- 23 Ağustos 2012
- 14.344
- 37.772
pardon da nerede üslüpsuzluk gördünüz?
herkese beğenmedim atıp yetişiyorsunuz maşallah.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Evli ve çocuklu hanımlar sorum size ne yapmamı önerirsiniz?
- Konu Sahibi so sorry
- Başlangıç Tarihi
- Durum
herkese beğenmedim atıp yetişiyorsunuz maşallah.
benim istediğim zaman çocuk oluyor mu?
bir de devam etme kararı almıştık.
lütfen konumdan çıkar mısınız? Haddinizi bilin.
- 19 Mayıs 2020
- 46.512
- 208.365
Sizin eşiniz eş değilken ailesinden ne beklediniz ki? Minimum beklentili ve bir gün bitecek bir evlilik için bu büyük bir beklenti. Onlar da zaten bir gün gidecek deyip sizi sallamıyor. Bunun nesi tuhaf geldi ki?
- 29 Mayıs 2021
- 13.382
- 86.752
- 36
Cimri adam abisine, yegnesine, yeğenine de cimri olur. Arabasını servis gibi kullandırmaz.
O görüşmeleriniz de eşinize karşı iyi olma cabanizdan, yoksa sizin zor gününüzü bile bilmeyen insanlarla ne işiniz var?
Arkadaşınızın eşiyle de durum aynı. Kağıt üzerinde evlllik yaşadığınızi kabule dip ona göre davranmalisiniz.
- 10 Ekim 2019
- 2.863
- 2.356
- 34
Olan olmuş artık. Bebekler anne karnında da hissediyor. Doğunca da hissediyor. Olumsuz kavgayı. Berbat bir hamilelik geçirmişsiniz duygusal anlamda. Dogumda da yaninizda olmayacak bu adam. Ki sizin ihtiyaciniz olacak dogumdan sonra birine. Bu adamla iki üç s3n3 bile geçirmeyin. Ailenize söyleyin. Ve bosanin en az 6 ay sonra iş bulun ve çalışın. Çekişmeli boşanma davası açın.Merhaba,
Geçen yıl mayıs ayında bir konu açmıştım. Takip edenler bilir ama yine de linkini aşağıya bırakıyorum.
eşimin bana sevgisi azalmış/yokmuş, kendini kandırılmış hissediyormuş
Merhaba arkadaşlar, Buraya yıllar önce kürtaj sonrası yaşadığım rahim inceliği problemi nedeni ile üye olmuştum. Şimdide boşanma aşamasında olan bir üye olarak yazıyorum. 30 lu yaşlarda evlilik yaptım. Doktora düzeyinde eğitimim var. Belirli bir maddi seviye ve kariyere sahibim. Evlenirken...www.kadinlarkulubu.com
40+ yaşındayım mevcut embriyolarımdan birini transfer ettirdim. Çok şükür tutundu ve yaklaşık 10 gün sonra doğumum var.
Evliliğimiz sona erdiğinde embriyolar çöp gidecekti ve 40+ yaş olduğum için artık çocuk defterini kapatmam gerekecekti. Bu konuda epey bir kararsız kalmıştım. Eşime bu evlilik biterse bir daha çocuk sahibi olma ihtimalimin olmadığını söyledim. Eşim embriyo transferi için imza attı. Embriyo tutundu. Sonrasında ilişkilerimiz düzelmedi. Hatta kendisi embriyonun tutunmasını da beklemediğini söyledi. Çünkü daha önce yapılan 6 transferimde pozitif görememiştim ve kürtajdan hasar görmüş bir rahmim vardı. Sanırım boşanınca ondan tazminat istemeyeyim hem de nasıl olsa embriyolar tutunmuyor diye embriyo transferi için imza attı. Gebeliğimin 14. haftasında şiddetli bir kavgamız oldu. Bana çok ağır laflar söyledi. Çocuğu aldırmamı istedi. Yasal sürenin 10 hafta olduğunu öyle birşey yapamayacağımı söylediğimde benim sağlıkçı olduğumu istersem bir şeklde bu çocuğu aldırabileceğimi belirtti. Çocuğa babalık yapmak istemediğini belki benim başkası ile evleneceğimi onun çocuğa babalık yapabileceğini söyledi. Bu çocuk benden olduğu için önemli değilmiş. Embriyoların tutunmayacağın düşündüğü için imza atmış. Bir kumar oynamış ve kaybetmiş. Bunun gibi kendisinden bir sürü laflar duydum. Aramız çok kötü oldu ve boşanma aşamasına geldik.
