He bide zamanında konuşmama izin vermedi susturdu düğün mevzularını atamadıkça konuşmak bağırmak istedim izin vermedi sonra içime atmaktan olacak ki haşimato oldum bu hastalığım hayatımın dönüm noktası oldu ben kendime ne yaptım dediğim yerdiSizce bu adam haksız mı? Niye ittirdiniz korunmadınız çocuk yaptınız madem affetmeyeceksiniz.Bence bir psikoloğa gidin mantıklı düşünemiyorsunuz hayatı hem kendinize hem eşinize cehennem ediyorsunuz. Bu arada eminim eşiniz melek değil belli ki sizi zamanında çok kırmış ama bu yaptıklarınız çözüm getirmiyor.
bende de haşimato var sinir yapar doktorun verdiği ilaçları düzenli kullanmanızı öneririm.He bide zamanında konuşmama izin vermedi susturdu düğün mevzularını atamadıkça konuşmak bağırmak istedim izin vermedi sonra içime atmaktan olacak ki haşimato oldum bu hastalığım hayatımın dönüm noktası oldu ben kendime ne yaptım dediğim yerdi
Biz kızım küçükken özellikle annemleri istiyırduk yanımızda…gece çocuğu onlara bırakıp dışarı kaçıyorduk,sabahlara kadar gidip eğleniyorduk…çoğu tatilime onlarla gittim diyebilirim bana yardımları dışında bişeyleri olmadı..koskoca insanlar dipdibe takılmadık asla..mesela biz tüm gün yayılıp güneşlenirken onlar çoğu zaman hotel dışunda takıldılar,gittiğimiz şehri keşfetmeye çıktılar.akşam bi saatten sonra çocuğu alıp dinlenmeye çekildiler biz rahatça takıldık…çocuk yokkende aynı şekilde gidip herkes rahatça tatilini yaptı..ben şanslıyım bu konuda eşim asla sorun etmez ailemi biliyor çünkü ama sözkonusu kendi ailesi olunca benim gitmek istemediğmi biliyor,çünkü kayınvalidem böyle bi tatile asla görümcemsiz gelmez ki onlarda 4 kişiler sürekli cümbür cemaat olmamızı ister,gece için plan yapsak benden önce hazırlanır çıkar..Niye doğru olmasın ya hepi topu kültür gezisi yani eşini haksız buldum ama bunun mücadelesini kavgasını verseydin evden gitmek değil
Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Kendi hatalarımın farkına burada insanlar duyunca varmıyorum sadece ama kafama tabi daha çok işliyor bak hatalıyım işte düzelt gibisinden. Bi yardım almaya ihtiyacım olduğunu ben de hissediyorum üstelik üç senedir. Düğün mevzuları, değersizleştirilmek gibi konulardan ilk evlendiğim Dönemden altı yedi ay sonra psikiyatriye gitmiştim doktor seni hastaneye alalım bi süre demişti. Fakat sorun şu ki hamileydim. Boşanırsam bunu çocuğu almak için kullanacaklarını düşündüğüm için yatmadım. İntihara vs meyilim yok. Ama sürekli ağlayıp sürekli düşünmek yemekten içmekten kesilmekten dolayı doktorum böyle söylemişti. İzleyecek, konuşacaktı onun tabiriyle. Sonra dua ederek başka şeylere yönelerek bu durumu aştığımı sandım ama yeniden yangın yerinde buldum kendimi ve psikiyatriye yine gidemedim ve yine sebep çocugun benden alınma korkusuydu. Kaldı ki bunu yapacak kadar vicdansız bir aileKonunuzu ve yorumlarınızın bir kısmını okudum..
İlk olarak ailenizle bir yere gitmek istiyorsanız bunu kendi başınıza yapabilirsiniz eşinizi götürmenize gerek yok (madem problem olabiliyor)
Ama balayında "inşaALLAH ayrılırız" demek baştan beri karşınızdaki insanın sevgisini sömürmek oluyor bana göre..
Sevgisini ayrılmakla tehdit etmek bence çok çirkin..
İnşaALLAH ayrılırız yerine inşaALLAH insanlar hatasını anlar ve bir daha böyle kötü şeyler yaşamayız demeniz daha doğru olurdu.
