Herkese selamlar güzel hanımlar
Bu sayfaları çok okudum . Bir kez de ben yazayım dedim. Bir sorunum var ve ben bunu nasıl yöneteceğimi bilmiyorum .
Aile sevgisi görmemiş biriyim.5 kardeşiz , 4 kadın 1 erkek. En küçük çocuk benim. Babamı 8 yaşımda kaybettim. Annemin de ruh sağlığının bozuk olması sebebiyle evli olan ablamın ya da yine evli olan abimin evinde kaldık, babamı kaybettikten sonra. Anlayacağınız üzere annemle ben hep istenmeyen fazlalıklardık. Buraları geçiyorum hüzünlü hikayeler vs.
Sonra üniversite okudum ve türlü işlerde çalıştım. Başka bir lüksüm olmadığı için de mezun olunca güzel bir işe girdim. Maddi olarak iyi kazanıp ayaklarımın üstünde durmalıydım. Kendimi bir kadın olarak kurtarmam gerekiyordu .
Sonra eşime aşık oldum. Ben ona aşık olduğumda işsizdi . Kalbi çok güzel bir insan olduğu için önemsemedim . Ailesiyle yaşayan bir adamdı. Annesi kanser hastasıydı . Eşimin durumu beni etkilemişti , ben de anneme düşkündüm . Benim annem de o dönemler solunum rahatsızlıkları yaşıyordu. Bu acılar bizi yakınlaştırdı .
Biz evlendik ve evlendikten bir yıl sonra annem çok rahatsızlandı. Hastalığının boyutu arttı. Ve ona bakan ablam önemli bir sebepten dolayı anneme bakamaz hale geldi .Diğer ablalarım ve abim de bakmayınca , ben annemle ilgilenmek zorunda kaldım . Benim işimde annemle ilgilenmek çok zordu. Eşim de annemle ilgilenmek zorunda kalıyordu . O dönem eşim benim annemi hiç istemedi . Her zaman ailenin en küçüğü sensin , sana mu kalır bu işler . Bana mi güveniyorlar ben nasıl bakayım, benim annem mi sanki senin annen . Ayrıca benim annem ve babam da hasta , ilgilenecek olsam ben onlarla ilgilenirim vs dedi durdu . Sonuç olarak annem bizde bir yıl kaldı. Ben o sürede tost oldum. Hem eşimle aram kötüydü , hem annem hastaydı , hem işe gitmem gerekiyordu. Hem de kardeşlerimle aram bozuktu. Bir yıl baktıktan sonra annemi tekrar ablama götürdüm ve bir süre sonra zaten annem vefat etti.bu durum beni çok etkiledi çünkü ben hayatım boyunca hep anneme tutunmuştum . Annem çok genç değildi , kaç yaşında olursa olsun benim biricik annem. Ruhsal hastalıkları olsa da benim için gölgesi yetiyordu.
Annem benim yanımda yaşarken eşime de dedim ki bak senin annen ve baban da hasta . Bir gün onlar da yardıma ihtiyacı olur bu kadar kesin konuşma dedim. Merak etme senin eline düşmezler dedi. Ben annene bakmak zorunda değilim anneni abine veya ablana götür ya da bakımevine ver dedi(bakımevinin ücretsiz olduğunu düşünüyordu) Eşimin ailesi de çok yapışkan annemin bizde olmasından rahatsızlık duyuyorlardı , eşimi sürekli arayıp bizi de hastaneye götür filan diyorlardı. Eşimi doldurduklarını da düşünüyorum.
Neyse velhasıl kelam annem öleli 1 buçuk yıl oldu. Ben eşimle devam ettim çünkü eşimi seviyordum biraz mankafa bir adam . 30 sene ailesiyle yaşamış dolduruşa geldiğini vs düşündüm. Ayrıca anneme baktığı zamanlar da oldu ben işteyken. Bizim 5 aylık bir kızımız var şimdi. Kızımız doğduğundan beri ailesi coştu yine. Bizi hastaneye götür diyorlar sürekli. Bakanları edenleri yok, kendi bekar kızları bakmıyor. Eşimin abisi yurtdışında yaşıyor. Bunlar da erkek olarak eşimi çağırıyorlar habire hastane işlerine. Ben doğum iznindeyim çalışmıyorum şuanda .çocuğumu 2 yaşına getirene kadar da çalışmayı düşünmüyorum. Sorunum şu :
Şimdi ben eşime nasıl davranmalıyım?
Ailesiyle mesafeli olmaya çalışıyorum , o kadar zor ki. Ailesi çok yapışkan. Bir kaz kez yardım ettim. Emir vermeye başlıyorlar sonra. Onlara karşı hep sert durmak zorundayım. Aslında hiç öyle biri değilim ama gardımı almak zorundayım sürekli .
Kızımın doğumundan bişey anlamadım. Eşimle kızımla şöyle keyifli vakit geçiremedik 5 aydır. Hep bir hastalık modundalar. Gerçekten hasta olduklarında koşuyoruz , ama onlar sürekli bizi yanlarında istiyor.
