Eşimin ailesine olan aşırı bağımlılığı

Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için.
Tepki vermeyü ertelemeyün fazla üzerine çok gitmeden rahatsız olduğunuzu sizin aile olduğunuzu anlatın tabiki ailelere yardım edilecek ama belli bir sınır olması gerekiyor sizden alıp onlara vermek doğru değil geciktirmeyin çünkü karşı tarafta bu duruma alışır ve daha çok istemeye hatta onu baba yerine koymaya çalışırlar.
 
Hepsi öyle değil inanın. Bu mesele tamamen kültürel. Eski eşim de annesine inanılmaz düşkündü hatta birlikte uyurlardı. Her mekana birlikte giderdik. Dışarıya çıktığımızda eğer kayınvalidemi çağırmazsak kıyameti kopartırdı. Telefonda hıçkırıklara boğulur ağlardı. Histerik bir kadındı. Dediğini yaptırmak için tansiyonu düşüyor / çıkıyor gibi yapardı. Bazen 2,5 saatlik mesafeden geri dönerdik onu evden almaya. Şimdiki eşim de benim gibi makedon göçmeni. Kayınvalidem boşnak. Hiç böyle acayiplikleri yok. Aksine bizi baş başa bırakır, ölmeden bana torun ver pamuğum diye gelir koynuna sokar beni kafamı öper. Hayatta başkasınin evinde kalmasını sevmez kayınvalidem kimseyi bunaltmaz. Kendi de hep kızar ne istiyorlar bu gençlerden diye. Yaşlı zulmü bir noktadan sonra çekilmiyor. Arkadaş çevrem olsun ofis arkadaşlarım olsun gözlemlerime göre bu sorun dediğim gibi kültürel. Eski eşim Kayserili idi, annesi Sivaslı. Onun çevresindeki kişiler de hep ic anadolu Konya-Sivas-Kayseri yozgat hattındandı. Aynı kafa yapısına sahiplerdi. Kabile hayatı yaşıyor onlar. Aşiretlerden hiçbir farkı yok ayırt edemezsiniz. Erkek evlat doğurmak gurur kaynağı ama kız evlat inanılmaz değersiz iç anadolu kültüründe ve gelin bildiğiniz köle hizmetçi. Farklı kültürden evlenip de mutlu olan görmedim ben. Olduğunu iddia eden yalan söylüyordur. Erkek anneleri, kocalarından göremediği sevgiyi maalesef oğullarında arıyor ve gelinleri rakip görüyor. Evlenmeden önce tüm bu konuları başan konuşmak gerekiyormuş acı tecrübeler sayesinde geç de olsa öğrendim ben de. Sorun erkekler değil, erkek anneleri maalesef. Herkes kendi kültüründen evlenmeli bence bir göçmen Tekirdağlı Bursalı, Trabzonluyla Kayserili ile değil kendi memleketlisiyle evlenmeli. Olan hep biz kadınlara oluyor. Sıkıntıyı hep kadın çekiyor bedel ödüyen hep kadın. Kuzenim de kurtulmaya çalışıyor Trabzonlu kocasından. O da kayınvalidesinden yana büyük üzüntüler yaşadı. Erkek anneleri ıslah edilmedikçe bu ülkede ne kadın cinayetleri biter ne de boşanmalar..Anadolu kadınını eğitim de düzeltemiyor maalesef en iyisi kendi hallerine bırakmak kendi aralarında evlensinler
eğitimle alakası yok bunun, benim kv de emekli öğretmen, eşimi her şeyi bellemiş, bana olan sevgisine falan içten içe delleniyor yani hissediyorum değişik bir kadın, gün içerisinde sürekli eşimi saçma bir konu olsa bile arar konuşur, geçen patladım zaten bu konuda eşim beni değilde annesini tuttu sırf annesinin canını sıktım diye bana tavır aldı gereksiz şekilde. annelerde bitiyor iş, eşlerde değil, iyi öğüt vermeyi bilen çok azdır.
 
