Merhaba KK'nin güzel hanimlari,
beni bir kac gündür mesgul eden bir soru var ve burada her zaman gayet verimili fikirler okudugum icin, size sormak istedim: Son zamanlarda acaba benim gibi insan var mi diye düsünüyorum yada ben mir biraz farkliyim acaba diye düsünmeye basladim. Ikili iliskilerde genel olarak ben evlilige önem veren biriyim cünkü cinsellik gibi konularinin evlilige özel oldugunu düsünüyorum ve tutumum böyle. Sevgilimde olsa bu zamana kadar her zaman bu sekil oldugumu söyledim ve onlarda saygi gösterip, beraberligimizi öyle yürüttü. Hic bir sekilde temas etmem demiyorum, sarilip öpmek gibi, ama daha ilerisi olmasi icin, benim icin evlilik gerekiyor. Lütfen bu yorumumu kimse yargi gibi algilamasin. Ben her insanin bu konularda kendi istedigi gibi özgürce davranmasindan tarafim. Sadece kendi sahsim icin bu sekil konusuyorum.
Haliyle tanistigim erkekler benden hoslaninca genel olarak bu konularda aciliyor (sevgili olacagiz ya sonucta belki; saygili bir sekilde aciliyor konu yani). Bende tutumumu belirtince, genel olarak biraz sasiriyorlar. Sonra saygi duyuyorum sana ama ben evlenecegim kisiyle beraber yasamak isterim bir süre diyor cogu son zamanlarda ve ne kadar hoslansalarda benden (ve cok bariz sekilde acikca belli ediyorlar), bu konu sorun oluyor gibi geliyor bana cünkü iletisim kesiliyor. Yaslari hic fark etmiyor. 30 olanida öyle 45 olanida; yasla pek alakasi yok gibi yani (ben bu arada 37 yasindayim
). Acaba ben mi cok 'gelenekselim' bu konuda yoksa günümüz insanlarin iliskiye olan bakis acisi mi bu?
Kendim görüntü olarak "kapali" biri degilim, saclarim acik, kiyafetlerimde cok dekolte yada kisa falan degil. Bilmiyorum böyle bir seyle alakasi var mi ama insanlari görüntüsüyle bir kaliba sokmak bana garip geliyor. Ön yargili olmamak gerekiyor diye düsünüyorum. Yani demek istedigim: Bu kadar iyi anlasabilirken biriyle, neden hele ki erkekler bu kadar kati yaklasiyor evlilik konularina? Anlamiyorum. Üstelik ben calisan bir insanim ve sonucta beraberde yasasan, bir eve tasinmak vesaire yine ayni hesap oluyor (maddi acidan bakarsak). Yani sadece para yüzündense garip gelir bana cünkü gayet kendi hayatim oldugunu biliyor hepsi. Ayaklarimin üzerinde duruyorum (akademisyenim). Avrupa'da yasamaklada alakasi olmadigini fark ettim, sanki her yerde böyle artik insanlar.
Benim dikkat ettigim konular daha farkli oluyor. Mesela biraz romantizm var bende, acaba ruhu ruhuma dokunur mu diye bakiyorum. Beraber gülebilyormuyuz, hayata ayni pencereden bakiyormuyuz falan filan iste.... :)
Zaten anlasacagim bir insanla ben sevgililik süresini uzun tutmak istemiyorum; sonucta bir iliski her acidan yasanilmasi gerekiyor ve ben su ata sözüne cok inaniyorum: Bir insani ya bir cati altinda yada bir seyyehatte tam olarak tanirsin. Birde insan evlenince birbirine köle degil ki. Baktin olmuyor, ne kadar cablarsan cabala, düzelmiyor bir iliski, medeni sekilde ayrilirsin. O yüzden bana, erkeklerin tanismasi dahi kesemesi, sadece bu konu yüzünden, garip geliyor. Sonucta insan anlasabiliyorsa, bence bu cok degerli bir sey ama bilmiyorum. Bu sekil düsünüyorum ben. :)
Simdi sizin fikirlerinizi duymak isterim: Benim gibi düsünenler mi nadir artik yoksa ortam mi cok degisti?
Biraz uzun oldu. Affiniza siginiyorum hanimlar. :)