Hani bazı erkekler için anne kuzusu tabirimiz var ya burada o sizsiniz ve bunu annenizde fark etmiş ki mutlu olabilesiniz diye size mesafe koymuş.
Buradan en başında sizin psikolojik olarak bireysel desteğe ihtiyacınız olduğu anlaşılıyor.
Artık siz eşiniz ve çocuğunuz bir ailesiniz ve siz hala kafanızda yerinizi netleştirememiş hala anne babanıza bağımlı çocuk gibi düşünüyorsunuz.
22 Yaş evlenmek ve bu sınırı koyabilmek için gayet makul bir yaş, küçük değil.
Yanlış anlamayın kimse size anne babanı kes at sil unut diyemez ama öncelik artık kendi çekirdek ailenizde.
Geçmişte olan olmuş bunun kinini tutmak en başta o küçük yavrunuza mutsuzluk getirecek!
Eğer bundan sonrası için en azından yavrunuz için mutluluk düşünüyorsanız kendi aile sınırınızı kendi kafanızda çizin.
Ve kesinlikle ama kesinlikle bir psikologdan yardım alın.
Üzgünüm ama bu konunuzda ve bu konuya yaptığınız yorumlarda tek haksız kişi olarak siz görünüyorsunuz benim bakış açımdan.
Bunu yargılamak için değil yardım edebilmek için söylüyorum..
Ben de kendi ailem ve eşimin ailesi ile gezmeyi seviyorum ya çocuğu onlara postalayıp basbasa kalıyoruz eeheheBiz kızım küçükken özellikle annemleri istiyırduk yanımızda…gece çocuğu onlara bırakıp dışarı kaçıyorduk,sabahlara kadar gidip eğleniyorduk…çoğu tatilime onlarla gittim diyebilirim bana yardımları dışında bişeyleri olmadı..koskoca insanlar dipdibe takılmadık asla..mesela biz tüm gün yayılıp güneşlenirken onlar çoğu zaman hotel dışunda takıldılar,gittiğimiz şehri keşfetmeye çıktılar.akşam bi saatten sonra çocuğu alıp dinlenmeye çekildiler biz rahatça takıldık…çocuk yokkende aynı şekilde gidip herkes rahatça tatilini yaptı..ben şanslıyım bu konuda eşim asla sorun etmez ailemi biliyor çünkü ama sözkonusu kendi ailesi olunca benim gitmek istemediğmi biliyor,çünkü kayınvalidem böyle bi tatile asla görümcemsiz gelmez ki onlarda 4 kişiler sürekli cümbür cemaat olmamızı ister,gece için plan yapsak benden önce hazırlanır çıkar..
Biz kızım küçükken özellikle annemleri istiyırduk yanımızda…gece çocuğu onlara bırakıp dışarı kaçıyorduk,sabahlara kadar gidip eğleniyorduk…çoğu tatilime onlarla gittim diyebilirim bana yardımları dışında bişeyleri olmadı..koskoca insanlar dipdibe takılmadık asla..mesela biz tüm gün yayılıp güneşlenirken onlar çoğu zaman hotel dışunda takıldılar,gittiğimiz şehri keşfetmeye çıktılar.akşam bi saatten sonra çocuğu alıp dinlenmeye çekildiler biz rahatça takıldık…çocuk yokkende aynı şekilde gidip herkes rahatça tatilini yaptı..ben şanslıyım bu konuda eşim asla sorun etmez ailemi biliyor çünkü ama sözkonusu kendi ailesi olunca benim gitmek istemediğmi biliyor,çünkü kayınvalidem böyle bi tatile asla görümcemsiz gelmez ki onlarda 4 kişiler sürekli cümbür cemaat olmamızı ister,gece için plan yapsak benden önce hazırlanır çıkar..
