Evliliğim mi ? Psikolojim mi ?

Jiwook

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Nisan 2021
30
21
30
Merhaba arkadaşlar burada yeniyim. Kendimi çaresiz hissettiğim bi dönemden geçiyorum kimseye anlatamadığım şeyleri burada paylaşıp belki bir tavsiye belki bir öneri destek vs alabilirim diye katıldım açıkçası. Tabi bu ne kadar çözüm bilmiyorum. Yazımı sonuna kadar okuyanlardan bi fikir verenlerden veya vermeyenlerden şimdiden Allah razı olsun. 2 yıldır evliyim 27 yaşındayım eşimle mutlu bi evliliğimiz var ama bu buzdağının görünen kısmı gibi. İçsel olarak kendimi yorgun mutsuz hissediyorum hangi konuda diyeceksiniz. Eşimin annesi yan apartmanda yalnız yaşıyor normal zamanlarda sosyal biridir arkadaşlarıyla gezer yazlığına gider vs gibi. Fakat pandemi başladığından beri malum evden çıkartmıyoruz. Fakat evden çıkmaması benim ruhsal olarak yorgunluğuma ve ben neden bunları yapıyorum şeklinde düşüncelerime sebep oluyor artık. Nasıl mı ? Evlendikten sonra çalışmadım eşimde bu durumdan memnun evimizin içerisinde mutluyuz aslında. Pandemi başlangıcı ile birlikte kayınvalidemin evine girmemeye başladık bende onun ihtiyaçları oldukça alıp götürüyorum kapısında oturup sohbet ediyorum gibi gibi şeyler. Fakat artık bu bende bi psikolojik baskı yarattı gibi hissediyorum. Bu ne bu yüzden böyle bişey mi olur kafayı yemişsin diyecek gibiyseniz bu sohbetlerin içeriklerini doğal olarak bilmediğinizdendir. Bu sohbetler içerisinde görmezde geldiğim kendi düşüncelerimi dile getiremediğim beni kıran üzen vs herşeyi görmezden geldiğim için sürekli bi konu yüzünden beni kapısına çağırıp durduğu için alışveriş yapacağım zaman istediği herşeyi özellikle istediği yerlerden almam için gün aşırı 2-3 saat arkadaşlarının sıkıntılarını anlattığı için yada çocukluk anılarını sürekli anlattığı için aynı konuyu defalarca dinlediğim için yaşlı yalnız diyip empati kurmaktan bıktığım için yoruldum artık. Eşime en ufak bişey söylesem ben çok çalışıyorum bu görevi de sen üzerimden al diyor tamam alıyorum ama artık üzerime alacak yerim kalmadı. Laf ediceğini bildiğim herşeyi gizli kapaklı yapıyorum. Çünkü yapılan herşeye bir lafı bir yorumu belki bir nasihatı var. Ama bunları dinlemekten çok sıkıldım artık. Ara ara yaptığı konuşmalar kalbimi kırsa dahi görmezden geliyorum ama artık sabrımın sonuna yaklaşıyor gibiyim. Kendi annem için bunların hiçbirini yapmadığımı sırf sevdiğim adam için bunlara katlandığımı düşünmek başımı ağrıtıyor. Eşime olan sevgim azalsa bi dakika düşünmem ayrılırım diyorum ve hatta bazen ayrılmalıyımıyım diye düşünüyorum sonra onu çok sevdiğim aklıma geliyor ve kendimi çok kötü hissediyorum. Sabret diyorum pandemi bitince eski hale döneceksin iki kapı arasında mekik dokumayacaksın seni daha rahat bırakacak ama artık sanırım sabrımın son damlasında olduğumdan en ufak bişeyde ağlıyorum bıkkın yorgun mutsuzum diyorum ve öyle de hissediyorum. Kimseye de anlatamıyorum yapım gereği derdimi anlatan bi insan değilim ne ablama ne arkadaşıma ne anneme herşeyi içimde yaşamak artık ağır geliyor. Daha belki içimde biriken bi ton şey var ama bunları tabi size yazmam benim için bi çözüm değil belki sadece içimi döküyorum. Bu çıkmazdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum. Belki de psikolojik bi destek almalıyım. Okuyan arkadaşlara öok teşekkürlee. Kendinize iyi bakın huzurlu günler...
 