2 hafta ayrı yaşadık bu dönemde çok duygusallaştım ve yalnız kaldım. Ailem yanımda olmadı. Annemin psikolojisi pek iyi değil. Babama, hayata ve herkese karşı bir nefreti var ve 60 küsur yaşında olmasına ve ihtiyacı olmamasına rağmen bir işte çalışıyor. Bana boşanırsam çocuk 2 yaşına geldikten sonra destek olabileceğini söyledi. Oysa ki benim ilk iki sene desteğe ihtiyacım var. Ablam bana yakın oturuyor ama bencildir, hiçbir yardımı olmaz. Ben o ayrılık aşamasında yalnız olduğumu daha da hissettim.7 sene sonunda elde edilmiş bir gebelik vardı. Yanımda bana maddi manevi destek olacak birilerine ihtiyacım vardı. Bebeğimi kaybedeceğimden de korktum. İki hafta sonunda eşim eve geldi ve çok ağır konuştu. Boşanmak istediğini belirtti. Ben evi ve nafaka istedim. Çok cüzi bir nafakadan bahsetti. Bu arada ben gebelikte fazla stres yaşamamak adına il dışındaki işimden ayrılmıştım ve aylık sadece 10 bin TL gelirim var. Evi istediğimi için bana çok tepki gösterdi, onun hakkını yiyormuşum ona göre. Gelirimin az olması ve aile desteğimin olmaması nedeni ile boşanmak istemedim. Eşime bir adım attım. Evlilik birliğinde adamı biraz sık boğaz ettiğimi kendime çeki düzen vermem gerektiğini düşündüm. Hem maddi ve manevi destek olması, hem de çocuğumla babası arasında bir bağ oluşması adına boşanmak istemediğimi belirttim. Özür diledim, belki o da kendine çeki düzen verir diye düşündüm.
Bir araya geldikten iki hafta sonraki kontrolümde dr rahim ağzımda açılma olduğunu ve serklaj için ameliyata alması gerektiğini söyledi. O ara gebeliğimin 19. haftası idi (boşanma ve gebelik sürecindeki stres bu duruma neden olmuş olabilir diye de düşünüyorum). Ameliyat oldum. Bayramdan birkaç gün önceye denk geldi ameliyatım. Doktoruma bayramda aile görüşmesi yapabilir iyim diye sorduğumda asansör ve araba kullanarak kendimi yormayacak şekilde yapabileceğimi söyledi. Bayramda eşimin abisine gittik, benim durumumdan haberdar olmadıklarını eğer bilgileri olsa idi kendilerinin ziyarete geleceğini söyledi. O gün görüştük ayrıldık. Ben 7-8 hafta evde istirahat halinde idim. Bu süreçte ne abisi ne yengesi beni aradılar ne de zayarete geldiler. 8. haftanın sonunda eşim abisigil ile bir kahvaltı organize etti. Aranmamış olmak benim canımı sıktı ama ben o kahvaltıya yine de gittim. Kahvaltı sırasında biz de sizinle görüşmek istiyorduk ama senin durumundan haberdar olmadığımız için birşey diyemedik dediler. Bu cümlesinden benim durumumu eşime bile sormadıklarını anladım.
Sonraki haftalarda eşim yengesinin kurs etkinliği olduğunu ve oraya gideceğini söyledi. Beni çağırmadı bile ve gitti. Aynı gün arkadaşının düğününe de gitti yine beni davet etmedi. Yine birkaç hafta sonra bana yeğenini abisigil ile beraber müzeye götüreceğini söyledi. Ben de dolaşmalı aktiviteler yapamayacağımı, benim de katılabileceğim bir aktivite planlaması yapmalarının daha iyi olacağını söyledim. Bana "senin katılamayacağını biliyorum akşam seninle de hep beraber yemeğe gideriz" dedi. Bu arada daha önceki konuda belirttim. Eşimin abisinin arabası yok eşim de olnların şoförlüğünü yapmaya meraklı, yeğenine yardımcı olmak istiyormuş. Ben çok bozuldum. Neticede serklajlı riskli bir gebeyim. Eşim beni yalnız bırakıp ailesi ile planlar yapmıştı.
Sence bu doğru mu dediğimde bana bir dolu laf söyledi. Geçmişi açtı. Boşanma aşamasında evin tamamını istediğim için bana güvenmediğini ve mal ayırımı sözleşmesi yapmak istediğini belirtti. Oysa ki embriyo toplatmama ve onları uygun zamanda transfer ettirmeme müsade eden kendisi idi ve 40+ yaşta onları transfer ettirmeden beni ortada bırakacak ta oydu. Daha önceki konumda da belirttim. Evlenirken eşimin durumu iyi değildi. Ben çok destek olmuştum.Tüp bebek tedavi sürecinde 1 sene bile ücretsiz izin kullanmam konusunda fikir belirtmedi. Şu an iyi kazanıyor ve benimle mal ayrımı sözleşmesi yapmak istiyor.
