Terapistim şuan buzları eritmeyi aramız düzelmeye başlayınca anlatmamı ve özür dilememi tavsiye ediyor. Eğer şuan anlatırsam zaten gergin olan aramızın daha da kötüye gidebileceğini düşünüyor. Korkum aldatılmak mesela bunu ona söylersem ona güvenmediğim için daha çok üzülüp uzaklaşabilirmiş.Şahsen esinize anlatmanizin daha iyi olduğunu düşünüyorum (terapistinuze de sorun ne düşünüyor). Cünkü şu anda neden suçlandığını veya daha doğrusu kimin yerine suçlandığını bilmiyor. Bu terapi de size destek olabilmesi için bilse daha iyi olur diye düşünüyorum. Biliyorum bir güven sorununuzda var, ama adam aslında onun hiçbir günahı olmadığını sizden duyması lazım bence.
Bu çözüm en iyisi umarım bende sizin gibi olabilirim. Allahım herkesin yuvasına daimi huzur ihsan eylesin.psikoloğun yanı sıra, sinirlendiğinizden kendinizi sakinleştirecek şeyleri de bulmaya bakın.
biz eşimle 6 yılı sevgili, 7 ylı evli, 13 senedir birlikteyiz.
ortalığı yıkıp, seslerimizi yükselttiğimiz 4-5 kavga yetti ders almamıza
şimdi o noktaya 4-5 kere gelince, ve sonuçtan memnun olmayınca, gelmemenin yollarını bulduk.
tartışma yukseliyorsa gidiyoruz. ayrı odalara, evden dışarıya, duruma göre :)
sonra da oturup ne oldu diye birbirimize anlatmaya çalışıyoruz.
bu anlatma anında yine geriliyorsak mola veriyoruz. ya kahve, ya yürüyüş, ya bir duş...sonra çözmeye çalısmaya devam.
uzlaşamadığımız oluyor
bunun hayatımıza nasıl yansıdığına bakıp, konu ile ilgili makul sınırlarımızı koyuyoruz.
şimdilik sıkıntı yok.
şimdi çoğunlukla bizi kavgaya götürecek cümleyi yutuyorum. direkt olarak çözmeye çalıştığımız kısma geçiyoruz.
zamandan tasarruf :)
Boşanmak istemiyorum yuvamı kurtarmak istiyorum. Eşimi seviyorum ve ona yaptığım haksızlığın farkındayım. Inşallah rabbim onun yüreğine şevkat bana da akıl fikir güzel huy nasip eder.
Geçmişten gelen bilincime yerleşmiş kötü anılarla birlikte lohusalık depresyonuna sürüklemdiğimi düşünüyor terapistim. Yani biz önce geçmişi çözmek istiyoruz. Umarım yavaş da olsa bir şekilde yol kat edebilriz.Tüm yorumları okuyamadım yazılmıştır mutlaka ama lohusa depresyonu olabilir mi? Ben uzman değilim, destek alıyorum sizin gibi uzun süredir. Ama umutsuz olmayın. Terapi çok işe yarıyor, kesin sonuç veriyor neredeyse ancak zaman alıyor. Bence terapistiniz durumunuz hakkında eşinize bilgi verebilir. Durumunuzu geçici olduğuna dair.
Kısa sürede atlatmanız dileğiyle...
En son ki kavga olmasaydı ramazan öncesi üçümüz tatile gidecektik ama ben yine berbat ettim. Inşallah eşimin inancını tekrar kazanabilirim.Insaallah cnm yani ben genel konustum acikcası. Boyle guzel askla baslamis ve cocukla da taclanmış bir evlilik yıkılmamalı. Inancsal girecek olursam esine gulmeyen onunla ayri yatan bir eşe melekler bile lanet eder deniliyor. Gereksiz ufak seylere buyuk tepkiler verilmemeli. Esine sarıl bebeginizi alın guzel programlar yapın falan guzel olur hersey inan.
Yoo sakin kötüyü cagirmayin. Ben yapamıyorum ama siz yapın. Pozitif düşünün. Empati yapmayı denemeyle başlayın. Ona sevgiyle bakın. Benim tecrübelerim sonucu.erkekler çenesiz kadını sevmez.surat aşan kadinida. Guleryüzlü olun ve de beklenti sıfır olacak bu çok önemli. İnşallah düzelir aranizDeğmezmiş. Değmiyor da. Şimdi kara kara ya eşimi kaybedersem diye ağlıyorum.
