Çocuklar kaç yaşında?
Selam kızlar ben aslında dertten çok fikir almak için açtım konuyu.
Bilenler bilir eşimle iki yıl başbaşa yaşadıktan sonra benim doğum yapmamla aynı hafta çocukları yanımıza taşındı. Birbuçuk yıl birlikte yaşadık ama anlaşamadık büyükle. O kendine göre anne-babası boşandığı ve babası evlendiği için annesini mazlum görüyor ve onun acısını babasının evliliğinden almaya çalışıyordu. Ben de tahammül edemedim sürekli tartıştık en son tartışmamızda dedesi çocukları alıp götürdü. 4-5 ay oluyordur. Küçük kız ara sıra gelir eve ama ben pek ilgilenmem ev işlerine bakarım babası ara sıra ilgilenir kardeşiyle oynar gider. Şimdi birkaç gündür bu eşinin ikinci evlilği olan bayanlara yazılan tepkileri okuyorum sen bunu bilerek evlendin çocukları babasından ayırmak istiyorsun bencilsin kötü bi insansın falan diye?
Ben eşimin dengeyi kuramaması yüzünden çok Zor günler geçirdiğim için belki farketmeden bencillik yapıyorumdur o yüzden size soruyorum laf olsun diye yazmayın lütfen birsürü insanın hayatıyla ilgili bir fikir vereceksiniz sizce ben çocuklarla onları eve geri getirmek için konuşmalı mıyım?
Herkes açısından düşünün diye uzun uzun yazıyorum benim için gerçekten çok önemli kötü biri olmak istemiyorum.
1. Büyük kız şu anda beni düşman bellemiş durumda benim yerimde annesi olması gerektiğini düşünüyor
2. Eşim eve geç geliyor çocuklar bizdeyken de çoğu gece onları görmüyordu geç olduğu için onlarla tüm gün ben ilgileniyorum ama yine de babadır eve gelince çocuklarım babaannede benim evimde değil diye üzülüyordur. Belli etmiyor ama ben öyle düşünüyorum
3. Çocukların annesi-anneannesi babaanneyle aynı sokakta oturuyor birkaç bina var aralarında annesi evleneceğim deyip çocukları bizim yanımıza gönderdi ama evlenmedi iki yıl olacak neredeyse. Dolayısıyla çocuklar tüm gün anneleriyle de beraber
3. Eşim hergün yanlarına gidiyor ve bütün maddi ihtiyaçlarını karşılıyor hafta sonları gezmeye de götürüyor valla bizim evdeyken bu kadar ilgilenmiyordu. Sanırım ben biraz fazlA güven vermiştim.
4. Küçük oğlum var ablalarını görünce gitmesinler istiyor ağlıyor eşim de küçük kızı ara sıra eve getiriyor giderken oğlum çok ağlıyor.
5. Büyük kızın altına kaçırma rahatsızlığı var küçük de zihinsel engelli ama kimseye zararı yok
6. Sadece babaanneyle dedeyle değil hala amca kalabalık bi aile kayınvalidemler
7. Babaannenin evi doğup büyüdükleri mahallede bizse uzak oturuyoruz anneyi bile iki haftada bir ancak görüyorlar bizim yanımızdayken
Ama gelin görün ki eşimin ve oğlumun canından parça onlar şimdi size sorum şu
Ben onları bizimle yaşamaları için ikna etmeye çalışsam bencillik etmiş olur muyum?
Hiçbir çaba göstermesem kötü bi insanmıyım?
Eşimle konuşup bizimle birlikte değil de babaannesigille birlikte yaşasınlar ama hafta sonları birlikte ailecek vakit geçirelim desem yanlış mı olur?
Ya da başka bir fikri olan var mı?
