Aynen öyle. Biraz sosyalleşmeli.Bir tek ben mi üzüldüm kayınbiraderin durumuna. Yazik, demek ki kimsesi yok boş vakitlerini geçirecek....
bende kovardmOrası sizin de eviniz, kararları sizinle alması gerekiyor. Kendi açımdan bakıyorum şimdi olaya. Kaynım gelse boyle davranış sergilese kovardım tabi siz bunu yapacak değilsiniz ama ben bunu sonucu ne olursa olsun yapardm. Babasının evi değil, abisinin evi olması da ona bu rahatlığı verecek değil.! Sizin yapacağınız bişey kalmamış. Eşinizin yapması gerekiyor şu saatten sonra... Hatta gerekirse burayı okutun. Yok öyle ne diyeyim vs demeler. Diyecek arkadaş !
Sevgilisi yokmu onla vakit geçirsin bence ona birini ayarla kurtul :)Merhaba kızlar,
Yıllardır paylaşılanları okurum. Bişey yapacaksam kadınlar kulübü konuyu araştırdığım ilk yerdir. Buraya konu açmama gerek kalmadan bu zamana kadar geldim gelmesine ama şuan bir tıkanıklık yaşıyorum. Konu daha önce açılmış ama kapanmış sanırım okuyamadım. Umarım ayrı bi başlık açmam sorun yaratmaz.
Şimdi tabiki bende çoğu arkadaşım gibi eşimin ailesiyle problemler yaşadım. Şuan onlar farklı bi şehirde yaşıyor. Ama eşimin bekar erkek kardeşi bulunduğumuz şehirde yakınımızda bir evde yalnız yaşıyor. Kendisi gayet bilgili kültürlü çok iyi bir üniversitede mühendislik alanında yüksek lisansını okumakla meşgul benimde sevdiğim saygı duyduğum bir insan. Aramızda bir yaş var. Şimdi tabi yanında annesi babası olmayınca eşimde onu abisi olarak yanlız bırakmak istemiyor. Bende yalnız kalmasını istemem. Gelsin yesin içsin çocuğumuzla zaman geçirsin.Buraya kadar sorunsuz herşey. Ama samimi bulduğu içinmi düşünemediği için mi bilmiyorum geldiği zaman gitmiyor. Mesela kahvaltıya mı çağırdık. O gün akşam 11 e kadar bizde. Tabi o saatten sonrada genelde bizde kalır. Zaten tatil günleri kısıtlı biliyorsunuz. Bende normal insanlar gibi tatil gününde eşim ve çocuğumla zaman geçirmek istiyorum. Ama nereye gitsek o da bizimle geliyor. Kendiliğinden düşünüp siz gidin ben gelmeyim ne işim var demiyor. Bizde sen gelme diyemiyoruz tabi. Bir kıyafet deneyip eşime gösteremiyorum çünkü o da yanımızda. Ben rahat edemiyorum. Arada bir olur ama her hafta sonu böyle olunca bunalıyorum artık. Şöyle bir geçmişede değinecek olursam zaten 2,5 yıllık evliyiz. Gelinliğimi bile üçümüz aldık. İlk senemizde eşim ona sürekli çocuğumuz gibi davrandı. Gelince mutlaka kalırdı. Hamile kaldım hamileyken eşime durumdan bahsettim tabi kavga ettik. Eşime gece sürekli lavaboya çıktığımdan rahat edemediğimi söyledim o da kardeşine bizde kal dememeye başladı ama hamileliğim boyunca eşimin kardeşi bize geldiğinde eşim kal bu gece gitme demese de alıştığı için direk yatağını yaptığımız odaya geçip kalmaya başladı. O zamanlar eşim sabah 7 de işe gidiyordu. Ben 8 buçuk gibi evden çıkıyordum. Eşim evden çıkıyor ben hazırlanacağım kaynım da evde. Evde 83 metrekare minnacık bi alan. Zaten abin sabah erken kalkıp işe gidecek neden evine gitmiyorsun diye düşünmeden edemiyorum.
