Merhaba,
Yazı biraz uzun olacak sanırım ama net anlaşılabilmesi için olayları yazmam gerekiyor....Önce kısaca eşimin ailesinden bahsetmek istiyorum.
Eşimle 1 yıldır evliyiz. 5 yıldır tanışıyoruz. Eşim biz flört ederken pek ailesine düşkün değildi, İstanbul içindeki evlerinde eşim yaşıyordu, aileside İstanbul'a biraz uzak bir ilçedeki diğer evlerindelerdi. Eşim babasıyla uzun zamanındır konuşmuyor, yıllar önce babası kızmış bir şeye ve barışmamışlar. Biz nişanlandıktan sonra eşim ailesiyle, abi, abla vs gidip gelmeye başladı. (hatta abisi bana defalarca 'kardeşim seninle birlikte bizim içimize girdi' demişti) Ayrıca ailede bela bir abi daha var, bildiğimiz mahalle serserisi gibi, kıskanç, kinci... Eşimle araları yok, aynı ortama giriyorlar anne babanın evinde ama konuşmuyorlar. Kayınvalidem çok kinci, takıntılı, ilgi sürekli kendisinde olsun isteyen, etrafındaki bütün akrabalarıyla kavgalı-küs, mahallede görüştüğü tek bir komşusu olmayan, koca otoritesi altında sürekli ezilmiş, aslında çok baskın bir karakteri olan ve kavgacı bir kadın. Aile apartmanındayız. Eşimin konuşmadığı abisi yan dairemizde oturuyor. Ama biz konuşuyoruz aramızda bir sorun yok. Diğer abisi ise yan apartmanda, görümcemde 30 dk'lık bir mesafede. Eltilerim hemen hemen her sabah kahvaltıda ve akşam yemeklerinde kayınvalidemlerdeler. Bu durum yıllardır böyle. Kayınvalidemlerin maddi durumları iyi, yemekler filan yapar hep birlikte takılırlar. Kayınpederim düğünümüzden 8 ay önce vefat etti, çok iyi, hakkaniyetli bir adamdır Allah rahmet eylesin. Ailede sadece eşim üniversite mezunu, diğerleri orta okul düzeyinde (yanlış anlaşılmasın kesinlikle küçümsemiyorum, sadece aileyi net tarif etmek istiyorum).
Eşimin ailesiyle aileler tanışmadan kısa bir süre önce tanıştım. Büyük eltim ve eşiyle daha önce tanışmıştık. Kayınvalidem klasik sürekli laf sokup, gövde gösterisi yaptı. İlk başlarda şaşırdım ama aldırış etmedim. Beni 3. görüşünde şöyle bir diyalog yaşadık (o sırada dedem kanser hatasıydı ve tedavi kötü sonuçlandı artık doktorlar 6-8 ay içinde vefatını bekleyin... gibi cümleler kuruyordu, dedeme çok düşkünüm dedemide düğünden 8 ay önce, kayınpederimden 1 gün sonra kaybettik). Kayınvalidem dedi ki 'siz karadenizlisiniz altın isteme olayları olur sizde' dedi. Bende 'bilmiyorum bunlar benim anladığım şeyler değil, aileler biraraya gelince konuşursunuz' dedim. O sırada eşim araya girdi ve 'annesi babası çok tatlı insanlari dedeside aynı babam gibi eski toprak, otoriter' dedi. Bunun üzerine kv 'ben eski insan filan anlamam bana zorluk yapana bende yokuş çıkmam' dedi. Bende 'dedem benim kıymetlim onu üzerine titriyoruz' dedim, 'herkesin kıymetlisi var' dedi kestirip asttı. Dedemin hastalığını, son durumu biliyor. Bu lafları çok ağrıma gitti ve eve gelmeden bir bahaneyle erabadan indim. ağlamamak için. Daha ortada hiçbir şey yokken benimle altın muhabbeti yapması, hasta dedeme o şekilde konuşması çokm ağırıma gitti. Eşim ve abisi annesiyle konuşmuşlar vs o konu öyle kapandı. İstemey geldiler altın konusunu açtılar dedeme bağırdı, kayınpederim kv yi susturmaya çalışınca ona da bağırdı. Bu konuyuda eşimle konuştuk ve kapandı. Nişanlandık. Düğün salonu bakmaya yanaşmadı, salonu tutacağız tarih konuşuluyor, biz yanında gidip konuyu açıyoruz kalkıp gidiyor... Bende telefon açtım ve 'en baştan böyle tatsızlıklar olmasıni beni sevmek zorunda değilsiniz ama mutluluğumuzu bizimle paylaşın, hiçbir şey yapmuyorsanı hayırlı olsun deyin' dedim. Hastalıklar ve vefatlar nedeniyle 18 ay nişanlı kaldık, hiçbir şeye yanaşmadı. Hep uzaktan yönetmeye çalıştı, ailemle başsağlığı dışında bir kere bile biraraya gelmedi. Benim bildiğim bu dönemlerde erkek tarafı arar sorar, iletişim kurar. Ailem 2 kere evlerine gittiler misafirliğe ama onlar yanaşmadı, düğüne 2 hafta kala laf olsun diye geldiler. İşte o kısa ziyarette de düğünle ilgili akla gelen ilk şeyler konuşuldu. Bernim ailem bir minübüs tutulmasını istedi (tek