Psikoloğa gidin hatta aile terapisi alın o zaman.Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Kendi hatalarımın farkına burada insanlar duyunca varmıyorum sadece ama kafama tabi daha çok işliyor bak hatalıyım işte düzelt gibisinden. Bi yardım almaya ihtiyacım olduğunu ben de hissediyorum üstelik üç senedir. Düğün mevzuları, değersizleştirilmek gibi konulardan ilk evlendiğim Dönemden altı yedi ay sonra psikiyatriye gitmiştim doktor seni hastaneye alalım bi süre demişti. Fakat sorun şu ki hamileydim. Boşanırsam bunu çocuğu almak için kullanacaklarını düşündüğüm için yatmadım. İntihara vs meyilim yok. Ama sürekli ağlayıp sürekli düşünmek yemekten içmekten kesilmekten dolayı doktorum böyle söylemişti. İzleyecek, konuşacaktı onun tabiriyle. Sonra dua ederek başka şeylere yönelerek bu durumu aştığımı sandım ama yeniden yangın yerinde buldum kendimi ve psikiyatriye yine gidemedim ve yine sebep çocugun benden alınma korkusuydu. Kaldı ki bunu yapacak kadar vicdansız bir aile
Aşkı ve cinselliği öğreneceğiniz yaşlardasınız. Sadece siz değil eşinizle birlikte çift terapisi alın. Ama işinin ehli birinden alın. Geçmişi temizlemek için ikinizin de çaba harcaması lazım.Aslında en başta sevgiyle nefret arasında olduğum için sevişmek kötü gelmiyordu zamanla bana dokunduğunda olaylar aklıma gelmeye başladıkça soğudum. Bi dönem annem bana soğuk davrandı bilerek yaptığını biliyorum. Sebebi de eşime bağlanayım diye işte. Çünkü hiç bi türlü kopamıyordum ailemden o dönem işte biraz iyi gibi oldum ama sonra annem bana soğuk bile davransa bu bana etki etmedi. Çünkü içimde tekrar alevlenmeye başladı. Yani yine de aşamadım. Bi uzmanla da görüşmedim. Çok istedim ama bi uzmanın karşısına çıkacağım o derli topluluğu bile kendimde bulamadım. Hayatımdan dört sene çaldım. Sevdiğini görüyordum. Ama sadece beni seviyor olması ona olan kinimi tekrar tekrar arttırdı (eşimden söz ediyorum) burdaki görüşleri önemsiyorum çünkü yaşıtlarımda cevap veriyor yaşımdan 10 yaş 20 yaş büyüklerde. 26 yaşındayım. Erken evlendiğim için de elbette pişmanım. Hayatımın en kötü 4 5 senesini yaşadığımı söyleyebilirim. Burdan ne kadar anlatsam da çare olunmuyor tabi. Ayrılmak istediğimde bana bencilsin vicdansızsın kelimeleryle geliyor. Korku da yaşıyorum. Türkiye de yaşıyoruz sonuçta
Aşkı ve cinselliği öğreneceğiniz yaşlardasınız. Sadece siz değil eşinizle birlikte çift terapisi alın. Ama işinin ehli birinden alın. Geçmişi temizlemek için ikinizin de çaba harcaması lazım.
Ne güzel doğal yolla çocuğunuz da olmuş. Biz tüp bebek merkezlerinde sürünüyoruz yıllardır. Mart ayında 5,5 aylık doğan bebeğim vefat etti. Evladınıza, sağlığınıza şükredin. Evliliğinizi kurtarmak için emek verin
ikinizin davranışı da çocukça geldi. aslında ailenize o kadar saygı duyduğunuzu düşünmüyorum. o kadar laf, kavga falan olmuş ve siz evlenmiş ,devam etmişsiniz. ayrıca madem o kadar ailenizi düşünüyordunuz evlenmeden önce ailenizle planlar yapabilirdiniz. şehir şehir tatil yapabilirdiniz. eşinizi neden mecbur bırakmaya çalıştınız ? hoş onun cevabı da çocukça. sizin bu yüzden boşanmayı düşünmeniz, konuşmalarınız da gösteriyor ki evlilik ,anne baba olma sorumluluğuna sahip değilsiniz. boşanmadan önce ilişki danışmanına gitmenizi öneririmNormalde düzeldik güzel de giden bir evliliğimiz var ama bir konuyu asla aşamıyoruz size bugün bi konudan bahsetmek istiyorum. Tecrübelerinizi anlatırsınız belki. Gelecek yaz bi tatil planımı var Kapadokyaya bu bizim balayndan sonra ilk tatilimiz olacak ama bizim için birinci üçüncü beşinci farketmiyor. Her neyse benim annemde babamda bi yer görmemiş insanlar. Dedim ki onlarla birlikte gidelim mi, kendi paralarını verirler zaten o konuda sorun olmaz sana dedim. Kaldı ki maddi durumumuz iyi. Ama ben yarın öbür gün başıma kalkılmasın diye böyle söyledim eşime. Ki zaten ailem de verir otel ücretini. Her neyse. Annem