Eşimin ailesine olan aşırı bağımlılığı

darkness12 .!.:

Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için

Genişletmek için tıkla...

Hytagac .!.:

Bu erkeklerin hepsi mi böyle ben anlamadım yaa herkes aynı dertten muzdarip ben de dahil olmak üzere. Bunların düzelmesi çok zor maalsef anneden de kaynaklı.

Genişletmek için tıkla...

Claire Fraser .!.:

Hepsi öyle değil inanın. Bu mesele tamamen kültürel. Eski eşim de annesine inanılmaz düşkündü hatta birlikte uyurlardı. Her mekana birlikte giderdik. Dışarıya çıktığımızda eğer kayınvalidemi çağırmazsak kıyameti kopartırdı. Telefonda hıçkırıklara boğulur ağlardı. Histerik bir kadındı. Dediğini yaptırmak için tansiyonu düşüyor / çıkıyor gibi yapardı. Bazen 2,5 saatlik mesafeden geri dönerdik onu evden almaya. Şimdiki eşim de benim gibi makedon göçmeni. Kayınvalidem boşnak. Hiç böyle acayiplikleri yok. Aksine bizi baş başa bırakır, ölmeden bana torun ver pamuğum diye gelir koynuna sokar beni kafamı öper. Hayatta başkasınin evinde kalmasını sevmez kayınvalidem kimseyi bunaltmaz. Kendi de hep kızar ne istiyorlar bu gençlerden diye. Yaşlı zulmü bir noktadan sonra çekilmiyor. Arkadaş çevrem olsun ofis arkadaşlarım olsun gözlemlerime göre bu sorun dediğim gibi kültürel. Eski eşim Kayserili idi, annesi Sivaslı. Onun çevresindeki kişiler de hep ic anadolu Konya-Sivas-Kayseri yozgat hattındandı. Aynı kafa yapısına sahiplerdi. Kabile hayatı yaşıyor onlar. Aşiretlerden hiçbir farkı yok ayırt edemezsiniz. Erkek evlat doğurmak gurur kaynağı ama kız evlat inanılmaz değersiz iç anadolu kültüründe ve gelin bildiğiniz köle hizmetçi. Farklı kültürden evlenip de mutlu olan görmedim ben. Olduğunu iddia eden yalan söylüyordur. Erkek anneleri, kocalarından göremediği sevgiyi maalesef oğullarında arıyor ve gelinleri rakip görüyor. Evlenmeden önce tüm bu konuları başan konuşmak gerekiyormuş acı tecrübeler sayesinde geç de olsa öğrendim ben de. Sorun erkekler değil, erkek anneleri maalesef. Herkes kendi kültüründen evlenmeli bence bir göçmen Tekirdağlı Bursalı, Trabzonluyla Kayserili ile değil kendi memleketlisiyle evlenmeli. Olan hep biz kadınlara oluyor. Sıkıntıyı hep kadın çekiyor bedel ödüyen hep kadın. Kuzenim de kurtulmaya çalışıyor Trabzonlu kocasından. O da kayınvalidesinden yana büyük üzüntüler yaşadı. Erkek anneleri ıslah edilmedikçe bu ülkede ne kadın cinayetleri biter ne de boşanmalar..Anadolu kadınını eğitim de düzeltemiyor maalesef en iyisi kendi hallerine bırakmak kendi aralarında evlensinler

Genişletmek için tıkla...

sdg .!.:

Eşin ailenin büyük çocuğu mu ?

Genişletmek için tıkla...

Esra .!.:

Kaybı daha yeniymiş, şimdilik sakin kalın. Tepki verseniz haklıyken haksız duruma düşersiniz. Sizi anlayışsızlıkla suçlar. Sonrası için bir şeyler düşünmelisiniz böyle gitmez çünkü.

Genişletmek için tıkla...

darkness12 .!.:

Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için.

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Babasini kaybetmis biri olarak hem sizi hemde esinizi anliyorum. Babayi kaybettikten sornaki zaman hem maddi hem manevi cok zor. Esiniz de bu sürecte ailesine destek olmak isteyecektir. Bunun evliligin ilk yillarinda olmasi tabi ki üzücü, ama hepimizin basina gelecek bir durum maalesef. Zamanlamasini Allah bilir. Esiniz de acisini ailesi ile beraber yasamak isteyecektir. Dengeyi kurmasi zaman alacaktir. Siz simdi olay cikartip dursaniz bu onu ortada ölüm oldugu icin ancak sizden uzaklastirir. Dengeyi kurmaya özen gösterin. Bir beraber geziyorsaniz, diger zaman yalniz olsun gibi. Zamanla düzelecektir.basiniz sagolsun. Ek olarak yazmak isterim: Erkekler icin bu sürecler farkli zor oluyor. Benim arkadasim babasini kanserden kaybetti. Kendisi yikadi mezara koydu felan. Psikolojik olarak acayip etkilendi ve bir cok sefer ickili bir sekilde bana mesaj atti ilk zaman. Ailesi icin ayakta durmak ve güclü zorundaydi, ama aksamlari/geceleri hep kendi kendine acisini yasamaya ugrasti. Bende babami kaybettigim icin benimle dertlesti sadece. Simdi daha iyi, ama iste zaman lazim

Genişletmek için tıkla...

Menekse bahcesi .!.:

Uzaktan izleyin,destek verin,biraz zaman tanıyın.Baktınız doğası bu , değişmiyor o zaman daha kesin kararlar alırsınız.Tek diyeceğim çocuk yapmayın bu sürede iyice ölçün tartın.....

Genişletmek için tıkla...

darkness12 .!.:

Başınız sağolsun sizin de, Allah babacığınızın mekanını cennet etsin. Çok teşekkür ederim uzun uzun yazmışsınız. Şuan sakin kalacağım, biraz daha toparlansın bakalım herhangi bir değişim göstermez ise güzel bir dille düşüncelerimi aktaracağım eşime :)

Genişletmek için tıkla...

darkness12 .!.:

Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için.

Genişletmek için tıkla...

darkness12 .!.:

Bir abisi var memur olduğu için şehir dışında

Genişletmek için tıkla...