Ben olsam o gun cocugu krese degil anneme birakirdim.aksam misafirlige gitmeniz iyi olmus.esiniz nasil unutmus boyle birseyi anlamadim.ya da sade sizmi baska arkadaslarda mi gidecekti aileniz olunca gitmesekte olur diye mi dusundu.bu arada gideceginiz gezmeye esiniz fikrinizi almazmi..ailenizin yaninda tartismayin.
Dogru soyluyorsunuz.Kendi evliliğim ve buradaki konulardan yola çıkarak tek bir yorum yapacağım :
••Bizler(kadın/erkek) YAPICI değil kırıcı-yıkıcı-azarlayıcı-suçlayıcı(artık nasıl derseniz) konuşuyoruz. Sevgileri tüketiyoruz... Saygı bırakmıyoruz. ••
Konuyu açmanın huzursuzluktan başka işe yarayacağını zannetmiyorumhaklıysam konuyu akşam tekrar açacağım. değilsem de boşuna tartışmak istemiyorum. ondan sordum. yoksa zaten burda kimse kimse için bir şey yapamaz zaten. açılan konular boşuna açılmış oluyor sizin söyleminize göre o halde.
antibiyotikten neden bu kadar öcüüüü gibi korkuyorsunuz bende merak ettimantibiyotik verecek diye üzülüyordum. şimdi iyiymiş kreşle konuştum. bakalım gün içinde en ufak bir problem olursa arayacaklar. evet kızgınım. hiç unutulacak bir şey değil. ayıp yani. evet herkesin işine saygısı olmalı bu kesin. ama eşim iş konusunu abartıp çıktı. sürekli tel elinde konuşma halinde sinirimi bozuyor.
Öncelikle eğer ortakulak iltihabı olmuşsa o antibiyotik mutlaka alınacak. Haaa almazsanız ne olur, arkadaşımın başına gelen olur. Allah korusun kulakta duyma kaybına yol açarsınız.antibiyotik verecek diye üzülüyordum. şimdi iyiymiş kreşle konuştum. bakalım gün içinde en ufak bir problem olursa arayacaklar. evet kızgınım. hiç unutulacak bir şey değil. ayıp yani. evet herkesin işine saygısı olmalı bu kesin. ama eşim iş konusunu abartıp çıktı. sürekli tel elinde konuşma halinde sinirimi bozuyor.
Kendi evliliğim ve buradaki konulardan yola çıkarak tek bir yorum yapacağım :
••Bizler(kadın/erkek) YAPICI değil kırıcı-yıkıcı-azarlayıcı-suçlayıcı(artık nasıl derseniz) konuşuyoruz. Sevgileri tüketiyoruz... Saygı bırakmıyoruz. ••
Öncelikle eğer ortakulak iltihabı olmuşsa o antibiyotik mutlaka alınacak. Haaa almazsanız ne olur, arkadaşımın başına gelen olur. Allah korusun kulakta duyma kaybına yol açarsınız.
Antibiyotikleri öcü olarak görmeyin. Çoğu zaman hayat kurtarırlar. Doktorumun dediği gibi, antibiyotik kullanmazsanız elbette iyileşirsiniz. Ama o iltihap bir yere gizlenir ileride olmadık yerlerden romatizma olarak çıkar. Doğru antibiyotik doğru hastalıkta kullanılırsa nimettir.
benzer tartışmalar her evde oluyor.meraba arkadaşlar. öncelikli ricam lütfen konumda tartışmaya dönecek sözler sarfedilmemesi. konum kendiliğinden değil de ben istediğim için kapatılsın istiyorum.
ben eşim ve oğlum olarak 3 kişi yaşıyoruz. bulunduğum il kendi memleketimiz ama adam akıllı çocuğuma baktıracağım kimse yok. mecbur kreşe gidiyor. ve 2 hafta olmasına rağmen hastalıkların biri bitip diğeri başlıyor. bağışıklık kazansın hep mecbur diye ilaç da kullanmıyorum. antibiyotikten çok korkuyorum.