babam yetim öksüz büyütüp beni evlendirmiş insanlar hakları ödenmez bu konuda. Kaldı ki ben aynı saygıyı eşimden de beklerdim. Ailemin eşime hiç bi kötülüğü olmadı. Tam tersi onun ailesinin bana etmediği düşmanlık kalmadı. Düğünde kavga nikahta surat yapma evlendikten sonra iftira yalan arkamdan şizofren bilmem ne. Her neyse eşime dedim ki ailem de gelse olur mu hiç bir yer görmüyorlar. Farklı şehirlerdeyiz bu arada ailemle. Ağzımı açar açmaz, annemle babam beni öldürür diyor . Dedim ne alaka çekiştim tabi biraz. Öldürürden kastı fesatlanırlar kıskanırlar vs. Biz benim ailemle gitsek ailen bi şey demez mi diyor. Yükseldim sinirlendim. Ne saçmalıyorsun vs dedim. Sonuç valizimi topladım biletimi aldım. Gelmiş bana espri yaptım diyor. Bu nasıl espri. Gideceğimi anladığı içinde cümleleri şöyle sen bencilsin, vicdansızsın çocuğumu benden ayırıyorsun. Vs diyor. Beni bu yaşıma getirmiş insanlarla ben hiç bi yere gidemeyecek miyim üstelik de o iğrenç insanalrın fesatlıkları yüzünden düşünün. Ve yine bu sebepten bitiyor galiba evliliğim
Ailem de o kadar istiyor ki hep birlikte bi şeyler yapmak ağızları var dilleri yok gezmek bile yetecek halbuki onlara
İstediğim zaman memleketime gidiyorum. Fakat ben eşim vs hep birlikte plan yapmak istemiştim. Amacım buydu. Sert ve saçma tepki aldım.
niye en başta gitmediniz ? eşinizi seviyor musunuz yoksa gerçekte ayrılmaktan korkuyor musunuz ?Aslında ben bana yapılan durumları da anlattım. Sizinde tepkinizi anlıyorum. Hatalıyım ama zamanında annesiyle oğlu göz göze gelip , annemden torununu esirgiyorlardı aslında geçmişten gelen bi doluluk var. Ama tabi sizin görüşünüz bu konuyla ilgili detay anlatsam belki bırak git derdiniz
Bu konudaki bencil taraf sizsiniz kusura bakmayın. Adam ailenizle beraber tatil yapmak istemeyebilir. Ben olsam ben de istemem ki eşimin ailesi de iyi insanlar. Ve siz bu sebepten evi terk ediyorsunuz hiç çocuğunuzu düşünmüyor musunuz?Normalde düzeldik güzel de giden bir evliliğimiz var ama bir konuyu asla aşamıyoruz size bugün bi konudan bahsetmek istiyorum. Tecrübelerinizi anlatırsınız belki. Gelecek yaz bi tatil planımı var Kapadokyaya bu bizim balayndan sonra ilk tatilimiz olacak ama bizim için birinci üçüncü beşinci farketmiyor. Her neyse benim annemde babamda bi yer görmemiş insanlar. Dedim ki onlarla birlikte gidelim mi, kendi paralarını verirler zaten o konuda sorun olmaz sana dedim. Kaldı ki maddi durumumuz iyi. Ama ben yarın öbür gün başıma kalkılmasın diye böyle söyledim eşime. Ki zaten ailem de verir otel ücretini. Her neyse. Annem babam yetim öksüz büyütüp beni evlendirmiş insanlar hakları ödenmez bu konuda. Kaldı ki ben aynı saygıyı eşimden de beklerdim. Ailemin eşime hiç bi kötülüğü olmadı. Tam tersi onun ailesinin bana etmediği düşmanlık kalmadı. Düğünde kavga nikahta surat yapma evlendikten sonra iftira yalan arkamdan şizofren bilmem ne. Her neyse eşime dedim ki ailem de gelse olur mu hiç bir yer görmüyorlar. Farklı şehirlerdeyiz bu arada ailemle. Ağzımı açar açmaz, annemle babam beni öldürür diyor . Dedim ne alaka çekiştim tabi biraz. Öldürürden kastı fesatlanırlar kıskanırlar vs. Biz benim ailemle gitsek ailen bi şey demez mi diyor. Yükseldim sinirlendim. Ne saçmalıyorsun vs dedim. Sonuç valizimi topladım biletimi aldım. Gelmiş bana espri yaptım diyor. Bu nasıl espri. Gideceğimi anladığı içinde cümleleri şöyle sen bencilsin, vicdansızsın çocuğumu benden ayırıyorsun. Vs diyor. Beni bu yaşıma getirmiş insanlarla ben hiç bi yere gidemeyecek miyim üstelik de o iğrenç insanalrın fesatlıkları yüzünden düşünün. Ve yine bu sebepten bitiyor galiba evliliğim
Ailem de o kadar istiyor ki hep birlikte bi şeyler yapmak ağızları var dilleri yok gezmek bile yetecek halbuki onlara
İstediğim zaman memleketime gidiyorum. Fakat ben eşim vs hep birlikte plan yapmak istemiştim. Amacım buydu. Sert ve saçma tepki aldım.
