Yüzsüz insanlar. Bide biz kavgacı insan değiliz diyorlar. Alttan altdan laf sokup ortalığı aleve verip yana çekilip her şeyi uzaktan izleyen insanlar bunlar. Bide ben orda olmayınca beni eşime kötülüyorlar. Ben de onları eşime kötülemeye kalksam eşim kızıp bunalıp yoruldum artık sizin aranızda kalmaktan, bi gün evi terk edip gidcem diyorO zaman 20 katını yapacaksın. Sen kimsin dediklerinde ne diyorsun peki? Benim evim de kalıyorsunuz rahatsız oluyorumdur belki de
Yüzsüz insanlar. Bide biz kavgacı insan değiliz diyorlar. Alttan altdan laf sokup ortalığı aleve verip yana çekilip her şeyi uzaktan izleyen insanlar bunlar. Bide ben orda olmayınca beni eşime kötülüyorlar. Ben de onları eşime kötülemeye kalksam eşim kızıp bunalıp yoruldum artık sizin aranızda kalmaktan, bi gün evi terk edip gidcem diyor
İğrenç insanlarmis. Boşver sende yap o zaman aynısını. Onların yanında ağızlarına sic kocanin yanında kibar davran. Gece yatakta ağla. Abart yalan söyle.. onlar daha beterini hak ediyor belli kiYüzsüz insanlar. Bide biz kavgacı insan değiliz diyorlar. Alttan altdan laf sokup ortalığı aleve verip yana çekilip her şeyi uzaktan izleyen insanlar bunlar. Bide ben orda olmayınca beni eşime kötülüyorlar. Ben de onları eşime kötülemeye kalksam eşim kızıp bunalıp yoruldum artık sizin aranızda kalmaktan, bi gün evi terk edip gidcem diyor
Canım sanki beni anlatmişsin tek farkla benim kayınpederim daha iyi kaynanamdan bende 19 yasimdayim 1 senelik evliyim herseyden bıktım artik bir tane dusuk yaptım ne olacagini bilmiyorum benim ailem de tipki seninki gibi canim gidecek yerim yok kalcak yerimde allah yardimcimiz olsunHer kese iyi günler. Ben yeniyim burda, sırf sizinle bir derdimi bölüşmek için Azerbaycandan yazıyorum. Ben evleneli nerdeyse 1.5 yıl oldu. 1 tane 11 aylık oğlum var. Eşim 2 günde 1 24 saatlik işte çalışıyor. Eşimin ailesi evlenmeden önce sadece eşim işte olacağı gün benim yanımda kalacaklarını (evim uzakta buralarda hırsız var diye yalnız kalamıyorum mecbur) söyledikleri halde evlendiğimden veri kaynanam bizle kalıyor. Bu yakınlarda da kayınpederim de bizim yanımıza taşındı. 1 eltim var, eskiden onla kalıyorlardı, sonra ben evlenince kaynanam yalnız kalmıyım diye benle, kaynatam eltimle kalıyordu ama artık her ikisi de temelli benim yanımda kalıyor. Kötü biri değiller ancak çok anlayışsız geri fikirli insanlar. Kaynanamın zaten garip bir köy şivesi var. Kaynatam ondan beter. Her işime karışıyorlar, sanki evin sahibi onlar ben sadece köleleriyim gibi her işe gönderiyorlar beni. Eşimi de aynen benim gibi. Sanki biz onların gözünde küçük çocukmuşuz gibi fikirlerimizi önemsemeyip her işimize karışıp kendi bildikleri gibi idare ediyorlar evi. Kaynatam çalışmıyor ama 2 evi var kirada. Bir evin kirasını diğer gelini alıyor, bir evin kirasını da kendisi. Bize ise 1 kuruş ta vermiyor. Sigarasından tutmuş her şeyine kadar eşim alıyor ama. O paradan 1 kuruşunu bile bize harcamıyor. Kaynanamsa tam bir dert, bide eltimi çok seviyor, benle