bu kısa açıklamadan sonra konuma geçeyim. annem ve 2 kardeşim var. babam rahmetli oldu. kardeşimin biri başka bir ilde okuyor diğeri başka bir ilin köyünde görev yapıyor annem de yanında tek kalamıyor çünkü. şu an sömestr olduğundan memleketteler. neyse dün beni aradılar müsaitseniz size gelelim diye. ben de olur olur dedim hemen. zaten özledim, oğlum deseniz aşık onlara. eşim iş çıkışı oğlanı aldı geldi. bizimkilerde yanıma geldi. oğlandan sonra eşim bizi aldı eve geçtik.
evim her çocuklu evler gibi darma duman. annem hemen temizliğe girişti. yemek yedik, çay içtik. kadın sen çalışıyorsun otur diye bütün bulaşığı halletti solsun. çayı içtik, pasta yedik. bunları neden anlatıyorum tıka basa doluyuz. sonra eşimin telefonu çaldı ee sizi bekliyoruz diye. meğer arkadaşı çaya davet etmiş eşimde unutmuş! çalışan kadın bir sürü hazırlık yapmış. zaten doluyuz. misafirin tabağı dolu dolu bırakması ayrı bir terbiyesizlik. (ki kusana kadar yedik ne yapalım.) hadi kalk gidelim dedi. ben de kaş gözle hayır diyorum. ama bir yandan da o kadının yerinde olsam çıldırırım çok ayıp çok! neyse biz kalktık gittik. annemler de gidin falan dedi ama acayip üzüldüm. eşimin ailesi bizde olsa böyle davranmayabilirdi. bunu sorucam bugün. oğlan da gelmek istemedi. en sevdikleri var çünkü. gittiğimiz evin kızı hayal kırıklığına uğradı. arkadaş arkadaş diye oğlumu bekliyormuş kuzum meğer.
neyse geldik eve 12 falan. oğlanı yatırdım. sabah 5 de çocuk kalktı bir ağlıyor bir ağlıyor. anneanne gitme, teyze gitme diye. rüyasında gittiklerini gördü herhalde dedik. ama yok . onların yanına götürdüm tepki gene aynı. kulağını tutuyor anladık kulağı ağrıyor. eşim hemen eczaneye gitti geldi ilaç almış. ben de çocuğun kreş çantasını hazırlıyordum. gördü beni bir azarladı bu halde çocuğu kreşe mi yollayacaksın diye. dedim ki annemler bakacak biraz öğlene doğru da kreşe götür ki soğumasın çocuk zaten yeni başladı. haftasonu da geldi. tabi beni azarladı izin al diye. ben de sen izin al o zaman dedim. sürekli izin almaktan müdürü aramaya utandım. tabi tabi benim işimde zaten izin verirler diye azarladı yine. bu işten başka ek işi var. oğlan az kırgın olunca derdim bugün o ek işe gitme, senin kendi işin zaten. hemen işte bugün şunu yapmalıyım bugün bunu yapmalıyım der. ben de bunu dedim. onun içinde lafı çarptı. oğlanda ağladı beni arkadaşa gidicem diye götürdü kreşe. sonra da hiçbir şey olmamış gibi aradı. ciddi anlamda çok kırgınım. ben zaten çocuğumu düşünürüm. o Allah korusun ciddi hasta ise gitmem işe de. ama bu hafif bir kulak ağrısıydı yani başka da birşeyi yok çok şükür. kaldı ki kreş çocukları hep hastalar. birbirlerine bulaşıyor. biraz bağışıklık kazanması gerek. yani ben kırılmakta haksız mıyım arkadaşlar?? halıysam akşam konuyu açmak niyetindeyim. o bir şey yokmuş gibi davranıyor çünkü. nasıl tepki vereceğimi bilemiyorum.
destan olmuş kusura bakmayın.
Öğretmenim... hasta olan ilkokul, ortaokul çocuklarının okula gönderilmesi taraftarı değilim. 9 yaşındaki 2. Sınıf öğrencisi yeğenim de hasta olduğunda, küçücük bir kırgınlığı olduğunda okula yollamayın derim. Geçen gün dinlemediler yolladılar akşam ateşlendi. Neyse o farklı bir konu.meraba arkadaşlar. öncelikli ricam lütfen konumda tartışmaya dönecek sözler sarfedilmemesi. konum kendiliğinden değil de ben istediğim için kapatılsın istiyorum.
