-
- Konu Sahibi beyazkuguu1
- #301
Eşime bunu da defalarca söyledim dilekçe doldurdum ikimiz de ailelerimizin yanına dönelim dedim ama asla boşanmayı kabul etmiyor birlikte tedavi olarak düzeleceğimizi düşünüyor.
Lutfen acil doktora gidin. Tek soru gidecek misiniz?Psikiyatristin de yanında çalışan psikologlar var, ben gittiğim ve bildiğim konu hakkında konuşuyorum. Daha önce hiç psikiyatriste gitmemişsiniz bilmediğiniz şey hakkında sağdan soldan duyduklarınızla yorum yapıyorsunuz. Yanında çalıştırdıkları psikologlar ile defalarca sizi görüştürürler, sonrasında onlardan bilgi alırlar. Özel ilgi gösterirler evet çünkü bu tür sorunlar konuşarak çözülebilir ve konuşarak bir ilaç tedavisine karar verilebilir. Fazlaca bilgisiz olduğunuz belli ama her şeyi ben bilirim havasında yorum yapmayın lütfen.
Ben devlet hastanesine gitmiyorum ki tercih etmiyorum.Ay birebir ailemden giden var. Bir kişi de değil. Randevusunu da genelde ben alıyorum. Hiç dediğiniz gibi olmadı yapmayın Allah aşkına ya. Devlet hastanesinde psikiyatriste randevu bulmak zaten çok zor hiç bir doktorunda çok özel bir durumu yoksa üç kere beş kere çağıracak durumu olmuyor.
Evet randevu bulmaya çalışıyorum ilk fırsatta gideceğim. Bugün mümkün olsa bugün giderim.Lutfen acil doktora gidin. Tek soru gidecek misiniz?
Bir kişi de olsa beni anlayan birileri oldu, dünyada ne kadar iyi insan kalmış onu test ediyorum belki de, evet insanların bu denli kötü oluşu biraz olsun gözümü açtı. Kimseye güvenip bir şey anlatmamam gerektiğini öğrendim burada. Fazla gölge etmeyinHadi ama kandırma bizi bu YARGILAMALARDAN (!) çok memnunsun. Hiç görmediğin kadar çok ilgi gördün. Gerçekten rahatsız olsan şimdiye kadar yüz kere üyelik iptali yapıp gitmiştin. Ama sen her ama her mesaja cevap vererek konuyu uzatıyorsun. Üstelik kimse seni haklı görmemesine rağmen. Olumsuz bir intiba da bırakmış olsan şu an tüm gözler ve ilgiler senin üstünde. Burası senin için cennet cennet. Bu hesabı kapatsan da başka bir hesapla geri dönersin.
Genel konuşuyorum ama az önce eşiniz sizi çekmez diyordunuz. Ben çekiyor ama, ben de onu çektim diyorum ikiniz de normal değilsiniz tabii çekersiniz birbirinizi diyorsunuz. Yani insanların her şeye mutlaka bir yorumu var. Şimdi ben tamamen hatasız bir insan olsaydım da eşim hatalar yapmış olsaydı neden boşanmıyorsun salak mısın diyecektiniz. İkimiz de mükemmel olsaydık, örnek çift olsaydık hasetlikten eriyecektiniz. Ay ne mıç mıç ilişki kavgasız ilişki mi olur kavga ilişkinin tuzu biberi diyecektiniz. Yani demem o ki insanların anlamak gibi bir niyeti asla yok. Sadece yorum yapmak için yapıyorlar. Keskin bir şekilde kınayıp geçiyorsunuz sadece her türlü durum için geçerli bu. Sizden yardım beklenmeyeceğini anladım boşuna dememişler insana dert anlatılmaz, hiçbir şeyinizi anlatmayın diye.Hastalık felan değil,hasta olsaydınız alaninda uzman doktorun yorumuna yoğunlaşırdınız ama siz halen daha ben bilirim kafasında sağa sola sallıyorsunuz. Eşinizin de normal olmadığı zaten belli, normal biri zaten sizi çekmezdi.
acil bir şekilde yeni bir doktor bulup tedaviye devam etmelisinizTepkilerim eşim bana böyle davrandığı sürece git gide büyüyor, kısır döngü gibi. Ne yapacağımı bilmiyorum.
maskeli veya gülümseyen depresyon diye bişey duydunuz mudepresyon böyle birşey değil yataktan çıkmazsın oturup ağlarsın. sizin başka sorununuz var bence biraz da şımarıklık gibi geldi. ne bu böyle kendine zarar verme yok beklediği tepkiyi vermedi diye camdan atlamaya kalkışmalar? depresyon geçirmiş biri olarak söylüyorum saat erken yatıyorum çok bunaldığımda sabah da kalkarken zorlanıyorum, yemek yiyemiyorum vs vs. sizinki başka birşey. gidin tedavi olun adamın yaptığı birşey yok siz kendinizden rahatsız olmuyor musunuz?