Geçen haftalarda evimize gelen babamla eşim doğru dürüst oturup muhabbet etmedi, hoş geldin deyip 10 dk yanında oturup yanından ayrıldı. Babam bu duruma çok bozuldu. Ayda yılda bir evinize geliyorum kocan benimle oturmuyor dedi. O haftalarda da bir arkadaşım çocuğumuza kullanacağımız bir eşya verecekti, bana uğrayacaklarını söylediler. Ben de bunu eşime söyledim. Eşim pek iletişim kurmadığı için arkadaşım kocası ile evime kadar çıkmak istemedi, eşin belki gelmemizden rahatsız olur dedi. Ben de öyle birşey olmayacağını arkadaşıma söyledim. Bu durumu eşime aktardım. Arkadaşım geldiğinde eşim odaya uyumak için çekilmişti. Arkadaşımın eşi, eşim uyuduğu içen eve kadar çıkmayıp aşağıda arabada bekledi. Biz arkadaşımla bir saat oturduk . Adamcağız aşağıda bekledi. Eşim zili duymasına rağmen istifini bozmadı. Bu durumlardan eşime bahsettiğimde baban sigara içiyor yanında fazla oturamam, benle konuşurken you tube da videolar açıyor bana saygısızlık yapıyor dedi. Oysaki balkonda oturuyorduk, kendi babası da sigara içiyor ve konuştuğu zaman yalnız kendisi konuşan ve başkalarına söz hakkı vermeyen bir tip ben buna rağmen saygımı bozmuyorum. Arkadaşımın eşi için de sen bana onların söylediğini neden söyledin onun için yanınıza gelmedim dedi. Ben de hala çok utanıyorum, bizim çocuğumza eşya getirdiler ve adam 1 saat aşağıda bekledi, onlara güzelce muhabbet edip öyle olmadığını gösterse idin dedim. Bu arada eşime evimize kimsenin gelmesini istemediğini ve ben bu durundan rahatsız olduğu söyledim. Nerden çıkarıyorsun diyor bana ama davranışları ile lafları ile hep bunu hissettiriyor. Bu arada tek sosyalliğimiz onun ailesi ile oluyor.
En son 3 gün önce tartıştık. Hafta sonu hangi gün evde olacağından hala haberdar değilim (bana bu konuda bilgi vermesini daha önce çokça rica ettim). Hafta sonu çalşma durumun nedir diye sordum bana yengesinin babasına geçmiş olsun ziyaretinde bulunacağını ordan abisine gideceğini, belki abisigili otogara bırakacağını söyledi (memelekete gidiyorlar). Bu arada yengesinin babasının sağlık durumu ile ilgili olarak onları çok defa aradı. Bu cevabı ile bozuldum. Abinler beni bir defa bile aramadılar, benim babamın yanında bile oturmuyorsun beni değerzileştiriyorsun dedim. Hala babamın sigara içtiğini, abisigilin belki beni sevmediğini kendisinin beni onlara sevdiremeyeceğini, yengemi ve onun ailesini sevdiğini ve gitmek istediğini söyledi. Ben de onun bana değer vermediği için ailesinin böyle davrandığını insanlar çocuklarının hatrına geline iyi ve ilgili davrandığını söyledim. Ona göre kendimi sevdirecekmişim.
Doğumuma sayılı günler kaldığını iş dışında beni yalnız bırakmaması gerektiğini söylediğim halde bir sonraki akşam abisigile gideceğini onları ziyaret edip otogara bırakacağını söyledi. Bunun üzerine tartıştık. Abisigilin maddi gelirinin iyi olduğunu neden bunun peşine düştüğümü söylediğimde olayın para olmadığını ve bir sürü incitici ve hakaret edici laflar söyledi. Evlilik sözleşmesi olmadan ve onun işine yakın bir yere taşınmadan benimle evliliğe devam etmek istemediğini belirtti. Ben de benden hala özür dilemediğini, eğer özür diler ve kendisine çeki düzen verirse taşınabileceğimi söyledim.
Evlilik terapistine gitmeyi önerdi (daha önce iyi bir terapiste denk gelmediğimizi belirtmiştim). Ben de ona evlilik birliği içinde kendinde gördüğün iki kusuru söyle dedim. Hiç bir kusurunun olmadığını sorunun bende olduğunu, benim de kusurlu olduğumu bildiğimi ama kabul etmediğimi söyledi. İyice anladım ki eşim bir narsist. Hiçbir kusur kabul etmiyor, hep ben suçluyum. Ona göre ben çok negatif, geçimsiz, güvenilmez ve sorunlu biriyim. İnsanı öyle bir hale getiriyor ki kendinden şüphe duymaya başlıyor ve savunma haline geçebiliyorsun. Adam terapiyi haklı çıkmak için istiyor.