Hamile pantolonu almaya bile üçümüz gittik.
Şimdilerde de şöyle yapıyor eşim cumartesi çalışıyor akşam üzeri işten çıkıyor. Üçümüzün olduğu bir vatsap grubumuz var cts eşimin işten çıkacağı saatte hemen oradan yazıyor napıyosunuz diye. Ev için market alışverişi yapacağız misal. Hemen o da yanımıza geliyor. Ben belki ped alacağım onun yanında almak zorundamıyım sizce? Ben mi abartıyorum anlamadım. Neyse cumartesi beraber yemek yiyoruz yeğenini görüyor. Daha biz eşimle pazar günü ne yapacağımızı konuşmamışken yarın napıyoruz diyor? Artık eşimin de kontrolünden çıktı yani. Pazar günü bir avmye gittik beraber. Sonuç olarak ben çocukla kolye boncuk baktım. Onlarda ikisi ayakkabı fln baktılar. Ben eşimle bakamayacaksam onunla paylaşamayacaksam hafta içi de giderdim. Bu arada pazar günü evde oturuncada ben sürekli yemek hazrlıyorum çay getiriyorum. Onlara hizmet ediyorum ikisi futbol muhabbeti yapıyor. Spor programı izliyor. Üçümüz birşey yapmıyoruz. Onlar ikisi ben dışkapının mandalı hizmetçi. Çok bunaldım artık neden düşünmüyor acaba. İkibuçuk yıl olunca çocuk olunca başbaşa kalmamıza gerek yokmu artık. Evliliğimizin temellerinin atılacağı yıllarda ne yazıkki eşimin annesi yüzünden ettiğimiz kavgalar yetmiyor gibi birde erkek kardeş çıktı. Boşanmayı bile düşünüyorum bazen. Otursun iki kardeş diyorum. Bıktım. Eşime anlatmaktan söylemekten bıktım. Söyledikçe kavga ediyoruz birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Ben eşimle böyle olmak istemiyorum. O da diyor ne diyim gelme mi diyim diyor. Gerçekten de öyle biz çağırmasakta zaten yarın napıyoruz diyor kendisi. Farkında mı acaba abisini ne zor duruma düşürdüğünün karısıyla kavga etmesine neden olduğunun bizim bi aile olduğumuzun farkında mı? Bu arada yaşadığımız yerde benim bitane arkadaşım var o da evli. Başkada hiç akrabam filan yok. Hafta içi hergün oğlumla tek başınayız ne yapacaksam onunla yapıyorum o da 8 aylık. Yaptığım da avmye gitmek.
Ben mutlaka böyle sorunlar yaşayan birileri vardır belki beni anlayan biri olur diye paylaşmak istedim yani biliyorum sizinde bulabileceğiniz fazla bi çözüm yok aslında. Ben mi kötü düşünüyorum acaba siz olsanız böyle mi düşünürdünüz? Eşimi de çok üzüyorum hiç eski neşeli insan değil. Ama ben artık dayanamıyorum
Böyleleri bu dilden anlıyor mamıd.bende kovardmvallahi yapardm bu neci ya içim şişti haşmed
Merhaba kızlar,
Yıllardır paylaşılanları okurum. Bişey yapacaksam kadınlar kulübü konuyu araştırdığım ilk yerdir. Buraya konu açmama gerek kalmadan bu zamana kadar geldim gelmesine ama şuan bir tıkanıklık yaşıyorum. Konu daha önce açılmış ama kapanmış sanırım okuyamadım. Umarım ayrı bi başlık açmam sorun yaratmaz.
