Herkesin bır ımtıhanı var..allah yardımcın olsun..ama akıllıca davran ve bence iyice burnu surtsun..intihar da ne demek..öbür dunyani karartirsin sadece..herkes kendi hayatina devam eder..ve sunu unutma dönüp dolaşıp yine sana gelecektir..sizden bir ricam var ne olur aptal olduğumu düşünmeden sadece empati kurarak yorum yazınız ve akıl veriniz. 9 yıllık evliyim 7 yaşında bir kızım var ve şuan 4 aylık hamileyim. 3 ay öncesine kadar muhteşem olmasada gayet düzenli düzeyli giden bir evliliğim vardı. ne bir aldatılma ne bir dayak ne bir kavga... dingin, sakin, huzurluyduk. 1 sene uğraştıktan sonra 3 ay önce hamile olduğumu öğrendim gerçekten sevinmiştim. eşimde öyle. 1 hafta sürdü sözde mutluluğum. kahvaltı hazırlıyordum eşim ekmek almaya gitti ve telefonunu evde bıraktı. kayıtlı olmayan bir numaradan gayet samimi bir günaydın mesajı geldi. eve geldi mesaj geldi dedim titreyerek kaptı telefonu, mesajı gördü ve direk bana baktı. tanımadığını yanlışlıkla atılmış olduğunu söyledi. bende telefonu elinden kapıp hoparlörü açarak şahsı aradım. gayet samimi konuşmalar yapan bir kadın, eşimi tanıyor, eşim mesaj yanlışlıkla geldi bana diyor ve kadın eşimin adıyla hitap etmeye başlayarak, ''yooo hayır sana attım s....cığım 'diyor. o arada bardağı suratına fırlattım bayan anladı. o ses ne dedi. eşimde yanlış zamanda aradığının sesi dedi ve kapattı telefonu. kıyamet koptu. ancak 2. bebeğime hamileyim aileler onun yeminlerine inandı, ayrılmamıza gönlü olmadı kimsenin; affet birdaha yapmaz dedi. bende inanmasamda son bir şans dedim güya kendi kendime. keşke bunla kalsa. 2 gün öncesine kadar kalbim kırık dökük hamileliğimi geçiriyorum, eşimi hiç umursamıyorum. gece çok geç saatte eve geldi. kapıda direk boğazıma yapıştı. 9 senedir sesini bile yükseltmeyen adam tam bir canavar oldu. üstüme saldırdı. suratımda morarmayan yer yok. sebep ise evli üvey kız kardeşi var, eşi başka bir şehirde, görev icabı. arada bir bana çocuğunu bırakıp gezmeye giderdi. yada hastaneye postaneye. hep bahanesi hazırdı. meğer benim eşimin çok yakın bir arkadaşıyla ilişkisi varmış. adamda evli üstelik. oturduğumuz yer küçük adı çıkmış kötü diye. çocuğunuda bana bıraktığı için benim adımda ona çanak tutuyora çıkmış. eşimin adı adamla aynı masada oturup içtiği için kardeşini pazarlıyora çıkmış . sen biliyordun benden sakladın sendemi onla bir haltlar yiyorsunda saklıyorsun diye hiç sormadan hayvan gibi saldırdı bana. 2 gündür sanki hiçbirşey olmamış gibi annemi arıyor. pişman olduğunu sorgulamadan bir hata yaptığını affettirmek için elinden geleni yapacağını söylemiş. üstelik hala anneme diyormuşki kızın sana hiç çocuğu bırakıp gece biryere gittimi. annemde elin kolun kırılsın. kızımı arıycam gelirim derse 2 çocuğununda yüzünü göremeyeceksin demiş. şuan hala eşimle aynı evdeyim ama 2 yabancı. o hala hiçbirşey olmamış gibi bense resmen soğudum ondan. diyorum karnımdaki bebek uğursuz geldi bana. ama okadar kararsızımki seviyormuyum bittimi. eğer çeker gidersem 3 gün sonra tükürdüğümü yalamakda istemiyorum. hamilelik psikolojimi zaten bozmuştu. bunlarda cabası. ne olur yardım edin intiharı bile düşünüyorum. karnımdaki değil kızıma kıyamıyorum. belki konuyu yanlış yerde açmışımdır. daha yeni üyeyim.