O akşam sinir krizi geçirdim. Doğumum başlayacak diye korktum. Uzun zamandır ona bulaşmamaya, kendisini geçici olarak maddi ve manevi bir destek olarak görmeye çalışıyordum ki böyle birkaç tartışmamız oldu.
Tespitlerime göre eşim ailenin küçük çocuğu olmaktan öteye gidememiş. Evlilik sorumluluğu almak istemiyor. Bekar hayatına devam etmek istiyor. Abisi, yengesi ve yeğeni ile vakit geçirmek, onlara şoförlük yapmak onu daha mutlu ediyor. Çok cimri bir insan. hatta bana boşanırsak çocuğa daha az, boşanmazsak daha çok para harcarım bile dedi. Hatta son zamanlarda evliliğin ona göre olmadığını da söyledi.
Bu arada eşim yaklaşık bir yıldır sosyal fobi ve anksiyete tedavisi görüyor. Bir aşama kaydedemedi. Kendini ifade edemediğini ve farkındalık geliştiremediğini düşünüyorum.
Kendimce çocuk 2-3 yaşına gelinceye kadar bu evliliği devam ettirmeyi sonra ayrılmayı düşünüyordum. Bu süreçte yalnız başıma bir çocuk yetiştirmek maddi ve manevi zor olacaktı. Çocuğumla babası arasında manevi bir bağ olacaktı ama on olayda sesimi çıkarmasam birinde patlıyorum. Evli ve çocuklu hanımlardan fikir istiyorum. Ne yapmalıyım?
Bu arada saldırya dönüşüp haddini aşmadıkça olumlu olumsuz her görüşesaygım var. Biraz uzun oldu kusura bakmayın. Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim.
- 23 Ağustos 2012
- 49.769
- 231.015
Bence sakin ve emin git konu sahibesi. Doğuma kadar bekle, doğumdan sonra da biraz bekle avukatla mavukatla uğraşmaya halin olmayacak zaten çocuğunla ilgilen bu adamı da yok say. Bu adamdna umudu kes sadece bundan sonraki hayatımda kendimi nasıl kotarırım ona yoğunlaş özellikle maddi açıdan.
Her ay adamın kartıyla altın, dolar bir şeyler al kasa kirala götür ona koy mutlaka. Adam cimri demişsin, kolayca boşanmaz ama çocuktan sonra sessiz sakin anlaşmalı giderim ama ev karşılığında dersin en azından eve konarsın. Şimdiden bir avukata danış, ona göre hazırlıklı ol. Bu adam her an mal kaçırabilir, şimdiden şerh koydur mallara. Bol şans dilerim.
- 24 Ağustos 2020
- 2.942
- 7.354
Ben ne okudum 
sizi istemeyen adamdan zorla çocuk yapmak sırf yaşım geçiyor diye bu nasıl bencillik ? O adam bu çocuğa babalık yapmayacak paranız yok arkanızda duran aileniz yok işiniz yok pardonda neye güvenip çocuk yapıyorsunuz?
Adam sizi istemediğini daha nasıl belli etsin ?
Kendiniz etmişsiniz kendiniz bulmuşsunuz bu saatten sonra nasıl bakacaksınızo çocuğa ? Bencilleğiniz yüzünden daha doğmamış çocuğun hayatı mahvolmuş yazık.
sizi istemeyen adamdan zorla çocuk yapmak sırf yaşım geçiyor diye bu nasıl bencillik ? O adam bu çocuğa babalık yapmayacak paranız yok arkanızda duran aileniz yok işiniz yok pardonda neye güvenip çocuk yapıyorsunuz? Adam sizi istemediğini daha nasıl belli etsin ?
Kendiniz etmişsiniz kendiniz bulmuşsunuz bu saatten sonra nasıl bakacaksınızo çocuğa ? Bencilleğiniz yüzünden daha doğmamış çocuğun hayatı mahvolmuş yazık.
evet çok kötü bir hamilelik geçirdim. 7 senelik zorlu mücadeleden sonra bunları yaşamamam gerekiyordu.
- 15 Eylül 2022
- 4.011
- 16.899
Merhaba,
Geçen yıl mayıs ayında bir konu açmıştım. Takip edenler bilir ama yine de linkini aşağıya bırakıyorum.
eşimin bana sevgisi azalmış/yokmuş, kendini kandırılmış hissediyormuş
Merhaba arkadaşlar, Buraya yıllar önce kürtaj sonrası yaşadığım rahim inceliği problemi nedeni ile üye olmuştum. Şimdide boşanma aşamasında olan bir üye olarak yazıyorum. 30 lu yaşlarda evlilik yaptım. Doktora düzeyinde eğitimim var. Belirli bir maddi seviye ve kariyere sahibim. Evlenirken...