Şimdi tabiki bende çoğu arkadaşım gibi eşimin ailesiyle problemler yaşadım. Şuan onlar farklı bi şehirde yaşıyor. Ama eşimin bekar erkek kardeşi bulunduğumuz şehirde yakınımızda bir evde yalnız yaşıyor. Kendisi gayet bilgili kültürlü çok iyi bir üniversitede mühendislik alanında yüksek lisansını okumakla meşgul benimde sevdiğim saygı duyduğum bir insan. Aramızda bir yaş var. Şimdi tabi yanında annesi babası olmayınca eşimde onu abisi olarak yanlız bırakmak istemiyor. Bende yalnız kalmasını istemem. Gelsin yesin içsin çocuğumuzla zaman geçirsin.Buraya kadar sorunsuz herşey. Ama samimi bulduğu içinmi düşünemediği için mi bilmiyorum geldiği zaman gitmiyor. Mesela kahvaltıya mı çağırdık. O gün akşam 11 e kadar bizde. Tabi o saatten sonrada genelde bizde kalır. Zaten tatil günleri kısıtlı biliyorsunuz. Bende normal insanlar gibi tatil gününde eşim ve çocuğumla zaman geçirmek istiyorum. Ama nereye gitsek o da bizimle geliyor. Kendiliğinden düşünüp siz gidin ben gelmeyim ne işim var demiyor. Bizde sen gelme diyemiyoruz tabi. Bir kıyafet deneyip eşime gösteremiyorum çünkü o da yanımızda. Ben rahat edemiyorum. Arada bir olur ama her hafta sonu böyle olunca bunalıyorum artık. Şöyle bir geçmişede değinecek olursam zaten 2,5 yıllık evliyiz. Gelinliğimi bile üçümüz aldık. İlk senemizde eşim ona sürekli çocuğumuz gibi davrandı. Gelince mutlaka kalırdı. Hamile kaldım hamileyken eşime durumdan bahsettim tabi kavga ettik. Eşime gece sürekli lavaboya çıktığımdan rahat edemediğimi söyledim o da kardeşine bizde kal dememeye başladı ama hamileliğim boyunca eşimin kardeşi bize geldiğinde eşim kal bu gece gitme demese de alıştığı için direk yatağını yaptığımız odaya geçip kalmaya başladı. O zamanlar eşim sabah 7 de işe gidiyordu. Ben 8 buçuk gibi evden çıkıyordum. Eşim evden çıkıyor ben hazırlanacağım kaynım da evde. Evde 83 metrekare minnacık bi alan. Zaten abin sabah erken kalkıp işe gidecek neden evine gitmiyorsun diye düşünmeden edemiyorum.
Hamile pantolonu almaya bile üçümüz gittik.
Şimdilerde de şöyle yapıyor eşim cumartesi çalışıyor akşam üzeri işten çıkıyor. Üçümüzün olduğu bir vatsap grubumuz var cts eşimin işten çıkacağı saatte hemen oradan yazıyor napıyosunuz diye. Ev için market alışverişi yapacağız misal. Hemen o da yanımıza geliyor. Ben belki ped alacağım onun yanında almak zorundamıyım sizce? Ben mi abartıyorum anlamadım. Neyse cumartesi beraber yemek yiyoruz yeğenini görüyor. Daha biz eşimle pazar günü ne yapacağımızı konuşmamışken yarın napıyoruz diyor? Artık eşimin de kontrolünden çıktı yani. Pazar günü bir avmye gittik beraber. Sonuç olarak ben çocukla kolye boncuk baktım. Onlarda ikisi ayakkabı fln baktılar. Ben eşimle bakamayacaksam onunla paylaşamayacaksam hafta içi de giderdim. Bu arada pazar günü evde oturuncada ben sürekli yemek hazrlıyorum çay getiriyorum. Onlara hizmet ediyorum ikisi futbol muhabbeti yapıyor. Spor programı izliyor. Üçümüz birşey yapmıyoruz. Onlar ikisi ben dışkapının mandalı hizmetçi. Çok bunaldım artık neden düşünmüyor acaba. İkibuçuk yıl olunca çocuk olunca başbaşa kalmamıza gerek yokmu artık. Evliliğimizin temellerinin atılacağı yıllarda ne yazıkki eşimin annesi yüzünden ettiğimiz kavgalar yetmiyor gibi birde erkek kardeş çıktı. Boşanmayı bile düşünüyorum bazen. Otursun iki kardeş diyorum. Bıktım. Eşime anlatmaktan söylemekten bıktım. Söyledikçe kavga ediyoruz birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Ben eşimle böyle olmak istemiyorum. O da diyor ne diyim gelme mi diyim diyor. Gerçekten de öyle biz çağırmasakta zaten yarın napıyoruz diyor kendisi. Farkında mı acaba abisini ne zor duruma düşürdüğünün karısıyla kavga etmesine neden olduğunun bizim bi aile olduğumuzun farkında mı? Bu arada yaşadığımız yerde benim bitane arkadaşım var o da evli. Başkada hiç akrabam filan yok. Hafta içi hergün oğlumla tek başınayız ne yapacaksam onunla yapıyorum o da 8 aylık. Yaptığım da avmye gitmek.