arası hiç iyi değil, ailem onlara çok iyi davranıyor,her bize gelişlerinde elleri dolu geliyor ancak bunlar dilde saygı duyuor, bidefa emelde görmüşlüğüm yok. Bide kaynatam oğluma kötü örnek oluyor, diyor ki ben onu öyle öğreticem ki her kesi dövsün hiç kimseden korkmasın, ben itiraz edince de eşim karışma, her söylediği gerçekleşicek diye bir şey yok, yarın nolucak bilemiyoruz, kalbini kırma babamın diyor, ama kaynanam disiplinli buna izin vermem diyor, ama kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor çok korkuyom oğlum da onun gibi konuşur diye. Bide oğluma kendi oğluymuş gibi davranıp ona bana anne söylemesini öğreticem diyordu ancak ben buna izin vermem deyip kesin tavrımı koydum. Şimdi birşey demese de bence yine aynı fikirde. Neyse, Ben çok çocuk ruhlu her şeye çabuk gelen saf biryim. Eşim ise aksine çok akıllı ve saf değil, iyi biri aslında ama çok sinirli biri, kendisini her zaman haklı görüyor ailesi gibi. O da yalnız yaşamak istiyor çok sıkılıyor ailesinden çünki annesi de babası da çok iş buyuruyor, 1 dakka yalnız burakmıyor bizi, ancak ailesi diye bir şey diyemiyor. Onlr yüzünden çok yıpranıyor evliliğimiz, evlendiğim günden bu yana her gün kavga. Ama evlenmeden evvel aramız çok iyiydi eşimle. Şimdi çok çabuk 2de1 kavga ediyoruz ailesi her işimize karışıyor. Ayrı eve taşınamam, çünki bizde eşyaları bütün çeyizi(süpürgesine kadar, çatalı, perdesi, her şeyi) kız tarafı alıyor, eşyalarımı onlara burakıp gidemem. Hem kaynanam da geçen sefer konuşurken söyledi ki ben ayrı yaşıyamam oğlumdan. Oğul annesine bakmalı. Gelin ne bilir ev idare etmek nedir, ne tecrübesi var ki yeni evli çiftin falan filan. Konuşunca bile midem bulanıyor kusmak istiyorum. Her gün dua ediyorum kurtulayım diye. Boşansam babam annem kabul etmez, her ne kadar sen bizim kızımızsın deseler de her zaman onları haklı görüp çok beğeniyorlar. Bana hep en kötüsünü misal çekip şükür etmemi ve kavga edersem de günahın bende olsuğunu onların iyi biri olduklarını söylüyorlar. Bide babam kalp, tansıyon ve şeker hstası boşansam kalbi bunu kaldıramaz diye mecbur katlanıyorum. Bana bor akıl verin nolur ne yapacağımı şaşırdım, çok yoruldum, 23 yaşımda soldum, hayatıma nefret ediyorum.
O kadar ağlamışlığım var ki. Hep yetersiz. Olmuyor, bir çare bulamıyorum. Kocam annesine bunaldığını yalnız yaşamak istediğini ima etdi bir defasında. Git 10 gün abimlerde kal benim kafam şişti yoruldum dedi, o da ben nereye gideyim oğlum, deyip sohbeti değişip kendini haklı çıkartdı. Bide öteki oğlunu hiç bunun yanında ezdirmez. Eltiyi ise her ikisi de çok seviyor. Yukarda detayları yazdım, okusanız daha çok anlıyacaksınız beniİğrenç insanlarmis. Boşver sende yap o zaman aynısını. Onların yanında ağızlarına sic kocanin yanında kibar davran. Gece yatakta ağla. Abart yalan söyle.. onlar daha beterini hak ediyor belli ki
O zaman haklısınızBen de bazı şiveyle konuşan insanları severim, şeker geliyorlar ancak bu çok gıcık ve kendini aşırı beğeniyor, burnu dik ve her kesi kendinden aşağı görüyor