40+ yaşındayım mevcut embriyolarımdan birini transfer ettirdim. Çok şükür tutundu ve yaklaşık 10 gün sonra doğumum var.
Evliliğimiz sona erdiğinde embriyolar çöp gidecekti ve 40+ yaş olduğum için artık çocuk defterini kapatmam gerekecekti. Bu konuda epey bir kararsız kalmıştım. Eşime bu evlilik biterse bir daha çocuk sahibi olma ihtimalimin olmadığını söyledim. Eşim embriyo transferi için imza attı. Embriyo tutundu. Sonrasında ilişkilerimiz düzelmedi. Hatta kendisi embriyonun tutunmasını da beklemediğini söyledi. Çünkü daha önce yapılan 6 transferimde pozitif görememiştim ve kürtajdan hasar görmüş bir rahmim vardı. Sanırım boşanınca ondan tazminat istemeyeyim hem de nasıl olsa embriyolar tutunmuyor diye embriyo transferi için imza attı. Gebeliğimin 14. haftasında şiddetli bir kavgamız oldu. Bana çok ağır laflar söyledi. Çocuğu aldırmamı istedi. Yasal sürenin 10 hafta olduğunu öyle birşey yapamayacağımı söylediğimde benim sağlıkçı olduğumu istersem bir şeklde bu çocuğu aldırabileceğimi belirtti. Çocuğa babalık yapmak istemediğini belki benim başkası ile evleneceğimi onun çocuğa babalık yapabileceğini söyledi. Bu çocuk benden olduğu için önemli değilmiş. Embriyoların tutunmayacağın düşündüğü için imza atmış. Bir kumar oynamış ve kaybetmiş. Bunun gibi kendisinden bir sürü laflar duydum. Aramız çok kötü oldu ve boşanma aşamasına geldik.
2 hafta ayrı yaşadık bu dönemde çok duygusallaştım ve yalnız kaldım. Ailem yanımda olmadı. Annemin psikolojisi pek iyi değil. Babama, hayata ve herkese karşı bir nefreti var ve 60 küsur yaşında olmasına ve ihtiyacı olmamasına rağmen bir işte çalışıyor. Bana boşanırsam çocuk 2 yaşına geldikten sonra destek olabileceğini söyledi. Oysa ki benim ilk iki sene desteğe ihtiyacım var. Ablam bana yakın oturuyor ama bencildir, hiçbir yardımı olmaz. Ben o ayrılık aşamasında yalnız olduğumu daha da hissettim.7 sene sonunda elde edilmiş bir gebelik vardı. Yanımda bana maddi manevi destek olacak birilerine ihtiyacım vardı. Bebeğimi kaybedeceğimden de korktum. İki hafta sonunda eşim eve geldi ve çok ağır konuştu. Boşanmak istediğini belirtti. Ben evi ve nafaka istedim. Çok cüzi bir nafakadan bahsetti. Bu arada ben gebelikte fazla stres yaşamamak adına il dışındaki işimden ayrılmıştım ve aylık sadece 10 bin TL gelirim var. Evi istediğimi için bana çok tepki gösterdi, onun hakkını yiyormuşum ona göre. Gelirimin az olması ve aile desteğimin olmaması nedeni ile boşanmak istemedim. Eşime bir adım attım. Evlilik birliğinde adamı biraz sık boğaz ettiğimi kendime çeki düzen vermem gerektiğini düşündüm. Hem maddi ve manevi destek olması, hem de çocuğumla babası arasında bir bağ oluşması adına boşanmak istemediğimi belirttim. Özür diledim, belki o da kendine çeki düzen verir diye düşündüm.
Bir araya geldikten iki hafta sonraki kontrolümde dr rahim ağzımda açılma olduğunu ve serklaj için ameliyata alması gerektiğini söyledi. O ara gebeliğimin 19. haftası idi (boşanma ve gebelik sürecindeki stres bu duruma neden olmuş olabilir diye de düşünüyorum). Ameliyat oldum. Bayramdan birkaç gün önceye denk geldi ameliyatım. Doktoruma bayramda aile görüşmesi yapabilir iyim diye sorduğumda asansör ve araba kullanarak kendimi yormayacak şekilde yapabileceğimi söyledi. Bayramda eşimin abisine gittik, benim durumumdan haberdar olmadıklarını eğer bilgileri olsa idi kendilerinin ziyarete geleceğini söyledi. O gün görüştük ayrıldık. Ben 7-8 hafta evde istirahat halinde idim. Bu süreçte ne abisi ne yengesi beni aradılar ne de zayarete geldiler. 8. haftanın sonunda eşim abisigil ile bir kahvaltı organize etti. Aranmamış olmak benim canımı sıktı ama ben o kahvaltıya yine de gittim. Kahvaltı sırasında biz de sizinle görüşmek istiyorduk ama senin durumundan haberdar olmadığımız için birşey diyemedik dediler. Bu cümlesinden benim durumumu eşime bile sormadıklarını anladım.
