Merhaba kızlar,
Yıllardır paylaşılanları okurum. Bişey yapacaksam kadınlar kulübü konuyu araştırdığım ilk yerdir. Buraya konu açmama gerek kalmadan bu zamana kadar geldim gelmesine ama şuan bir tıkanıklık yaşıyorum. Konu daha önce açılmış ama kapanmış sanırım okuyamadım. Umarım ayrı bi başlık açmam sorun yaratmaz.
Şimdi tabiki bende çoğu arkadaşım gibi eşimin ailesiyle problemler yaşadım. Şuan onlar farklı bi şehirde yaşıyor. Ama eşimin bekar erkek kardeşi bulunduğumuz şehirde yakınımızda bir evde yalnız yaşıyor. Kendisi gayet bilgili kültürlü çok iyi bir üniversitede mühendislik alanında yüksek lisansını okumakla meşgul benimde sevdiğim saygı duyduğum bir insan. Aramızda bir yaş var. Şimdi tabi yanında annesi babası olmayınca eşimde onu abisi olarak yanlız bırakmak istemiyor. Bende yalnız kalmasını istemem. Gelsin yesin içsin çocuğumuzla zaman geçirsin.Buraya kadar sorunsuz herşey. Ama samimi bulduğu içinmi düşünemediği için mi bilmiyorum geldiği zaman gitmiyor. Mesela kahvaltıya mı çağırdık. O gün akşam 11 e kadar bizde. Tabi o saatten sonrada genelde bizde kalır. Zaten tatil günleri kısıtlı biliyorsunuz. Bende normal insanlar gibi tatil gününde eşim ve çocuğumla zaman geçirmek istiyorum. Ama nereye gitsek o da bizimle geliyor. Kendiliğinden düşünüp siz gidin ben gelmeyim ne işim var demiyor. Bizde sen gelme diyemiyoruz tabi. Bir kıyafet deneyip eşime gösteremiyorum çünkü o da yanımızda. Ben rahat edemiyorum. Arada bir olur ama her hafta sonu böyle olunca bunalıyorum artık. Şöyle bir geçmişede değinecek olursam zaten 2,5 yıllık evliyiz. Gelinliğimi bile üçümüz aldık. İlk senemizde eşim ona sürekli çocuğumuz gibi davrandı. Gelince mutlaka kalırdı. Hamile kaldım hamileyken eşime durumdan bahsettim tabi kavga ettik. Eşime gece sürekli lavaboya çıktığımdan rahat edemediğimi söyledim o da kardeşine bizde kal dememeye başladı ama hamileliğim boyunca eşimin kardeşi bize geldiğinde eşim kal bu gece gitme demese de alıştığı için direk yatağını yaptığımız odaya geçip kalmaya başladı. O zamanlar eşim sabah 7 de işe gidiyordu. Ben 8 buçuk gibi evden çıkıyordum. Eşim evden çıkıyor ben hazırlanacağım kaynım da evde. Evde 83 metrekare minnacık bi alan. Zaten abin sabah erken kalkıp işe gidecek neden evine gitmiyorsun diye düşünmeden edemiyorum.
Hamile pantolonu almaya bile üçümüz gittik.
Şimdilerde de şöyle yapıyor eşim cumartesi çalışıyor akşam üzeri işten çıkıyor. Üçümüzün olduğu bir vatsap grubumuz var cts eşimin işten çıkacağı saatte hemen oradan yazıyor napıyosunuz diye. Ev için market alışverişi yapacağız misal. Hemen o da yanımıza geliyor. Ben belki ped alacağım onun yanında almak zorundamıyım sizce? Ben mi abartıyorum anlamadım. Neyse cumartesi beraber yemek yiyoruz yeğenini görüyor. Daha biz eşimle pazar günü ne yapacağımızı konuşmamışken yarın napıyoruz diyor? Artık eşimin de kontrolünden çıktı yani. Pazar günü bir avmye gittik beraber. Sonuç olarak ben çocukla kolye boncuk baktım. Onlarda ikisi ayakkabı fln baktılar. Ben eşimle bakamayacaksam onunla paylaşamayacaksam hafta içi de giderdim. Bu arada pazar günü evde oturuncada ben sürekli yemek hazrlıyorum çay getiriyorum. Onlara hizmet ediyorum ikisi futbol muhabbeti yapıyor. Spor programı izliyor. Üçümüz birşey yapmıyoruz. Onlar ikisi ben dışkapının mandalı hizmetçi. Çok bunaldım artık neden düşünmüyor acaba. İkibuçuk yıl olunca çocuk olunca başbaşa kalmamıza gerek yokmu artık. Evliliğimizin temellerinin atılacağı yıllarda ne yazıkki eşimin annesi yüzünden ettiğimiz kavgalar yetmiyor gibi birde erkek kardeş çıktı. Boşanmayı bile düşünüyorum bazen. Otursun iki kardeş diyorum. Bıktım. Eşime anlatmaktan söylemekten bıktım. Söyledikçe kavga ediyoruz birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Ben eşimle böyle olmak istemiyorum. O da diyor ne diyim gelme mi diyim diyor. Gerçekten de öyle biz çağırmasakta zaten yarın napıyoruz diyor kendisi. Farkında mı acaba abisini ne zor duruma düşürdüğünün karısıyla kavga etmesine neden olduğunun bizim bi aile olduğumuzun farkında mı? Bu arada yaşadığımız yerde benim bitane arkadaşım var o da evli. Başkada hiç akrabam filan yok. Hafta içi hergün oğlumla tek başınayız ne yapacaksam onunla yapıyorum o da 8 aylık. Yaptığım da avmye gitmek.
Ben mutlaka böyle sorunlar yaşayan birileri vardır belki beni anlayan biri olur diye paylaşmak istedim yani biliyorum sizinde bulabileceğiniz fazla bi çözüm yok aslında. Ben mi kötü düşünüyorum acaba siz olsanız böyle mi düşünürdünüz? Eşimi de çok üzüyorum hiç eski neşeli insan değil. Ama ben artık dayanamıyorum
bi de biriyle tanışsa iyi olur, hiç mi çevresi yok bu adamın? ama aslında bu işi çözmesi gereken eşiniz. bu kadar iç içe bir yaşam olmaz, kaynınız da çocuk değil ki.
