İçimden geçenleri yazmak istedim sadece..
Gerçekten çok yorgun hissediyorum kendimi..
Herkese yetişmeye çalışırken kendime yetişemiyorum..
Ne bunu anlayan eş, ne de anlayan aile..
Herkes dibinde olmamızı ister.
Yeni evliyim, evime bile doyamamışken, mesela bir pazar günü eşim dışarı çıkmak gezmeye gitmek istese fikir sorsa evde olmayı tercih ediyorum. Çünkü ne evime ne eşyalarıma ne düzene alışabildim.
O kadar aydır borcunu ödediğimiz eşyaların içinde bile oturamadık.
Evi otel gibi kullanıyoruz.
Ya misafirlikteyiz, ya misafir var .
Misafirlik dediğim anne baba.
Hastalıktan gebersem bile sokaktayız, daha önceki konularımdan bilen bilir, bir kere gitmemek için direttim adam düşman oldu.
Tatile gitmek istiyorum ama paraya da ihtiyacım var ev almayı düşünüyoruz daha doğrusu bunu ben düşünüyorum. Çünkü bu tarz şeyler eşimin umurunda değil. Bu sebeple iznimi kullanmak yerine parasını alabilmek için sabrediyorum.
Ama beyfendi başkalarının işleri için iznini kullanıyor.
Parasını vermiyorlar diyor ama o zaman yat evde dinlen dimi yada cumartesileri kullan çünkü ben izinliyim cumartesi.
Sosyal hayatım kalmadı.
Tüm sosyalliyim kayınvalide, kayınbaba , görümce falan filan.
Gezmeye gitsek hep peşimizde kuyruk.
Çözüm yok, sonuç yok ama 9 ayda nasıl yıprandım anlatamam.
Niye yazdın buraya ben napayım derseniz de içimi dökmek istedim sadece..
Gelişme: 22.sayfada..