Sonraki haftalarda eşim yengesinin kurs etkinliği olduğunu ve oraya gideceğini söyledi. Beni çağırmadı bile ve gitti. Aynı gün arkadaşının düğününe de gitti yine beni davet etmedi. Yine birkaç hafta sonra bana yeğenini abisigil ile beraber müzeye götüreceğini söyledi. Ben de dolaşmalı aktiviteler yapamayacağımı, benim de katılabileceğim bir aktivite planlaması yapmalarının daha iyi olacağını söyledim. Bana "senin katılamayacağını biliyorum akşam seninle de hep beraber yemeğe gideriz" dedi. Bu arada daha önceki konuda belirttim. Eşimin abisinin arabası yok eşim de olnların şoförlüğünü yapmaya meraklı, yeğenine yardımcı olmak istiyormuş. Ben çok bozuldum. Neticede serklajlı riskli bir gebeyim. Eşim beni yalnız bırakıp ailesi ile planlar yapmıştı.
Sence bu doğru mu dediğimde bana bir dolu laf söyledi. Geçmişi açtı. Boşanma aşamasında evin tamamını istediğim için bana güvenmediğini ve mal ayırımı sözleşmesi yapmak istediğini belirtti. Oysa ki embriyo toplatmama ve onları uygun zamanda transfer ettirmeme müsade eden kendisi idi ve 40+ yaşta onları transfer ettirmeden beni ortada bırakacak ta oydu. Daha önceki konumda da belirttim. Evlenirken eşimin durumu iyi değildi. Ben çok destek olmuştum.Tüp bebek tedavi sürecinde 1 sene bile ücretsiz izin kullanmam konusunda fikir belirtmedi. Şu an iyi kazanıyor ve benimle mal ayrımı sözleşmesi yapmak istiyor.
Geçen haftalarda evimize gelen babamla eşim doğru dürüst oturup muhabbet etmedi, hoş geldin deyip 10 dk yanında oturup yanından ayrıldı. Babam bu duruma çok bozuldu. Ayda yılda bir evinize geliyorum kocan benimle oturmuyor dedi. O haftalarda da bir arkadaşım çocuğumuza kullanacağımız bir eşya verecekti, bana uğrayacaklarını söylediler. Ben de bunu eşime söyledim. Eşim pek iletişim kurmadığı için arkadaşım kocası ile evime kadar çıkmak istemedi, eşin belki gelmemizden rahatsız olur dedi. Ben de öyle birşey olmayacağını arkadaşıma söyledim. Bu durumu eşime aktardım. Arkadaşım geldiğinde eşim odaya uyumak için çekilmişti. Arkadaşımın eşi, eşim uyuduğu içen eve kadar çıkmayıp aşağıda arabada bekledi. Biz arkadaşımla bir saat oturduk . Adamcağız aşağıda bekledi. Eşim zili duymasına rağmen istifini bozmadı. Bu durumlardan eşime bahsettiğimde baban sigara içiyor yanında fazla oturamam, benle konuşurken you tube da videolar açıyor bana saygısızlık yapıyor dedi. Oysaki balkonda oturuyorduk, kendi babası da sigara içiyor ve konuştuğu zaman yalnız kendisi konuşan ve başkalarına söz hakkı vermeyen bir tip ben buna rağmen saygımı bozmuyorum. Arkadaşımın eşi için de sen bana onların söylediğini neden söyledin onun için yanınıza gelmedim dedi. Ben de hala çok utanıyorum, bizim çocuğumza eşya getirdiler ve adam 1 saat aşağıda bekledi, onlara güzelce muhabbet edip öyle olmadığını gösterse idin dedim. Bu arada eşime evimize kimsenin gelmesini istemediğini ve ben bu durundan rahatsız olduğu söyledim. Nerden çıkarıyorsun diyor bana ama davranışları ile lafları ile hep bunu hissettiriyor. Bu arada tek sosyalliğimiz onun ailesi ile oluyor.
En son 3 gün önce tartıştık. Hafta sonu hangi gün evde olacağından hala haberdar değilim (bana bu konuda bilgi vermesini daha önce çokça rica ettim). Hafta sonu çalşma durumun nedir diye sordum bana yengesinin babasına geçmiş olsun ziyaretinde bulunacağını ordan abisine gideceğini, belki abisigili otogara bırakacağını söyledi (memelekete gidiyorlar). Bu arada yengesinin babasının sağlık durumu ile ilgili olarak onları çok defa aradı. Bu cevabı ile bozuldum. Abinler beni bir defa bile aramadılar, benim babamın yanında bile oturmuyorsun beni değerzileştiriyorsun dedim. Hala babamın sigara içtiğini, abisigilin belki beni sevmediğini kendisinin beni onlara sevdiremeyeceğini, yengemi ve onun ailesini sevdiğini ve gitmek istediğini söyledi. Ben de onun bana değer vermediği için ailesinin böyle davrandığını insanlar çocuklarının hatrına geline iyi ve ilgili davrandığını söyledim. Ona göre kendimi sevdirecekmişim.