ben eşim ve oğlum olarak 3 kişi yaşıyoruz. bulunduğum il kendi memleketimiz ama adam akıllı çocuğuma baktıracağım kimse yok. mecbur kreşe gidiyor. ve 2 hafta olmasına rağmen hastalıkların biri bitip diğeri başlıyor. bağışıklık kazansın hep mecbur diye ilaç da kullanmıyorum. antibiyotikten çok korkuyorum.
bu kısa açıklamadan sonra konuma geçeyim. annem ve 2 kardeşim var. babam rahmetli oldu. kardeşimin biri başka bir ilde okuyor diğeri başka bir ilin köyünde görev yapıyor annem de yanında tek kalamıyor çünkü. şu an sömestr olduğundan memleketteler. neyse dün beni aradılar müsaitseniz size gelelim diye. ben de olur olur dedim hemen. zaten özledim, oğlum deseniz aşık onlara. eşim iş çıkışı oğlanı aldı geldi. bizimkilerde yanıma geldi. oğlandan sonra eşim bizi aldı eve geçtik.
evim her çocuklu evler gibi darma duman. annem hemen temizliğe girişti. yemek yedik, çay içtik. kadın sen çalışıyorsun otur diye bütün bulaşığı halletti solsun. çayı içtik, pasta yedik. bunları neden anlatıyorum tıka basa doluyuz. sonra eşimin telefonu çaldı ee sizi bekliyoruz diye. meğer arkadaşı çaya davet etmiş eşimde unutmuş! çalışan kadın bir sürü hazırlık yapmış. zaten doluyuz. misafirin tabağı dolu dolu bırakması ayrı bir terbiyesizlik. (ki kusana kadar yedik ne yapalım.) hadi kalk gidelim dedi. ben de kaş gözle hayır diyorum. ama bir yandan da o kadının yerinde olsam çıldırırım çok ayıp çok! neyse biz kalktık gittik. annemler de gidin falan dedi ama acayip üzüldüm. eşimin ailesi bizde olsa böyle davranmayabilirdi. bunu sorucam bugün. oğlan da gelmek istemedi. en sevdikleri var çünkü. gittiğimiz evin kızı hayal kırıklığına uğradı. arkadaş arkadaş diye oğlumu bekliyormuş kuzum meğer.
neyse geldik eve 12 falan. oğlanı yatırdım. sabah 5 de çocuk kalktı bir ağlıyor bir ağlıyor. anneanne gitme, teyze gitme diye. rüyasında gittiklerini gördü herhalde dedik. ama yok . onların yanına götürdüm tepki gene aynı. kulağını tutuyor anladık kulağı ağrıyor. eşim hemen eczaneye gitti geldi ilaç almış. ben de çocuğun kreş çantasını hazırlıyordum. gördü beni bir azarladı bu halde çocuğu kreşe mi yollayacaksın diye. dedim ki annemler bakacak biraz öğlene doğru da kreşe götür ki soğumasın çocuk zaten yeni başladı. haftasonu da geldi. tabi beni azarladı izin al diye. ben de sen izin al o zaman dedim. sürekli izin almaktan müdürü aramaya utandım. tabi tabi benim işimde zaten izin verirler diye azarladı yine. bu işten başka ek işi var. oğlan az kırgın olunca derdim bugün o ek işe gitme, senin kendi işin zaten. hemen işte bugün şunu yapmalıyım bugün bunu yapmalıyım der. ben de bunu dedim. onun içinde lafı çarptı. oğlanda ağladı beni arkadaşa gidicem diye götürdü kreşe. sonra da hiçbir şey olmamış gibi aradı. ciddi anlamda çok kırgınım. ben zaten çocuğumu düşünürüm. o Allah korusun ciddi hasta ise gitmem işe de. ama bu hafif bir kulak ağrısıydı yani başka da birşeyi yok çok şükür. kaldı ki kreş çocukları hep hastalar. birbirlerine bulaşıyor. biraz bağışıklık kazanması gerek. yani ben kırılmakta haksız mıyım arkadaşlar?? halıysam akşam konuyu açmak niyetindeyim. o bir şey yokmuş gibi davranıyor çünkü. nasıl tepki vereceğimi bilemiyorum.
destan olmuş kusura bakmayın.