sizden bir ricam var ne olur aptal olduğumu düşünmeden sadece empati kurarak yorum yazınız ve akıl veriniz. 9 yıllık evliyim 7 yaşında bir kızım var ve şuan 4 aylık hamileyim. 3 ay öncesine kadar muhteşem olmasada gayet düzenli düzeyli giden bir evliliğim vardı. ne bir aldatılma ne bir dayak ne bir kavga... dingin, sakin, huzurluyduk. 1 sene uğraştıktan sonra 3 ay önce hamile olduğumu öğrendim gerçekten sevinmiştim. eşimde öyle. 1 hafta sürdü sözde mutluluğum. kahvaltı hazırlıyordum eşim ekmek almaya gitti ve telefonunu evde bıraktı. kayıtlı olmayan bir numaradan gayet samimi bir günaydın mesajı geldi. eve geldi mesaj geldi dedim titreyerek kaptı telefonu, mesajı gördü ve direk bana baktı. tanımadığını yanlışlıkla atılmış olduğunu söyledi. bende telefonu elinden kapıp hoparlörü açarak şahsı aradım. gayet samimi konuşmalar yapan bir kadın, eşimi tanıyor, eşim mesaj yanlışlıkla geldi bana diyor ve kadın eşimin adıyla hitap etmeye başlayarak, ''yooo hayır sana attım s....cığım 'diyor. o arada bardağı suratına fırlattım bayan anladı. o ses ne dedi. eşimde yanlış zamanda aradığının sesi dedi ve kapattı telefonu. kıyamet koptu. ancak 2. bebeğime hamileyim aileler onun yeminlerine inandı, ayrılmamıza gönlü olmadı kimsenin; affet birdaha yapmaz dedi. bende inanmasamda son bir şans dedim güya kendi kendime. keşke bunla kalsa. 2 gün öncesine kadar kalbim kırık dökük hamileliğimi geçiriyorum, eşimi hiç umursamıyorum. gece çok geç saatte eve geldi. kapıda direk boğazıma yapıştı. 9 senedir sesini bile yükseltmeyen adam tam bir canavar oldu. üstüme saldırdı. suratımda morarmayan yer yok. sebep ise evli üvey kız kardeşi var, eşi başka bir şehirde, görev icabı. arada bir bana çocuğunu bırakıp gezmeye giderdi. yada hastaneye postaneye. hep bahanesi hazırdı. meğer benim eşimin çok yakın bir arkadaşıyla ilişkisi varmış. adamda evli üstelik. oturduğumuz yer küçük adı çıkmış kötü diye. çocuğunuda bana bıraktığı için benim adımda ona çanak tutuyora çıkmış. eşimin adı adamla aynı masada oturup içtiği için kardeşini pazarlıyora çıkmış . sen biliyordun benden sakladın sendemi onla bir haltlar yiyorsunda saklıyorsun diye hiç sormadan hayvan gibi saldırdı bana. 2 gündür sanki hiçbirşey olmamış gibi annemi arıyor. pişman olduğunu sorgulamadan bir hata yaptığını affettirmek için elinden geleni yapacağını söylemiş. üstelik hala anneme diyormuşki kızın sana hiç çocuğu bırakıp gece biryere gittimi. annemde elin kolun kırılsın. kızımı arıycam gelirim derse 2 çocuğununda yüzünü göremeyeceksin demiş. şuan hala eşimle aynı evdeyim ama 2 yabancı. o hala hiçbirşey olmamış gibi bense resmen soğudum ondan. diyorum karnımdaki bebek uğursuz geldi bana. ama okadar kararsızımki seviyormuyum bittimi. eğer çeker gidersem 3 gün sonra tükürdüğümü yalamakda istemiyorum. hamilelik psikolojimi zaten bozmuştu. bunlarda cabası. ne olur yardım edin intiharı bile düşünüyorum. karnımdaki değil kızıma kıyamıyorum. belki konuyu yanlış yerde açmışımdır. daha yeni üyeyim.
