Üzüldüm gerçekten senin adına bir anne gibi benimsemek istemişsin ama sonuç hayal kırıklığı.
Eşinin ailenin tek çocuğu olması ebeveynlerin o çocuk üstündeki (50 yaşına da gelse bir anne baba için hala çocuk olduğunu varsayarsak) ilgi, hürmet beklentisini hat safhaya çıkaran etken olmuş.
Aslında bir noktada şanslısın ama farkında değilsin eşin hep sana “onlar yaşlı sen idare etmeye çalış” diyerek ailesinin hatalarının farkında ama çaresiz olmasından ama iki arada bir derede kalmak istemediği içinde senden anlayış bekliyor.
Düşünsene sen onun canısın gidip annesine “annecim sen benim eşimi idare et anlayışlı ol” demesini mi yeğlerdin yoksa senden mi anlayış beklemesi daha iyi.
Başını ağrıtmadan bu tarz insanları idare etmek aslında hiçte zor değil.
Şöyle düşün kayınvaliden artık belli bir yaşa gelmiş ve hayatını hep o doğru bildikleri doğrultusunda yaşamış bir insan veya kendisine doğru olarak benimsetilmiş olanları yaşamış diyelim bu noktadan sonra bu insanın değişmesini bekleyebilir misin?
Belli bir yaşa gelene kadar aile büyükleri ile hep çatışma içinde olan ben bir gün dedim ki acaba nerde yanlışım var hem üzülüyorum, hem üzüyorum. Bembeyaz bir şeyin siyah olduğunu iddia edebiliyorlarsa ben bu insanları değiştirebilir miyim? Hayır değiştiremem ve değiştiremedim de sabitlenmiş doğrularının içine bir başkasını eklemek veya değiştirmek hiçbir zaman ihtimal değildi ki onlar için. O zaman neyin kavgasını yapıyorum.
Sonuç olarak şöyle bir kanıya vardım;
Onların doğrularını benimsemek zorunda mıyım? Hayır değilim.
Yanlışlarını yargılamak. Bu zaten yüz çevirmeye meydan hazırlama.= üzmek veya üzülmek
Peki ne gereği var. Hiçç.
Farzettim ki yanlıştır, doğrudur veya tavırların tartışmasını yaptım oldu ki aniden rahatsızlandı yaşlı insanlardan bahsediyoruz sonuçta bir şey olursa her ne kadar kötü olsada veya bana uymasa da benimsedikleri bunu kaldırabilirmiyim? Hiç kimse sebeb olmak istemez.
Şimdi ise bana çok ters düşen bir durumda olsa yanlışsın demem onun doğrusu ona aittir. Onun doğruları beni değiştirmiyor ki benimde doğrularım var çün ki tartışma, yargılama gereği de duymam çünki asıl olan benim.
Hani derler ya “et tırnaktan ayrılmaz“diye o sebebtendir ki bazen aileden candan olunca bu çürük elmadır diyip kaldırıp atamıyor insan. Eşin senin anlayışına sığınmış bence birazda sen onu anlamaya çalış.
Sözün özü takma kafana be kardeşim insanlar yeri gelsin çığlık atsınlar da varsın olsun sen duyma.
Biraz uzuncana bir yazı oldu ama mutluluğun sizlere kılavuz olması dileğiyle.
