öyle yorgunum ki nerden nasıl başlasam bilemiyorum .
10 yıllık bir ilişki ve 7 yıllık evliyim .eşimle çok severek evlendim .
3 tane çocuğumuz var ,ikimiz de çalışıyoruz , çocuklarım ikizlerim 3 yaşında ufak oğlum da 15 aylık .
iki yıl içinde 3 çocuğumuz oldu ,kimsemiz yok ,ikizler kreşe gidiyor ufağı da üst komşum bakıyo..
çocuklara baştan beri eşimle beraber baktı ,çok yardımcı olur sağolsun , o olmasa ne yapardım bilmiyorum ..
herkesin parmakla gösterdiği ,çocuklarıyla çok ilgilenen ,çok iyi anlaşan bir çiftiz .herkes bize gıpta eder..
fakat 3 numara olduktan sonra yaklaşık bir yıldır çok gerginiz ikimiz de , sanırım göz değdi bize ,çok kavgalar ettik ,çok boşanmaya kalktık fakat hep aramızdaki sevgiden dolayı hep vazgeçtik ,malum çocuklar ufak .
eşim yaklaşık 6 aydır en ufak şeye sinirleniyo ,bağırıp çağırıyor ,üzerime yürümeler ,elinin altında ne varsa fırlatmalar ,bazen hakaret .
en son iki gün önce şiddet uyguladı bana ,telefonumu atıp kırdı ,kaçtım odadan ,başka odaya geçtim kapıyı aç dedi açmadım kapıyı kırdı ,çıkan sese komşular zile bastılar bişey mi oluyor diye ,o derece bir kavga oldu evde ,ben de çok gergindim o gün sürekli bağırıp çağırdım ona üzerine çok gittim sanırım. ama hiç böyle bir şey yapmadı bugüne kadar ..
normalde çok iyi bir insan fakat sinirlenince hiçbirşeyi gözü görmüyor .
3 yıldır bir çocuk hengamesi içindeyiz ,e arkadaşlarıyla ortak bir şey bile yapamıyor malum çünkü ben tek başıma 3üne yetişemiyorum ,bu durum ikimizi de çok germiş durumda ..
tanıyamıyorum adamı artık .neyse son olaydan sonra ne kadar hata ettiğini farketti ,aslında hep farkında sonradan özür diliyor herşeyi yapıyor ama sinir anını kontrol edemiyor ...kendisi de farkediyor ,olaydan sonra özür diledi ,ayaklarıma kapandı ellerim kırılsaydı dedi ,ağladı ,herkes bize gıpta ediyor nasıl yaptım keşke çıkıp evden gitseydim ,çok güzel bir ailemiz var ama başaramadım ben de çok bunaldım filan dedi ,ağlaştık bi süre ..
boşanalım artık yoksa ben sana zarar vermek istemiyorum buna hakkım yok dedi ,çok pişman ..
eşimi çok seviyorum ,bunları yazarken gözlerim doluyo ..
yalnızlığın hayatın yorgunluğunun vermiş olduğu şeyler bunlar biliyorum ..
eşimden ayrılmayı da çok düşündüm ,şiddete çok karşı biriyim fakat hem pırlanta gibi 3 evladım ,hem çok iyi bir eşim var ,bunları kaybetmek istemiyorum ,kolay olanı değil zor olanı tercih etmekten yanayım .
bir aile terapisti buldum ,ona gidicez perşembe günü .
eşim de farkında öfkesinin ve bir daha böyle bir şey yaşanmıycak ,yaşanırsa çıkıp evden gidicem bi süre ayrı kalır ikimiz de sakinleşiriz diyor.
bu arada bundan 2 ay önce üzerime yürüdüğünde çok bunalıp evi terketmiştim ,annemde kaldım ,anneme bişey söylemedim ama boşanmayı ciddi ciddi düşünmüştüm ,sonra vazgeçtim yukardaki sebeplerden..
derdimi anlatıcak kimsem bile yok inanın ,burada paylaşmak istedim ..
herkes emininm şiddetten sonra olmaz diyecek ama ben bu yuvayı yıkmak istemiyorum ..aslında ben de üniv.mezunuyum ,boşansam geçinirim de ,sorun olmaz ama ben bu ilişkiyi kurtarmak istiyorum
kafam karışık biraz da aslında ..aile terapisinden fayda gören oldu mu onu sormak istiyorum biraz da ..
herşeyin düzelmesini ve eski günlerimize dönmeyi çok istiyorum
ALLAHım bana akıl fikri ver