bide başka şiveyle konuşan insan gördüğünde alay edip gülüyor. Ben bidefasında “senden çok garip konuşanını görmedim inan” bile demiştimO zaman haklısınız
İğrenç insanlarmis. Boşver sende yap o zaman aynısını. Onların yanında ağızlarına sic kocanin yanında kibar davran. Gece yatakta ağla. Abart yalan söyle.. onlar daha beterini hak ediyor belli ki
İşleri yapmazsam eşime şikayet ediyorlar, hem hiz yapıyoruz diye. Eşim de beni azarlıyıp soğuyor benden, evinin işini sen görmelisin diyorBenim anladığım eşinde bu durumdan pek memnun değil. Esin yokken hiç bi iş yapma onlar yaparsa beğenme. Hastayım belim agriyo tansiyonum düşük falan filan yat kalkma bebeğinde baksınlar. Psikolojin iyice bozulmuş gibi davran eşine. Sürekli ağlayarak olmaz bence bu şeyler takmamak lazım. Yada yeni evli sayılırsınız siz yatak odasına çek eşini sürekliyani yapacak çok şey var aslında anlatmama gerek yok sanırım fantazi gecelikler ben bu evde sadece bi odada bunları yaşamak istemiyorum gibi hissettir. Yani çok yol var canım sen daha küçüksün zamanla öğrenirsin bu numaraları
Süper. Eşin evi terk etsin. Bağırıp çağırıp anne babasını da gönder evden. Eşin geri dönmezse kafana göre kurarsın düzenini, dönerse aileni istemiyorum deyip affedersin eşini. Başka türlü kurtulamazsın... Bunalt eşini.Yüzsüz insanlar. Bide biz kavgacı insan değiliz diyorlar. Alttan altdan laf sokup ortalığı aleve verip yana çekilip her şeyi uzaktan izleyen insanlar bunlar. Bide ben orda olmayınca beni eşime kötülüyorlar. Ben de onları eşime kötülemeye kalksam eşim kızıp bunalıp yoruldum artık sizin aranızda kalmaktan, bi gün evi terk edip gidcem diyor
Canım işte tamda bu yüzden yapmayacaksın istedikleri kadar sikayet etsinler gül geç. Esinede be bukadar iş güç hizmetçilik yapmak isteseydim anamın evinde kalır onlara hizmet ederdim de ve esin senin gözünü böyle korkutmuş soğuyorum numaraları yani. Hiç bisey olmaz konuş birazda öbür kardeşine gitsinler de hicmi bisey diyemiyorsun. Yat kalkma bence şikayet ettiklerinde şuram buram agriyo deİşleri yapmazsam eşime şikayet ediyorlar, hem hiz yapıyoruz diye. Eşim de beni azarlıyıp soğuyor benden, evinin işini sen görmelisin diyor
Bencede ya eşin başka bir iş bulmaya çalışsın, ya da ben tek kalırım deseydin en başta onlarla kalcağıma kapıya bir sürü kilit alarm kamera ne varsa taktırır öyle otururdum böyle olmasından iyidirHer kese iyi günler. Ben yeniyim burda, sırf sizinle bir derdimi bölüşmek için Azerbaycandan yazıyorum. Ben evleneli nerdeyse 1.5 yıl oldu. 1 tane 11 aylık oğlum var. Eşim 2 günde 1 24 saatlik işte çalışıyor. Eşimin ailesi evlenmeden önce sadece eşim işte olacağı gün benim yanımda kalacaklarını (evim uzakta buralarda hırsız var diye yalnız kalamıyorum mecbur) söyledikleri halde evlendiğimden veri kaynanam bizle kalıyor. Bu yakınlarda da kayınpederim de bizim yanımıza taşındı. 