Gerçekten çalışmak istiyor musunuz yoksa mecbur musunuz ?

Ya affina siginarak bildigin kasiniyorsun diycem ben plazada calistim Univ mezunu olarak senin aldiginin yarisinin alti bir paraya sozlesmeli elimde avucumda ne varsa giyime giderdi cuma serbest gunde kot falan yasakti ama kumasin altina sectigim spor ayakkabimin renginden i.kdan uyari almisligim var yemekhanede verilen yemegin fenaligindan kalan parami yemege verirdim oglen disari cikip 10 dk geciksem seften uyari alirdim o cakliti cikip almaya vaktim olmazdi birak yemeyi cay kahve makineden olur sadece mudurlere falan caycilar servis yapardi asla calisana yapmazlar kraldan kralcilar ozel sektorde acil izin demek bildigin kriz demek vermezler verseler surat raporsa devletten olacak yol servis rezaleti saatleri ayri dunya
Sonra Mumla arasiniz o sanayiyide bulamazsiniz piyasa feci emekli olana kadar calisin derim zaten bunalirsiniz evde 1 ay sonra cok sikici su an issiz biri olarak yaziyorum gercekten oyle dusundugunuz gibi degil
 
Ben çalışmayı seviyorum ama çalışma ortamımı pek sevmiyorum şuan..
Evde mutlu olan biri değilim.

Ama bu sıralar kendimi yorulmuş, tükenmiş hissediyorum.
Sanki çalışmaya değil de kendi mesleğime ara vermeye ihtiyacım var gibi..
Hani 2 yıllığına başka iş yap sonra dönersin deseler kabul edecek moddayım :)

Ama evde ol deseler istemem, sıkılırım 15 gün sonra..

Bir işe yaramak, birilerine faydalı olmak mutlu ediyor beni.

Ama sizin durumunuzda olsam belki çalışmamak cazip gelirdi..
 
Kesinlikle katılıyorum.Fabrika ortamında da çalıştım plazada da.Yani plazada çalışmakta çok matah bişey değil.Abartılıyor yani :)
 

Cute eşin o tarz biri değil zaten ya.
O tarz biri olsa belli ederdi şimdiye, gayet iyi bir baba. Çok açık bu.
Gaza gelme.
 
Ahhhh Cute ben bilsem bu sorunun cevabını sana bişeyler yazarım ama ben de çok kararsızım.
Çok iyi bir işim mesleğim vardı, haftasonu çalışmam 8-18 çalışırdım sosyal haklarım özel ssğlık sigortam yemek araç vs ben ne yaptımmm bebek tedavim için istifa ettim.
Stresten çocuğum olmuyor dedim 2 yıla yakın evde oturdum, yani gezdim dolaştım turlarla ülkeyi gezdim ama ne oldu 6 ay sonra ne bebek var ortada ne kafam rahat sıkıldım, ben bir sanat atölyesinde resim yapıyorum aynı zaman da yok olmuyor çalışmak istiyorum.
Eşim de çok bunaldıysan gel birlikte çalışalım dedi bebekte olamıyor zaten
Kendi işimiz gelirimiz güzel ben bırakırsam bir miktar düşer ama sorun değil ve ben yine başladım gitmesem mi, sadece resme odaklansam sergiler açsam .
Biliyorum 6 ay sonra çalışmadan yapamıyorum diye mızmızlanacam, şimdi evle hiç ilgilenemiyorum çocuk olsa iyice karışacak ortalık.
Ne yaparsak yapalım çalışırken evi, evde işi özlüyorsun, iyi bir işi bıraktığım için bazen kızıyorum kendime kariyerimde yüksele bilirdim bazen de amannn o stres beni erkenden gömerdi diyorum.
İki ucu hijyenik olmayan değnek.
Konuyu takipteyim sadece bu kadarını söyleyebilirim, mutlu anne mutlu çocuklar yetiştirir, nerede mutlu olacaksan orada ol.
 
çalısıyorum mecburum ama ihtiyacım olmasa calısırmıydım evdede bır yere kadar kalabılıyorsun sıkılırım.sen güzel maasın var fakat hersey para değil diyorsan calısmazsın.aile olmak istiyorsun anladıgım kadarıyla.oglunla vakıt gecirmek esini karsılamak falan.fakat zaten izninde tatıle gıdebılıyorsun,rahat bır yasamınız var Allah bozmasın.pişmanda olabılırsın maasın iyi.
 