Yazını okurken hislerim senin için üzülmekle başlayıp sana acıyarak bitti. Ama iyi anlamda bir acıma değil.. Sen kocanı yanlış seç, aldatıl affet, dayak ye sus suçlu karnındaki günahsız bir can mı olsun ? Karnında bir can taşıyan bir annenin böyle saçma birşeye inandığını düşünmek bile dehşete kapılmama sebep oluyor. Başına bir takım sorunlar gelince suçu evine atan, bu ev uğursuz diyen cahil zihniyetten ne farkın var senin ? Üstelik daha da beteri.. İntihar edeceğim ama karnımdakine değil kızıma kıyamıyorum diyorsun. Tövbe Yarabbim ya ! Karnındaki senin değil de bir başkasının bebeği mi ? İnşallah biran önce kendine gelirsin.. Bu forumda okuduğum en garip ve dehşete düşürücü cümleler yemin ederim. Seni bu 9 yıllık süreç içinde aldatıp aldatmadığından haberin var mı canım benim ? Belki (ki ben eminimde bundan) defalarca aldatıldın da ayakta uyutuldun ? Karnında bebeğin varken ortaya çıkmasının onunla uzaktan yakından ne alakası var ? Ki bana kalırsa karnında ki bebeğinden nefret edercesine hislere kapılacağına ona teşekkür et. Belki onun sayesinde gerçekleri gördün, belki o şans getirdi sana da o şeref yoksunu kocanın gerçek yüzünü gördün. Acilen bir psikoloğa git, ama ne olur kendine gel..sizden bir ricam var ne olur aptal olduğumu düşünmeden sadece empati kurarak yorum yazınız ve akıl veriniz. 9 yıllık evliyim 7 yaşında bir kızım var ve şuan 4 aylık hamileyim. 3 ay öncesine kadar muhteşem olmasada gayet düzenli düzeyli giden bir evliliğim vardı. ne bir aldatılma ne bir dayak ne bir kavga... dingin, sakin, huzurluyduk. 1 sene uğraştıktan sonra 3 ay önce hamile olduğumu öğrendim gerçekten sevinmiştim. eşimde öyle. 1 hafta sürdü sözde mutluluğum. kahvaltı hazırlıyordum eşim ekmek almaya gitti ve telefonunu evde bıraktı. kayıtlı olmayan bir numaradan gayet samimi bir günaydın mesajı geldi. eve geldi mesaj geldi dedim titreyerek kaptı telefonu, mesajı gördü ve direk bana baktı. tanımadığını yanlışlıkla atılmış olduğunu söyledi. bende telefonu elinden kapıp hoparlörü açarak şahsı aradım. gayet samimi konuşmalar yapan bir kadın, eşimi tanıyor, eşim mesaj yanlışlıkla geldi bana diyor ve kadın eşimin adıyla hitap etmeye başlayarak, ''yooo hayır sana attım s....cığım 'diyor. o arada bardağı suratına fırlattım bayan anladı. o ses ne dedi. eşimde yanlış zamanda aradığının sesi dedi ve kapattı telefonu. kıyamet koptu. ancak 2. bebeğime hamileyim aileler onun yeminlerine inandı, ayrılmamıza gönlü olmadı kimsenin; affet birdaha yapmaz dedi. bende inanmasamda son bir şans dedim güya kendi kendime. keşke bunla kalsa. 2 gün öncesine kadar kalbim kırık dökük hamileliğimi geçiriyorum, eşimi hiç umursamıyorum. gece çok geç saatte eve geldi. kapıda direk boğazıma yapıştı. 9 senedir sesini bile yükseltmeyen adam tam bir canavar oldu. üstüme saldırdı. suratımda morarmayan yer yok. sebep ise evli üvey kız kardeşi var, eşi başka bir şehirde, görev icabı. arada bir bana çocuğunu bırakıp gezmeye giderdi. yada hastaneye postaneye. hep bahanesi hazırdı. meğer benim eşimin çok yakın bir arkadaşıyla ilişkisi varmış. adamda evli üstelik. oturduğumuz yer küçük adı çıkmış kötü diye. çocuğunuda bana bıraktığı için benim adımda ona çanak tutuyora çıkmış. eşimin adı adamla aynı masada oturup içtiği için kardeşini pazarlıyora çıkmış . sen biliyordun benden sakladın sendemi onla bir haltlar yiyorsunda saklıyorsun diye hiç sormadan hayvan gibi saldırdı bana. 2 gündür sanki hiçbirşey olmamış gibi annemi arıyor. pişman olduğunu sorgulamadan bir hata yaptığını affettirmek için elinden geleni yapacağını söylemiş. üstelik hala anneme diyormuşki kızın sana hiç çocuğu bırakıp gece biryere gittimi. annemde elin kolun kırılsın. kızımı arıycam gelirim derse 2 çocuğununda yüzünü göremeyeceksin demiş. şuan hala eşimle aynı evdeyim ama 2 yabancı. o hala hiçbirşey olmamış gibi bense resmen soğudum ondan. diyorum karnımdaki bebek uğursuz geldi bana. ama okadar kararsızımki seviyormuyum bittimi. eğer çeker gidersem 3 gün sonra tükürdüğümü yalamakda istemiyorum. hamilelik psikolojimi zaten bozmuştu. bunlarda cabası. ne olur yardım edin intiharı bile düşünüyorum. karnımdaki değil kızıma kıyamıyorum. belki konuyu yanlış yerde açmışımdır. daha yeni üyeyim.