Okuyan ve cevap veren bütün arkadaşlarıma çok teşekkürler gerçekten fikirleriniz benim için önemli çünkü insanı yaşadığı bazı sıkıntılar körleştirebiliyor. Hatta kötüleştirebiliyor. Psikolojik anlamda kendimi daha iyi hissediyorum o yüzden sorularınızı da gönül rahatlığıyla sorun eleştirinizi da yapın ama doğru bir neticeye ulaşayım yeter ki
Hepinize sevgiler
Daha önce anneleri bakıyordu ben kötü bir yakıştırma yapmak istemiyorum ama eşimin eski eşi biz evlendikten sonra bişe eşime aşk mesajları atardı niye böyle yapıyorsun derdik yanlışlıkla oldu derdi. Ama defalarca yanlışlıkla attı böyle mesajlar sonra da ben doğum yapar yapmaz ben evleneceğim deyip babasının evine gitmiş bana planlı gibi geliyor ama yine de günahını almak istemem şimdi ailesiyle birlikte yaşıyor hiç teklif etmedi çocuklarını geri almayı halbuki velayet bile ondaBence yaninizda daha mutsuz olacaklar..
Kendi anneleri neden bakmiyor ? Ve babanelerinde nasillar sizce orada mi daha mutlular sizde mi?
evet ben de çocuklara acıyorum dedim ya asla ne eşimin ne onların yerinde olmak istemem biraz da bu konuyu bu yüzden açtım zaten hani annemiz yoktu ama babamız bizim dağ gibi arkamızdaydı derler mi diye.Sizin durumunuzda farklılıklar var( ben de diğer konuda ikinci eşi haksız bulanlardanım)
Baba eve geç geliyor çocuklarla ilgilenmiyor, uyurken mi bir bakıp çıkıyor? Bir de hırpalıyor demişsiniz, bu da başka bir hata. Bu durumdaysa çocuklar baba sevgisi görmüyor zaten. Kayınvalidenizde ilgi görüyorlar mı bu önemli.
Annesi de ilgilenmiyormuş, burdan da eksik çocuklar. Çok ağır bir durum çocuklar için.
Sizle kaldıklarında büyükle 2 ay konuşmayabilmişsiniz, çocuğu daha olumsuz etkiler, sırf vicdanınız rahat etsin diye almayın yanınıza.
Ben çocuklara çok üzüldüm anneden hayır yok, babadan hayır yok... Çok yazık. Bu noktada siz onlara annelik yapabilecek misiniz, pek ihtimal dahilinde görünmüyor. Haftasonları çocuklarla vakit geçirebilirsiniz, güzel vakitler ama. Eşiniz herşeyden önce belki bir psikolog yardımıyla tutumunu değiştirmeye çalışabilir. Sizinle olan çocuğuna davranışları nasıl merak etmeden geçemedim.
Yazdıklarınızın aynılarını yaşadık büyükler gönüllü çünkü çocuklar orada mutlu rahat ama tabii bazen de anne yok baba yok atıldık kenara diye düşünüyorlardır.Bence cocuklar babaannede mutluysa onda kalmali. Empati kuruyorum ben cocuk olsam babam ya da annem ve yeni esiyle yasamaktansa babaannemde kalmayi tercih ederim.
Ayni sekilde yarin hayatimi kaybetsem de esim yeniden evlilik yapsa kizim anneanne ya da babaannede kalsin isterim. Cocuk acisindan bakinca eminim ben kizdigimda hata yaptim annem kizdi der gecer ama uvey anne kizsa gururu kirilir, belki nefret eder. Uvey annesi ve babasinin her hareketinde acaba beni istemiyorlar mi diye dusunur, onlari birarada mutlu gorunce annesinin anisina saygısızlık gibi algilar, kavga etseler benim yuzumden mi ediyorlar diye sucluluk duygusuna kapilir, bu boyle uzar gider.
Uvey anne acisindan bakinca, insan bazen kendi cocuguna tahammul edemiyor, canindan kanindan olmayan, ustelik sorunlu bir cocuga yeterli ilgi alakayi göstermek cok zor. Biraz sesini yukseltsen vicdan azabi duyarsin, fazla simarsan iyice tepene cikarir mutsuz edersin, bana kalirsa kucuk bebeklikten buyutmus olsan neyse de buyuk cocugun sorumlulugunu almak cok zor. Aile buyukleri hayattaysa ve gonulluyse onlar bakmali.