Helal olsun gerçekten beni yargılamayıp toplumun eksiğini, gerçek problemleri gözler önüne serdiğiniz için size teşekkür ediyorum. Ben bu konuda çok şanssız biriyim iyi bir şey de yapsam kendi halimde de yaşasam ömrüm boyunca hep taşlandım, hep topa tutuldum. Bunun gibi sayısız olay yaşadım ve tükendim. Belki de her birine sessiz kalmış olmak sonunda beni bu hâle getirdi. Artık susmak istemiyorum, kontrolsüzce bu topluma öfke kusuyorum. İyi olmadığımın farkındayım, ama beni bu hale getiren bu toplum, bu dünya batsın istiyorum. Bu dünyanın bir sonu var ve her şeyin de cezası var, önceden bundan korkardım ama şimdi bunun nedenini çok iyi anlıyorum. Çocuklarını küfürden, hakaretten, kavgadan korumayan insanlar eşim bana gayet edebiyle sevgi gösterdiğinde beni de eşimi de topa tuttular. Sonunda eşimle aramızdaki sevgi zedelenince aynı düşünceye sahip insanlar yine beni ve eşimi topa tuttular. Bu dünyada sessiz kaldım kendi halimde yaşadım olmadı. Sessizliğimi bozdum kontrolsüzce bağırdım sesim duyulsun istedim olmadı. Bu dünya iğrenç bir yer olmuş burada ne yapsan BOŞ, BOMBOŞ. Sonu gelmeyen ahlaksızlıklara göz yumarlar ama gayet doğal olan her şeyi taşlar bu insanlar. Çok iğrençler. Genel olarak İĞRENÇSİNİZ. İyi insanların sayısı ise bir elin parmaklarını geçmiyor.iki tarafın da desteğe ihtiyacı var. böyle çok mutsuz olursunuz evlilikten bağımsız olarak konuşuyorum da her şeyi geçtim insanlar eşini - ki eşi olmasa dahi- yanına gidip öpemeyecekse batsın bitsin bu toplum ya. salaklara bak bir de gelip uyarmışlar. madem herkes çok ahlak timsali, sabah programlarında kayınvalideleriyle kaçanlar, tüm köyle yatanlar kimler acaba ya...
Bende izin yüzünüzden sinir krizi geçiriyorum.Uzman psikiyatristler böyle olunca hastalar da hasta damgası yiyip öylece kalıyor yazık halimize. Bence öncelikle bazı psikologlar ve psikiyatristler tedavi olmalı hiçbir uzman psikolog ya da psikiyatrist hastayı bu denli YARGILAMAZ. Hasta olan ve hastalıklı düşünen birinden mantıklı düşünce ve davranış beklemeniz de sizin ne kadar kaliteli (!) bir uzman olduğunuzu açıklıyor zaten.
Duydum evet, bu konuda kafam oldukça karışık. Doktorum sadece ağır ileri seviyede depresyon diyip ilaç verdi. Melankoli durumu dedi. Bu da depresyonun en ağır boyutuymuş.maskeli veya gülümseyen depresyon diye bişey duydunuz mu
bişeyleri net bilip konuşmak lazım değil mi?
kızım da bir dönem ağır depresyon geçirdi tedavi de gördü
ve sizin bu anlattıklarınız neredeyse yoktu
Hayat müşterek böyle bir şey değil çok yanlış anlamışsınız. Biraz daha bu direnci gösterirseniz ne eşiniz kalır ne dostunuz bilginiz olsun. Siz tedavi olmak ya da buradakilerden yardım almak istemiyorsunuz kendinizi haklı çıkarmaya çalışıyorsunuz. Üzgünüz yardım alınacak yer hekimdir dedik tedavinizi yarıda bırakmayın gerekirse psikiyatri psikolog beraber gidin dedik. Hepsine bi cevap verdiniz. Ama çözüm buraya yazmak değil, gerçek bi tedavi almak. Ayrıca sevgili meslektaşım(psikiyatrist değil hekimim)O benimkini bozdu şimdi ben de onunkini bozuyorum farkındayım ama elimden bişey gelmiyor hayat hakikaten müşterekmiş.