Normalde düzeldik güzel de giden bir evliliğimiz var ama bir konuyu asla aşamıyoruz size bugün bi konudan bahsetmek istiyorum. Tecrübelerinizi anlatırsınız belki. Gelecek yaz bi tatil planımı var Kapadokyaya bu bizim balayndan sonra ilk tatilimiz olacak ama bizim için birinci üçüncü beşinci farketmiyor. Her neyse benim annemde babamda bi yer görmemiş insanlar. Dedim ki onlarla birlikte gidelim mi, kendi paralarını verirler zaten o konuda sorun olmaz sana dedim. Kaldı ki maddi durumumuz iyi. Ama ben yarın öbür gün başıma kalkılmasın diye böyle söyledim eşime. Ki zaten ailem de verir otel ücretini. Her neyse. Annem babam yetim öksüz büyütüp beni evlendirmiş insanlar hakları ödenmez bu konuda. Kaldı ki ben aynı saygıyı eşimden de beklerdim. Ailemin eşime hiç bi kötülüğü olmadı. Tam tersi onun ailesinin bana etmediği düşmanlık kalmadı. Düğünde kavga nikahta surat yapma evlendikten sonra iftira yalan arkamdan şizofren bilmem ne. Her neyse eşime dedim ki ailem de gelse olur mu hiç bir yer görmüyorlar. Farklı şehirlerdeyiz bu arada ailemle. Ağzımı açar açmaz, annemle babam beni öldürür diyor . Dedim ne alaka çekiştim tabi biraz. Öldürürden kastı fesatlanırlar kıskanırlar vs. Biz benim ailemle gitsek ailen bi şey demez mi diyor. Yükseldim sinirlendim. Ne saçmalıyorsun vs dedim. Sonuç valizimi topladım biletimi aldım. Gelmiş bana espri yaptım diyor. Bu nasıl espri. Gideceğimi anladığı içinde cümleleri şöyle sen bencilsin, vicdansızsın çocuğumu benden ayırıyorsun. Vs diyor. Beni bu yaşıma getirmiş insanlarla ben hiç bi yere gidemeyecek miyim üstelik de o iğrenç insanalrın fesatlıkları yüzünden düşünün. Ve yine bu sebepten bitiyor galiba evliliğim
Ailem de o kadar istiyor ki hep birlikte bi şeyler yapmak ağızları var dilleri yok gezmek bile yetecek halbuki onlara
İstediğim zaman memleketime gidiyorum. Fakat ben eşim vs hep birlikte plan yapmak istemiştim. Amacım buydu. Sert ve saçma tepki aldım.