Aynen böyle işte benim çocuğuma karşı da titiz olur olmasa laf olur. Çocuklar bizimle olsa birlik sorun ayrı olsa ayrılık sorun dedim ya aslında sorunun çocuklarla alakası yok sorun büyüklerdeSizinle büyüyen kendi çocuğunuzu azarlamayacak mı ilerde? İşi değişmeyecekse, yapısı değişmeyecekse veya siz onun gözüne rahat gözükmesin diye kendi çocuğunuzu daha fazla sıkacak mısınız, sizinki azarlanmassa da sorun olacak bu sefer dışarıya sonraki daha kıymetli lafı verilecek. İşini değiştiremez, iki ev için para lazım, yapısını değiştiremem ben böyle kabul ettim zamanında diye düşünürseniz, bugün uzakta oldukları için, yarın evinizde oldukları için hep problem sürecek?
Dengeyi kuramadığımız için şu anda birarada değiliz zaten yani aslında sorun büyüklerde çocuklarla meselenin hiçbir alakası yok bakın biz çocukla tartışıyoruz eşim bir odada beni tartaklıyor öbür odada kızını. Büyükler saçma sapan fikirler veriyor çocuklara ben çocuğumu seviyorum çocuğun canı yanıyor çünkü birileri sürekli üvey anneler kendi evladını sizin gözünüze soka soka sever ah yavrum ah hiç öz anne gibi olur mu diyor ama babaannede dövüşseler halayla amcayla gece gene sarılıp ytıyorlar birbirlerinin canı onlar birde onların yanında büyümüşler. Bizim aynı evde çocukla 2 ay konuşmadığımız oldu. Baba eve sadece yatmaya geliyor çocuk evde yapayanlız. Bu yüzden diyorum işte eve gelmeleri için ikna etmeye çalışsam bencillik mi etmiş olurum diye
Gelmek istemiyorlar zaten çocuklar çocuk işte giyinip gezmeyi seviyorlar küçük görümcem var evde bekar o da öyle zaten beraber büyümüşler çok iyi anlaşıyorlar ben modayı falan fazla takip etmem ama görümcem günlerce modadan konuşabilir aç kalsa son parasıyla gidip kendine kıyafet alabilir kafaları da uyuşuyor. Ama benim bu noktada cevabını veremediğim bir soru var biz evde tartışırken neden çocuk bir buçuk yıl boyunca kendi kendine gelip babasına biz dedemlerde kalmak istiyoruz demedi hatta haftasonları bile o taraa kardeşi giderdi o gitmezdi. Küs olsakta evde dururdu. En son dedesi alıp gittiğinde artık buraya gelmek istemiyor acaba istiyor da babasını mı cezalandırıyor bilemiyorum. Ya da acaba hep orada yaşamak istedi de bizim nasıl bir yaşantımız olduğunu merak ettiğinden sonra da beni rahatsız etmek için mi yanımızdayken kardeşi gider o gitmeZdi. Cevap bulamıyorumOnlar orda yapayalnız hissediyolarsa kendilerini zaten siz gel desenizde gelmezler..
Bence baba çocuklarla konuşsun nerde yaşamak istiyorsunuz nerde mutlusunuz diye sorsun..
Derlerse ki baba senin yanın o zaman zaten ikna etmeye gerek kalmicak.
