- 18 Ağustos 2022
- 2.894
- 8.811
-
- Konu Sahibi karcicegi94
- #21
Islerin hallolmasini istiyorduysaniz hayatım belim ağrıyor ben uzanayım surda sen bir işin yoksa toparlar misin mutfaği biraz? Sonra da beraber çıkarız deseydiniz.Herkese merhaba, ben 10 haftalık hamileyim. Depremin yaşandığı ilk gün çok kötü oldum, eşimin akrabaları vardı deprem bölgesinde, haber alamadık o anki panikle kasıklarıma ağrılar saplandı. Bebeğe bir şey oluyor sandım hastaneye gittik. Bebek iyiydi çok şükür. Ama doktor düşük önleyici ilaç yazdı. O günden sonra bebeğim için iyi olmaya gayret gösteriyorum elimden geldiğince tabi.
Son iki gündür de çok kötü bel ağrım var, belim tutuldu. Nedenini bilmiyorum ama çok ağrıyor, eğilip kalkarken çok zorlanıyorum. Bugün ev işi yapacaktım, kahvaltı yaptık eşimle, ardından masayı toplamaya başladım ama eşim telefonunu eline alıp kanepeye uzandı. Bende eşime dedim ki insan bir el atar. Eşim de "canım bırak biraz oturalım sonra yaparız, belin de ağrıyor otur uzan biraz" dedi. Ama mutfağı öyle dağınık görmek içime sinmedi. Başladım mutfağı temizlemeye, zor eğilip kalktım belimin acısından, üstelik hamileyim de. Eşim ise karşımda koltukta telefonuyla ilgileniyor. O kadar sinirlerim bozuldu ki, ağlamaya başladım. Mutfak temizliğini bitirmeme yakın eşim ağladığımı gördü ve "ne oldu canım çok mu ağrın var" dedi. Bende bağırmaya başladım nasıl bu kadar duyarsız olabiliyorsun sana inanamıyorum yazıklar olsun dedim. Ben böyle çıkışınca birkaç kez özür diledi sarılmaya çalıştı bebeğimizi düşün kendini üzme dedi ama ittim kendisini. Şu an konuşmak istemiyorum bana dokunma falan dedim. Aradan yarım saat geçti tekrar koşarak yanıma geldi sarıldı. Bırak dedim şu an seninle iletişime geçmek istemiyorum diye üsteledim. Bu sefer de "ben sana sonra beraber yaparız demedim mi, illa benim dediğimin aksini yapacaksın dimi, bu mutfak kaç gündür dağınık illa şu an mı toplaman gerekiyordu" diye çıkıştı.
Ardından hazırlandı ve kapıyı çarptı gitti. Daha da moralim bozuldu, kasıklarıma yine ağrı girdielimde olmadan çok üzüldüm. Normalde kahvaltıdan sonra eşimin memleketinden gelen depremzedelerin yanına gidecektik ziyarete, ama tek başına gitti. Annesini aradım, beraber gelecektik ama eşim bir şey demeden evden çıktı gitti dedim. Annesi de "kızım acil telefon geldi deprem bölgesinden insanlar gelmiş onları otellere yerleştireceklermiş o yüzden acele edip haber vermeden çıkmıştır" dedi. Sen benim yanıma gelmek ister misin dedi hayır dedim. Aradan bir saat geçti, tekrar kayınvalidemi aradım bir haber var mı diye. Kayınvalidem de "kızım bende otele geldim, eşin burada gelenlerle ilgileniyor. Müdürü ve iş arkadaşları da burada. Bizde alışveriş yapacağız birazdan gelenler için" dedi. O kadar üzüldüm ki, kv araba sürmeyi bilmiyor muhtemelen eşim almaya gitmiştir. Bende orada olmak ve gelen kişilere yardımcı olmak isterdim. Herkes orada yardım ediyor ben ise evde tek başıma oturuyorum. Her şeyi geçtim eşim annesine karıma da haber ver isterse gelsin diyemez miydi? Kafam allak bullak oldu. Kim haklı kim haksız bilemiyorum. Sizce hamile olduğum için ben mi olayları fazla abartıyorum yoksa haklı mıyım?