Eşiniz ailesine karşı baba rolüne girmiş gibi gözüküyor. Şu anda kaybı yeni olduğu için tepkinizi dile getirirseniz size bilenebilir ve onlar daha çok kıymete binebilir bence. Bütçe yönetiminizi düzenleyin, eğer siz de çalışıyorsanız ve evin bazı ihtiyaçlarını karşılıyorsanız size güvenerek de veriyor maalesef ki. Erkekler eşlerinin parasını ailelerine yedirmeye bayılıyorlar. Yavaş yavaş kendinizi giderlerden çekin, size ve evinize yetmek zorunda olduğunu hissetsin. Ailesine verirken iki kere düşünmesini sağlayın. Bu ay şunu aldım, şunu yaptım faturaları sen öde gibi durumlar yaratın ki eve yetmek zorunda olduğunu anlasın. Erkeğe ne kadar az harcatılırsa sizin harcatmadığınızı başkalarına harcıyor.
Kesinlikle baba rolüne girdi. Kimse aileni sil at, destek olma demiyor ancak maalesef eşim bu dengeyi şuan koruyamıyor. Çok fazla abartılı davranışı var, bizim bir aile olduğumuzu unutmuş gibi şuan.
 
Maalesef hep böyle olacak , bir de kayinpeder vefat etmiş, iyice o ailenin babası olacak , sana tavsiyem sakın çocuk yapma bu evliliği bir daha düşün, ömür boyu çekersin...
Çocuk düşünmüyorum henüz. Haklısınız ancak eşimi çok seviyorum. Ne yapacağımı nasıl yapacağımı bilmiyorum, evliliğimiz etkilensin istemiyorum ancak içim içimi kemiriyor :KK43:
 
Tepki vermeyü ertelemeyün fazla üzerine çok gitmeden rahatsız olduğunuzu sizin aile olduğunuzu anlatın tabiki ailelere yardım edilecek ama belli bir sınır olması gerekiyor sizden alıp onlara vermek doğru değil geciktirmeyin çünkü karşı tarafta bu duruma alışır ve daha çok istemeye hatta onu baba yerine koymaya çalışırlar.
Haklısınız şuan tamamen öyle olmuş gibi, ancak haklı iken haksız duruma düşmemek için biraz daha sabredeceğim. Bir gelişme görmezsem güzel bir şekilde eşimle konuşacağım.. umarım ters tepmez
 
Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için.
Benim gibi patlama noktasına geliceksiniz ya bugün ya da bugünden sonra o değişmeyi istemediği sürece değişmeyecek maalesef ben de sizinle aynı süredir evliyim ve bir buçuk sene bunun için çabaladım hafta da sadece bir kere gidelim dedim diye ne kavgalar döndü bu ev de ki benim kayınbabam çok şükür sağ. Bu değer vermek değil bağımlılık diye anlattım kaç defa ama yok anlamıyorlar benim düşüncem yapabilirseniz uzak bir yere taşınmanız ya da şehir değiştirmeniz.
 
Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için.
Bazen düşünüyorum çocuklar mı anne babalara bağımlı yoksa anne babalar mı çocuklarına bağımlı? Sürekli olarak çocuğunun başını bekleyen ve sürekli beklenti içinde olan aileler çocukları yetişkin olduğunda bile hep bir bağımlılık modeli oluşturuyorlar bir baskı gibi garip yani. Eşiniz de böyle bir durumun içinde şu an bi de babası vefat etmiş biraz sabır ve destek düzelecektir umarım olmadı bir konuşursunuz kendine gelir durumunuzu anlar.
 
Çocuk düşünmüyorum henüz. Haklısınız ancak eşimi çok seviyorum. Ne yapacağımı nasıl yapacağımı bilmiyorum, evliliğimiz etkilensin istemiyorum ancak içim içimi kemiriyor :KK43:
Ömür boyu bu mücadeleyi vereceksiniz hep, bir süre sonra sevgi , aşk bunlar da kurtaramayacak, eşiniz her zaman ailesinin babası konumunda olacak, her zaman bir adım geride olacaksınız çocuğun ve sen ( eğer çocuğunuz olursa) nerden biliyorsun diye sorma ailemde örnekleri var , ya susup sineye çekeceksin ya da baktın değişmiyor yol vereceksin , bir süre bekle ve gör, ona göre bir karar verirsin , bu süreçte hamile kalmanı asla önermem ...
 
