- 3 Temmuz 2013
- 1.783
- 1.792
- 133
Canm ben anlamam ama verdiklerini yazmislardi anneler.
Aslinda bos bos duruyorum bunlari arastirsam biraz :))
Canm ben anlamam ama verdiklerini yazmislardi anneler.kızlar bebeğe keçi sutu versem zararı olurmu veren varmı anne sutune en yakın sutmuş sulandırıp hafif ılıtıp
Arzu listede varmiydin sen bulamiyorummerhaba bende heyecanla bekliyorum 2 . siradayiz sira hizla ilerliyor sanki hemen arayacaklar gelip alin kizinizi diye telefonu yanimdan ayirmiyorum rabbim bir an once herkesi kavustursun insallah
azar azar vermeyi duşunuorum bende sulandırıp mamaya ek olarak gunde 30 mil yese yine faydasını görurCanm ben anlamam ama verdiklerini yazmislardi anneler.
Aslinda bos bos duruyorum bunlari arastirsam biraz :))
Anne sutune en yakin sut keci sutudur.. Kesinlikle zarari olmaz..kızlar bebeğe keçi sutu versem zararı olurmu veren varmı anne sutune en yakın sutmuş sulandırıp hafif ılıtıp
valla aynen bende tuhaf buluyorum... 1 ve 2 de dediklerinize katılıyorum.3. psikiyatri heyetinden olumlu evlat edinebilir raporu varmış biz görmedik direk kuruma yollandı (sadece histirionik kişilik bozukluğu olabilir denmiş ama bu evlat edinmeye sıkıntı yaratan bir durum değilmiş.psikiyatriye sordum ki testlerin %100 doğruluğuda yok )
4. aileden evlat edinmek yasalmış .üzülmeyin aileden evlat edinin dedi ısrarla.
5. uzmanımız 4 yada 5 yıllık bir uzman . yazılı olarak yollanacakmış ama yazı gelmeden benden duyun istedim dedi.ben itiraz edeceğimi hatta bimere yazacağımı söyledim. birsey değişmez dedi. keşke kararı ankaraya bıraksaydınız dedim. orasıda olumlu demez. onceliğimiz çocuğu olmayan aileler dedi.
aynı ilden bir arkadaşımız daha var forumda ve o da biliyor uzmanın ne kadar sıkıntılı olduğunu ... yanarım yanarım 1 sene bekletip tüm ümitlerimi bir anda yıkmasına ...
itiraz hakkımız var diye biliyorum bende ama uzman yok demeye getirdi .. ne yapacağımı bende bilmiyorum .
kız 36 erkek 27 idi
Canm niye bozuyosunki morelini.kizda ortalama 2seneyi buluyo diye konusmustukya.kızlar moralim çok bozuk ayın 11 de aricaktım ama dayanamadım bugün kurumu aradım sıram 7 olmuş bebek yokmuş... yaza gelir diye çok umutlanmıştım... çöktüm resmen moralmen....akşamdan beri ağlıyorum çok dolmuşum kendimi çok hazırlamışım yaza gelcek diye... ama malesef uzmanımız yaza gelmez beklemeyin dedi ....
Gecen ay kacti siran.ayda kac sira ilerliyosunkızlar moralim çok bozuk ayın 11 de aricaktım ama dayanamadım bugün kurumu aradım sıram 7 olmuş bebek yokmuş... yaza gelir diye çok umutlanmıştım... çöktüm resmen moralmen....akşamdan beri ağlıyorum çok dolmuşum kendimi çok hazırlamışım yaza gelcek diye... ama malesef uzmanımız yaza gelmez beklemeyin dedi ....
