Eşimin ilk evliliğinden çocukları...

seummu .!.:

Şu anda çocuğu sokağa bile indirmedi ben sana balkondan bakcam dedi çocuk kapıyı çekti gitti yuh

Genişletmek için tıkla...

seummu .!.:

Dengeyi kuramadığımız için şu anda birarada değiliz zaten yani aslında sorun büyüklerde çocuklarla meselenin hiçbir alakası yok bakın biz çocukla tartışıyoruz eşim bir odada beni tartaklıyor öbür odada kızını. Büyükler saçma sapan fikirler veriyor çocuklara ben çocuğumu seviyorum çocuğun canı yanıyor çünkü birileri sürekli üvey anneler kendi evladını sizin gözünüze soka soka sever ah yavrum ah hiç öz anne gibi olur mu diyor ama babaannede dövüşseler halayla amcayla gece gene sarılıp ytıyorlar birbirlerinin canı onlar birde onların yanında büyümüşler. Bizim aynı evde çocukla 2 ay konuşmadığımız oldu. Baba eve sadece yatmaya geliyor çocuk evde yapayanlız. Bu yüzden diyorum işte eve gelmeleri için ikna etmeye çalışsam bencillik mi etmiş olurum diye

Genişletmek için tıkla...

seummu .!.:

Öyle ama hem eşime hem onlara hem de çocuğuma üzülüyorum hiçbirinin yerinde olmak istemem kendi yerimde de olmak istemezdim aslında. Hatta kendi anne babamında yerinde olmak istemezdim. Ben tek çocuğum anne babam beni el bebek büyüttü geçen yıl annem evime bi geldi ben evin işinden annemle ilgilenemedim. Çocuk altına yapıyor giyinmeyi çok seviyor abartmıyorum günde 3 kez iç çamaşırına kadar komple takım değiştirir ve kirli sepetine atar. Her gün makina çalışır, kış çamaşırlar 3 gün kurumaz evin içinde çamaşırdan adım atacak yer yok. Küçük bebek var daha yürüyemiyor onun da işi oluyor küçük kız özürlü hiç durmadan konuşuyor kimse olmasa bile kendi kendine konuşur. Birde kaynanamlar sık sık gelir gece kalır çocuklar bizde diye ayy anacığım kesin ağlamıştır arkamdan benden bir bardak su bile istemez annem öyle gözüme bakar yani

Genişletmek için tıkla...

seummu .!.:

Selam kızlar ben aslında dertten çok fikir almak için açtım konuyu.
Bilenler bilir eşimle iki yıl başbaşa yaşadıktan sonra benim doğum yapmamla aynı hafta çocukları yanımıza taşındı. Birbuçuk yıl birlikte yaşadık ama anlaşamadık büyükle. O kendine göre anne-babası boşandığı ve babası evlendiği için annesini mazlum görüyor ve onun acısını babasının evliliğinden almaya çalışıyordu. Ben de tahammül edemedim sürekli tartıştık en son tartışmamızda dedesi çocukları alıp götürdü. 4-5 ay oluyordur. Küçük kız ara sıra gelir eve ama ben pek ilgilenmem ev işlerine bakarım babası ara sıra ilgilenir kardeşiyle oynar gider. Şimdi birkaç gündür bu eşinin ikinci evlilği olan bayanlara yazılan tepkileri okuyorum sen bunu bilerek evlendin çocukları babasından ayırmak istiyorsun bencilsin kötü bi insansın falan diye?
Ben eşimin dengeyi kuramaması yüzünden çok Zor günler geçirdiğim için belki farketmeden bencillik yapıyorumdur o yüzden size soruyorum laf olsun diye yazmayın lütfen birsürü insanın hayatıyla ilgili bir fikir vereceksiniz sizce ben çocuklarla onları eve geri getirmek için konuşmalı mıyım?

Herkes açısından düşünün diye uzun uzun yazıyorum benim için gerçekten çok önemli kötü biri olmak istemiyorum.
1. Büyük kız şu anda beni düşman bellemiş durumda benim yerimde annesi olması gerektiğini düşünüyor

2. Eşim eve geç geliyor çocuklar bizdeyken de çoğu gece onları görmüyordu geç olduğu için onlarla tüm gün ben ilgileniyorum ama yine de babadır eve gelince çocuklarım babaannede benim evimde değil diye üzülüyordur. Belli etmiyor ama ben öyle düşünüyorum

3. Çocukların annesi-anneannesi babaanneyle aynı sokakta oturuyor birkaç bina var aralarında annesi evleneceğim deyip çocukları bizim yanımıza gönderdi ama evlenmedi iki yıl olacak neredeyse. Dolayısıyla çocuklar tüm gün anneleriyle de beraber

3. Eşim hergün yanlarına gidiyor ve bütün maddi ihtiyaçlarını karşılıyor hafta sonları gezmeye de götürüyor valla bizim evdeyken bu kadar ilgilenmiyordu. Sanırım ben biraz fazlA güven vermiştim.

4. Küçük oğlum var ablalarını görünce gitmesinler istiyor ağlıyor eşim de küçük kızı ara sıra eve getiriyor giderken oğlum çok ağlıyor.

5. Büyük kızın altına kaçırma rahatsızlığı var küçük de zihinsel engelli ama kimseye zararı yok

6. Sadece babaanneyle dedeyle değil hala amca kalabalık bi aile kayınvalidemler

7. Babaannenin evi doğup büyüdükleri mahallede bizse uzak oturuyoruz anneyi bile iki haftada bir ancak görüyorlar bizim yanımızdayken

Ama gelin görün ki eşimin ve oğlumun canından parça onlar şimdi size sorum şu

Ben onları bizimle yaşamaları için ikna etmeye çalışsam bencillik etmiş olur muyum?
Hiçbir çaba göstermesem kötü bi insanmıyım?
Eşimle konuşup bizimle birlikte değil de babaannesigille birlikte yaşasınlar ama hafta sonları birlikte ailecek vakit geçirelim desem yanlış mı olur?

Ya da başka bir fikri olan var mı?
Okuyan ve cevap veren bütün arkadaşlarıma çok teşekkürler gerçekten fikirleriniz benim için önemli çünkü insanı yaşadığı bazı sıkıntılar körleştirebiliyor. Hatta kötüleştirebiliyor. Psikolojik anlamda kendimi daha iyi hissediyorum o yüzden sorularınızı da gönül rahatlığıyla sorun eleştirinizi da yapın ama doğru bir neticeye ulaşayım yeter ki
Hepinize sevgiler

Genişletmek için tıkla...