Bazen düşünüyorum çocuklar mı anne babalara bağımlı yoksa anne babalar mı çocuklarına bağımlı? Sürekli olarak çocuğunun başını bekleyen ve sürekli beklenti içinde olan aileler çocukları yetişkin olduğunda bile hep bir bağımlılık modeli oluşturuyorlar bir baskı gibi garip yani. Eşiniz de böyle bir durumun içinde şu an bi de babası vefat etmiş biraz sabır ve destek düzelecektir umarım olmadı bir konuşursunuz kendine gelir durumunuzu anlar.
Anne, baba, kardeşine bağımlı olan insanlar keşke evlenmese.. asla bir aile olmaya fırsat tanımıyorlar çünkü. umuyorum teşekkür ederim
 
Ömür boyu bu mücadeleyi vereceksiniz hep, bir süre sonra sevgi , aşk bunlar da kurtaramayacak, eşiniz her zaman ailesinin babası konumunda olacak, her zaman bir adım geride olacaksınız çocuğun ve sen ( eğer çocuğunuz olursa) nerden biliyorsun diye sorma ailemde örnekleri var , ya susup sineye çekeceksin ya da baktın değişmiyor yol vereceksin , bir süre bekle ve gör, ona göre bir karar verirsin , bu süreçte hamile kalmanı asla önermem ...
Çok fazla sabır isteyen bir durumdayım. Çok mutsuzum, yalnız hissediyorum.. İnşallah dediğiniz gibi bir karar vermek zorunda kalmam, düşüncesi bile canımı yakıyor. Teşekkür ederim yorumunuz için
 
Benim gibi patlama noktasına geliceksiniz ya bugün ya da bugünden sonra o değişmeyi istemediği sürece değişmeyecek maalesef ben de sizinle aynı süredir evliyim ve bir buçuk sene bunun için çabaladım hafta da sadece bir kere gidelim dedim diye ne kavgalar döndü bu ev de ki benim kayınbabam çok şükür sağ. Bu değer vermek değil bağımlılık diye anlattım kaç defa ama yok anlamıyorlar benim düşüncem yapabilirseniz uzak bir yere taşınmanız ya da şehir değiştirmeniz.
Benimde aklıma gelmedi değil ancak iş yerlerimiz oturduğumuz eve çok yakın, şehir değiştirmek maalesef olacak bir durum değil :KK43: o yüzden bu şekilde devam mecburen.
 
Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için.
Benim eşimde öyle maalesef sanki ailesini daha önce görmemiş gibi davranıyor bazen eşime madem ailene bu kadar bağlıydın evlenmeseydin diyorum asla yanlız kalamıyoruz nereye gitsek illa annesi yada kardeşleri illa biri gelir
 
Benim eşimde öyle maalesef sanki ailesini daha önce görmemiş gibi davranıyor bazen eşime madem ailene bu kadar bağlıydın evlenmeseydin diyorum asla yanlız kalamıyoruz nereye gitsek illa annesi yada kardeşleri illa biri gelir
Keşke evlenmeseler gerçekten. Evlendikleri kişiyi sinir hastası yapıyorlar çünkü. Aynı cümleyi bende kullandım ama hiçbir tesiri olmadı aynı tas aynı hamam
 
Malesef benzer bir sebepten ötürü boşanma yaşadım ben de. Hiç bir zaman eski eşimin önceliği olmadım. Her zaman annesi ve kız kardeşi vardı dusunmesi gereken. Boşanmadan önce bebek konusunda ne düşündüğünü sorduğumda kızkardeşi kendi ayakları üzerinden durur hale gelene kadar çocuğun sorumluluğunu alamayacağını söylemişti. Öncelik her daim anne ve kardeşti. Ben veya biz olmadık hiç… bu zihniyetler maalesef değişmiyor..
 