Tam bana göre bir konu olmuş. Senin durumunda olsam belki de çalışmazdım. Ama çalışmak insanı sosyal hayatın içinde tutuyor. Bende çok evcimen biriyim çok güzel de vakit geçiririm evde, ama gel gör ki devamlı evde olsam kesin sıkılırdım. Bazen diyorum sabah kalkıp spora yürüyüşe gitsem öğleden sonra kek börek pişirsem alışveriş yapsam, böyle bir hayatım olsa. Ama işte sonu yok. Şuanda çocuğum yok ilerde olursa o zaman fikirlerim ne olur bilemiyorum.
 
Senin yerine koydum kendimi, bir süre çalışmazdım diyorum. Maddi olarak ihtiyacın yok, ciddi bir kaza geçirmişsin. Dinlen biraz.
 
senin yerinde olsam calismazdim ne caliscam kocam baksin bana derdim
maşallah evin var...
kira geliri var..
babadan ev kalmis..
araba da var...
kocanin geliri se iyi..
e daha ne olsun..
bu halde esin hic biseye yetemicekse kocanin eksikligi derim ben..
 
Ben martta işten ayrıldım ve 7ay kadar evdeydim.Kpss falan uğraştım biraz pek de çalışmadım gerçi.
Şöyle söyliyeyim size maksimum 6 ay sonra off ben neden böyle yaptım neden gül gibi işimi bıraktım diyeceksiniz.
Hani diyorsunuz ya eve temizlikçi gelmese de olur tatile gitmesek de olur kısarım vs.
İşte o öyle olmuyor bi süre sonra eeh yeter moduna gidiyor insan.Çünkü ev işleri insanı tüketir.
Arkadaşlarınız belki öyle alışmıştır ama siz çalışmaya alışmışsınız evet başlarda rahat gelir ama bir süre boğar ev sıkar.
Kendinizi altın gününe giden teyze gibi hissedersiniz.
Ki ev işi asla ve asla bitmez evde durdukça göze batar zaten her şey işten daha fazla yorulur bazen insan.
Hele Türkiye şartlarında aldığınız maaş lise mezunu için çok çok iyi bir maaş.
Eğer yarım gün çalışma imkanınız varsa bi bakın durumlara veya ücretsiz izne falan ayrılın bi süre.
Çünkü eşinizin geliri ne kadar iyi olursa olsun 3.300tl gibi bi rakam aniden yok olacak ve bu az bi miktar değil.
Benim eşimde işi bırakırken çok destek oldu bırak dedi ki ben çok masrafsız bi kadınımdır tutumluyumdur filan ama o bile çalışmamı istedi bi süre sonra.
E çünkü bu devirde her şey ama her şey para tatil para eğitim para eğlence para hobi para kurs para daha sayarım yani.

Şimdilerde işe başladım ve sabahları zor uyanıyorum evet ama yine de çok mutluyum.
İyi düşünün en azından 2.çocuk olduktan sonra bırakın derim ben.
 
Bence hic kimse gerçekten istedigi için calismaz. Herkesin bir sekilde mecburiyeti vardir. Isini sevmek baska, para kazanmaya mecbur olmak baskadir. Ben hayatin musterek olmasindan yanayim, eger esimle bir koye yerlesip memuriyeti birakacak olursak memnun olurum. Ama o calisirken ben isimi birakamam. Ki ben bugun isi biraksam en fazla 1 yil sonra ayni sartlarda is bulabilecek yeterlilige sahibim. Sizin şartlarınızda mevcut isinizi birakmak bence ilerde pişman olacaginiz bir durum olur.
 
Evlendikten sonra işi bıraktım ama tüp bebek tedavisinden dolayı mecbur kaldığım için bıraktım.Çalıştığım zamanlarda sürekli dışarı çıkardık eşim maaşımı elimden alırdı göremezdim bile borçlara giderdi hep..Kendi adıma konuşayım maddi anlamda şu anda daha rahat geçiniyoruz birde ev aldık 2,5 kredi ödüyoruz ama ben çalışmadığım için masraflar çok aza indi evde sürekli yemek oluyor dışardan haftada bir yiyoruz.Yine çalışmadığım için aileler erzak gönderiyor sürekli yumurta peynir süt yağ pirinç herşey köyden gelir.
Sıkılmıyormuyum sıkılıyorum tabi ama kafam rahat stres yok ve eşimle bağımız çok kuvvetlendi birbirimize çok daha fazla vakit ayırdığımızdan diyorum ilişkimiz çok güçlendi
 