Ben mutlaka böyle sorunlar yaşayan birileri vardır belki beni anlayan biri olur diye paylaşmak istedim yani biliyorum sizinde bulabileceğiniz fazla bi çözüm yok aslında. Ben mi kötü düşünüyorum acaba siz olsanız böyle mi düşünürdünüz? Eşimi de çok üzüyorum hiç eski neşeli insan değil. Ama ben artık dayanamıyorum
Napiyoruz dediğinde eşinle basbasa kısmını vurgulayarak suraya gideceğiz diyemez misin acaba? Erkekler bizim kadar ince düşünemiyor sen anlayıncaya kadar ima etmeden düzelmez canım bu durumMerhaba kızlar,
Yıllardır paylaşılanları okurum. Bişey yapacaksam kadınlar kulübü konuyu araştırdığım ilk yerdir. Buraya konu açmama gerek kalmadan bu zamana kadar geldim gelmesine ama şuan bir tıkanıklık yaşıyorum. Konu daha önce açılmış ama kapanmış sanırım okuyamadım. Umarım ayrı bi başlık açmam sorun yaratmaz.
Şimdi tabiki bende çoğu arkadaşım gibi eşimin ailesiyle problemler yaşadım. Şuan onlar farklı bi şehirde yaşıyor. Ama eşimin bekar erkek kardeşi bulunduğumuz şehirde yakınımızda bir evde yalnız yaşıyor. Kendisi gayet bilgili kültürlü çok iyi bir üniversitede mühendislik alanında yüksek lisansını okumakla meşgul benimde sevdiğim saygı duyduğum bir insan. Aramızda bir yaş var. Şimdi tabi yanında annesi babası olmayınca eşimde onu abisi olarak yanlız bırakmak istemiyor. Bende yalnız kalmasını istemem. Gelsin yesin içsin çocuğumuzla zaman geçirsin.Buraya kadar sorunsuz herşey. Ama samimi bulduğu içinmi düşünemediği için mi bilmiyorum geldiği zaman gitmiyor. Mesela kahvaltıya mı çağırdık. O gün akşam 11 e kadar bizde. Tabi o saatten sonrada genelde bizde kalır. Zaten tatil günleri kısıtlı biliyorsunuz. Bende normal insanlar gibi tatil gününde eşim ve çocuğumla zaman geçirmek istiyorum. Ama nereye gitsek o da bizimle geliyor. Kendiliğinden düşünüp siz gidin ben gelmeyim ne işim var demiyor. Bizde sen gelme diyemiyoruz tabi. Bir kıyafet deneyip eşime gösteremiyorum çünkü o da yanımızda. Ben rahat edemiyorum. Arada bir olur ama her hafta sonu böyle olunca bunalıyorum artık. Şöyle bir geçmişede değinecek olursam zaten 2,5 yıllık evliyiz. Gelinliğimi bile üçümüz aldık. İlk senemizde eşim ona sürekli çocuğumuz gibi davrandı. Gelince mutlaka kalırdı. Hamile kaldım hamileyken eşime durumdan bahsettim tabi kavga ettik. Eşime gece sürekli lavaboya çıktığımdan rahat edemediğimi söyledim o da kardeşine bizde kal dememeye başladı ama hamileliğim boyunca eşimin kardeşi bize geldiğinde eşim kal bu gece gitme demese de alıştığı için direk yatağını yaptığımız odaya geçip kalmaya başladı. O zamanlar eşim sabah 7 de işe gidiyordu. Ben 8 buçuk gibi evden çıkıyordum. Eşim evden çıkıyor ben hazırlanacağım kaynım da evde. Evde 83 metrekare minnacık bi alan. Zaten abin sabah erken kalkıp işe gidecek neden evine gitmiyorsun diye düşünmeden edemiyorum.
