Velayet baştan beri hep annedeymiş hala da ondamahkeme kime verdi.. ?
Canım dediğim gibiBabası biliyor ve bende askere gidene kadar yapmışım bişey olmaz diyor hele psikolojik desteğe hiçbir konuda olumlu bakmıyor.
o zaman onda kalmalı... size vermeye çalışırsa da mahkemeye giderim polis çağrırım gibi şeyler söyleyin..Velayet baştan beri hep annedeymiş hala da onda
ıl yani bize vermeye çalışırsa? Çocukları mı? Velayeti mi?o zaman onda kalmalı... size vermeye çalışırsa da mahkemeye giderim polis çağrırım gibi şeyler söyleyin..
üzgünüm ama haftasonu 1 gün görüşmeleri yeterli... sizin de bir hayatınız var sonuçta.. ve en başında söylenmemiş size sizde kalacakları... çocukların hırçınlıgını da anlayabiliyorum ama eşinizin dengeli davranması gerek
Ahh canım sen ne yapıyorsun kendine ben yeni doğum yaptığımda koca ev dar geldi bir bana bir bebeğe eşinden nefret ettim annemle tartıştım kızkardeşimin kalbini kırdın lohusa depresyonum 1sene sürdü , sen bu zır dönemi bu çocuklar ve bu anlayışsız eş ile nasıl geçirdin? Resmen artık çocuğumuzda oldu bir yere gidemez diye kocan seni kıstırmışÖyle ama hem eşime hem onlara hem de çocuğuma üzülüyorum hiçbirinin yerinde olmak istemem kendi yerimde de olmak istemezdim aslında. Hatta kendi anne babamında yerinde olmak istemezdim. Ben tek çocuğum anne babam beni el bebek büyüttü geçen yıl annem evime bi geldi ben evin işinden annemle ilgilenemedim. Çocuk altına yapıyor giyinmeyi çok seviyor abartmıyorum günde 3 kez iç çamaşırına kadar komple takım değiştirir ve kirli sepetine atar. Her gün makina çalışır, kış çamaşırlar 3 gün kurumaz evin içinde çamaşırdan adım atacak yer yok. Küçük bebek var daha yürüyemiyor onun da işi oluyor küçük kız özürlü hiç durmadan konuşuyor kimse olmasa bile kendi kendine konuşur. Birde kaynanamlar sık sık gelir gece kalır çocuklar bizde diye ayy anacığım kesin ağlamıştır arkamdan benden bir bardak su bile istemez annem öyle gözüme bakar yani
Senin yorumun üzerine ben de baktım eski konulara çok çok korkunç aklını oynatma aşamasına gelmiş çok üzücü, konu sahibi eşin iğrenç bir adam senin iyi niyetini sömürmüş Allah bebeğinin ve senin hakkını alsın ondanSelam kızlar ben aslında dertten çok fikir almak için açtım konuyu.
Bilenler bilir eşimle iki yıl başbaşa yaşadıktan sonra benim doğum yapmamla aynı hafta çocukları yanımıza taşındı. Birbuçuk yıl birlikte yaşadık ama anlaşamadık büyükle. O kendine göre anne-babası boşandığı ve babası evlendiği için annesini mazlum görüyor ve onun acısını babasının evliliğinden almaya çalışıyordu. Ben de tahammül edemedim sürekli tartıştık en son tartışmamızda dedesi çocukları alıp götürdü. 4-5 ay oluyordur. Küçük kız ara sıra gelir eve ama ben pek ilgilenmem ev işlerine bakarım babası ara sıra ilgilenir kardeşiyle oynar gider. Şimdi birkaç gündür bu eşinin ikinci evlilği olan bayanlara yazılan tepkileri okuyorum sen bunu bilerek evlendin çocukları babasından ayırmak istiyorsun bencilsin kötü bi insansın falan diye?
Ben eşimin dengeyi kuramaması yüzünden çok Zor günler geçirdiğim için belki farketmeden bencillik yapıyorumdur o yüzden size soruyorum laf olsun diye yazmayın lütfen birsürü insanın hayatıyla ilgili bir fikir vereceksiniz sizce ben çocuklarla onları eve geri getirmek için konuşmalı mıyım?
Herkes açısından düşünün diye uzun uzun yazıyorum benim için gerçekten çok önemli kötü biri olmak istemiyorum.