çocuğunu senden çok düşünüyorsa her işini erteleyip doktora götürseydi.meraba arkadaşlar. öncelikli ricam lütfen konumda tartışmaya dönecek sözler sarfedilmemesi. konum kendiliğinden değil de ben istediğim için kapatılsın istiyorum.
ben eşim ve oğlum olarak 3 kişi yaşıyoruz. bulunduğum il kendi memleketimiz ama adam akıllı çocuğuma baktıracağım kimse yok. mecbur kreşe gidiyor. ve 2 hafta olmasına rağmen hastalıkların biri bitip diğeri başlıyor. bağışıklık kazansın hep mecbur diye ilaç da kullanmıyorum. antibiyotikten çok korkuyorum.
bu kısa açıklamadan sonra konuma geçeyim. annem ve 2 kardeşim var. babam rahmetli oldu. kardeşimin biri başka bir ilde okuyor diğeri başka bir ilin köyünde görev yapıyor annem de yanında tek kalamıyor çünkü. şu an sömestr olduğundan memleketteler. neyse dün beni aradılar müsaitseniz size gelelim diye. ben de olur olur dedim hemen. zaten özledim, oğlum deseniz aşık onlara. eşim iş çıkışı oğlanı aldı geldi. bizimkilerde yanıma geldi. oğlandan sonra eşim bizi aldı eve geçtik.
evim her çocuklu evler gibi darma duman. annem hemen temizliğe girişti. yemek yedik, çay içtik. kadın sen çalışıyorsun otur diye bütün bulaşığı halletti solsun. çayı içtik, pasta yedik. bunları neden anlatıyorum tıka basa doluyuz. sonra eşimin telefonu çaldı ee sizi bekliyoruz diye. meğer arkadaşı çaya davet etmiş eşimde unutmuş! çalışan kadın bir sürü hazırlık yapmış. zaten doluyuz. misafirin tabağı dolu dolu bırakması ayrı bir terbiyesizlik. (ki kusana kadar yedik ne yapalım.) hadi kalk gidelim dedi. ben de kaş gözle hayır diyorum. ama bir yandan da o kadının yerinde olsam çıldırırım çok ayıp çok! neyse biz kalktık gittik. annemler de gidin falan dedi ama acayip üzüldüm. eşimin ailesi bizde olsa böyle davranmayabilirdi. bunu sorucam bugün. oğlan da gelmek istemedi. en sevdikleri var çünkü. gittiğimiz evin kızı hayal kırıklığına uğradı. arkadaş arkadaş diye oğlumu bekliyormuş kuzum meğer.
neyse geldik eve 12 falan. oğlanı yatırdım. sabah 5 de çocuk kalktı bir ağlıyor bir ağlıyor. anneanne gitme, teyze gitme diye. rüyasında gittiklerini gördü herhalde dedik. ama yok . onların yanına götürdüm tepki gene aynı. kulağını tutuyor anladık kulağı ağrıyor. eşim hemen eczaneye gitti geldi ilaç almış. ben de çocuğun kreş çantasını hazırlıyordum. gördü beni bir azarladı bu halde çocuğu kreşe mi yollayacaksın diye. dedim ki annemler bakacak biraz öğlene doğru da kreşe götür ki soğumasın çocuk zaten yeni başladı. haftasonu da geldi. tabi beni azarladı izin al diye. ben de sen izin al o zaman dedim. sürekli izin almaktan müdürü aramaya utandım. tabi tabi benim işimde zaten izin verirler diye azarladı yine. bu işten başka ek işi var. oğlan az kırgın olunca derdim bugün o ek işe gitme, senin kendi işin zaten. hemen işte bugün şunu yapmalıyım bugün bunu yapmalıyım der. ben de bunu dedim. onun içinde lafı çarptı. oğlanda ağladı beni arkadaşa gidicem diye götürdü kreşe. sonra da hiçbir şey olmamış gibi aradı. ciddi anlamda çok kırgınım. ben zaten çocuğumu düşünürüm. o Allah korusun ciddi hasta ise gitmem işe de. ama bu hafif bir kulak ağrısıydı yani başka da birşeyi yok çok şükür. kaldı ki kreş çocukları hep hastalar. birbirlerine bulaşıyor. biraz bağışıklık kazanması gerek. yani ben kırılmakta haksız mıyım arkadaşlar?? halıysam akşam konuyu açmak niyetindeyim. o bir şey yokmuş gibi davranıyor çünkü. nasıl tepki vereceğimi bilemiyorum.
destan olmuş kusura bakmayın.