Benim kayınvalidem iyidir , hoştur , severim , sayarım.
Lakin yok muydu bu tarz huyları vardı elbet.
Biz arabayla yarım saatlik mesafede oturuyoruz , çalışıyorum , sağolsun yemek yapardı arada sırada hafta içi gelip bırakırdı , yedek anahtarım vardı kendisinde. Başlarda arardı kızım yemek yaptım ileteyim mi diye fakat sonraları aramamaya başladı. Akşam eve gidiyorum bakıyorum ocağın üzerinde yemek var, tamam Allah razı olsun yapıyor getiriyor.
Bir kaç kez bu duruma şahit oldum . Yine böyle habersiz geldiği bir gün yedek anahtarı bizim evde unutmuş , sabah da erken gelmiş hani eve gelmemize yakın olsa beklerdi kapıda. Arıyor akşam beni , kızım anahtarı unutmuşum , dedim evet anne unutmuşşsun:) Ben sana veririm sonra dedim:) Bir kaç söyledi etti , bana da güvenemediniz ki anahtarını vermediniz falan diye , hatta eşim bir kez kendi anahtarını verdi , sonra kapıda kalınca gitti annesinden aldı anahtarını:)) Sonra da ev taşıdık falan , yine isteyecek oldu , anne vaktim yok ki anahtar yaptırmaya , denk gelirsem yaptırıp vereyim dedi. Sonra da istemedi zaten .
Daha öncede yazdım buraya , 2 gün de bir arardım , 2 haftada 1 giderdik hafta sonları.
Temizlik istemez , yemek istemez , tam tersi kurulu sofraya otururum , kalkarım bir kez de bana demez ki çayımı çorbamı koy diye. Tam tersi sen otur zaten çalışıyorsun evinde de yapıyorsun , benim işim ne der kendisi yapar .
Eşim babasını kaybetti , hamileydim 19 haftalık bebeğimi kaybettim , ardından babam beyin kanaması sonucu felç oldu . Btün bu durumlar 3 ay içinde yaşandı , peş peşe ağır kayıplar verdik.
Şimdi hakkını yiyemem , hastanede 4 gün yattım , 3 gün yanımda kaldı. Düşük tehlikesi yaşadığım zamanlarda da evimde kaldı Allah bin kere razı olsun.
Kayınpederim vefat ettiği zaman , kayınvalidemi her gün istisnasız her gün aradım . Aylarca bu böyle devam etti. Her hafta gittim , yetmedi hafta iç de işten çıkıp çıkıp gittim , yalnız kadın , bir ses ister dedim , sonuçta o benim annem gibiydi , ayırt etmedim.
Biraz ayırt etmek gerekliymiş sonradan anladım . Neyse benim bu aramalarım gelip gitmelerim eşime yetmemiş olacak ki , devamlı devamlı ister hale geldi. Örneğin Salı akşamı iş çıkışı gidiyorsak , Perşembe de istedi , Perşembe de gidiyorsak Pazar da istedi.
Ve gitmek istemediğimde de surat astı tartıştı . Yaşadığı kaybın üzerinden 7 ay geçmişti. Tamam dedim herkesin yas süreci aynı olmaz , çok ani oldu hepimiz için. Ama oldu . Hayat devam ediyor ki ben de bu süreçte 5 aylık yavrumu kaybettim , babam ağır hasta oldu . Yani herkes acı yaşıyor , bir şekilde üstesinden geliyoruz ama . Bir hafta sonu yine tartıştık eşimle , bir plan yaptık problem yok , kahvaltı hazırlıyoruz demez mi anneme geçelim , şaka gibi ya, 1 gün önce oradaydık bir de yani. Dedim ki seninle artık bu konuyu konuşmalıyız. Vay efendim ben nasıl öyle dermişim , bağırdı , sonra çıktı annesine gitti. Aradım ben de annesini dedim ki anne bak durum bu , ben artık bu konuda oğlunla baş edemiyorum beni anlamasını istiyorum ama anlamıyor , Neyse benim annem de bana oturmaya gelmişti , tabi eşimle konuşmuyorum ben. Annem anladı tartıştığımızı da ben söylemedim sebebini. Neyse kayınvalidemi gündüz çağırmış annem , gel kahve içelim demiş , derken konuyu konuşmuşlar , Akşama da bizimle konuştu 2 anne de . Gayet güzel ılımlı bir konuşmaydı . Dedim ki anne ben seni arıyor muyum , Allah razı olsun kızım arıyorsun , anne peki ben sana hemen hemen her hafta geliyor muyum , geliyorsun kızım Allah razı olsun , peki anne ben sana devamlı devamlı ya da bundan sonra her hafta gelmeye mecbur muyum ?
Cevabı tamam kızım geliyorsun da yük mü taşıyorsun sırtında sen zaten beni istemiyorsun :)
Gece 3 e kadar konuştuk ve son söylediği söz yukarıda yazdığım oldu . Ant içtim sonrasında ki 5 aylık yavrumu kaybettiğimde yanımdaydı bizzat gördü o halimi. Dedim ki kızım senin acınla kimse üzülmezken sen neden üzülesin ki . O an anladım o benim için bir anne değil sadece kayınvalide, ben de onun için bir evlat değilim, sadece gelinim.
Şimdi aramızdan su sısmaz. Ama kayınvalide ve gelin ilişkisinde:)