Bence cocuklar babaannede mutluysa onda kalmali. Empati kuruyorum ben cocuk olsam babam ya da annem ve yeni esiyle yasamaktansa babaannemde kalmayi tercih ederim.
Ayni sekilde yarin hayatimi kaybetsem de esim yeniden evlilik yapsa kizim anneanne ya da babaannede kalsin isterim. Cocuk acisindan bakinca eminim ben kizdigimda hata yaptim annem kizdi der gecer ama uvey anne kizsa gururu kirilir, belki nefret eder. Uvey annesi ve babasinin her hareketinde acaba beni istemiyorlar mi diye dusunur, onlari birarada mutlu gorunce annesinin anisina saygısızlık gibi algilar, kavga etseler benim yuzumden mi ediyorlar diye sucluluk duygusuna kapilir, bu boyle uzar gider.
Uvey anne acisindan bakinca, insan bazen kendi cocuguna tahammul edemiyor, canindan kanindan olmayan, ustelik sorunlu bir cocuga yeterli ilgi alakayi göstermek cok zor. Biraz sesini yukseltsen vicdan azabi duyarsin, fazla simarsan iyice tepene cikarir mutsuz edersin, bana kalirsa kucuk bebeklikten buyutmus olsan neyse de buyuk cocugun sorumlulugunu almak cok zor. Aile buyukleri hayattaysa ve gonulluyse onlar bakmali.