1 eltim var, eskiden onla kalıyorlardı, sonra ben evlenince kaynanam yalnız kalmıyım diye benle, kaynatam eltimle kalıyordu ama artık her ikisi de temelli benim yanımda kalıyor. Kötü biri değiller ancak çok anlayışsız geri fikirli insanlar. Kaynanamın zaten garip bir köy şivesi var. Kaynatam ondan beter. Her işime karışıyorlar, sanki evin sahibi onlar ben sadece köleleriyim gibi her işe gönderiyorlar beni. Eşimi de aynen benim gibi. Sanki biz onların gözünde küçük çocukmuşuz gibi fikirlerimizi önemsemeyip her işimize karışıp kendi bildikleri gibi idare ediyorlar evi. Kaynatam çalışmıyor ama 2 evi var kirada. Bir evin kirasını diğer gelini alıyor, bir evin kirasını da kendisi. Bize ise 1 kuruş ta vermiyor. Sigarasından tutmuş her şeyine kadar eşim alıyor ama. O paradan 1 kuruşunu bile bize harcamıyor. Kaynanamsa tam bir dert, bide eltimi çok seviyor, benle arası hiç iyi değil, ailem onlara çok iyi davranıyor,her bize gelişlerinde elleri dolu geliyor ancak bunlar dilde saygı duyuor, bidefa emelde görmüşlüğüm yok. Bide kaynatam oğluma kötü örnek oluyor, diyor ki ben onu öyle öğreticem ki her kesi dövsün hiç kimseden korkmasın, ben itiraz edince de eşim karışma, her söylediği gerçekleşicek diye bir şey yok, yarın nolucak bilemiyoruz, kalbini kırma babamın diyor, ama kaynanam disiplinli buna izin vermem diyor, ama kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor çok korkuyom oğlum da onun gibi konuşur diye. Bide oğluma kendi oğluymuş gibi davranıp ona bana anne söylemesini öğreticem diyordu ancak ben buna izin vermem deyip kesin tavrımı koydum. Şimdi birşey demese de bence yine aynı fikirde. Neyse, Ben çok çocuk ruhlu her şeye çabuk gelen saf biryim. Eşim ise aksine çok akıllı ve saf değil, iyi biri aslında ama çok sinirli biri, kendisini her zaman haklı görüyor ailesi gibi. O da yalnız yaşamak istiyor çok sıkılıyor ailesinden çünki annesi de babası da çok iş buyuruyor, 1 dakka yalnız burakmıyor bizi, ancak ailesi diye bir şey diyemiyor. Onlr yüzünden çok yıpranıyor evliliğimiz, evlendiğim günden bu yana her gün kavga. Ama evlenmeden evvel aramız çok iyiydi eşimle. Şimdi çok çabuk 2de1 kavga ediyoruz ailesi her işimize karışıyor. Ayrı eve taşınamam, çünki bizde eşyaları bütün çeyizi(süpürgesine kadar, çatalı, perdesi, her şeyi) kız tarafı alıyor, eşyalarımı onlara burakıp gidemem. Hem kaynanam da geçen sefer konuşurken söyledi ki ben ayrı yaşıyamam oğlumdan. Oğul annesine bakmalı. Gelin ne bilir ev idare etmek nedir, ne tecrübesi var ki yeni evli çiftin falan filan. Konuşunca bile midem bulanıyor kusmak istiyorum. Her gün dua ediyorum kurtulayım diye. Boşansam babam annem kabul etmez, her ne kadar sen bizim kızımızsın deseler de her zaman onları haklı görüp çok beğeniyorlar. Bana hep en kötüsünü misal çekip şükür etmemi ve kavga edersem de günahın bende olsuğunu onların iyi biri olduklarını söylüyorlar. Bide babam kalp, tansıyon ve şeker hstası boşansam kalbi bunu kaldıramaz diye mecbur katlanıyorum. Bana bor akıl verin nolur ne yapacağımı şaşırdım, çok yoruldum, 23 yaşımda soldum, hayatıma nefret ediyorum.