Doğumuma sayılı günler kaldığını iş dışında beni yalnız bırakmaması gerektiğini söylediğim halde bir sonraki akşam abisigile gideceğini onları ziyaret edip otogara bırakacağını söyledi. Bunun üzerine tartıştık. Abisigilin maddi gelirinin iyi olduğunu neden bunun peşine düştüğümü söylediğimde olayın para olmadığını ve bir sürü incitici ve hakaret edici laflar söyledi. Evlilik sözleşmesi olmadan ve onun işine yakın bir yere taşınmadan benimle evliliğe devam etmek istemediğini belirtti. Ben de benden hala özür dilemediğini, eğer özür diler ve kendisine çeki düzen verirse taşınabileceğimi söyledim.
Evlilik terapistine gitmeyi önerdi (daha önce iyi bir terapiste denk gelmediğimizi belirtmiştim). Ben de ona evlilik birliği içinde kendinde gördüğün iki kusuru söyle dedim. Hiç bir kusurunun olmadığını sorunun bende olduğunu, benim de kusurlu olduğumu bildiğimi ama kabul etmediğimi söyledi. İyice anladım ki eşim bir narsist. Hiçbir kusur kabul etmiyor, hep ben suçluyum. Ona göre ben çok negatif, geçimsiz, güvenilmez ve sorunlu biriyim. İnsanı öyle bir hale getiriyor ki kendinden şüphe duymaya başlıyor ve savunma haline geçebiliyorsun. Adam terapiyi haklı çıkmak için istiyor.
O akşam sinir krizi geçirdim. Doğumum başlayacak diye korktum. Uzun zamandır ona bulaşmamaya, kendisini geçici olarak maddi ve manevi bir destek olarak görmeye çalışıyordum ki böyle birkaç tartışmamız oldu.
Tespitlerime göre eşim ailenin küçük çocuğu olmaktan öteye gidememiş. Evlilik sorumluluğu almak istemiyor. Bekar hayatına devam etmek istiyor. Abisi, yengesi ve yeğeni ile vakit geçirmek, onlara şoförlük yapmak onu daha mutlu ediyor. Çok cimri bir insan. hatta bana boşanırsak çocuğa daha az, boşanmazsak daha çok para harcarım bile dedi. Hatta son zamanlarda evliliğin ona göre olmadığını da söyledi.
Bu arada eşim yaklaşık bir yıldır sosyal fobi ve anksiyete tedavisi görüyor. Bir aşama kaydedemedi. Kendini ifade edemediğini ve farkındalık geliştiremediğini düşünüyorum.
Kendimce çocuk 2-3 yaşına gelinceye kadar bu evliliği devam ettirmeyi sonra ayrılmayı düşünüyordum. Bu süreçte yalnız başıma bir çocuk yetiştirmek maddi ve manevi zor olacaktı. Çocuğumla babası arasında manevi bir bağ olacaktı ama on olayda sesimi çıkarmasam birinde patlıyorum. Evli ve çocuklu hanımlardan fikir istiyorum. Ne yapmalıyım?
Bu arada saldırya dönüşüp haddini aşmadıkça olumlu olumsuz her görüşesaygım var. Biraz uzun oldu kusura bakmayın. Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Bebek 6-7 aylık olduğunda, bir bakıcı bulup, tazminat ve nafaka konusunda uzlaşıp boşan, işine dön, kendi paranı kazan. Sen 2 seneyi bekleyeceğini sanıyorsun ama o adam 2 sene beklemez. Adamın ailesinden sana hayır yok bebeğe hiç olmayacak, boş yere beklentiye gireceksin çocuk olduktan sonra, "abisi ve yengesi benim çocuğuma bakmadı" diye konu açacaksın. Lohusa halinle ve bebekle, iki seneyi bu adamla geçirmeyi bekleme.
Babası ve bebek arasında bağ olmayacağını sen de biliyorsun.
Sizin benzer olayı bizim bir tanıdığımız yaşadı, böyle tip koca, kadıncağızı 6 aylık bebekle bırakıp gitti. Allahtan kadının iyi işi vardı, bebeğe bakıcısı baktı. Adamın da 3 kuruş yararı olmuyor.