Merhaba Hanımlar,

Uzun süredir burayı takip ediyorum. Bu durumdan yorulduğum ve sizden akıl almak istediğim için üye oldum. Cevap yazabilirseniz çok mutlu olurum her türlü akla çok ihtiyacım var gerçekten.
Kısaca bahsetmek gerekirse 1,5 senedir evliyiz. Eşim sorumluluk sahibi düzgün bir insandır. İkimizde özel sektörde çalışıyoruz.
Evlendiğimizden beri eşim ailesine özellikle de kardeşine bağımlı. Bir plan yaparız dışarı çıkıp gezmek için hemen onu da davet etmek ister. Birkaç kez bunun kavgasını yapmıştık. Bence de birlikte gezilmeli yeri geldiğinde, buna karşı değilim. Ancak bunun sürekli olmasına karşıyım. Bağımlılık derecesinde olmasına karşıyım. Ailesine mutlaka haftada 2 kez uğrarız. Benim de ailem, kardeşim var ancak ben böyle değilim. Sanki çekirdek aile olmayı benimseyememiş gibi.
2 ay önce maalesef kayınpederim vefat etti. Eşimin bu bağımlılığı daha da arttı. Maddi ve manevi olarak sürekli bizden bir şeyler vermesinden çok yoruldum. Şuan ona karışmıyorum henüz çok yeni olduğu ve toparlanması gerektiği için. Ancak endişeliyim, gelecek zamanlarda da böyle olacağını hissediyorum ve bizim evliliğimizin etkileneceğinden korkuyorum. Çünkü beni ikinci plana atmış durumda. Yanındayım, destekçisiyim ancak içten içe rahatsızım bu durumdan. Gerekirse psikiyatriden randevu alıp götüreceğim. Çünkü bu bağımlılık hiç normal seviyede değil. Lütfen bana akıl verin, sabretmeye çalışıyorum ancak bir gün patlayacağımdan korkuyorum. Şuan ben ne yapmalıyım ? Çok teşekkürler vaktinizi ayırdığınız için.
maalesef sızın durumunuz cogu kadının yasadıgı durum, erkekler de aılelerı de ıkı kısılık aıle olunmasına ızın vermıyorlar resmen ılıskıde

maddı destek bazen ama cogu zaman da manevı tum sorumlulukları yuklemek ya da bılerek almak şeklinde devam eden durumlar. bizlerin cızgısı oluyor aılemıze karsı ama onlar bunu yapamıyor yapmak ıcın de ugrasmıyorlar ya da dogru olanın bu oldugunu anlamıyorlar bile. ama sızın durum gıderek artacaktır kendımden biliyorum babam vefat ettı annem yaşlandı derken bagı ıyıce arttı maalesef.
 
Yeni evliyken benim esim de öyleydi simdi 6 yılı devirdik kendi düsünemiyor da ben gönderiyorum git diye ama o sürede cok kavgalar ettik.Aramizi ailesinden birilerine
sürekli veriyordu vs vs kavga ede ede soktum kafasina hic alttan alayim babasi vefat etti demeyin k.pederiniz vefat etti diye 10 kisilik evlilik yasamak zorunda degilsiniz
Nasıl çözdünüz biraz daha açıklar mısınız tavsiye olarak
 
