Merhabalar,
Sık sık girip sadece okuyordum forumu ama fikirlerinizi çok merak ettiğim bi konu hakkında yazmak istedim. Umarım cevap verirsiniz.
Biz birkaç yıl önce çok severek evlendik. Şimdiye kadar aramızda büyük bi sıkıntı olmadı. Fakat son zamanlarda zoruma giden bir olay oldu ve böyle şeyleri aileme ya da arkadaşlarıma anlatıp olayı büyütmek istemediğim için ne yapacağımı bilemeyip buraya yazmaya karar verdim.
Düğümümüzde biraz altın takılmıştı ve araba almak istedik. 250 bin lira kadar paramız vardı ama gönlümüzce bi araba bulamadık ve kredi çekmek de istemedim ben. Elimizdekiyle alma taraftarıydım ama eşimin gönlü olmadı. O sırada eşimin ailesi iki arabalarından birini satmayı düşünüyordu. Size verelim dediler yeni bir arabaydı ve zamanla ödersiniz dediler. O sıra ben de toplu iş almıştım ve 6 ay sonra 200 bin tl gelecekti araba da o dönem 480 bin tl ediyordu ve size 440 bin verirsiniz yeter dediler. Tam denk geliyordu paramız. Fakat işler benim istediğim gibi gitmedi ve ödememi alamadım 6 ayda parça parça aldım ve bir süre aldığım parayı kayınpederime yatırdım. Altınlarımı da verdim. O arabanın yarısını almış saydım kendimizi ve borcun kalanına sadık olmak açısından dolar bazında hesap tuttum. Az Ödemiş olmayalım diye. Bu süreçte aile arasında paranın lafı olmaz döviz geçmez vs dediler. Hiçbir zaman para konusunda baskı yapmadılar. Zaten çok iyi insanlardır. Aramızda bi sıkıntı hiç çıkmadı bozulduğum zamanlar olduysa da hep alttan aldım. Önemsemedim.
1 yıl kadar sonra eşimin paraya ihtiyacı oldu ve babasından 200 bin tl istedi. Bi başka şehre taşındık ve arabayı da onlara geri verdik. Eşim kendi kafasında hesabı kapatmış ve bana bununla ilgili gönlümün olup olmadığını hiç sormadı. Ben içten içe çok bozuldum ama para için sorun çıkarmak da istemedim ve sesimi çıkarmadım. Biz arabayı onlara verdiğimizde bir Milyon tl yi geçmişti değeri.
Benim hesabımla en başta yarısını satın aldık daha sonra üstüne parça parça 50 bin 30 bin gibi para verdik. Onları saymasak bile 500 bin lira birikimimiz olmalıydı.200 bin eşime lazım oldu. 300 bin tl miz olması gerekmez miydi?altın olarak verdim bu enflasyonda tl olarak mu düşünmeliydim aile arasında döviz olmayacağı için. Yanlış mı düşünüyorum? Eşim bana gönlün var mı diye sormadığı için hatalı olduğunu kabul ediyor ama ona göre sorun yokmuş. Ailesi bize daha fazlasını vermiş. Düğün, düğünde taktıkları altın vs. Sonuç olarak altın bana takıldı benimdir gibi bir hissim yok ama biz biraz birikim yapalım, tatile gidelim va diye değil miydi o düğündeki altınlar? Arabayı bir yıllığına şirketten kiralasak daha az öderdik. Ben mi yanlış değerlendiriyorum? Ayrıca benim ailem de en az onlar kadar taktı. Şimdi hiçbir şeyimiz yok. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? Abartıyor muyum?
Sık sık girip sadece okuyordum forumu ama fikirlerinizi çok merak ettiğim bi konu hakkında yazmak istedim. Umarım cevap verirsiniz.
Biz birkaç yıl önce çok severek evlendik. Şimdiye kadar aramızda büyük bi sıkıntı olmadı. Fakat son zamanlarda zoruma giden bir olay oldu ve böyle şeyleri aileme ya da arkadaşlarıma anlatıp olayı büyütmek istemediğim için ne yapacağımı bilemeyip buraya yazmaya karar verdim.
Düğümümüzde biraz altın takılmıştı ve araba almak istedik. 250 bin lira kadar paramız vardı ama gönlümüzce bi araba bulamadık ve kredi çekmek de istemedim ben. Elimizdekiyle alma taraftarıydım ama eşimin gönlü olmadı. O sırada eşimin ailesi iki arabalarından birini satmayı düşünüyordu. Size verelim dediler yeni bir arabaydı ve zamanla ödersiniz dediler. O sıra ben de toplu iş almıştım ve 6 ay sonra 200 bin tl gelecekti araba da o dönem 480 bin tl ediyordu ve size 440 bin verirsiniz yeter dediler. Tam denk geliyordu paramız. Fakat işler benim istediğim gibi gitmedi ve ödememi alamadım 6 ayda parça parça aldım ve bir süre aldığım parayı kayınpederime yatırdım. Altınlarımı da verdim. O arabanın yarısını almış saydım kendimizi ve borcun kalanına sadık olmak açısından dolar bazında hesap tuttum. Az Ödemiş olmayalım diye. Bu süreçte aile arasında paranın lafı olmaz döviz geçmez vs dediler. Hiçbir zaman para konusunda baskı yapmadılar. Zaten çok iyi insanlardır. Aramızda bi sıkıntı hiç çıkmadı bozulduğum zamanlar olduysa da hep alttan aldım. Önemsemedim.
1 yıl kadar sonra eşimin paraya ihtiyacı oldu ve babasından 200 bin tl istedi. Bi başka şehre taşındık ve arabayı da onlara geri verdik. Eşim kendi kafasında hesabı kapatmış ve bana bununla ilgili gönlümün olup olmadığını hiç sormadı. Ben içten içe çok bozuldum ama para için sorun çıkarmak da istemedim ve sesimi çıkarmadım. Biz arabayı onlara verdiğimizde bir Milyon tl yi geçmişti değeri.
Benim hesabımla en başta yarısını satın aldık daha sonra üstüne parça parça 50 bin 30 bin gibi para verdik. Onları saymasak bile 500 bin lira birikimimiz olmalıydı.200 bin eşime lazım oldu. 300 bin tl miz olması gerekmez miydi?altın olarak verdim bu enflasyonda tl olarak mu düşünmeliydim aile arasında döviz olmayacağı için. Yanlış mı düşünüyorum? Eşim bana gönlün var mı diye sormadığı için hatalı olduğunu kabul ediyor ama ona göre sorun yokmuş. Ailesi bize daha fazlasını vermiş. Düğün, düğünde taktıkları altın vs. Sonuç olarak altın bana takıldı benimdir gibi bir hissim yok ama biz biraz birikim yapalım, tatile gidelim va diye değil miydi o düğündeki altınlar? Arabayı bir yıllığına şirketten kiralasak daha az öderdik. Ben mi yanlış değerlendiriyorum? Ayrıca benim ailem de en az onlar kadar taktı. Şimdi hiçbir şeyimiz yok. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? Abartıyor muyum?