Hala daha bi arasaydı keşke diyorsunuz ya sabır.. Adam sanki okey oynamaya gitmiş ya sizden bin beter haldeki insanlara yardıma gitmiş.Siz diyince fark ettim haklısınız gerçekten. Beynim şu an hiçbir şeyi tam algılamıyor gibi hissediyorumçok mu naz yapmışım gerçekten? O an o kadar öfkelendim ki aklıma gelmeyen daha bir sürü şey dedim eşime. Acaba telefonda arasam mı bilmiyorum. Ama her şeyi geçtim keşke bir arayıp sorsaydı hamileyim ya, zaten düşük tehlikem var. Benim için değil bebeği için arasaydı keşke
Bilmiyorum belki hormonlardan belki de kaç gündür o kadar kötü hissediyorum ki kendimi. Doktorun uyarısına rağmen üzülmemek elde değil9 ay ve doğum sonrasında nerdeyse 2 sene elime iş sürmedim ek gıda hazirlama dışında oğluma. Tehlike var ilaç.kullnyrsnz ama illa temizlik yapacksnz anlamıyorum ki canınız hiç mi tatlı değil hadi sizin değil anladm ama bebeğinizi düşünün. Şuan hormonlardan sanırım bu şekilde alınganlık olmuş ama eşiniz haklı üzmeyin kendinizi.
eşinize de ben bu durumdaykn bu günden sonra başkası ilgilensin depremden gelenlerle deyin..yerleştirmiş artık yapacağıni yapmış evde biri varken acil bir şey olursa gitsin evde sizi tek bırakmasın.
Bunları nasıl söyleyebiliyorsunuz? Siz nerden biliyorsunuz bir şeyim olup olmadığını? Nasıl turp gibisiniz diyip üstüme gelebiliyorsunuz? Okey oynamaya gitmediğinin bende farkındayım ama annesi arayıp sorabiliyorsa o da arayabilir. Normal şartlarda aramasın, ama şu anda düşük tehlikem var ilaç kullanıyorum sırf bunun için arayabilirdi diyorum. Hepsi bu. Başka yerlere çekmeyin konuuuHala daha bi arasaydı keşke diyorsunuz ya sabır.. Adam sanki okey oynamaya gitmiş ya sizden bin beter haldeki insanlara yardıma gitmiş.
Bir şeyiniz de yok ayrıca. O mutfağı toparlamaya kalkıp bunca trip kavga yapabiliyorsanız turp gibisiniz demektir. Sizinki sadece ilgi çekmek. İyi ki hamilesiniz sonuna kadar kullanın sakın tüm fırsatları kaçırmayın, deprem olmuşken bile dünya sizin etrafınızda dönüyormuş gibi davranmaya devam edin.
Bebeği karnında insanlar öldü be, bir de hamile hadina bu yapılır mı diye başlık atmışsınız. Size yapılan hiçbir şey yok üstelik.
simarikliga devam ediyorsunuz benceSiz diyince fark ettim haklısınız gerçekten. Beynim şu an hiçbir şeyi tam algılamıyor gibi hissediyorumçok mu naz yapmışım gerçekten? O an o kadar öfkelendim ki aklıma gelmeyen daha bir sürü şey dedim eşime. Acaba telefonda arasam mı bilmiyorum. Ama her şeyi geçtim keşke bir arayıp sorsaydı hamileyim ya, zaten düşük tehlikem var. Benim için değil bebeği için arasaydı keşke
Sadece risk altindaymışsınız, ilaç almışsınız ve bitmiş.Bunları nasıl söyleyebiliyorsunuz? Siz nerden biliyorsunuz bir şeyim olup olmadığını? Nasıl turp gibisiniz diyip üstüme gelebiliyorsunuz? Okey oynamaya gitmediğinin bende farkındayım ama annesi arayıp sorabiliyorsa o da arayabilir. Normal şartlarda aramasın, ama şu anda düşük tehlikem var ilaç kullanıyorum sırf bunun için arayabilirdi diyorum. Hepsi bu. Başka yerlere çekmeyin konuuu
Abarttığımı bile buraya konu açınca fark ettim. Gerçekten kendimi çok kötü hissediyorumHamilelikte duygulari uç noktalarda yasayabiliyoruz zaman zaman. Sizde abartmissiniz. Esinizden ozur dilemelisiniz
uzaktan edebildiğimce yardım etmeye çalışıyorum elbette. Bel ağrımdan orada da pek bir faydam olamayacağını gerçekten düşünemedim siz buraya yazana kadar. Haklısınız gitmem doğru olmazdıMutfagi toplayamayacak kadar agrin varsa gelenlerle nasi ilgilenecektin? Eşin oncacik seyde soylendigini görünce seni oralara götürüp sonradan kafasini sisirmeni istememis belli ki. Sen de uzaktan yardim et sosyal medyadan fln paylasim yap. Her iste bi hayir vardir kendini stres yapip durma.