Bu olay insanı aşırı gergin yapar.
Çocuğunuz var mı ona karşı tutumunuzu nasıl etkiliyor
 
Bu olay insanı aşırı gergin yapar.
Çocuğunuz var mı ona karşı tutumunuzu nasıl etkiliyor
Çocuğum yok olmasını istiyorum ama olsa sanki hayatımı daha çok etkileyecek gibi düşünüyorum. Ve sanırın çocuktan önce çözmem gereken içsel problemlerim var.
 
Bu olayi
Çocuğum yok olmasını istiyorum ama olsa sanki hayatımı daha çok etkileyecek gibi düşünüyorum. Ve sanırın çocuktan önce çözmem gereken içsel problemlerim var.
Bu olay sizin canınızı haliyle sikar
Çünkü zor bir durum.
Pandemi bitince sorun bitecek mi
Geçici süre ise ve birdaha olmayacaksa idare edilir ama sürekli asla çekilmez.
 
evlendikten sonra çalışmadım demişsiniz. evlenmeden önce çalışıyordunuz yani. bence sizin evden ve o kayınvalideden uzaklaşıp bir işe girmeye ihtiyacınız var. hem eve katkınız olur, bağımsız olursunuz hem de onun kapısına gitmemek için bahaneniz olur. sevgilerle.
 
Eşinizi güzelce karşınıza alın derdinizi anlatın.

Elbette birbirinize yardımcı olun..ama bu ara sizi mazur görmesini rica edin.

Kendi annenize yapmayıp eşinizin annesine yapıyor (psikolojik siddettle yapmak zorunda bırakılıyor olmaniz) cidden insanin asabini cok bozar. Bunda sizinle hemfikirim.

Eşiniz bazı günler annesinin ihtiyaçlarını kendisi götürsün. Siz marketten alın. Eve getirin. O götürüp versin. En azindan kapi önü muhabbet seansindan kurtulmaya bakın.

Yazınızdan yumuşak huylu bir kız olduğunuz belli. Istemediginiz şeyleri kendinizi zorlayarak ust üste yapmayın. Bu sizi bunaltır. Ben nedense eşinizin bu konuda üstünüze geldiğini hissettim.

Derdinizi güzelce anlatın. Anlamazsa tekrar anlatın. Kavga etmeden anlatın.

Şu an boşanmalik bir mevzu yok ama eşiniz sizi anlamamakta israr ederse, zorlarsa,psimolojik şiddete maruz birakirsa o zaman düşünürsünüz.

Allah hepimizin yardımcısı olsun
 
Çocuğum yok olmasını istiyorum ama olsa sanki hayatımı daha çok etkileyecek gibi düşünüyorum. Ve sanırın çocuktan önce çözmem gereken içsel problemlerim var.
Yavaş yavaş arayı açın. Kendinize başka meşgaleler bulun.
Eşime en ufak bişey söylesem ben çok çalışıyorum bu görevi de sen üzerimden al diyor
Bu ne biçim laf? Eşinizin annesi, ne demek senin görevin?
Ana oğul onlar. Kendi anasının gönlünü evladı yapmalı, siz değil.
 
Bu olayi
Bu olay sizin canınızı haliyle sikar
Çünkü zor bir durum.
Pandemi bitince sorun bitecek mi
Geçici süre ise ve birdaha olmayacaksa idare edilir ama sürekli asla çekilmez.
Pandemiden önce yoktu böyle şeyler pandemi ile yük tamamen üzerime bindi yalnız diye üzülüyorum her istediğini yapmaya çalışıyorum ama artık bitkin hissediyorum batmaya başladı bu durum. Eşime bu şekilde söyleyemem benden soğur diye bunu da kaldıramam şuan. Pandemiden sonra eski hale dönülür belki diyorum ama bitmiyor şu lanet virüs. Bugün dedimki keşke korona olsam da bi 15-20 gün uzak kalsam herkesten herşeyden.
 
