2buçuk yıllık evliyim. Yaşadığım sorunlardan bazılarını yazacağım biraz uzun olabilir kusura bakmayın.
Tanıştığımızda bana değer veren, anlayışlı, biraz da romantikti eşim. Öğretmenim ve tanıştığımızda bir işim yoktu. Ailesi de bu yüzden pek istememişti evliliğimizi ama iyi kötü laf çarpmaları olsa da evlendik.
Bölümüm ataması zor bir bölümdü ve ben iki yıl atanamadım. Bundan dolayı eşimin bana olan saygısı azalmıştı, sürekli maddi imkansızlıklardan bahsetti; ki maaşı 6000liraydı. Ayrıca her ay 1500-2bin birikim yapardık. Sonra ben hamile kaldım ve asıl sorun burdan itibaren çatlak vermeye başladı. Kp hamile olduğumu duyunca ne acelesi vardı atanmadan ne çocuğu diye eşimi azarlamıştı. Zaten işi yoğun olan eşimle hamilelik döneminde iyice aramız açıldı ve bırakın paylaşım yapmayı, hır gür tartışma yaşıyorduk. Bebeği istiyorduk halbuki ama uzun zaman olmayınca rafa kaldırmıştık.
Sürekli atama muhabbeti, beni yeren eleştiren bir üslup, okuduğum bölümün neden bu bölüm olduğu(beş yıl öncesinin hesabını soruyor, sülalede ilk okuyan kız benm ve bilinçsiz tercih yaptım), babamın zengin olmayışı (aynen bu tabiri kullandı, ki çok şükür üç evimiz var). Bir sürü şey. Bu arada baştan beri cinsel anlamda bi soğukluk. Ayda bir anca oluyordu hala öyle. Sonra ben ekimde doğum yaptım ailesiyle problemler oldu. Kp yanımda emzireceksin demeler, kv beş günlük çocuğa günde bir su bardağı su ve on kaşık zeytinyağı içireceksin demeler vs. Bir de eşim sinirlidir, bişeye kızıp bana sinli kaflı küfredince aramızdaki olmayan bağ iyice koptu. Sonra çok şükür ben atanınca aramız düzelir gibi oldu üç aydır çalışıyorum bu arada.
Ancak Son zamanlarda iyice tozuttuk.
Geçen hafta oğlum uyuyamadı yorgunluktan benim de enerjim düşüktü. Sinirlendi kalk su getir içir çocuğa diyerek bağırınca ben de emir vermezsen daha memnun olurum dedim. Kucağımda çocuk varken üstüme yürüdü ve elini kaldırdı ancak vurmadı. Çocuğu kucağımdan aldı ve mutfağa geçti, ancak hala bağırıyor. Bende çocuğu alıp emzimek için kucağından aldım. Eşim de elimdeki suluğu alıp yere çarptı. Bebeğim çok korktu ve mutfağı terkedip yatağa geçtim bebeği sakinleştirmek için. Eşimle tartışırken mümkün değil yetişkin birer insan gibi sorun çözemezsiniz,bağırır. O günden sonra boşanma fikri kafamda yer etti ama biraz daha biZe şans verdim. Bilemiyorum o el bir daha kalktığında bana iner mi? Çok üzülüyorum. Her gece koltukta uyuyakalmasından ve onu yatağa taşımaktan da bıktım. Şimdi yine orda uyuyakaldı ve bir daha onu çağırmama kararı aldım. Küçük gibi görünen ama birleşince bir dizi sinir harbi yaşatan sorunlarım karşısında evliliğim hakkında ne yapmalıyım? Tavsiyeleriniz neler?biraz uzun oldu ama kusura bakmayın uzun uzun anlatmak meslek hastalığı. Hiç iyi değilim