Aynen böyle işte benim çocuğuma karşı da titiz olur olmasa laf olur. Çocuklar bizimle olsa birlik sorun ayrı olsa ayrılık sorun dedim ya aslında sorunun çocuklarla alakası yok sorun büyüklerde
Gelmek istemiyorlar zaten çocuklar çocuk işte giyinip gezmeyi seviyorlar küçük görümcem var evde bekar o da öyle zaten beraber büyümüşler çok iyi anlaşıyorlar ben modayı falan fazla takip etmem ama görümcem günlerce modadan konuşabilir aç kalsa son parasıyla gidip kendine kıyafet alabilir kafaları da uyuşuyor. Ama benim bu noktada cevabını veremediğim bir soru var biz evde tartışırken neden çocuk bir buçuk yıl boyunca kendi kendine gelip babasına biz dedemlerde kalmak istiyoruz demedi hatta haftasonları bile o taraa kardeşi giderdi o gitmezdi. Küs olsakta evde dururdu. En son dedesi alıp gittiğinde artık buraya gelmek istemiyor acaba istiyor da babasını mı cezalandırıyor bilemiyorum. Ya da acaba hep orada yaşamak istedi de bizim nasıl bir yaşantımız olduğunu merak ettiğinden sonra da beni rahatsız etmek için mi yanımızdayken kardeşi gider o gitmeZdi. Cevap bulamıyorum
Ben onların derdine yanıyorum büyük konuşmayayım ama asla onları birbirinden ayırmam sık sık oğlumu gönderiyorum yanlarına ben de gidiyorum sık olmasa da. Zaten çocuklar annelerinin yanındayken eşim sık sık ziyaret ederdi hatta bazen akşam yemeğini onlarla beraber yemek isterdi ne yalan söylim sinir olurdum kadın da olduğu için ama yine de hayır demezdim ve yerlerdi. Şimdi ise onları ayırmam için gıcık olacağım bir sebep bile yok hiç rahatsız olmuyorum birlikte vakit geçirmelerindenAllah hepinizin yardımcısı olsun, sizler için de çocuklar için de zor bir durum, sanki babaannelerinin yanında kalmaları daha iyi olur gibi. yazdıklarınızdan hissettiğim, siz vicdan sahibi birisiniz, babaannelerinin yanında kalsalar bile onları babasından kardeşinden ayırmazsınız, düzgünce görüşürler.
Anaciginin ellerinden operim, evden kacarak ona darbeyi vurmussun zaten halini gorunce de bir daha vurulmusturÖyle ama hem eşime hem onlara hem de çocuğuma üzülüyorum hiçbirinin yerinde olmak istemem kendi yerimde de olmak istemezdim aslında. Hatta kendi anne babamında yerinde olmak istemezdim. Ben tek çocuğum anne babam beni el bebek büyüttü geçen yıl annem evime bi geldi ben evin işinden annemle ilgilenemedim. Çocuk altına yapıyor giyinmeyi çok seviyor abartmıyorum günde 3 kez iç çamaşırına kadar komple takım değiştirir ve kirli sepetine atar. Her gün makina çalışır, kış çamaşırlar 3 gün kurumaz evin içinde çamaşırdan adım atacak yer yok. Küçük bebek var daha yürüyemiyor onun da işi oluyor küçük kız özürlü hiç durmadan konuşuyor kimse olmasa bile kendi kendine konuşur. Birde kaynanamlar sık sık gelir gece kalır çocuklar bizde diye ayy anacığım kesin ağlamıştır arkamdan benden bir bardak su bile istemez annem öyle gözüme bakar yani
evet çok inatçı ve hırslı bir çocuk. Her girdiği ortamda illa biriyle kavgalıdır. Okulda serviste ailede akrabalarda illa birini düşman ilan eder ve kafasında onu pes ettirmeye çalışır. Kızgınlıkla söylemiyorum bunları eşimin ailesi de anne tarafıda böyle aman çocuklar duymasın demezler herşey çocukların önünde yaşanır. O yüzden bu ailede 10-15 yaşında bir çocuğun 60 yaşında bir ihtiyarla kavga ettiğini küs kaldığını dedikodusunu yaptığını bana büyü yaptırıyor falan dediğini duyarsınız. Gerçekten...Burası babamın evi niye gidecekmişim ki düşüncesindedir...
İnatçı bir yapısı varsada çok iyi anlarım.
Kardeş sen nereye düşmüşsün böyle..E
evet çok inatçı ve hırslı bir çocuk. Her girdiği ortamda illa biriyle kavgalıdır. Okulda serviste ailede akrabalarda illa birini düşman ilan eder ve kafasında onu pes ettirmeye çalışır. Kızgınlıkla söylemiyorum bunları eşimin ailesi de anne tarafıda böyle aman çocuklar duymasın demezler herşey çocukların önünde yaşanır. O yüzden bu ailede 10-15 yaşında bir çocuğun 60 yaşında bir ihtiyarla kavga ettiğini küs kaldığını dedikodusunu yaptığını bana büyü yaptırıyor falan dediğini duyarsınız. Gerçekten...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?