Nasıl çözdünüz biraz daha açıklar mısınız tavsiye olarak
Yeri geldi bagira cağira kavga ettim yeri geldi güzel dille anlattim yeri geldi tepkisiz kaldim aslinda karsinizdakinin degismeye niyeti varsa kendiliginden de düzeliyor.Fakat yine kara murat olma huyu var kim olursa olsun düğün cenaze mevlut tanidik tanimadik duyarsa hemen kosar yardima sadece bunu asamadik ben daha ice dönük daha kendime faydam olsun yeterci biriyim o ise daha dısa dönük amme hizmetine merakli eskiden sınırı yoktu simdi sınirını biliyor evet yardima kosuyor ama öncelik her zaman bizde
 
maalesef sızın durumunuz cogu kadının yasadıgı durum, erkekler de aılelerı de ıkı kısılık aıle olunmasına ızın vermıyorlar resmen ılıskıde

maddı destek bazen ama cogu zaman da manevı tum sorumlulukları yuklemek ya da bılerek almak şeklinde devam eden durumlar. bizlerin cızgısı oluyor aılemıze karsı ama onlar bunu yapamıyor yapmak ıcın de ugrasmıyorlar ya da dogru olanın bu oldugunu anlamıyorlar bile. ama sızın durum gıderek artacaktır kendımden biliyorum babam vefat ettı annem yaşlandı derken bagı ıyıce arttı maalesef.
peki herhangi bir öneriniz var mı bana, nasıl davranmalıyım, ne yapmalıyım bilmiyorum.. içim inanılmaz huzursuz
 
Hepsi öyle değil inanın. Bu mesele tamamen kültürel. Eski eşim de annesine inanılmaz düşkündü hatta birlikte uyurlardı. Her mekana birlikte giderdik. Dışarıya çıktığımızda eğer kayınvalidemi çağırmazsak kıyameti kopartırdı. Telefonda hıçkırıklara boğulur ağlardı. Histerik bir kadındı. Dediğini yaptırmak için tansiyonu düşüyor / çıkıyor gibi yapardı. Bazen 2,5 saatlik mesafeden geri dönerdik onu evden almaya. Şimdiki eşim de benim gibi makedon göçmeni. Kayınvalidem boşnak. Hiç böyle acayiplikleri yok. Aksine bizi baş başa bırakır, ölmeden bana torun ver pamuğum diye gelir koynuna sokar beni kafamı öper. Hayatta başkasınin evinde kalmasını sevmez kayınvalidem kimseyi bunaltmaz. Kendi de hep kızar ne istiyorlar bu gençlerden diye. Yaşlı zulmü bir noktadan sonra çekilmiyor. Arkadaş çevrem olsun ofis arkadaşlarım olsun gözlemlerime göre bu sorun dediğim gibi kültürel. Eski eşim Kayserili idi, annesi Sivaslı. Onun çevresindeki kişiler de hep ic anadolu Konya-Sivas-Kayseri yozgat hattındandı. Aynı kafa yapısına sahiplerdi. Kabile hayatı yaşıyor onlar. Aşiretlerden hiçbir farkı yok ayırt edemezsiniz. Erkek evlat doğurmak gurur kaynağı ama kız evlat inanılmaz değersiz iç anadolu kültüründe ve gelin bildiğiniz köle hizmetçi. Farklı kültürden evlenip de mutlu olan görmedim ben. Olduğunu iddia eden yalan söylüyordur. Erkek anneleri, kocalarından göremediği sevgiyi maalesef oğullarında arıyor ve gelinleri rakip görüyor. Evlenmeden önce tüm bu konuları başan konuşmak gerekiyormuş acı tecrübeler sayesinde geç de olsa öğrendim ben de. Sorun erkekler değil, erkek anneleri maalesef. Herkes kendi kültüründen evlenmeli bence bir göçmen Tekirdağlı Bursalı, Trabzonluyla Kayserili ile değil kendi memleketlisiyle evlenmeli. Olan hep biz kadınlara oluyor. Sıkıntıyı hep kadın çekiyor bedel ödüyen hep kadın. Kuzenim de kurtulmaya çalışıyor Trabzonlu kocasından. O da kayınvalidesinden yana büyük üzüntüler yaşadı. Erkek anneleri ıslah edilmedikçe bu ülkede ne kadın cinayetleri biter ne de boşanmalar..Anadolu kadınını eğitim de düzeltemiyor maalesef en iyisi kendi hallerine bırakmak kendi aralarında evlensinler
Ay bi de Afyon 🤢🤮
 
X