Biraz uzundu biraz da kafam dağınık şu an için 6,5 yaşında bir çocuğunuz var ve başka bir bebek yok sanırım. Böyle bir durumda kesinlikle çalışın çünkü çocuğun da bakıma ihtiyacı yok okul çağında artık.
Yetişkin, hasta olmayan, okula başlamamış çocuğu olmayan her bireyin eşinin kazancı ne olursa olsun çalışmak ve üretmek durumunda olduğunu düşünüyorum ama tercih sizin. Ayrıca 3 ayrı bölüm üniversite mezunuyum ben sizin kadar kazanamıyorum şu an. Sonra pişman olursunuz biraz zor bulursunuz bu şartlarda bir işi.
 
Canım işim... Çalışmasaydım halim ne olurdu düşünmek bile istemiyorum.

Ne mutlu bana ki her sabah kalkıp gidebileceğim bir yerim var. Ekonomiye katkı sağlıyorum. Paramı kazanıyorum. Kimseye eyvallahım yok ne aileme ne erkek arkadaşıma ne başka birine. Evlendiğimde de eşime olmayacak. Kendi başına bir ekonomiyim.

Sürekli kendimle başbaşa değilim en bunaldığımda bile düşünmek zorunda olduğum dosyalarım var beni uzaklaştıran, iki çift laf ettiğim insanlar var, günlük şeylerden bahsetmek zorunda olduğum.

Canım yürümek istemezse, toplu taşıma fikri yorucu gelirse taksiye binebiliyorum. Canımın çektiğini canımın çektiği yerde yiyorum. İstediğim etkinliğe, geziye bilet alabiliyorum.

Ev hayatı denen şeye insan en özlediği dönemde bile 3 günde doyuyor ayrıca.
 
Lise mezunusun o maaşı alıyorsun ve şikayet mi ediyorsunuz şaka musunuz siz ya .nerde çalışıyorunuz merak ettim .bence çalışmaya devam edin yarının ne getireceği belli mi
 
Ben iyi bi üniversiteden iyi bi bölümden mezunum. Mesleğimi yapıyorum. 2 yıl tecrübem var 5 bin civarı alıyorum. Bu paraya ihtiyacım yok. Bankada babamdan kalma yüklü miktar param evim arabam var bana ait. Yine babamdan kalabilecek bir sürü mal var. İş yermden nefret ediyorum. Sabah 5te kalkıyorum. 8 gibi evde oluyorum. Ölü gibi yaşıyorum. İş yerimde sayılı kadın var 500 tane mavi yakalı erkek. Naif bi insanım çok sakinim. onlarla mücadele etmek beni yoruyo çoğu zaman. Çalışmadığım dönem oldu. Aslında çalışmak hiç kafamda yoktu. Başka şeyler yapmak istedim. Beceremedim. Kendimi buraya attım. Boşlukta kalmaktan deli gibi korkuyorum. O yüzden mecburum çalışmaya. Siz kendinizi iyi tanırsınız. Her şey maddiyat değil. Bana da raporlu olduğum 1 ay gibi bir dönem ilaç gibi gelmişti. Ama sonra işe dönmeme ihtimali olsa çıldırabilirdim yine. Bazen müdürümden azar yediğimde eee sen kimsin be diyip çekip gitmek istediğim çok oldu tutuyorum kndimi. :) sizin çocuk var belki oyalanırsınız evde ben o duyguyu bilmiyorum tabi.

Bu arada ben de hapis gibi bi yerde çalışıyorum. Leş ya. Sigara yok sakız yok. Yemeği beğenmedin alternatif yok. Ofise tost makinesi aldım. Tost yapıyorum :)
 
Ben de çalışmak istemiyorum ama söz sahibi olmak vs gibi konularda özgürlük sağladığı için mecbur hissediyorum.Çalışmamanın sıkıcı olduğunu düşünüyorum.O rahatlığım evin o tadının da bir sınırı var bence.İnsan gün geliyor evdeki o rahatlıktan da sıkılıyor.
 
İş hayatını seviyorum. Para için değil gerçekten çalışmazsam psikolojim kaydığı için çalışıyorum.
Ayrıca çalışmamak gibi bir fikrim yok, bİrey olan herkes kendi ayakları üzerinde durmalı diye düşünüyorum.
Birşeyler üretmeliyim, birilerine bir şey leranlatmalıyım.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…