geçen ay 8 di bu ay 7 ayda bir ilerliyor....ne bilim kendimi çok hazırlamışım yaza gelcek diye ...Gecen ay kacti siran.ayda kac sira ilerliyosun
Kızlar bişey sormak istiyorum biz Eylül ayında müracaat ettik Şubat 2016 da onayımız geldi ve sıramız belli oldu.20. Sıradayız bu sıraya biz şimdi eylülde girmiş oluyoruz degil mi yani eylülden bu zamana kadar arada sıramız düşmüş olabilir mi
İnşallah canım biran önce kavuşalım.gunler su gibi aksın geçsin.beklemek sabretmek gerçekten çok zor.ama olsun bugunlerimizde geççekevet eylül itibariyle sıranız işlemeye başladı. arada yerleştirilen beek olduysa sizin de sıranız düşmüştür.
ah böyle sıralardan başlamak ne kadar güzel, ben 20li sıralara anca 1 senenin sonunda düşebilmiştim :)
İnşallah tez zamanda dolar kucağınız
Nasıl ne diyim şaşırdım okurken rüyasını anlatıyor diyorum vallahi pesssss adınıza çok üzüldüm. Çok büyük bir bekleyiş sonu çok güzel olacak çok az kaldı sabır arkadaşım sabır. ...selam kızlar
olumsuz yaşanılan bişeyi söylemek istemiyordum aslında. hatta kendime günlerdir geçti kısmet böyleymiş, her işte bir hayır vardır vs gibi cümleleri kurup duruyor ve etkisi olduğuna da inanıyordum bu cümlelerin.
ama şuan yine kötüyüm, çok doluyum. sanırım kızımı kucağıma almadan da geçmeyecek etkisi...
Geçen hafta bugün... sabah kurumu aradım, klasik bekleyeceksiniz yok bi değişiklik vs konuşmaları. canım sıkkın, en geç şubat derlerken mart bitecek ne zaman gelecek soruları beynimde dolanıyor... aynı gün öğleden sonra telefon çaldı. açtım, kurum müdürü... nasılsınız dediğinde başladım ağlamaya... ne dediğini duymuyorum bile, sadece tamam deyip duruyorum. teledonu kapadım eşimi aradım, şehirdışında bir bebek varmış gidermisiniz diye sordular tamam dedim, haber bekleyin dediler dedim...
anneme-babama, kayınvalideme, çevreme, sırada bekleyen arkadaşlarıma haber verdim bizim kız geliyor diye. eşim tekrar aradı kurumu, ben birşey dinleyemedim anlamadım ağlamaktan diye. hangi şehir kaç aylık bilgi vermemişler yine, arıycaz sizi demişler. eşim işten koştu eve geldi, elini ayağını koyacak yeri yok... ben sürekli dua ediyorum... arkadaşlarım geldi, minnacık tulumlar, pijamalar, bodyler, çoraplar almışlar... hemen attım yıkansın, kurusun dedim...
daha makine çalışırken geldi telefon. dediler 20 günlük, şu şehirde... konuşamıyorum bir türlü telefonda, sesim falan kayıp sürekli ağlıyorum.. eşim aldı telefonu. ben direk ilgisayarı açtım şehir nerede diye bakıyorum ve bir türlü bulamıyorum... 36 yıllık bilgi falan sıfıra indi anında. düşünün haritada şehri bulamıyorum...
madem tamam mesai bitmeden gelin kuruma dediler. evden nasıl çıktık bilmiyoruz... onlaarca kez gittiğimiz kurumu bulamadık bir türlü, sürekli yanlış yollara sapıyoruz. el ayak dolanmış, telefonlar susmuyor nevigasyondan adres bakamıyoruz telefonnlar nedeniyle.
bulduk girdik sonunda... önce bi su veriyorlar sakinleşelim diye... sonra beeği anlatıyorlar... herşey tamam... çok küçük olduğu için uçakla gidemezsiniz kulakta kalıcı hasar olabilir diyorlar, araayla 16-17 saat. bebekle daha da uzun, konaklama mecburi. eşim abisini arıyor çift şöför olsun diye. bu arada annem otobüse biniyor falan...
herşey tamam, içim kıpır kıpır. plan yapıldı, az sonra kurumdan çıkıcaz sonra kızımı almaya gidicez. inanamıyorum, rüyada gibiyim..