Ben 7 senedir dayaniyorum şimdi kaynim evlencek bu sene ayri eve cikicam ama simdiki aklim olsa ilk sene küser giderdim evimi ayirin diye olan evliliginize size oluyo yol yakinken kocani ikna edip cikmaya bakHer kese iyi günler. Ben yeniyim burda, sırf sizinle bir derdimi bölüşmek için Azerbaycandan yazıyorum. Ben evleneli nerdeyse 1.5 yıl oldu. 1 tane 11 aylık oğlum var. Eşim 2 günde 1 24 saatlik işte çalışıyor. Eşimin ailesi evlenmeden önce sadece eşim işte olacağı gün benim yanımda kalacaklarını (evim uzakta buralarda hırsız var diye yalnız kalamıyorum mecbur) söyledikleri halde evlendiğimden veri kaynanam bizle kalıyor. Bu yakınlarda da kayınpederim de bizim yanımıza taşındı. 1 eltim var, eskiden onla kalıyorlardı, sonra ben evlenince kaynanam yalnız kalmıyım diye benle, kaynatam eltimle kalıyordu ama artık her ikisi de temelli benim yanımda kalıyor. Kötü biri değiller ancak çok anlayışsız geri fikirli insanlar. Kaynanamın zaten garip bir köy şivesi var. Kaynatam ondan beter. Her işime karışıyorlar, sanki evin sahibi onlar ben sadece köleleriyim gibi her işe gönderiyorlar beni. Eşimi de aynen benim gibi. Sanki biz onların gözünde küçük çocukmuşuz gibi fikirlerimizi önemsemeyip her işimize karışıp kendi bildikleri gibi idare ediyorlar evi. Kaynatam çalışmıyor ama 2 evi var kirada. Bir evin kirasını diğer gelini alıyor, bir evin kirasını da kendisi. Bize ise 1 kuruş ta vermiyor. Sigarasından tutmuş her şeyine kadar eşim alıyor ama. O paradan 1 kuruşunu bile bize harcamıyor. Kaynanamsa tam bir dert, bide eltimi çok seviyor, benle arası hiç iyi değil, ailem onlara çok iyi davranıyor,her bize gelişlerinde elleri dolu geliyor ancak bunlar dilde saygı duyuor, bidefa emelde görmüşlüğüm yok. Bide kaynatam oğluma kötü örnek oluyor, diyor ki ben onu öyle öğreticem ki her kesi dövsün hiç kimseden korkmasın, ben itiraz edince de eşim karışma, her söylediği gerçekleşicek diye bir şey yok, yarın nolucak bilemiyoruz, kalbini kırma babamın diyor, ama kaynanam disiplinli buna izin vermem diyor, ama kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor çok korkuyom oğlum da onun gibi konuşur diye. Bide oğluma kendi oğluymuş gibi davranıp ona bana anne söylemesini öğreticem diyordu ancak ben buna izin vermem deyip kesin tavrımı koydum. Şimdi birşey demese de bence yine aynı fikirde. Neyse, Ben çok çocuk ruhlu her şeye çabuk gelen saf biryim. Eşim ise aksine çok akıllı ve saf değil, iyi biri aslında ama çok sinirli biri, kendisini her zaman haklı görüyor ailesi gibi. O da yalnız yaşamak istiyor çok sıkılıyor ailesinden çünki annesi de babası da çok iş buyuruyor, 1 dakka yalnız burakmıyor bizi, ancak ailesi diye bir şey diyemiyor. Onlr yüzünden çok yıpranıyor evliliğimiz, evlendiğim günden bu yana her gün kavga. Ama evlenmeden evvel aramız çok iyiydi eşimle. Şimdi çok çabuk 2de1 kavga ediyoruz ailesi her işimize karışıyor. Ayrı eve taşınamam, çünki bizde eşyaları bütün çeyizi(süpürgesine kadar, çatalı, perdesi, her şeyi) kız tarafı alıyor, eşyalarımı onlara burakıp gidemem. Hem kaynanam da geçen sefer konuşurken söyledi ki ben ayrı yaşıyamam oğlumdan. Oğul annesine bakmalı. Gelin ne bilir ev idare etmek nedir, ne tecrübesi var ki yeni evli çiftin falan filan. Konuşunca bile midem bulanıyor kusmak istiyorum. Her gün dua ediyorum kurtulayım diye. Boşansam babam annem kabul etmez, her ne kadar sen bizim kızımızsın deseler de her zaman onları haklı görüp çok beğeniyorlar. Bana hep en kötüsünü misal çekip şükür etmemi ve kavga edersem de günahın bende olsuğunu onların iyi biri olduklarını söylüyorlar. Bide babam kalp, tansıyon ve şeker hstası boşansam kalbi bunu kaldıramaz diye mecbur katlanıyorum. Bana bor akıl verin nolur ne yapacağımı şaşırdım, çok yoruldum, 23 yaşımda soldum, hayatıma nefret ediyorum.
Ben de bunu anlamıyorum. Sanane! Konu sahibi fikir istemiş ben ona yorum yapıyorum. Sen muhtesem fikirlerini konu sahibi ile paylaşsana.Bu kadar kötülüğü bir arada yapabiliyor musunuz cidden ?
Üslup berbat ayrıca.