hiç uzamadan ,zaman geçmeden destek alın. çocuk istiyorsanız tedaviden sonraya bırakın. toparlanmayı beklemeyin çünkü asla o beklediğiniz gün gelmez.Aslında en başta sevgiyle nefret arasında olduğum için sevişmek kötü gelmiyordu zamanla bana dokunduğunda olaylar aklıma gelmeye başladıkça soğudum. Bi dönem annem bana soğuk davrandı bilerek yaptığını biliyorum. Sebebi de eşime bağlanayım diye işte. Çünkü hiç bi türlü kopamıyordum ailemden o dönem işte biraz iyi gibi oldum ama sonra annem bana soğuk bile davransa bu bana etki etmedi. Çünkü içimde tekrar alevlenmeye başladı. Yani yine de aşamadım. Bi uzmanla da görüşmedim. Çok istedim ama bi uzmanın karşısına çıkacağım o derli topluluğu bile kendimde bulamadım. Hayatımdan dört sene çaldım. Sevdiğini görüyordum. Ama sadece beni seviyor olması ona olan kinimi tekrar tekrar arttırdı (eşimden söz ediyorum) burdaki görüşleri önemsiyorum çünkü yaşıtlarımda cevap veriyor yaşımdan 10 yaş 20 yaş büyüklerde. 26 yaşındayım. Erken evlendiğim için de elbette pişmanım. Hayatımın en kötü 4 5 senesini yaşadığımı söyleyebilirim. Burdan ne kadar anlatsam da çare olunmuyor tabi. Ayrılmak istediğimde bana bencilsin vicdansızsın kelimeleryle geliyor. Korku da yaşıyorum. Türkiye de yaşıyoruz sonuçta
Korkuniye en başta gitmediniz ? eşinizi seviyor musunuz yoksa gerçekte ayrılmaktan korkuyor musunuz ?
Tek çocuğum var kesinlikle ikinciyi istemiyorum. Hiç bir koşuldahiç uzamadan ,zaman geçmeden destek alın. çocuk istiyorsanız tedaviden sonraya bırakın. toparlanmayı beklemeyin çünkü asla o beklediğiniz gün gelmez.
Burda herkese saygıyla cevap verdim. O kadar saygı duyduğunuzu düşünmüyorum cümleniz benim kırmızı çizgimdir.ikinizin davranışı da çocukça geldi. aslında ailenize o kadar saygı duyduğunuzu düşünmüyorum. o kadar laf, kavga falan olmuş ve siz evlenmiş ,devam etmişsiniz. ayrıca madem o kadar ailenizi düşünüyordunuz evlenmeden önce ailenizle planlar yapabilirdiniz. şehir şehir tatil yapabilirdiniz. eşinizi neden mecbur bırakmaya çalıştınız ? hoş onun cevabı da çocukça. sizin bu yüzden boşanmayı düşünmeniz, konuşmalarınız da gösteriyor ki evlilik ,anne baba olma sorumluluğuna sahip değilsiniz. boşanmadan önce ilişki danışmanına gitmenizi öneririm
saygı duymak farklı minnet duymak farklıdır. anne babanız elbette değerli olacaklar. ama bu her zaman en önde gelecekler demek değildir. öyle yada böyle sizin kendi aileniz var. çocuğu bırakarak kimden kurtulmak istediniz ? annesi olmadan nasıl büyüyecekti hiç düşündünüz mü ? yada annenizin yaşadıklarını siz yaşıyor olabilir misiniz ? yorumlarınızdan okuduğum kadarıyla kendinizi etrafınıza karşı çok borçlu hissediyorsunuz . minnet, savunma, sevmek , sevmemek , istemek, istememek , bir yandan eş ailesiyle sorunlar... hepsinin arasında kalmışsınız. hassas olmanızı anlıyorum ama ailenize duyduğunuz saygıyı kendinize ve eşinize duymuyorsunuz. gerçekten düşünün cevap verin, tatile ailenizi de dahil etmek istediniz. eşinizle başbaşa kalmamak için mi, eşinizle kavga edebilmek için mi, ailenize karşı borçlu hissettiğiniz için mi.Burda herkese saygıyla cevap verdim. O kadar saygı duyduğunuzu düşünmüyorum cümleniz benim kırmızı çizgimdir. Hayatlar farklı, yaşantılar, duygular. Mecburiyetler var. Hamilelikte ayrılmayı çok istedim. Doğumda bile. Cesaret bulamadım. Çocuğu bırakıp gitmeyi bile düşündüm. Henüz üç dört günlük doğum yapmış biriyken. Sağ olsun annesiyle oğlu canıma yetmişti. Lohusalıkta bile.