Pandemiden önce yoktu böyle şeyler pandemi ile yük tamamen üzerime bindi yalnız diye üzülüyorum her istediğini yapmaya çalışıyorum ama artık bitkin hissediyorum batmaya başladı bu durum. Eşime bu şekilde söyleyemem benden soğur diye bunu da kaldıramam şuan. Pandemiden sonra eski hale dönülür belki diyorum ama bitmiyor şu lanet virüs. Bugün dedimki keşke korona olsam da bi 15-20 gün uzak kalsam herkesten herşeyden.
Unuttuğunuz şu: Hiçbir insana haddinden fazla iyilik yapmayın. Bu kişi kocanız da olsa, annesi de olsa.
Yarın birgün psikolojiniz çöküp, depresyon ilaçlarıyla ayakta kaldığınızda size ne diyecekler biliyor musunuz?
"yapmasaydın, zorla mı yaptırdım, madem bu kadar zor geliyordu geri çekilseydin"
Sonra da karım depresif, evde huzur yok diye başka limanlara akarlar.
 
evlendikten sonra çalışmadım demişsiniz. evlenmeden önce çalışıyordunuz yani. bence sizin evden ve o kayınvalideden uzaklaşıp bir işe girmeye ihtiyacınız var. hem eve katkınız olur, bağımsız olursunuz hem de onun kapısına gitmemek için bahaneniz olur. sevgilerle.
Çok teşekkürler bunu da düşünüyorum tekrar çalışayım diyorum bu sefer de neden bu durum yüzünden çalışmak zorundayım diyorum. Belkide en azından pandemi bitene kadar çalılsam uzaklaşsam dediğiniz gibi iyi gelecek.
 
Yani böyle iyi kalpli, iyi niyetli insanları çileden çıkartıyorlar ya, sinir oluyorum. Günde 2-3 saat kayınvalide çekilir mi yahu? Alışveriş yapılır, kapıya bırakılır, 10 dakika hal-hatır sorulur. Bu yapıldıktan sonra başka hiçbir yükümlülüğünüz yok kayınvalideye karşı.

Kesinlikle işe geri dönmelisiniz. Sadece bu durum yüzünden değil. İnsan çalışınca ev dışında bir hayatı oluyor, iş arkadaşlarından oluşan bir çevresi oluyor, kendi parasını istediği gibi harcıyor.
 
Eşinizi güzelce karşınıza alın derdinizi anlatın.

Elbette birbirinize yardımcı olun..ama bu ara sizi mazur görmesini rica edin.

Kendi annenize yapmayıp eşinizin annesine yapıyor (psikolojik siddettle yapmak zorunda bırakılıyor olmaniz) cidden insanin asabini cok bozar. Bunda sizinle hemfikirim.

Eşiniz bazı günler annesinin ihtiyaçlarını kendisi götürsün. Siz marketten alın. Eve getirin. O götürüp versin. En azindan kapi önü muhabbet seansindan kurtulmaya bakın.

Yazınızdan yumuşak huylu bir kız olduğunuz belli. Istemediginiz şeyleri kendinizi zorlayarak ust üste yapmayın. Bu sizi bunaltır. Ben nedense eşinizin bu konuda üstünüze geldiğini hissettim.

Derdinizi güzelce anlatın. Anlamazsa tekrar anlatın. Kavga etmeden anlatın.

Şu an boşanmalik bir mevzu yok ama eşiniz sizi anlamamakta israr ederse, zorlarsa,psimolojik şiddete maruz birakirsa o zaman düşünürsünüz.

Allah hepimizin yardımcısı olsun
Çok teşekkürler yorumunuz için ilişkimizin başından beri eşim babası vefat ettiği için senden tek bişey istiyorum annemle iyi geçin der. Yaşlı görmezden gel der. Bende onu kırmamak adına hep alttan aldım. Çok yoğun çalışıyor eve gelip bir de ben darlamıyım dedim çoğu zaman. Şimdi ise korkum bunları oturup eşime anlatırsam beni yanlış anlayıp uzaklaşır yada soğur mu diye. Aslında birbirimizi çok seven iyi anlaşan bi çiftiz çok şükür ama annesi mevzu olunca biraz tabuları var gibi o yüzden nasıl konusmalıyım bilmiyorum. Kırmadan dökmeden.
 