Bence bu sitedeki tanımadığınız birinin mesajından dolayı bu duruma geldiyseniz sizin öfke seviyeniz benden daha da kötü bir durumda. Ben kimsenin saçını başını yolmadım bugüne kadar, bunu yapmak asla bu derece yoğun bir şekilde içimden gelmedi. Zararım sadece kendime ve eşime oldu ama siz toplum için bir tehlikesiniz.Bende izin yüzünüzden sinir krizi geçiriyorum.
Şimdi içimden saçinizi başinizi yollasim geldi .
Demek hastasın mantıklı düşünme beklememeliyiz ozaman bu da çok mantıksız .
Sizin herşseyiniz mantıksız .
Bazı doktorlar hastanın bir bakişindan anlar .
Bunu senelerdir tecrübeli doktorlar bilir .
Ama sizin gibi tabii üstün bilincli insan daha tecrübelidir ki ilaçları bile kendi karari bırakip az kala suçsuz insansı zanlı tutacaksınız.
Doktor hanimlada hem fikirim size benzer aile yakınım vardı .
Istemediği olmadimi 3 yaşindaki çocuklar gibi kendisini parçalardi sırf haklı olabilmek için.
Birileride doğruyu söylemek gerekir
İlk paragraf tam ben ve eski nişanlımın ilişkisi gibi. İyi ki ayrışmışım evlenmemişim dedirttiniz ciddenMerhabalar. Kendimi o kadar çaresiz ve tükenmiş hissediyorum ki lütfen yargılayıcı üslupla yorumlar yapmayın, okumaya gücüm olduğunu zannetmiyorum.
Eşimle yaklaşık bir yıldır evliyiz. Evliliğimin ilk yılı bu gibi olaylar yüzünden tam bir cehennem azabına dönüştü diyebilirim. Tam her şey çok güzel gidiyor, çok mutluyum derken bir anda patlayan kavgalar, kavga değil de savaş mı demeliyim bilemiyorum. Aramız iyiyken beni mutluluktan havalara uçuran, beni çok sevdiğini düşündüğüm eşim kavga sırasında tam bir düşmana dönüşüyor. Sanki karşısında kendimi parçalasam veya ölsem öylece izler, ya da yok olmama yardım eder. Girişi biraz uzattığımın farkındayım, ama yaşadıklarımı, hissettiklerimi tam olarak ifade etmem için yeterli bile değil. Şimdi dün geceki olayı anlatmaya başlıyorum.
Bir süredir her şey gayet güzel ilerliyordu, artık o tam bir felaket olan kavgalarımızın son bulduğunu düşünmeye başlayacaktım ki çok geçmeden bir yenisi daha eklendi. Birkaç gündür havalar da güzelleştiğinden eve kapanmayalım, hava alalım diye iş çıkışlarında eşimle sahile gidiyorduk. Dün gece sahilde bir kafeye oturduk bir şeyler yiyecektik. Eşimle karşılıklı oturuyorduk. Bir ara kalkıp yanıma geldi, bana sarıldı ve eğilerek yanağımdan öptü. Öpmesiyle birlikte yanımıza tesisin güvenliği geldi, etrafta çocuklar ve aileler olduğu için şikayet aldıklarını, eşimin bana sarılıp öpmesinden rahatsız olduklarını söylediler. Önce masa değiştirdik, daha sakin kalabalık olmayan bir yere geçelim dedik. Sonra benim çok moralim bozuldu, o gerginlikle eşimle tartışmaya başladık ve olay büyümesin diye ben masadan kalkıp kafeden ayrıldım. Kafenin tam karşısında bir kumsal vardı oraya oturup ağlamaya başladım. Bu arada ben ağır bir depresyon geçiriyorum ve tedavi görmekteydim. Fakat ilaçlarım yan etki yaptığı için tedavimi de yarım bırakmak durumunda kaldım. Böyle olunca da daha öfkeli ve agresif, bir o kadar alıngan ve hassas bir yapıya büründüm bu sıralar. Eşim de benimle birlikte depresyon ve öfke kontrolsüzlüğü için seansa geldi ancak ilaçlarını kullanmadı. Ben olayın etkisiyle hüngür hüngür ağlamaya başladım. Eşim beni aradığında telefonda var sesimle bağırdım. Etraftaki bazı insanlar beni sakinleştirmek için geldiler, su getirdiler biraz sakinledim. Ardından eşim de geldi. Benimle biraz