gerçekten rüyaymış ama... kurum müdürü diyorki, pardon bize yanlış bilgi gelmiş, bebek erkekmiş... önce şaka yaptıklarını falan düşünüyorum, inanmıyorum dediklerine... fakat liste taranıyor, erkek bebek bekleyen ailelerde şehirdışına kim tamam demiş, kim gider falan diye... biz daha orada oturuyoruz.
kusura bakmayınlarla kapıdan çıktığımızda hissettiğim duyguları anlatabilecek birşey var mı acaba... sayfalarca yazabilirim o anki acımı, hayal kırıklığımı aslında... yine de yetmezilk irkaç gün artık heyecanımı kaybetmişstim, telefon gelecek herşey değişeck derken telefon gelmiş, herşey tamam olmuştu, nerdeyse tamam... sormadılar bile erkek ama ister nisiniz diye, direk sıradaki erkek ailesi arandı... o an yaşadığım şoktan benim zaten bişey düşünmeye mecalim kalmamıştı...
üstünden bir hafta geçti... kısmet dedim, vardır bir hayır dedim sürekli, herkes aynı cümleleri kurdu benimle beraber... ama şuan öyle özlem doluyum ki, affedemiyorum o gün yaşadığım hayal kırıklığını
İlk sırada böylesi hayal kırıklıkları... Rabbim kimseye yaşatmasın... Ama şimdi telefon da gelse, kucağım da alsam, eve de gelsem sanki sürekli birşey çıkacakmış gibi korku yaşayacağım gibi geliyor. O kadar büyük bir sevinç ve öylesi büyük bi dibe vuruşu yaşadım ki çok kısa zamnda...
bu olay olmamış gibi davranmaya çalışsam da, hayır vardır, kısmetimdeki bebek o değilmiş diye avuntu cümleleri sıralasma da, yok arkadaşım, canım yanıyor benim ya
Nasıl ne diyim şaşırdım okurken rüyasını anlatıyor diyorum vallahi pesssss adınıza çok üzüldüm. Çok büyük bir bekleyiş sonu çok güzel olacak çok az kaldı sabır arkadaşım sabır. ...
empati yaptım kendimi senin yerine koydum birden gerçekten de büyük hayal kırıklığı. uzmanının hatası yüzünden hayal kırıklığı yaşamışssın. ne büyük hevesle çıktın bu yola kalkıp bi yanlışlık oldu dediler. nasıl telafi ettiler anlamadım?inşallah birdaha böyle hata yapmazlar.kısmet değilmiş be arkadaşım üzülme . o bebek gerçekten senin kısmetin değilmiş demekki . inşallah en kısa zamanda bebeğine kavuşursun...selam kızlar
olumsuz yaşanılan bişeyi söylemek istemiyordum aslında. hatta kendime günlerdir geçti kısmet böyleymiş, her işte bir hayır vardır vs gibi cümleleri kurup duruyor ve etkisi olduğuna da inanıyordum bu cümlelerin.
ama şuan yine kötüyüm, çok doluyum. sanırım kızımı kucağıma almadan da geçmeyecek etkisi...
Geçen hafta bugün... sabah kurumu aradım, klasik bekleyeceksiniz yok bi değişiklik vs konuşmaları. canım sıkkın, en geç şubat derlerken mart bitecek ne zaman gelecek soruları beynimde dolanıyor... aynı gün öğleden sonra telefon çaldı. açtım, kurum müdürü... nasılsınız dediğinde başladım ağlamaya... ne dediğini duymuyorum bile, sadece tamam deyip duruyorum. teledonu kapadım eşimi aradım, şehirdışında bir bebek varmış gidermisiniz diye sordular tamam dedim, haber bekleyin dediler dedim...
anneme-babama, kayınvalideme, çevreme, sırada bekleyen arkadaşlarıma haber verdim bizim kız geliyor diye. eşim tekrar aradı kurumu, ben birşey dinleyemedim anlamadım ağlamaktan diye. hangi şehir kaç aylık bilgi vermemişler yine, arıycaz sizi demişler. eşim işten koştu eve geldi, elini ayağını koyacak yeri yok... ben sürekli dua ediyorum... arkadaşlarım geldi, minnacık tulumlar, pijamalar, bodyler, çoraplar almışlar... hemen attım yıkansın, kurusun dedim...