Nasıl davranmalıyım bir çare lütfen
Bu sayfaları çok okudum . Bir kez de ben yazayım dedim. Bir sorunum var ve ben bunu nasıl yöneteceğimi bilmiyorum .
Aile sevgisi görmemiş biriyim.5 kardeşiz , 4 kadın 1 erkek. En küçük çocuk benim. Babamı 8 yaşımda kaybettim. Annemin de ruh sağlığının bozuk olması sebebiyle evli olan ablamın ya da yine evli olan abimin evinde kaldık, babamı kaybettikten sonra. Anlayacağınız üzere annemle ben hep istenmeyen fazlalıklardık. Buraları geçiyorum hüzünlü hikayeler vs.
Sonra üniversite okudum ve türlü işlerde çalıştım. Başka bir lüksüm olmadığı için de mezun olunca güzel bir işe girdim. Maddi olarak iyi kazanıp ayaklarımın üstünde durmalıydım. Kendimi bir kadın olarak kurtarmam gerekiyordu .
Sonra eşime aşık oldum. Ben ona aşık olduğumda işsizdi . Kalbi çok güzel bir insan olduğu için önemsemedim . Ailesiyle yaşayan bir adamdı. Annesi kanser hastasıydı . Eşimin durumu beni etkilemişti , ben de anneme düşkündüm . Benim annem de o dönemler solunum rahatsızlıkları yaşıyordu. Bu acılar bizi yakınlaştırdı .
Biz evlendik ve evlendikten bir yıl sonra annem çok rahatsızlandı. Hastalığının boyutu arttı. Ve ona bakan ablam önemli bir sebepten dolayı anneme bakamaz hale geldi .Diğer ablalarım ve abim de bakmayınca , ben annemle ilgilenmek zorunda kaldım . Benim işimde annemle ilgilenmek çok zordu. Eşim de annemle ilgilenmek zorunda kalıyordu . O dönem eşim benim annemi hiç istemedi . Her zaman ailenin en küçüğü sensin , sana mu kalır bu işler . Bana mi güveniyorlar ben nasıl bakayım, benim annem mi sanki senin annen . Ayrıca benim annem ve babam da hasta , ilgilenecek olsam ben onlarla ilgilenirim vs dedi durdu . Sonuç olarak annem bizde bir yıl kaldı. Ben o sürede tost oldum. Hem eşimle aram kötüydü , hem annem hastaydı , hem işe gitmem gerekiyordu. Hem de kardeşlerimle aram bozuktu. Bir yıl baktıktan sonra annemi tekrar ablama götürdüm ve bir süre sonra zaten annem vefat etti.bu durum beni çok etkiledi çünkü ben hayatım boyunca hep anneme tutunmuştum . Annem çok genç değildi , kaç yaşında olursa olsun benim biricik annem. Ruhsal hastalıkları olsa da benim için gölgesi yetiyordu.
Annem benim yanımda yaşarken eşime de dedim ki bak senin annen ve baban da hasta . Bir gün onlar da yardıma ihtiyacı olur bu kadar kesin konuşma dedim. Merak etme senin eline düşmezler dedi. Ben annene bakmak zorunda değilim anneni abine veya ablana götür ya da bakımevine ver dedi(bakımevinin ücretsiz olduğunu düşünüyordu) Eşimin ailesi de çok yapışkan annemin bizde olmasından rahatsızlık duyuyorlardı , eşimi sürekli arayıp bizi de hastaneye götür filan diyorlardı. Eşimi doldurduklarını da düşünüyorum.
Neyse velhasıl kelam annem öleli 1 buçuk yıl oldu. Ben eşimle devam ettim çünkü eşimi seviyordum biraz mankafa bir adam . 30 sene ailesiyle yaşamış dolduruşa geldiğini vs düşündüm. Ayrıca anneme baktığı zamanlar da oldu ben işteyken. Bizim 5 aylık bir kızımız var şimdi. Kızımız doğduğundan beri ailesi coştu yine. Bizi hastaneye götür diyorlar sürekli. Bakanları edenleri yok, kendi bekar kızları bakmıyor. Eşimin abisi yurtdışında yaşıyor. Bunlar da erkek olarak eşimi çağırıyorlar habire hastane işlerine. Ben doğum iznindeyim çalışmıyorum şuanda .çocuğumu 2 yaşına getirene kadar da çalışmayı düşünmüyorum. Sorunum şu :
Şimdi ben eşime nasıl davranmalıyım?
Ailesiyle mesafeli olmaya çalışıyorum , o kadar zor ki. Ailesi çok yapışkan. Bir kaz kez yardım ettim. Emir vermeye başlıyorlar sonra. Onlara karşı hep sert durmak zorundayım. Aslında hiç öyle biri değilim ama gardımı almak zorundayım sürekli .
Kızımın doğumundan bişey anlamadım. Eşimle kızımla şöyle keyifli vakit geçiremedik 5 aydır. Hep bir hastalık modundalar. Gerçekten hasta olduklarında koşuyoruz , ama onlar sürekli bizi yanlarında istiyor.
Nasıl davranmalıyım bir çare lütfen
ben de hiç gelemem böyle şeylere