Amin inşallah.Yoo sakin kötüyü cagirmayin. Ben yapamıyorum ama siz yapın. Pozitif düşünün. Empati yapmayı denemeyle başlayın. Ona sevgiyle bakın. Benim tecrübelerim sonucu.erkekler çenesiz kadını sevmez.surat aşan kadinida. Guleryüzlü olun ve de beklenti sıfır olacak bu çok önemli. İnşallah düzelir araniz
Sakın korkmayın. Relax korktuğun şey başına geliyor.tecrübeyle sabit.hele ki eşinin aklına hiç sokma ne aklına ne de diline bile alma başka kadın ihtimaliniTerapistim şuan buzları eritmeyi aramız düzelmeye başlayınca anlatmamı ve özür dilememi tavsiye ediyor. Eğer şuan anlatırsam zaten gergin olan aramızın daha da kötüye gidebileceğini düşünüyor. Korkum aldatılmak mesela bunu ona söylersem ona güvenmediğim için daha çok üzülüp uzaklaşabilirmiş.
Bahsettiğim aile dizimi uygulaması da bu gibi durumlarda kullanılıyor.Psikologumda buna benzer bir şey söyledi. Anne ve babamı kendime rol model seçmişim ve beynimin bir yerlerinde hep onlarin ki gibi bir evliliğimin olacağı eninde sonunda boşanacagımı şartlamışım. Babam olan öfkem annemi aldatması eşime yansımış. Aslında karşımdaki eşim değil babam ve ben ben değilim annem. Yani bir nevi bizi ailemizi onlara bağdaştırıp işleri çıkmaza sokuyormuşum. Bunu nasıl aşacağımı zamanla terapilerle başa çıkabilecegimi söyledi. Evet olumlu gelişmeler var inşallah daha da güzel olur herşey ikimiz içinde.
Inşallah tek istediğim çenemi tutmak bunu başarırsam biliyorum eşim çok merhametlidir hemen yumuşar. Bugün bile bana hava soğuk olmasa seni konsere götürürdüm bebek üşür diyor. Biliyorum ufacıkda olsa bir inanç var içinde ve bende ona elimden gelinin fazlasını sunmalıyım.Gerçekten uykusuzluk insanın psikolojisini kötü yönde çok etkiliyor. Sonuçta bebek oldu hayatınız değişti. Azıcık daha kendinizi dizginleseniz iyi olur. Hani 2 hafta sonra yine kavga çıkarmayın. Onun güvenini kazanmanız lazım. Sevdiğinize inanması lazım... Bence düzelir. Bunlar hep uykusuzluk yorgunluk ve sizi yeni hayata sokan bebişten dolayı. Azıcık gayret ederseniz her şey güzel olur.
Geçmişten gelen bilincime yerleşmiş kötü anılarla birlikte lohusalık depresyonuna sürüklemdiğimi düşünüyor terapistim. Yani biz önce geçmişi çözmek istiyoruz. Umarım yavaş da olsa bir şekilde yol kat edebilriz.
Inşallah tek istediğim çenemi tutmak bunu başarırsam biliyorum eşim çok merhametlidir hemen yumuşar. Bugün bile bana hava soğuk olmasa seni konsere götürürdüm bebek üşür diyor. Biliyorum ufacıkda olsa bir inanç var içinde ve bende ona elimden gelinin fazlasını sunmalıyım.
Ona güveniyorum zaten inançlı bir insan yani günahtan çok korkar. Biliyorum telefonu hep ortada gün içinde dükkan eve yakın sık sık gelir mesaj atar süphem hiç olmadi. Ama babam annem çok aldattı ya olursa diye bir ses beynimi kemirip eşimi terslememe sebep oluyor. Mesela parfüm sıkar yıllardır ama o sabah niye sıktın diyebilecek kadar tertemiz delirdim galibaSakın korkmayın. Relax korktuğun şey başına geliyor.tecrübeyle sabit.hele ki eşinin aklına hiç sokma ne aklına ne de diline bile alma başka kadın ihtimalini
Hayırlı ramazanlar dilerim herkese iyi geceler.
3 yıllık evliyim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Özünde iyi insandır. Ilk evlendiğimizde kıskançlıkları ve ettiğimiz kavgalarda birbirimizi derinden yaraladık. Zamanla kıskançlık sorunumuz pek kalmadı. 1 oğlumuz var 7 buçuk aylık.
Herşey oğlumun doğumuyla başladı. Dediğim gibi birbirimizi çok severdik uyurken bile elimi tutardı. Bende keza bir dediğini iki etmemeye çalışırdım. Ufak tefek sorunlarımız olurdu her evlilikte olduğu gibi ama ya o ya ben bir şekilde alttan alır büyük kavgalara yer vermez sorunların üstünü örterdik. Sanırım en büyük hatamız da bu hiç konuşmadık, sorunları hep örtük ve doğumdan sonra artık birbirimizin yüzüne vurur olduk hatalarımızı.