Hamile pantolonu almaya bile üçümüz gittik.
Şimdilerde de şöyle yapıyor eşim cumartesi çalışıyor akşam üzeri işten çıkıyor. Üçümüzün olduğu bir vatsap grubumuz var cts eşimin işten çıkacağı saatte hemen oradan yazıyor napıyosunuz diye. Ev için market alışverişi yapacağız misal. Hemen o da yanımıza geliyor. Ben belki ped alacağım onun yanında almak zorundamıyım sizce? Ben mi abartıyorum anlamadım. Neyse cumartesi beraber yemek yiyoruz yeğenini görüyor. Daha biz eşimle pazar günü ne yapacağımızı konuşmamışken yarın napıyoruz diyor? Artık eşimin de kontrolünden çıktı yani. Pazar günü bir avmye gittik beraber. Sonuç olarak ben çocukla kolye boncuk baktım. Onlarda ikisi ayakkabı fln baktılar. Ben eşimle bakamayacaksam onunla paylaşamayacaksam hafta içi de giderdim. Bu arada pazar günü evde oturuncada ben sürekli yemek hazrlıyorum çay getiriyorum. Onlara hizmet ediyorum ikisi futbol muhabbeti yapıyor. Spor programı izliyor. Üçümüz birşey yapmıyoruz. Onlar ikisi ben dışkapının mandalı hizmetçi. Çok bunaldım artık neden düşünmüyor acaba. İkibuçuk yıl olunca çocuk olunca başbaşa kalmamıza gerek yokmu artık. Evliliğimizin temellerinin atılacağı yıllarda ne yazıkki eşimin annesi yüzünden ettiğimiz kavgalar yetmiyor gibi birde erkek kardeş çıktı. Boşanmayı bile düşünüyorum bazen. Otursun iki kardeş diyorum. Bıktım. Eşime anlatmaktan söylemekten bıktım. Söyledikçe kavga ediyoruz birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Ben eşimle böyle olmak istemiyorum. O da diyor ne diyim gelme mi diyim diyor. Gerçekten de öyle biz çağırmasakta zaten yarın napıyoruz diyor kendisi. Farkında mı acaba abisini ne zor duruma düşürdüğünün karısıyla kavga etmesine neden olduğunun bizim bi aile olduğumuzun farkında mı? Bu arada yaşadığımız yerde benim bitane arkadaşım var o da evli. Başkada hiç akrabam filan yok. Hafta içi hergün oğlumla tek başınayız ne yapacaksam onunla yapıyorum o da 8 aylık. Yaptığım da avmye gitmek.
Ben mutlaka böyle sorunlar yaşayan birileri vardır belki beni anlayan biri olur diye paylaşmak istedim yani biliyorum sizinde bulabileceğiniz fazla bi çözüm yok aslında. Ben mi kötü düşünüyorum acaba siz olsanız böyle mi düşünürdünüz? Eşimi de çok üzüyorum hiç eski neşeli insan değil. Ama ben artık dayanamıyorum
Eşimde böyle birşeyi bilmediği
Merhaba kızlar,
Yıllardır paylaşılanları okurum. Bişey yapacaksam kadınlar kulübü konuyu araştırdığım ilk yerdir. Buraya konu açmama gerek kalmadan bu zamana kadar geldim gelmesine ama şuan bir tıkanıklık yaşıyorum. Konu daha önce açılmış ama kapanmış sanırım okuyamadım. Umarım ayrı bi başlık açmam sorun yaratmaz.
