Muhtelif kusura bakma senin bakış açında yanlış, kimse kimseden miras hakkını esirgemesin elbette, konu içeriğinden bağımsız direkt senin yazdıklarına istinaden yazıyorum.
Benim için manevi bağlılığın desteğin maddi karşılığı olamaz, parayla ölçemem, isteyen inanır isteyen inanmaz ama ister rahmetli babam, ister Allah ömür versin kayınpederim sağlıklarında mallarını yeseler gıkım çıkmaz, şu yaşıma kadar hiçbirinin ne evinde oturdum, ne para istedim, ne mallarının hesabını tuttum, ben bana bakarım.
Kızım da benim malımı mülkümü hesaplasın istemem, sen de annesin ne zorluklarla geçirdin hamileliğini, uykusuz kalıyorsun, yoruluyorsun, gözünün nuru gibi büyüteceksin yavrunu, senin ona verdiğin vereceğin emeğin maddi karşılığı olabilir mi?
Anneliğin bedelini hangi para, hangi mal mülk karşılar?
Eşinin maddi manevi zor dönemlerinde sırtını sıvazlayıp hepsi geçecek demenin maddi bir karşılığı var mı?
İşsiz kalsa, evin, evladın tüm sorumluluğunu sen üstlensen, eşine hep yanındayım hissi verip elini tutsan maddi karşılığı var mı?
Yarın evladın büyüyecek, belki baba oğul didişecekler sen arada köprü görevi göreceksin, eşini ayrı oğlunu ayrı idare edeceksin, kavga edecekler ilişkileri düzelsin diye elinden geleni yapacaksın, tencerede 1 tabaklık yemek kalacak belki, sen yeme isteğini bastırıp eşinle evladına bölüp yedireceksin, bunların hiçbirinin maddi karşılığı var mı?
Her şey harcanan, ortaya konan maddi imkanlarla mı ölçülüyor?
O zaman bir evlada ortalama 25 yıl para harcayan aileler hesap kitap yaparsa evlat borçlu çıkar.
Çocuklar dahi her şeyi paraya bağlarsa çalışmayan annesinin karşısına dikilip sen bana kaç para harcadın demeye başlar, para harcayan anne, harcayamayan anneden sayılmaz o zaman.