konuştu sakinleştirmeye çalıştı. Oradan da kalkıp sakince evimize geldik. Buraya kadar bir problem kalmadığını düşünüyordum ki evde sebepsiz yere bir tartışma daha çıktı. Nasıl çıktığını bile anlamadım, yani bana evde niye tartışmaya başladınız deseniz inanın buna hiçbir cevap veremem. Ben sinirlendikçe ve hakim olamadıkça kendi alnıma, kafama vurmaya başladım. Eşim de ben vurdukça sert bir şekilde bileklerimden tutup, koltuğa yatırarak beni durdurmaya çalıştı. Ben bileklerimi sıkma, bana böyle davranma daha kötü oluyorum dedikçe dinlemedi beni ite kaka, bileklerimi sıka sıka durdurmaya devam etti. Ben de bu defa eşime vurmaya başladım. Ben vurdukça o da bana sert davranmaya devam etti, beddualar etmeye başladı. Halbuki sadece sarılsaydı belki anında yatışıp duracaktım. Sonra da ne halin varsa gör diyip beni kendi halime bıraktı. Ben kendime zarar vermeye devam ettim. En sonunda dayanamayıp AMBULANSI aradım beni bu durumdan kurtarsınlar istedim. Çünkü kendimi asla durduramıyordum. Bu şekilde aradan bir saat geçti, bir saat boyunca kendime zarar verdim işkence ettim, eşim de ya öylece izledi ya da zorbalıkla beni durdurmaya çalıştı. En son bundan kurtulamayacağımı ve ambulansın da gelmediğini gördüm, eşim de “aradığın ambulans bile seni kurtarmaya gelmedi, benim başıma bela olma da ne yapıyorsan yap” şeklinde konuşmaya başlayınca ölmek istedim, salonun penceresine hızla çıktım ve kendimi aşağıya atacaktım. Çıktığımda polisleri ve AMBULANSI aşağıda gördüm, eşim de beni arkamdan yakaladı içeri doğru çekip yere düşürdü. Ardından ambulans görevlileri ve polisler yukarıya geldi, bana bişeyler sordular ancak ne sorduklarını bile hatırlamıyorum. Deli gibi vücudum titremeye başladı ve kaskatı kesildim. Ambulansla hastaneye kaldırdılar. Hastanede sakinleştirici iğne ve serum yaparak beni bir süre uyutup daha sonra taburcu ettiler. Eşim bu sırada yanımdaydı ama bana karşı buz gibiydi iyi misin diye bile sormadı. Taksiyle eve döndük. Evde biraz kendime gelmiştim ama öfkem hâlâ tam olarak geçmemişti. Eşime bu defa bana kötü davranarak beni hastanelik ettin, iyi misin diye bile sormadın diye saldırmaya başladım. Birkaç kez ittim omzuna falan vurdum. O da beni bir kere sertçe iterek koltuğa düşürdü. Koltuğun kenarına başımı çarpıp sersemledim. Yanıma gelip kolonya ile beni kendime getirmeye çalıştı, iyi misin bayıldın mı diye sorduğunu hatırlıyorum. Ben de defol dedim ve öylece uyuyup kaldım ya da bayıldım tam olarak hatırlamıyorum. Sabah işe gidemedim, o gitti. Beni öğleye kadar birkaç kez aramış, öğlen arasında da yemek getirdi yedirip tekrar işe gitti. İkimizin de psikolojisi bozuk tedavi olmamız gerekiyor, yaptıklarım için özür dilerim. Böyle olmasını istemedim dedi. Ama ben hâlâ kendimi berbat hissediyorum eşimi görmek istemiyorum. Beni sevmediğini düşünüyorum, belki bana biraz sevgiyle yaklaşsaydı benim öfkem bu noktalara gelmezdi diye düşünüyorum. Ama kavga sırasında özellikle ben öfkelenip kendime zarar verdiğimde tam bir düşman kesiliyor. Engel olmaya çalışmıyor ya da engel olsa bile bunu canımı yakarak yapıyor. Belki o an bir kere bile sarılsa bunların hiçbiri olmaz, sinirlerim bu denli bozulmaz ve bu noktalara gelmezdi. Öfkem günden güne daha korkunç bir hale geliyor ve o kadar umutsuzum ki çözümü yalnızca ölmekte görüyorum açıkçası. Yaşadığım sürece böyle devam edecek gibi görünüyor.