sağlıklı olmadığımı, sağlıklı düşünemediğimi, psikolojiminde gayet bozuk olduğunu belirtmekte utanmadım ben. kimse yaşamasın bunları dilemem ama yaşayan biride sağlıklı kaldım diyorsa onda bir sorun vardır bunuda bilirim. ilk kızımı 19 yaşında aldım kucağıma, anneliği tek başıma hiçkimsenin yardımı olmadan yaşadım şimdi kızım en kıymetlim. onu karnımda olduğunu bildiğim ilk andan itibaren benimsedim. anneliği yaşamaya başladım. ama şimdi 4 aylık hamileyim hala hiçbirşey hissetmiyorum. kalbim okadar çok acıdıki onun varlığını bile kabullenecek zamanım olmadı resmen.Konu Sahibi sağlıklı dusunemeyen bir anne bebeği doğduğunda elbette sevecek ugursuz dediğine pişman olacak ama şu anda normal düşünemiyor bu kadar üstüne gidilmesi ne kadar doğru sizce?
bunu annemde bu şekilde yoruyor. ama malesef iyi bişeyler yaşamayınca şansmı şansızlıklı tam yorum yapamıyorsunBelki onun sayesinde gerçekleri gördün, belki o şans getirdi sana da o şeref yoksunu kocanın gerçek yüzünü gördün.
arkadaşım şu olumsuz düşünceleri kafandan sıyır at bir kere.. tamam pollyanna ol diyemem sana yaşadıkların zor şeyler ancak şu yaklaşan isyan dalgalarını bir durdur bakalım. bak bazen hayat ona baktığımız gibidir. bu yüzden derim ki ben sana düşüncelerini ve sözlerini değiştir ki dünyan değişsin. çok mu ütopik geldi sana. hayır değil. evet hiç bir şey yaşadığın şiddeti aldatılmayı vs'yi değiştirmeyecek ama düşüncelerin ve sözlerin yarını değiştirebilir. çünkü söz vucud bulur çünkü insan neye inanırsa odur. bu çocuk uğursuzluk mu getirdi bana deme. bebeğim beni hayata bağlayacak de. o bana umut olacak kızım ve bebeğimle birlikte sımsıkı bağlanacağım hayata onlarla güçleneceğim birlikte bu zor günleri atlayacağız de.. hamile halinle sana el kaldıran kocanın da elleri kırılsın. terbiyesiz..2 çocuğumu onsuz büyütmek çok zor. üstelik bukadar severken. hadi vurun yuh bunları yaşattı ve hala seviyorsun diyin. 1 yıl sevgililik 1 yıl nişanlılık 9 yıllıkda evliyim. 11 yılda seni hiç hayal kırıklığına uğratmamış biri. annem dışında kimsem yok. yıllarca hem kocam hem abim hem babam olmuş biri. son 3ayda resmen cehennem. suçu bebeğe yüklemedim. çok uğraştık hiçbir sebep yokken olmuyordu. allah bana acaba çok zorladın al sana bebek al sana ceza. evet bende dedim keşke olmasaymış isteyen hayatı düzgün giden onca insana nasip etmezken benim gibi aciz bir insana babası gibi pislik bir insana neden nasip etmiş allahım.