Şimdi tabiki bende çoğu arkadaşım gibi eşimin ailesiyle problemler yaşadım. Şuan onlar farklı bi şehirde yaşıyor. Ama eşimin bekar erkek kardeşi bulunduğumuz şehirde yakınımızda bir evde yalnız yaşıyor. Kendisi gayet bilgili kültürlü çok iyi bir üniversitede mühendislik alanında yüksek lisansını okumakla meşgul benimde sevdiğim saygı duyduğum bir insan. Aramızda bir yaş var. Şimdi tabi yanında annesi babası olmayınca eşimde onu abisi olarak yanlız bırakmak istemiyor. Bende yalnız kalmasını istemem. Gelsin yesin içsin çocuğumuzla zaman geçirsin.Buraya kadar sorunsuz herşey. Ama samimi bulduğu içinmi düşünemediği için mi bilmiyorum geldiği zaman gitmiyor. Mesela kahvaltıya mı çağırdık. O gün akşam 11 e kadar bizde. Tabi o saatten sonrada genelde bizde kalır. Zaten tatil günleri kısıtlı biliyorsunuz. Bende normal insanlar gibi tatil gününde eşim ve çocuğumla zaman geçirmek istiyorum. Ama nereye gitsek o da bizimle geliyor. Kendiliğinden düşünüp siz gidin ben gelmeyim ne işim var demiyor. Bizde sen gelme diyemiyoruz tabi. Bir kıyafet deneyip eşime gösteremiyorum çünkü o da yanımızda. Ben rahat edemiyorum. Arada bir olur ama her hafta sonu böyle olunca bunalıyorum artık. Şöyle bir geçmişede değinecek olursam zaten 2,5 yıllık evliyiz. Gelinliğimi bile üçümüz aldık. İlk senemizde eşim ona sürekli çocuğumuz gibi davrandı. Gelince mutlaka kalırdı. Hamile kaldım hamileyken eşime durumdan bahsettim tabi kavga ettik. Eşime gece sürekli lavaboya çıktığımdan rahat edemediğimi söyledim o da kardeşine bizde kal dememeye başladı ama hamileliğim boyunca eşimin kardeşi bize geldiğinde eşim kal bu gece gitme demese de alıştığı için direk yatağını yaptığımız odaya geçip kalmaya başladı. O zamanlar eşim sabah 7 de işe gidiyordu. Ben 8 buçuk gibi evden çıkıyordum. Eşim evden çıkıyor ben hazırlanacağım kaynım da evde. Evde 83 metrekare minnacık bi alan. Zaten abin sabah erken kalkıp işe gidecek neden evine gitmiyorsun diye düşünmeden edemiyorum.
Hamile pantolonu almaya bile üçümüz gittik.