istedikleride buydu) tamam dediler. Bu arada kv nişandan önce anneme adetlere göre hareket etmeyelim, bohça filan yapmayalım, eskide kaldı dedi. Annemde benim ilk çocuğum evleniyor hevesim var, bohça eşyalarını zaten hazırladım, bohçasını yapacağım dedi. Düğüne 3 ay kala kv başladı beni yiyip bitirmeye. Ne zaman onlara gitsem sürekli adet gelenekle ilgili bir şey soruyor, yapacak mısınız, siz de var mı gibi şeyler söylüyor. Ben de her seferinde 'anne bunlar benim anladığım konular değil, büyükler aileler biraraya gelince konuşursunuz' diyorum. Ama iyice şişiyorum artık. Kına gecesinden önce kv 'biz size minibüs tutuyoruz diye kendimize de kına gecesi için tutuyoruz' dedi bende 'isteerseniz otobüs tutun siz bilirsiniz tabi ama böyle konuşursanız beni incitirsiniz' dedim. 'Sana mı sorucam' diye beni terleyince, çektim eşimi bir odaya 'ya sadece bize düğün için tutulacak yada kına için her iki tarafada tutulacak' dedim, ayıp olur çünkü aileme. Eşimde zaten kendi ailesine tutumayacağını, annesini geçiştirdiğini söyledi ama olay böyle uzayınca iki aileyede kına gecesi için tutuldu. Çünkü kv resmen bir yarışa girmiş, oğlunu evlendirmiyor adeta yarış yapıyor, kibir içinde sürekli. Kına gecesinde de onlara ve akrabalarına surat yapmakla suçladı beni ve ailemi (bunu düğünden sonra söyledi bana, aileler arasında iletişim, görüşme ve konuşma olmayınca o gece böyle bir uzaklık oldu ama kv bunun bilerek yapıldığını söyledi, üstelik kına gecemde de annemim babası rahatsızlandı aniden, teyzemler filan moralsizdi, bunu anlatmama rağmen kötü niyet aradı) Düğün geceside eltim düğünüe müdahele etmek istedi, müziklere filan, halkla ilişkiler görevlisi önlerine geçemeyince geldi bana söyledi, sonuçta bir sözleşme yaptık salonla, müzikler filan herşeyin saati süresi belli. Bende müdahele ettirmedim. Düğün gecesi kuzenlerimle ve teyzemle birlikte eve geldik. Bir baktım kv de orda, içimden dedim ki bunun burda ne işi var. Yemek mevzusu konuşulurken, bizde erkek tarafı yemek hazırlar o gece gelin-damat evine. Onlarda kız tarafı getiriyormuş, tabi görüşüp konuşma olmadığı için bunlar hep havada kalan konulardı. Bu konunun üzerine teyzem eskiye bakılırsa ne adetler var dedi. Kv de 'ooo bizim adetlerimiz çok ağır altından kalkamazsınız' deyince benim tepem attı. Bu lafı atık 80. kez filan duyuyordum ağzından. Ve patladım 'biri bana ağır adet nedir söylesin lütfen' diye bağırdım. Neyse bunlar çıktı gitti. 1 hafta sonra evlerine gittik, el öpmeye başta surat yaptı sonra düzeldi. Ama biz eşimin diğer abileri gibi sürekli onlara gitmiyorduk (aynı apartmandayız). Eşimle 1-2 ay sürekli tartışmalarımız oldu, eve alışamadım, olanlardan dolayı eşime kızdım çıkıp bir laf söylemedi diye, nişanlılığımızdan beri hep sustu diye. Ancak büyük bir hata yaptım şimdi anlıyorum, tartışmalarımızda çok bağırdım... Hangi akla hizmet böyle yaptım, duyarlar diye nasıl düşünemedim bilmiyorum ve nitekim 2 aylık evliyken bir tartışmamızı duyuyor kv yan dairede eltimdeyken. Bu sefer konu aile değildi, başka bir şeydi ben bile unuttum. Kapıyı geldi, eve daldı ve bana dünyanın hakaretini etti. Kovmalar, küfür, bela okumalar, ellerini açtı gırtlağımı sıkıp öldürecekmiş beni. Dondum kaldım eşim araya girdi. Ağzımdman tek çıkan şu oldu 'anlamadan dinlemeden böyle konuşmayın, lütfen evimden çıkın' dedim. Çok korktum aklım gitti, tepki bile veremedim. O korkuyla annemi aradım, telefonda annemde duydu bağırmaları, geldi hemen. Kv özür dilememi elini öpmemi buyurmuş gitmedim. Daha onra bir otamda karşılaştık yanında diğer gelinleri ve dünürü vardı, benimde annem yanımdaydı, hepsi bizimle konuştu kv dönüp anneme bakmadı bile. Anneme de tavır aldı yani. Tabi bu süreçlerde eşim hala annesiyle bu konuyu konuşmadı, gelip gitmesini azalttı ki zaten az giderdi daha da azalttı ama konuşmadı bu konuyu annesiyle, neden öyle ağır laflar ettin diye sormadı bile. Bu gerçekten çok ağırıma gitti bu konu yüzündne çok tartıştık....
