Merhaba arkadaşlar buraya benzer konularda yazılan bir sürü şeyi okuyorum ama ben de kendi hikayemi anlatarak yorumlarınızı almak istiyorum. Bu yorumlar benim için çok kıymetli zira direk eşime okutacağım bundan emin olabilirsiniz, çünkü ben artık ona bir şey anlatmaktan uzun zamandır yoruldum benim yerime psikolog anlatsın istiyorum ama tabiki klasik erkek kafası sadece ti’ye alıyor.Ciddiye alınmak için mahkeme celbi mi yollamak gerek acaba bilmiyorum.
4 yıllık evliyim küçük çocuğumuz var. Severek evlendik. Aktif bir cinsel yaşantımız var. Eşim iyi bir baba ve sadık bir eş. Sadece artık birbirimizi sevmediğimizi zorunluluktan bir arada olduğumuzu düşünüyorum.Asla sohbet etmiyoruz sadece alınacaklar alınanlar ödemeler gidilecekler vs Beraber yaptığımız pek aktivite yok.Onun iş saatlerinden dolayı ben çocukla birlikteyim daha çok.Birbirimizi hiç mutlu etmiyoruz, hiç sürpriz yapmaz vs. Bana psikolojik baskısı çok fazla malesef, çünkü herşeye söyleniyor ya mesela bu sabah cüzdanıma altın koydum dışarı çıkarken yanıma almam gerekşyordu . Sıkıştı çıkaramadım bunu buraya niye koyuyorsun diye hemen bir yükselir napim altını nereme sokiyim cüzdanın köşesine koydum ki düşmesin dışarda. Ev işi yapar baya, o yüzden ufak bi dağınıklık görsün hemen hakaretle söylenmeye başlar. Gerçekten artık tartışmıyorum bile biliyor musunuz cevap bile veresim gelmiyor. Eskiden çok ağlardım şimdi ağlayamıyorum.O kadar kısa zamanda o kadar kavgalar etmişiz ki içimdeki herşey ölmüş. Bu evlilikte ama ayrılmayı göze alabilen benim o değil asla.Ayrılık vs konuştuğumda kızar, eğitimli ve kendini geliştiren nir insanım . Kavga ettiklerim üstüne de kendime bir sürü şey katıp farklı yollar da denedim güzellikle konuştuğumda da olmuyor, artık ne halin varsa gör hayat aksın gitsin modundayım. Rüyalarımda başka insanlara aşık olup aşkı yaşıyorum ya. Ben ayrılığı göze alsam da kendimi bu evliliğe mecbur hissediyorum çünkü benim de ebeveynlerim ayrıydı kendim bunu asla yapamayacağımı düşünüyorum. Ev ve yatak arkadaşı gibiyiz duygusal bir bağ kuramıyorum artık. Açıkça bana kadın gibi hissettirmediğini mutlu etmediğini de söyledim.Bu evliliği kurtarmaya çalışanın ben olmayacağımı da söyledim.Aynı evin içerisinde duygusuzca yıllarca yaşayabilecek sabra da sahibim. Fazla kabaca oldu ama yaşanan çok şey var fazla detaya giremedim.
4 yıllık evliyim küçük çocuğumuz var. Severek evlendik. Aktif bir cinsel yaşantımız var. Eşim iyi bir baba ve sadık bir eş. Sadece artık birbirimizi sevmediğimizi zorunluluktan bir arada olduğumuzu düşünüyorum.Asla sohbet etmiyoruz sadece alınacaklar alınanlar ödemeler gidilecekler vs Beraber yaptığımız pek aktivite yok.Onun iş saatlerinden dolayı ben çocukla birlikteyim daha çok.Birbirimizi hiç mutlu etmiyoruz, hiç sürpriz yapmaz vs. Bana psikolojik baskısı çok fazla malesef, çünkü herşeye söyleniyor ya mesela bu sabah cüzdanıma altın koydum dışarı çıkarken yanıma almam gerekşyordu . Sıkıştı çıkaramadım bunu buraya niye koyuyorsun diye hemen bir yükselir napim altını nereme sokiyim cüzdanın köşesine koydum ki düşmesin dışarda. Ev işi yapar baya, o yüzden ufak bi dağınıklık görsün hemen hakaretle söylenmeye başlar. Gerçekten artık tartışmıyorum bile biliyor musunuz cevap bile veresim gelmiyor. Eskiden çok ağlardım şimdi ağlayamıyorum.O kadar kısa zamanda o kadar kavgalar etmişiz ki içimdeki herşey ölmüş. Bu evlilikte ama ayrılmayı göze alabilen benim o değil asla.Ayrılık vs konuştuğumda kızar, eğitimli ve kendini geliştiren nir insanım . Kavga ettiklerim üstüne de kendime bir sürü şey katıp farklı yollar da denedim güzellikle konuştuğumda da olmuyor, artık ne halin varsa gör hayat aksın gitsin modundayım. Rüyalarımda başka insanlara aşık olup aşkı yaşıyorum ya. Ben ayrılığı göze alsam da kendimi bu evliliğe mecbur hissediyorum çünkü benim de ebeveynlerim ayrıydı kendim bunu asla yapamayacağımı düşünüyorum. Ev ve yatak arkadaşı gibiyiz duygusal bir bağ kuramıyorum artık. Açıkça bana kadın gibi hissettirmediğini mutlu etmediğini de söyledim.Bu evliliği kurtarmaya çalışanın ben olmayacağımı da söyledim.Aynı evin içerisinde duygusuzca yıllarca yaşayabilecek sabra da sahibim. Fazla kabaca oldu ama yaşanan çok şey var fazla detaya giremedim.