Uzun olduğunun farkındayım. Okuyan herkese yorumları ve tavsiyeleri için şimdiden teşekkür ederim. Umarım beni yargılamaz ya da sert bir üslup kullanarak konuşmazsınız çünkü gerçekten bu tarz şeyleri şu an okumaya hiç ama hiç gücüm yok.
yok kuzum size demedim :)Duydum evet, bu konuda kafam oldukça karışık. Doktorum sadece ağır ileri seviyede depresyon diyip ilaç verdi. Melankoli durumu dedi. Bu da depresyonun en ağır boyutuymuş.
Maskeli depresyonda ise kişi topluma karşı oldukça normal hatta fazla iyi izlenim verirmiş, ama psikolojileri içten içe yok olurmuş. Dışarıdan hiçbir belirti gözlenmezmiş sadece en yakınları dikkatle gözlemler ise anlayabilirlermiş. Bu bana uymuyor ama belki bu durum kızınıza uygun olabilir.
Hanımefendi insanlar beni yargılamasalardı, anlamasalar bile sadece tedavi olun diye yol göstermeye çalışsalardı hatta tavsiyeler verselerdi bu dediğiniz doğruydu. Ama iğrenç bir üslupla sadece beni ezmek linçlemek için yapılmış olan yorumlarda iyi niyet arayamıyorum kusura bakmayın. Yardım edemiyorsanız gölge de etmeyin.Hayat müşterek böyle bir şey değil çok yanlış anlamışsınız. Biraz daha bu direnci gösterirseniz ne eşiniz kalır ne dostunuz bilginiz olsun. Siz tedavi olmak ya da buradakilerden yardım almak istemiyorsunuz kendinizi haklı çıkarmaya çalışıyorsunuz. Üzgünüz yardım alınacak yer hekimdir dedik tedavinizi yarıda bırakmayın gerekirse psikiyatri psikolog beraber gidin dedik. Hepsine bi cevap verdiniz. Ama çözüm buraya yamak değil, gerçek bi
Hayat bu şer görünen şeyde hayır vardır yaşamadan bilemeyiz tabii. Ben de evlenmeden önce fazlasıyla normal biriydimİlk paragraf tam ben ve eski nişanlımın ilişkisi gibi. İyi ki ayrışmışım evlenmemişim dedirttiniz cidden
Bu başlığınıza 3 adet mesaj yazmışım. Hepsinde de lütfen hekime görünün ve lütfen tedavi olun demişim. Ancak yanlış davranmışsınız bunu da söyledim. Herkes de bunu söyledi. Siz bence bu başlığı mesaj alımına kapattırın ve tedavinize başlayın.Hanımefendi insanlar beni yargılamasalardı, anlamasalar bile sadece tedavi olun diye yol göstermeye çalışsalardı hatta tavsiyeler verselerdi bu dediğiniz doğruydu. Ama iğrenç bir üslupla sadece beni ezmek linçlemek için yapılmış olan yorumlarda iyi niyet arayamıyorum kusura bakmayın. Yardım edemiyorsanız gölge de etmeyin.
Anladım, evet depresyonun çok farklı çeşitleri var. Benim de anlatmaya çalıştığım buydu desteğin için teşekkür ederim. Çok geniş bir yelpaze, tek bir örneğe bakarak karar veremeyiz.yok kuzum size demedim :)
başka bir arkadaş depresyon belirtileri bu değil ben yataktan çıkamamıştım dedi de ona dedim
bu tarz depresyonlar da var diye :)
Bu başlığınıza 3 adet mesaj yazmışım. Hepsinde de lütfen hekime görünün ve lütfen tedavi olun demişim. Ancak yanlış davranmışsınız bunu da söyledim. Herkes de bunu söyledi. Siz bence bu başlığı mesaj alımına kapattırın ve tedavinize başlayın.