Genelde sevilmez zaten kayın aile ama biraz saygı görsek fena olmazdı. Eşiminkiler bana asla saygı duymaz. Kızım daha bebekken birgün onlardayız, eşime dedim ki kayınpedere söyle çocuğun yanında sigara içmesin. Eşim söyledi, adam sallamadı bile. Bir baktım çocuğu kucağına oturtmuş, bir yandan da sigara içiyor. Dedim ki lütfen çocuk yanınızdayken sigara içmeyin. Ha öyle mi dedi, sigarasından bir nefes daha çekti. Bir sinir zıpladı bende ama yuttum her zamanki gibi. Çocuğu aldım çıktım. Zaten benimle konuşmaya genelde tenezzül etmezlerdi. Eşimi mutfağa falan çağırır, orda konuşurlardı. Ben de öyle beklerdim saatlerce salak gibi tek başıma. Allahtan sonra kızım oldu da onunla oynarken vakit geçiyordu. Yanıma genelde gelmezlerdi. Gelseler de yanımda çoğunlukla Rusça konuşulurdu zaten. Benim onlarla alakam olmadığını her seferinde altını kalın kalın çizerek gösterdiler. Böyle bir aile birden beni nasıl özlemiş olabilir ki? Acaba o taraftan bakınca çok mu salak görünüyorum?