- 18 Ekim 2017
- 6.100
- 38.087
- 33
Yaşadım o yuzden bu kadar emin konuşuyorum. Kocasi tarafindan sevilmeyen bir kadinin belki duzelir eve baglanir diye yaptigi cocugum ben. Beni istemeyen, kucukken terk eden bir ebevnim oldu. Hayata karsi olan o ofkeyi taniyorum. İnsanlara karsi olan o guvensizligi taniyorum. İnsanlara yaranirsam belki severler duygusunu taniyorum. Acaba bende ne kusur vardi da istenmedim duygusunu taniyorum. İşte tam bu yuzden kendi hirs ve arzulariniz adina harcadiginiz o bebegi cok iyi taniyorum.
bir yanlışınız var ben evlilik kurtarmak için çocuk yapmadım. Konumu iyi okumanızı tavsiye ederim. Çocuğumun bu adamla büyümesini de istemiyorum zaten. Onu çok seven bir annesi olacak.
- 21 Temmuz 2018
- 7.081
- 21.204
Üyelerin aksine ben çocuk isteğinizi haksız bulmadım. Baba yanlis kisi olabilir ama sonuçta maddi manevi bakacak gücünüz varsa babasız büyüsün ama mutlu bir birey olsun. Bazı kişilere yanlış gelebilir ama düşüncem bu yönde.
Bu adama daha ne kadar katlanabilirsiniz bilmiyorum ama bi süre sonra bakıcı tutup işinize geri dönersiniz. Fakat bu kişiden babalık beklemeyin, o yokmuş gibi hayatınıza devam etmeniz lazım.
Evden ayrılmayın, evi satmayın hiç bir şeye imza atmayın. Çocuk doğsun, önce kendinizi toparlayın
Bu adama daha ne kadar katlanabilirsiniz bilmiyorum ama bi süre sonra bakıcı tutup işinize geri dönersiniz. Fakat bu kişiden babalık beklemeyin, o yokmuş gibi hayatınıza devam etmeniz lazım.
Evden ayrılmayın, evi satmayın hiç bir şeye imza atmayın. Çocuk doğsun, önce kendinizi toparlayın
- 21 Eylül 2021
- 3.626
- 10.580
- 29
Yarisini bile okumadim. Gerek de yok zaman kaybi. Esin de sen de korkunc insanlarsiniz. Herkes anne olmak zorunda degil. O cocuga yasatacaginiz hayati da dusunmeniz gerekiyor. Tek amaciniz anne olmak, o bebegin hayati umrunuzda bile drgil. Korkunc bir bencillik. Babana ablana esinin abisi yengesine kadar saydirmissin destek olmuyorlar, olmazlar vs diye. Wen daha doguracagin cocugun hayatini bu kadar umursamazken onlar neden destek olmak zorunda olsun ki
- 27 Nisan 2012
- 15.200
- 17.836
tamam karar verdiniz ve hamile kaldınız ne güzel
bazı şeyleri yoluna koymak için eşinizi alttan almanız gerekiyor (maddi manevi ihtiyaçlar vs)
doğru anladım değil mi buraya kadar?
peki hala neden beklenti halindesiniz.. yok abinler aramadı sen onların aileye gitme yok başımda dur vs
sıfır beklenti ile ömrünüzü geçireceksiniz çocuğunuz az büyüyene kadar başka çare yok
kesinlikle. eegerekirse işe gireceğim bakıcı tutacağım ama çocuğuma bakacağım. Etraf mutsuz evliliklerini yıllarca sürdürp üstüne bir de 2 3 çocuk yapan kadınlarla dolu. Benim istediği bir çocuktu. Allahım ona uzun sağlıklı ömürler versin. Annesi ile büyüsün ama mutlu olsun. Böyle toksik, sağlıksız bir baba ile olmasın.
normal gibi evliliğe devam ettiğimiz ve aile görüşmeleri yaptığımız için beklentiye girmiş olabilirim. Sanırım aile görüşmesi de yapmamam gerekirdi.
okumadan yorum yapmayın. Burda klavye delikanlılığı yapmayın.
- 10 Ekim 2019
- 2.863
- 2.356
- 34
Çaresi böyle. Düşün taşın. Çocuğunun psikolojik sorunları olsun istiyorsan 2iki üç sene daha evli kal
- 19 Mayıs 2020
- 46.512
- 208.365
İnsanlar konudan akan beklentiyi gördü, evet biliyordunuz neyin ne olduğunu ama içinizde umut da varmış, konunuzda şaşkınlık var, gizleyemiyor musunuz yoksa farkında mı değilsiniz anlamadım.
Teşekkür ederim. Doğumdan sonra ayrılacağız gibi görünüyor. Önceliğim çocuğumun sağlıkla doğması. Evet hiç tanımadığım insanlardan bile gebe olduğum için merhamet gördüm ama eşimden göremedim maalesef.
- Durum
