haber ver isterse gelsin diyemez miydi? Kafam allak bullak oldu. Kim haklı kim haksız bilemiyorum. Sizce hamile olduğum için ben mi olayları fazla abartıyorum yoksa haklı mıyım?