Abarttığımı bile buraya konu açınca fark ettim. Gerçekten kendimi çok kötü hissediyorummutfağı toplamamın sırası değildi gerçekten, ama o an düşünemedim. Kaç gündür ne yemek yaptım nede mutfağı topladım. Biraz kafam dağılır diye düşündüm ama zamanlamam yanlış oldu maalesef. Eşimden özür dileyeceğim, çok teşekkür ederim
Eşiniz olabildiğince anlayışlı davranmış aslında. Diğer yandan evdeki işleri yapmakta zorlanıyorsunuz, dinlenmeniz lazım. Siz orada da yardım etmek isterdim diyorsunuz.Herkese merhaba, ben 10 haftalık hamileyim. Depremin yaşandığı ilk gün çok kötü oldum, eşimin akrabaları vardı deprem bölgesinde, haber alamadık o anki panikle kasıklarıma ağrılar saplandı. Bebeğe bir şey oluyor sandım hastaneye gittik. Bebek iyiydi çok şükür. Ama doktor düşük önleyici ilaç yazdı. O günden sonra bebeğim için iyi olmaya gayret gösteriyorum elimden geldiğince tabi.
Son iki gündür de çok kötü bel ağrım var, belim tutuldu. Nedenini bilmiyorum ama çok ağrıyor, eğilip kalkarken çok zorlanıyorum. Bugün ev işi yapacaktım, kahvaltı yaptık eşimle, ardından masayı toplamaya başladım ama eşim telefonunu eline alıp kanepeye uzandı. Bende eşime dedim ki insan bir el atar. Eşim de "canım bırak biraz oturalım sonra yaparız, belin de ağrıyor otur uzan biraz" dedi. Ama mutfağı öyle dağınık görmek içime sinmedi. Başladım mutfağı temizlemeye, zor eğilip kalktım belimin acısından, üstelik hamileyim de. Eşim ise karşımda koltukta telefonuyla ilgileniyor. O kadar sinirlerim bozuldu ki, ağlamaya başladım. Mutfak temizliğini bitirmeme yakın eşim ağladığımı gördü ve "ne oldu canım çok mu ağrın var" dedi. Bende bağırmaya başladım nasıl bu kadar duyarsız olabiliyorsun sana inanamıyorum yazıklar olsun dedim. Ben böyle çıkışınca birkaç kez özür diledi sarılmaya çalıştı bebeğimizi düşün kendini üzme dedi ama ittim kendisini. Şu an konuşmak istemiyorum bana dokunma falan dedim. Aradan yarım saat geçti tekrar koşarak yanıma geldi sarıldı. Bırak dedim şu an seninle iletişime geçmek istemiyorum diye üsteledim. Bu sefer de "ben sana sonra beraber yaparız demedim mi, illa benim dediğimin aksini yapacaksın dimi, bu mutfak kaç gündür dağınık illa şu an mı toplaman gerekiyordu" diye çıkıştı.
Ardından hazırlandı ve kapıyı çarptı gitti. Daha da moralim bozuldu, kasıklarıma yine ağrı girdielimde olmadan çok üzüldüm. Normalde kahvaltıdan sonra eşimin memleketinden gelen depremzedelerin yanına gidecektik ziyarete, ama tek başına gitti. Annesini aradım, beraber gelecektik ama eşim bir şey demeden evden çıktı gitti dedim. Annesi de "kızım acil telefon geldi deprem bölgesinden insanlar gelmiş onları otellere yerleştireceklermiş o yüzden acele edip haber vermeden çıkmıştır" dedi. Sen benim yanıma gelmek ister misin dedi hayır dedim. Aradan bir saat geçti, tekrar kayınvalidemi aradım bir haber var mı diye. Kayınvalidem de "kızım bende otele geldim, eşin burada gelenlerle ilgileniyor. Müdürü ve iş arkadaşları da burada. Bizde alışveriş yapacağız birazdan gelenler için" dedi. O kadar üzüldüm ki, kv araba sürmeyi bilmiyor muhtemelen eşim almaya gitmiştir. Bende orada olmak ve gelen kişilere yardımcı olmak isterdim. Herkes orada yardım ediyor ben ise evde tek başıma oturuyorum. Her şeyi geçtim eşim annesine karıma da haber ver isterse gelsin diyemez miydi? Kafam allak bullak oldu. Kim haklı kim haksız bilemiyorum. Sizce hamile olduğum için ben mi olayları fazla abartıyorum yoksa haklı mıyım?