Evlenmeden önce çalıştığınız sektörde iş bulabiliyorsaniz çalışın. Kimse sizi darlayamaz o zaman. Şimdi aman nasılsa evde boş günde 2-3 saatini kayınvalidesine harcasa ne olacak diye bakıyor esin ve annesi.
Evlenmeden önce muhasebeciydim. Eşim de mali müşavir yani ofiste gel çalış başka yerde elalemle mi uğraşacaksın der. Gel takıl kafana göre diyor tam bir kaç gün gittim vaka sayıları artınca bi süre evde dur gelme düzelsin ortalık dedi ortalık düzelirken ben kötüleşiyorum gibi. Bir de bir arkadaşı ile pizzacı alma durumu var aslında bugün düşündüğüm pizzacıyı alalım bende orda çalışayım diyeceğim. Neden diyecek. Annenle ilgilenmekten sıkıldım diyemeceğim ama bu durumuda biraz anlamasını da isterim.
 
Pandemiden önce yoktu böyle şeyler pandemi ile yük tamamen üzerime bindi yalnız diye üzülüyorum her istediğini yapmaya çalışıyorum ama artık bitkin hissediyorum batmaya başladı bu durum. Eşime bu şekilde söyleyemem benden soğur diye bunu da kaldıramam şuan. Pandemiden sonra eski hale dönülür belki diyorum ama bitmiyor şu lanet virüs. Bugün dedimki keşke korona olsam da bi 15-20 gün uzak kalsam herkesten herşeyden.
"Esime bu sekilde soyleyemem benden sogur diye bunu da kaldiramam su an"
Bence once kendinizi sevmeyi ve kendinize deger vermeyi ogrenmeniz lazim. Surekli baskalarini mutlu etmek icin cabalarsaniz en sonunda tukenirsiniz.Kendinize vakit ayirin. Calismak iyi gelebilir surekki evde olmaktansa.
 
Yani böyle iyi kalpli, iyi niyetli insanları çileden çıkartıyorlar ya, sinir oluyorum. Günde 2-3 saat kayınvalide çekilir mi yahu? Alışveriş yapılır, kapıya bırakılır, 10 dakika hal-hatır sorulur. Bu yapıldıktan sonra başka hiçbir yükümlülüğünüz yok kayınvalideye karşı.

Kesinlikle işe geri dönmelisiniz. Sadece bu durum yüzünden değil. İnsan çalışınca ev dışında bir hayatı oluyor, iş arkadaşlarından oluşan bir çevresi oluyor, kendi parasını istediği gibi harcıyor.
Telefonuma bişey oldu gel, tv ye bişey oldu gel, bana şu lazım gel bu oldu gel. Onu ve oğullarını mutlu ederken kendim mutsuz oluyorum halbuki. Sanırım en mantıklısı evet işe geri dönmek gibi gözüküyor. Değişime ihtiyacım var. Son 2 seneye kadar her zaman çalıştım ve şuan bu durumlarla uğraşmak daha yorucuymuş bunu farkettim. Bekar insanlara bakıp ne güzel hiç böyle derleri yok diye halime ağlıyorum. İşe döneyim evet ama bu durumu eşiminde anlaması gerekiyor ne şekilde konusayım derdimi anlatayım bilmiyorum. Yazımda dediğim gibi belkide psikolojik bi destek almalıyım duruma göre eşimi de çağırır psikolog diye düşündüm.
 
Yavaş yavaş arayı açın. Kendinize başka meşgaleler bulun.
Eşime en ufak bişey söylesem ben çok çalışıyorum bu görevi de sen üzerimden al diyor
Bu ne biçim laf? Eşinizin annesi, ne demek senin görevin?
Ana oğul onlar. Kendi anasının gönlünü evladı yapmalı, siz değil.
İki oğlu var benden hariç bir gelini daha var. Onlar biraz daha uzağımızda oturuyorlar. Eltim çalışıyor çocukları da var o yüzden bana sarmış durumda.
 
İki oğlu var benden hariç bir gelini daha var. Onlar biraz daha uzağımızda oturuyorlar. Eltim çalışıyor çocukları da var o yüzden bana sarmış durumda.
Hayır anlamadığınız şu. Annelere evlatları hizmet eder, gelinler ya da damatlar değil.
İnsan annesi için "görev" demez, diyemez.
Neden siz buna mecbur olasınız ki?
Ayrıca sağlıklı evlilik sağlıklı insanlar içindir. Siz sağlığınızı yitirirseniz evlilikte zaten huzur, mutluluk kalmaz.
 
X