Yapabilirsin. Kaç yaşında olgun kadınsın. 1 çocuk getirip büyütmüşsün bu dünyaya. Anneliğin yada bir bebeğin masumiyetini ben mi anlatayım sana ?Karnındaki günahsız bir bebek. Daha oluşma sürecinde, iyiliği kötülüğü bile bilmez ne zarar verebilir sana ? Ki onu bu dünyaya çağıran da sizsiniz.. Hayatınızı mahfetmeye gelmiş gibi konuşmayın Allah aşkına kendinizi karşıdan görseniz bu ben miyim dersiniz. Uğursuz olan yalnızca eşin bu hikayede. Daha ana rahmindeki bir melek değil.. Uğursuz olandan kopmak istiyorsanız da eşinizden kopun. Bebeği dünyaya getirip getirmemek kendi özgür iradenizle vereceğiniz karardır ona ben karışmam yorumda yapamam. Ama suçlu olarak bir meleği görmeyin, tek ricam bu sizden.bunu annemde bu şekilde yoruyor. ama malesef iyi bişeyler yaşamayınca şansmı şansızlıklı tam yorum yapamıyorsun
okadar rahat yorumlar yapıyorsunki allah bilir evlide değilsindir çocuğunda yoktur.Bu forumda kaç üye var 500 000 mi?
250 000inin çocuğu olsun 250 000inin de çocuğu babaya düşkün maşallah.
Hiçbiri babası olmadan yaşayamaz, ölür.
Hatta baba şiddet uygulayan aldatan biriyse asla ayrılamaz babadan, mümkün değil yani.
Millet karninda cocuguyla bosanip babasiz buyutuyor hatta kimliginin baba hanesini bile bos birakip kendi soyadini veriyor neyi dusunuyorsun. Erkege muhtacmisin kizin buyudugunde babam seni boynuzlamis dayak yemissin iffetsizlikle suclamis afferim anne ne kadar gurursuzmussun demiycekmi Allah askina birak bu acizim laflarini bak ailende destek cikiyor sehir bile degistirmeye razi ailesi sahip cikmadigi icin kadin siginma evlerine giden kadinlar var neyin eksik fazlan bile var mantikli dusun birde rica ediyorum affedip mutluluk oyunu oynamaya devam edeceksen burda vakit harcama2 çocuğumu onsuz büyütmek çok zor. üstelik bukadar severken. hadi vurun yuh bunları yaşattı ve hala seviyorsun diyin. 1 yıl sevgililik 1 yıl nişanlılık 9 yıllıkda evliyim. 11 yılda seni hiç hayal kırıklığına uğratmamış biri. annem dışında kimsem yok. yıllarca hem kocam hem abim hem babam olmuş biri. son 3ayda resmen cehennem. suçu bebeğe yüklemedim. çok uğraştık hiçbir sebep yokken olmuyordu. allah bana acaba çok zorladın al sana bebek al sana ceza. evet bende dedim keşke olmasaymış isteyen hayatı düzgün giden onca insana nasip etmezken benim gibi aciz bir insana babası gibi pislik bir insana neden nasip etmiş allahım.
okadar rahat yorumlar yapıyorsunki allah bilir evlide değilsindir çocuğunda yoktur.
Hiçbir çocuk annesini döven adama çok büyük bir sevgi beslemez. Babam da babam demez. Küçük yaşlar da belki bunu der ama büyüyüne size hak verir. Yani anlamadım yüzünüzdeki morluklardan rezil olmuyorsunuz da doktora gidip rapor almaya mı utanıyorsunuz? Bu kadar aciz olmayın. Olursanız dayak da yersiniz,küfür de yersiniz.o gece kendine geldi ben ne yapıyorum dedi ve direk hastaneye götürmeye kalktı. bilemiyorum tam olarak hangisi ağır bastıda hayır dedim. içimden geçenler burası çok küçük bir ilçe rezil olmak istemedim aldatıldım bir şekilde kabul ettim ya tekrar affedersem dedim, cahillik diyin saflık diyin, aptallık diyin gitseydim eğer, doktora hiçbirşey demeden verirdi o raporu, eşim suçlu olacaktı. kızım geldi aklıma. ya neden anne affetmedin derse dedim. hamileyim karnımdaki bebeğim hiçbirşeyi bilmiyor. 10 sene sonra babasızlığından beni suçlarsa dedim. küçük yer başka bir erkekde bir kahvede karısının kardeşinin lafını duysa delirirdi dedim. bilemiyorum.
Hayatında var olan pisliklerden karnındaki meleği sorumlu tutmana inanamıyorum!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?