Aradan 6 ay geçti, yan dairede oturan eşimin abisi bir gece içkili ve elinde bıçakla kapıma geldi, o sırada bina girişindeydim duyunca sesini yan apartmanda oturan eşimin abisine gittim hemen. Orayada geldi ve bıçak çekti bana, küfürler etti.... Bende polisi aradım. Eşim o sırada çalışıyordu karakola geldi, annem ve kardeşimde geldi. Eşimin diğer abisi benimle karakola gelecekti ama gelmedi, ben gece yarısı tek bindim polis arabasına. Yarım saat sonra geldi. Eşim ve annem şikayetçi olma deyince olmadım. Sonrasında ne bir özür diyen oldu ne arayan soran... Kv olayı öğrenmiş ama eşime tek laf etmedi, güya en kıymetlisiydi. Olayı yapan özür bile dilemedi, onun karısı benimle konuşmadı, büyük eltim gelip gitmedi arayıp sormadı bile. Bende zaten kendisinden pek haz etmezdim bahane oldu, görüşmeyi kestim onunla. Görümcem 10 gün sonra geldi sordu ilgilendi sözde... Durumlar bu, aile bu, eşim de bu. eşim bu olaylarda hep sustu. Bana haklısın dedi ama sadece dili söyledi bunu. Ben ailesiyle kavga etsin demiyorum tabi ama en azından derdiniz ne, ne istiyorsunuz diyebilirdi. Bu konular eşimle devamlı aramızda 15-20 gün iyiysek 2-3 gün muhakkak bu konular açılıyor. Çünkü unutamıyorum hem olayları, hem eşimin tavrını. Kafamda bir sürü soru var. Bunları yapan ben olsaydım eşim yine susar mıydı? Çok konuştuk bunları. Bana hak verdiğini söylüyor ama sanki içten içe beni suçluyor. Beni savunmadı, sustu. Kavga etmesin ama en azından insanlara yaptıklarının yanlış olduğunu söylesin. En azından arkamda olduğunu bilsinler. Eğer böyle devam ederse kv oğlunun uzaklaşacağını bilsin en azından... Sadece bıçak olayından sonra gitti annesiyle konuştu, oğluna sahip çık biz böyle huzursuzluklar yaşamak istemiyoruz filan diye... Annesinin yaptığı olay yine konuşulmadı. Bıçağı çeken abisine dönüp tek laf etmedi. Sadece eğer o adam olsa zaten yıllardır abi kardeş gibi olurduk, küs olmazdık dedi o kadar.
Şimdi artık evlililik terapistine gitmek istiyorum. Eşimde olumlu bakıyor. Beni anlamadığını düşünüyorum, olaylara farklı bir yerden bakmalı. Bende öyle, yoksa psikolojim bozulacak. Eski güvenim kalmadı eşime, bunu onunla da paylaştım. Sevgisini biliyorum ama seven biri böyle suskun kalabilir miydi, bilmiyorum. Kafamda bir sürü soru...
Olaylarda hep yalnızdım sadece annem babam yanımdaydı. Babam son olayda eşimin abisine, 'kızımı alırım ona sormam bile ama çocuklar birbirlerini seviyor ve aileden kaynaklı sıkıntı çıkıyor, kimse bulaşmasın onlara, yine bir şey olursa direk kızımı alırım' dedi. Eşim sana yapılan bana yapılmıştır diyor ama sadece lafta söylüyor bunu. Abisinin 14 yaşındaki kızı benimle konuşmuyor, çocuklar etkilendi sürekli hakkımda kötü konuşulmasından ya da tembihlendiler. Görümcemde karşılaştık, küçücük çocuk ben ordayım diye amcasının yanına gelmedi, konuşmadı, bu noktaya getirdiler...
Eşimin beni anlayıp anlamadığından bile emin değilim. Bu konular açılmadığı sürece çok iyiyiz. Ama ben madem bana haklısın diyor, onu gerçekten yanımda görmek istiyorum. Sustuğunu değil. Yanımda durduğunu belli etmesi yeterliydi. 1-2 cümlesi yeterliydi. Sanki susarak, tepkisiz kalarak onlarada hak veriyor gibi yada pabuç bırakıyor... Hal böyle oluncada bana olup biteni kimse umursamaz tabi, yaptıkça yaparlar ne de olsa oğlu susuyor, annesiyle apartman içerisinde karşılaşınca konuşuyor, problem yok. Sadece özellikle ziyarete gitmiyor, zaten bana bıçak çeken abisi de orda anne evinde oluyor genelde, aynı ortama girmiyor o olaydan sonra onunla. Eşim annesine kırgın olduğunu söyledi, olayı bildiği halde tek laf etmedi, arayıp sormadı diye kırıldı annesine, o yüzden gitmiyormuş.
Durumlar bu. Uzun oldu ama anlaşılır olması için uğraştım. Çözüm var mı bilemiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum. Sevgiler.