Uzatmadan hatalarımdan bahsetmek isterim. Doğumdan sonra eşime karşı tahammülüm hiç kalmadı. Sürekli bir afra bir tafra, trip atan, her dediğini iyi bile olsa yanliş anlayıp laf yetiştirin, en ufak hatasında laf sokmaya çalışan, kendimi üstün görmeye çalışan ve eşimi ezmeye çalışan biri haline dönüştüm.
Orta da sorun yokken surat asmaya başladım. Oğlum kök söktürdü özellikle ilk doğduğu dönemlerde sıfır uykuyla ayakta kalmaya çalıştım ve hep eşimi suçladım. Bana yardım ederdi. Gün içinde eve gelir (kendi dükkanı var esnaf) bebekle ilgilenir benim uyumam için. Sürekli çeşit çeşit yemek yapma bir çorba bir pilav yeter. Onuda yapamazsan ben miss gibi tost yaparım yeriz derdi. Bulaşık, çamaşır, temizlik elinden ne gelirse yardım etti ama ben şımardım. O yaptıkça tepesine çıktım hep dahasını istedim. Agresif, laftan anlamayan herseyi büyüten bir cadıya dönüştüm.
Bu dönemde benden tek istediği sabah erken kalktığı için gece uykusunu almak istemesiydi. Gündüz sen uyu gece ben uyuyayım derdi çocukla gece ben ilgilenirdim. Bu yüzden de yatakları ayırdık. Ben oglumla oğlumun odasında yatmaya başladım.
Gerek tartışmalarımız, gerek bahanelerim, gerekse triplerimle cinsel ilişkimizede zarar verdim. Bu önce 1 hafta sonra 15 gün derken biz birlikte bile olmamaya başladık aylarca.
Eşim en sonunda ayrılmak istiyorsan tahammülün yoksa kendine hayatı zehir etme dedi ve "elimden ne gelirse yaparım şan 20 bin veririm nafakada öderim evde de arabadada hakkınvar yavaş yavaş onlarıda veririm evini tutalım bi işe gir oğlumuzun bakıcı parasınada yardımcı olurum" dedi.
Tabi bana o zaman dank etti. Eşimi seviyorum ama neden böyle davrandığımı bilmiyorum. Bana önce bir destek alalım psikologdan ama sevgin bittiyse ikimize de hayatı zehir etme dedi.
Terapiye başladım herşey yavaş yavaş düzelmeye başladı. Pat iki hafta sonra şiddetli bie kavga. Evet yine sorun bende. Doyumsuzluğumda...
Eşim halime tavrıma anlam veremesede ilk başta bana destek olan adam gitti yerine ketum, konuşmayan,yüzüme bakmayan birine dönüştü.
Ben hatalarımı anladım elimden geleni yapmak istiyorum ama nasıl başarıcam bilmiyorum. Eşimin sevgisi bitti mi yoksa bana ders mi vermeye çalışıyor bilmiyorum.
Çok uzattım kusura bakmayın ama ne yapmalıyım bana bir akıl verin. Konuşmayı denedim. Eşime daha önce kac kez tamam değişicem dedim ama hep 1 2 hafta anca sürdü sonra eski moduma döndün haliyle bana inanci kalmadı.
Şuan arada gelir sarılır. Birlikte hava almaya çıkarız, bebeğimizle ilgilenir ama anlarsınız ya bakışlarından donuk. Bir görev gibi içinden gelmiyor biliyorum.
Neyse daha fazla uzatmayacağım sizce ne yapmalıyım? Bir süre sessiz kalıp kendi haline mi bırakayım gönlünü almak için mi uğraşayım?
Yada adamın yakasından düşmeli miyim?
Not: Doyumsuzluğum maddi yönden değil genel olarak o uyuyor ben uyuyamıyorum gibi basit ve saçma sebepler. Onun erkek oluşu kadınlara göre erkeklerin daha rahat yaşantısının olmasını kıskanıyorum ve bu beni hırşınlaştırıp doyumsuz isteklere yönlendiriyor.
Okuyan herkese teşekkürler iyi geceler..
internette bulabilirsem yarın ilk işim sipariş etmek. Artık saçma sapan ruh halimi üzerimden atmak istiyorum. Kendi hayatımı kurdum ve mutlu olmak benimde hakkımBahsettiğim aile dizimi uygulaması da bu gibi durumlarda kullanılıyor.
Seninle Başlamadı adlı kitabı da okumanızı tavsiye ederim.
Ebeveynlerimizin travmalarının bizi nasıl etkilediğini ve bunları nasıl farkedebileceğimizi çok akıcı bir dille anlatıyor.
21 yaşındayım evetÖzür dileyerek soruyorum, siz 20 yaşında mısınız doğru mu anladım?