Şimdilerde de şöyle yapıyor eşim cumartesi çalışıyor akşam üzeri işten çıkıyor. Üçümüzün olduğu bir vatsap grubumuz var cts eşimin işten çıkacağı saatte hemen oradan yazıyor napıyosunuz diye. Ev için market alışverişi yapacağız misal. Hemen o da yanımıza geliyor. Ben belki ped alacağım onun yanında almak zorundamıyım sizce? Ben mi abartıyorum anlamadım. Neyse cumartesi beraber yemek yiyoruz yeğenini görüyor. Daha biz eşimle pazar günü ne yapacağımızı konuşmamışken yarın napıyoruz diyor? Artık eşimin de kontrolünden çıktı yani. Pazar günü bir avmye gittik beraber. Sonuç olarak ben çocukla kolye boncuk baktım. Onlarda ikisi ayakkabı fln baktılar. Ben eşimle bakamayacaksam onunla paylaşamayacaksam hafta içi de giderdim. Bu arada pazar günü evde oturuncada ben sürekli yemek hazrlıyorum çay getiriyorum. Onlara hizmet ediyorum ikisi futbol muhabbeti yapıyor. Spor programı izliyor. Üçümüz birşey yapmıyoruz. Onlar ikisi ben dışkapının mandalı hizmetçi. Çok bunaldım artık neden düşünmüyor acaba. İkibuçuk yıl olunca çocuk olunca başbaşa kalmamıza gerek yokmu artık. Evliliğimizin temellerinin atılacağı yıllarda ne yazıkki eşimin annesi yüzünden ettiğimiz kavgalar yetmiyor gibi birde erkek kardeş çıktı. Boşanmayı bile düşünüyorum bazen. Otursun iki kardeş diyorum. Bıktım. Eşime anlatmaktan söylemekten bıktım. Söyledikçe kavga ediyoruz birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Ben eşimle böyle olmak istemiyorum. O da diyor ne diyim gelme mi diyim diyor. Gerçekten de öyle biz çağırmasakta zaten yarın napıyoruz diyor kendisi. Farkında mı acaba abisini ne zor duruma düşürdüğünün karısıyla kavga etmesine neden olduğunun bizim bi aile olduğumuzun farkında mı? Bu arada yaşadığımız yerde benim bitane arkadaşım var o da evli. Başkada hiç akrabam filan yok. Hafta içi hergün oğlumla tek başınayız ne yapacaksam onunla yapıyorum o da 8 aylık. Yaptığım da avmye gitmek.
Ben mutlaka böyle sorunlar yaşayan birileri vardır belki beni anlayan biri olur diye paylaşmak istedim yani biliyorum sizinde bulabileceğiniz fazla bi çözüm yok aslında. Ben mi kötü düşünüyorum acaba siz olsanız böyle mi düşünürdünüz? Eşimi de çok üzüyorum hiç eski neşeli insan değil. Ama ben artık dayanamıyorum
taviz tavizi doğurur arkadaşım..Kızlar hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim en azından beni dinleyip anladınız. Anladığınızı söylediniz. Evlenmeden önce kendine güvenli bakımlı bi kızdım.evlendim. Eşimin ailesiyle ilgili bi çok sorun yaşadım. Ailemin tek kızı annemin yollarını beklediği babamın bakmaya kıyamadığı çok parası olmamasına rağmen özel okullarda okuttuğu, bir dediğini iki etmediği.. herkesin bildiği çalışmak istediği güzel bir kurumda çalışan mesleği olan.. evlendim elime birde bebek verdiler. Kayınvalidem herşeyimize karıştı ailemin önünde beni aşağıladı küçük düşürdü. Kendim çalışıp kendi kazandığım paramı harcamama bile karıştı. Doğumumu düğünümü burnumdan getirdi. Çocuğuma süt veremedim onun yüzünden.
( Anneme babama da artık bşy anlatıp onları üzmek istemiyorum yaşlı insanlar) (Kaynım bşyimize karışmaz çok iyidir düşüncelidir ama o da bizi annesi babası olarakmı görüyor neyse artık anlamadım. Arkadaşları parası görüşecek akrabası herşeyi var) Şimdi pısırık elimdeki parayı bile harcamaya korkan sürekli eşiyle kavga eden bi kadın oldum. Çocukta var işe de geri dönemiyorum. (Ücretsiz izindeyim) Eşim ya annem bakıcak ya işi bırakırsın diyor. Ben işime girmek için o kadar emek vermedim herşeyi kendim yaptım o işten başka da hiçbşyim yok neden bırakayım. Annesi gelsin baksın o da bi iyi oluyor bide baksan beni ezen aşağılayan beğenmeyen bi kadın oluyor. Nasıl güvenip işe başlayacağımı bilmiyorum. Eşime sorsan dırdır yapıyorum sürekli. Evet yapıyorum o beni dinlemedikçe umursamadkça yok saydıkça sürekli dırdır yapıyorum kendimi tutamıyorum