1. Büyük kız şu anda beni düşman bellemiş durumda benim yerimde annesi olması gerektiğini düşünüyor
2. Eşim eve geç geliyor çocuklar bizdeyken de çoğu gece onları görmüyordu geç olduğu için onlarla tüm gün ben ilgileniyorum ama yine de babadır eve gelince çocuklarım babaannede benim evimde değil diye üzülüyordur. Belli etmiyor ama ben öyle düşünüyorum
3. Çocukların annesi-anneannesi babaanneyle aynı sokakta oturuyor birkaç bina var aralarında annesi evleneceğim deyip çocukları bizim yanımıza gönderdi ama evlenmedi iki yıl olacak neredeyse. Dolayısıyla çocuklar tüm gün anneleriyle de beraber
3. Eşim hergün yanlarına gidiyor ve bütün maddi ihtiyaçlarını karşılıyor hafta sonları gezmeye de götürüyor valla bizim evdeyken bu kadar ilgilenmiyordu. Sanırım ben biraz fazlA güven vermiştim.
4. Küçük oğlum var ablalarını görünce gitmesinler istiyor ağlıyor eşim de küçük kızı ara sıra eve getiriyor giderken oğlum çok ağlıyor.
5. Büyük kızın altına kaçırma rahatsızlığı var küçük de zihinsel engelli ama kimseye zararı yok
6. Sadece babaanneyle dedeyle değil hala amca kalabalık bi aile kayınvalidemler
7. Babaannenin evi doğup büyüdükleri mahallede bizse uzak oturuyoruz anneyi bile iki haftada bir ancak görüyorlar bizim yanımızdayken
Ama gelin görün ki eşimin ve oğlumun canından parça onlar şimdi size sorum şu
Ben onları bizimle yaşamaları için ikna etmeye çalışsam bencillik etmiş olur muyum?
Hiçbir çaba göstermesem kötü bi insanmıyım?
Eşimle konuşup bizimle birlikte değil de babaannesigille birlikte yaşasınlar ama hafta sonları birlikte ailecek vakit geçirelim desem yanlış mı olur?
Ya da başka bir fikri olan var mı?
Okuyan ve cevap veren bütün arkadaşlarıma çok teşekkürler gerçekten fikirleriniz benim için önemli çünkü insanı yaşadığı bazı sıkıntılar körleştirebiliyor. Hatta kötüleştirebiliyor. Psikolojik anlamda kendimi daha iyi hissediyorum o yüzden sorularınızı da gönül rahatlığıyla sorun eleştirinizi da yapın ama doğru bir neticeye ulaşayım yeter ki
Hepinize sevgiler
Aaaa yanlis mi anladim ben bu arkadasin samimiyetinipardon eski konularınıza baktım da çocuklar sizdeyken resmen kafaları yemişsiniz. belanızı mı arıyorsunuz acaba??
+1Esinin eski karisi cocuklari resmen kullaniyor. Evlenecegim diye yollamis ama 2 yildir da gezeliyo oyle. Yalan soyluyo bence
Bence pismanlik duyma, sen iyi bi kadinsin ben bunu hissettim. Ya anneleri baksin esin nafakalarini versin ya da aynen devam kaynanada. Kadin ana olarak evlatlarini dusunmuyo sen mi duseceksin dertlerine?
Doğru atlamışsın konu sahibi ve evladı çok çok mağdur inan üzüntüden uyuyamadımAaaa yanlis mi anladim ben bu arkadasin samimiyetini
pardon eski konularınıza baktım da çocuklar sizdeyken resmen kafaları yemişsiniz. belanızı mı arıyorsunuz acaba??
Bir defa daha duymuştum bu cümleyi gerçekten tüm samimiyetimle soruyorum bu çocukların rızkını nasıl yiyorum. Gördüğünüz yerden anlatın lütfen belki de siz farklı birşey farketmişsinizdirKim ne derse desin tepki alsamda yazicam. Baska adam mi yoktu evlenecek 2 yavru var ortada biri zaten engelli. Bi de bu yavrularin rizkini yiyorsunuz. Ustune sizde cocuk yapmissiniz. Insan bu devirde 1 cocuga zor bakarken bir de dogurmak marifetmis gibi habire yavruluyorsunuz.
Çok daha iyiyim şimdi eşim uzun zamandır lafını bile etmiyor üzülüyor falan ama beni suçlamıyor artık en azından yüzüme karşı suçlamıyor. Ama sadece ona eskisi gibi güvenip sığınamıyorum. Sanırım biraz kullanılmış hissettim kendimi uzunca bir süre şimdi de o ruh halinden kurtulamıyorum. Ne zaman iyi birşey söylese bir menfaati vardır diyegeçiyor içimden. Birtek bu kaldı geriye zor günlerden bir de soru işaretleriKonu sahibi arkadas
Ben 1-1.5 ay onceki konunu simdi okudum
Acikcasi uzuldum hepiniz adina
Bunalmis depresyonlara girmissin
Bebegini cok etkilemissin bu sebepten
Simdi sana tavsiyem kendi pisikolojini duzelt senden olma cocuguna iyi analik et
Birak o iki kizcenin anasida babasida var
Onlar aralarinda halletsin senin zamani gelince yapicagin seylerde olur elbet ama su an bebegini ve kendini bir iyilestin psikolojik olarak
Kolayliklar dilerim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?