daha makine çalışırken geldi telefon. dediler 20 günlük, şu şehirde... konuşamıyorum bir türlü telefonda, sesim falan kayıp sürekli ağlıyorum.. eşim aldı telefonu. ben direk ilgisayarı açtım şehir nerede diye bakıyorum ve bir türlü bulamıyorum... 36 yıllık bilgi falan sıfıra indi anında. düşünün haritada şehri bulamıyorum...
madem tamam mesai bitmeden gelin kuruma dediler. evden nasıl çıktık bilmiyoruz... onlaarca kez gittiğimiz kurumu bulamadık bir türlü, sürekli yanlış yollara sapıyoruz. el ayak dolanmış, telefonlar susmuyor nevigasyondan adres bakamıyoruz telefonnlar nedeniyle.
bulduk girdik sonunda... önce bi su veriyorlar sakinleşelim diye... sonra beeği anlatıyorlar... herşey tamam... çok küçük olduğu için uçakla gidemezsiniz kulakta kalıcı hasar olabilir diyorlar, araayla 16-17 saat. bebekle daha da uzun, konaklama mecburi. eşim abisini arıyor çift şöför olsun diye. bu arada annem otobüse biniyor falan...
herşey tamam, içim kıpır kıpır. plan yapıldı, az sonra kurumdan çıkıcaz sonra kızımı almaya gidicez. inanamıyorum, rüyada gibiyim..
gerçekten rüyaymış ama... kurum müdürü diyorki, pardon bize yanlış bilgi gelmiş, bebek erkekmiş... önce şaka yaptıklarını falan düşünüyorum, inanmıyorum dediklerine... fakat liste taranıyor, erkek bebek bekleyen ailelerde şehirdışına kim tamam demiş, kim gider falan diye... biz daha orada oturuyoruz.
kusura bakmayınlarla kapıdan çıktığımızda hissettiğim duyguları anlatabilecek birşey var mı acaba... sayfalarca yazabilirim o anki acımı, hayal kırıklığımı aslında... yine de yetmezilk irkaç gün artık heyecanımı kaybetmişstim, telefon gelecek herşey değişeck derken telefon gelmiş, herşey tamam olmuştu, nerdeyse tamam... sormadılar bile erkek ama ister nisiniz diye, direk sıradaki erkek ailesi arandı... o an yaşadığım şoktan benim zaten bişey düşünmeye mecalim kalmamıştı...
üstünden bir hafta geçti... kısmet dedim, vardır bir hayır dedim sürekli, herkes aynı cümleleri kurdu benimle beraber... ama şuan öyle özlem doluyum ki, affedemiyorum o gün yaşadığım hayal kırıklığını
İlk sırada böylesi hayal kırıklıkları... Rabbim kimseye yaşatmasın... Ama şimdi telefon da gelse, kucağım da alsam, eve de gelsem sanki sürekli birşey çıkacakmış gibi korku yaşayacağım gibi geliyor. O kadar büyük bir sevinç ve öylesi büyük bi dibe vuruşu yaşadım ki çok kısa zamnda...
bu olay olmamış gibi davranmaya çalışsam da, hayır vardır, kısmetimdeki bebek o değilmiş diye avuntu cümleleri sıralasma da, yok arkadaşım, canım yanıyor benim ya
empati yaptım kendimi senin yerine koydum birden gerçekten de büyük hayal kırıklığı. uzmanının hatası yüzünden hayal kırıklığı yaşamışssın. ne büyük hevesle çıktın bu yola kalkıp bi yanlışlık oldu dediler. nasıl telafi ettiler anlamadım?inşallah birdaha böyle hata yapmazlar.kısmet değilmiş be arkadaşım üzülme . o bebek gerçekten senin kısmetin değilmiş demekki . inşallah en kısa zamanda bebeğine kavuşursun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?