tekrar merhaba. daha önce bahsettiğim sorunum katlanarak büyüdü, sizinle dertleşeyim istedim.
kısa özet geçmek gerekirse yaklaşık 4 ay önce tanıştığım, ilk buluşmadan 'evlenelim, aşığım, ölüyorum' diye tutturan ve bu rolü de gerçekten güzel yapan erkekle ilgili konum. ben 32 o 37 yaşında. ikimizin de iyi meslekleri var. hiç evlenmedik. güzel bir adam bakınca dışarıdan.
normalde benim bulunduğum şehirde yaşıyor. ankara'dayım ben. o da siyasetle uğraşıyor o yüzden burada. biz tanıştığımızda buradaydı yani. ilk birkaç buluşma, kıpırtılar hoşlanmalar... ben de kapıldım müthiş şekilde.
sonra yerel seçim dönemi girdi işin içine. o memleketinde görev yaptı, yaklaşık iki ay. o sırada istanbul seçimleri oldu. biraz da istanbul'a gitti.
ama ankara'ya hiç gelmedi. ki yakın bölgelerdeyiz. o ilk buluşmalarda ilk heyecanda, "ne var ki 4 saatlik yol çıkar gelirim" der dururdu.
sonra bizim aramıza mesafe girdi. ama duygusal mesafe de. benden ötürü değil, direkt ondan. ben de buraya da konu açtım. onun uzaklaşmasından kuşkulandıkça 'başkası mı var? yoksa orada evli misin, yoksa evlendin mi?' gibi sorular sordum sonra.
sonra bir baktım adam beni aramıyor. ben de onu aramayı kestim.
geçtiğimiz çarşamba aradı on günlük bir aradan sonra. uzun uzun konuştuk.
"yüzyüze gelince konuşmak istedim yoksa tartışırdık telefonda çözemezdik ama cumartesi gelmeye çalışıyorum" dedi. rahatsız olmuş, "ben o kadar karaktersiz miyim iki gün görüşmedik diye sen bana telefonda evlendin mi diye bile sordun" diyerek üste çıktı.
bir an kendimi suçlu hissettim, hala da kabul ediyorum bu suçumu. ayıp ettim. çarşambadan beri de arada bir arıyor, mesaj atıyor. yani günde iki kez falan arıyor, az da mesajlaşıyoruz. ben de yanıt veren pozisyondayım. ama "aşkım canım vs" bir şey yok.
ben birkaç kez bitirmesini söyledim bu süreçte. bu olayın ilişkinin raconuna ters olduğunu, biraz da olsa ilgili olması gerektiğini... ilk zamanlardaki adamı aradığımı söyledim. (ki ilk bir ay buradayken müthiş ilgiliydi. kapıma gelirdi o derece. bi kahve içelim diye yalvarırdı, gözleri parlardı bana bakarken, bu kadar güzel kadın nasıl benim sevgilim olabilir falan derdi. o derece tutkun gözüküyordu)
"geldiğimde çözeceğim. telafi edeceğim. aşırı yoğunum. boş kaldığımda seni arıyorum" dedi hep.
ara sıra da ağzıma bir parmak bal çaldı sanırım. mesela bir fotoğrafı için 'çok sevimli çıkmışsın' desem whatsappta profil fotosu yaptı.
veya telefonda o uzun konuştuğumuz gece, geldiğinde iş arkadaşına ve kendisine ev bakacaklarını, benim evime yakın olmasını istediğini, kendi de ev bakmaya başlayacağını zira anneme yakın olmamız gerektiğini söyledi. o sırada işte "evi de sen seçersin ben öyle istiyorum senin istediğin gibi olmalı evleneceğiz sonuçta" gibi bir şey dedi ve geçiştirdi.
bu adam nedir, narsist mi?
şizofren mi?
benimle dalga mı geçiyor?
beni gerçekten sevmiş olabilir mi?
beni neden hala elinde tutuyor? yatak muhabbetimiz yok, cinsellik için değil.
ben nasıl kendimi bu kadar küçük düşürdüm, bir adamın bir cümlesinden mana çıkarmaya çalışacak kadar?
veya gerçekten düzgün bir adam olabilir mi ben bu denli kırmış olabilir miyim?
veya bu denli yoğun olabilir mi bir insan?
demin konuştuk, "pazartesi oradayım" dedi. "tamam ayarlarsak buluşuruz" dedim. ben buluşmada bitirmeyi planlıyorum,
telefonda bitiremiyorum. "bitti" desem de duvara diyorum. "coşma hemen, çözeceğim" falan diyor.
kalıyorum öyle.
adam psikolojimi alt üst etti.
64 gündür o orada, ben burada. bunun son 40 günü felaket geçti.
ben normalde değecekse beklerim, beklemek bana koymaz ama bu ilişkide kendimi ona yamanmaya çalışan kadın gibi hissediyorum. ve bunu ona söylesem, size anlattığım gibi bu şekilde söylesem; "saçmalıyorsun, geldiğimde konuşacağız dedik. neden kafanda benim adıma bir şeyler kuruyorsun, ben sana aşığım ve çözeceğim" gibi şeyler söylüyor.