Eşimden boşanmak istiyorum ve karnımdaki çocuğu sevemiyorum

Onun yerine destek alsanızya, 8 ay boyunca sevmiyorum istemiyorum diye dolanmaktan çok daha faydalı olurdu dimi
Tabi ki öyle, sonuna kadar katılıyorum. Bende bunu söyledim ama bir anda ülke değiştirmiş olması, çevresinde hiç insan olmaması, hamilelik, eş ailesi derken belki de olamadı yine de geç değil.
Anne olmak kolay değil, yürüdüğümüz en zor yol ve bu yolda ne yazık ki bazen böyle şeylerle de karşılaşabiliyoruz.
Hiçbir şey çözümsüz değil, inşallah bir an önce ülkesine döner ve tedavisine başlar
 
Üstteki yorumun birinden istiyormuş gibi anladım. Tamam o zaman aldırmak için neyi beklemiş? Siz ne olsun istiyorsunuz onu bir deyin belki konu sahibide sizden etkilenir aklı başına gelir falan.
Ben empati kurabiliyorum aramızdaki fark bu. Düşene tekme vurulmasına karşıyım. "Yapmasaymış etmeseymiş" sonuç olarak yapmış etmiş hamile ve çocuğunu sevmeyen bir anne. Hiç bilmediği bir ülkede kötü insanlarla yaşamak zorunda kalmış bu yüzden psikolojisi bozulmuş çocuğundan da soğumuş bir anne. Sizin gibiler anne olmasın demeyle iş çözülmüyor daha çok kangren oluyor. Kadının yardıma ihtiyacı var hem profesyonel hem de bizden duymak istiyor belli ki.
 
Tabi ki öyle, sonuna kadar katılıyorum. Bende bunu söyledim ama bir anda ülke değiştirmiş olması, çevresinde hiç insan olmaması, hamilelik, eş ailesi derken belki de olamadı yine de geç değil.
Anne olmak kolay değil, yürüdüğümüz en zor yol ve bu yolda ne yazık ki bazen böyle şeylerle de karşılaşabiliyoruz.
Hiçbir şey çözümsüz değil, inşallah bir an önce ülkesine döner ve tedavisine başlar
İnşallah
 
En baştan beri takip ediyorsaniz lohusalıkta depresyon yaşadığımi bunun normal olduğunu yazdığımı görmüşsünuzdur değil mi ?
Ha şunu da söyleyeyim, bebekler konusunda çok hassasım. Bu anne olmadan önce de böyleydi. Şimdi çok daha hassasım. Konuyu okuduğumdan beri bebek için çok üzülüyor, konudaki anne babaya çok kızıyorum. Ancak bu tarz yorumlar yapanlara da yine bebeğin akıbeti için kızıyorum. Bu tarz yorumlarla bebeği korumuyor aksine anneyi daha da dibe çekiyorsunuz.
 
Allah aşkına bu ne agresiflik. Bi sakin olun. Hayatınızda sıkıntılarınız var da millete sarmak için mi giriyorsunuz siteye.
Bakın işte ben o kadar yorum okudım ama kimseye hayatında sorun var ondan bunları yazıyor diye düşünmedim. Ben zaten bdvde çok nadir yorum yazarım asla da kimseye sarmam. Sadece 2 kere ban aldım onlarda kural ihlali gibi şeylerden dolayıydı ve 1 günlüktü. Emin olun hiç gerilmek istemezdim ama konu benim sakinlik sınırımı aşıyor tepkisiz kalamıyorum. Dediğiniz gibi birisi değilim yani.
 
Ben empati kurabiliyorum aramızdaki fark bu. Düşene tekme vurulmasına karşıyım. "Yapmasaymış etmeseymiş" sonuç olarak yapmış etmiş hamile ve çocuğunu sevmeyen bir anne. Hiç bilmediği bir ülkede kötü insanlarla yaşamak zorunda kalmış bu yüzden psikolojisi bozulmuş çocuğundan da soğumuş bir anne. Sizin gibiler anne olmasın demeyle iş çözülmüyor daha çok kangren oluyor. Kadının yardıma ihtiyacı var hem profesyonel hem de bizden duymak istiyor belli ki.
Bizde onu diyoruz, sonuç olarak bir bebek var ortada bir ay sonra doğacak, önemli olan tek şey bu şu anda
Hiç bilmediği bir ülkede yaşamayı seçmiş pişman olmuş, bir adamla sevişmeyi seçmiş pişman olmuş, bebeği aldırmamış pişman olmuş, şimdi tüm seçimlerini toplamış pişmanlıklarını toplamış içindeki bebeğe yüklemiş
 
Ben annenin söze yatan birisi olduğunu bilsem yapıcı şeyler yazardım ama konu sadece bebek değil ki. Para pul mevsusuda dönüyor ortada.
Bu konudaki en önemli şey bebek ve yapılan tüm yorumlar onu korumaya yönelik olmalı. Diğerleri şu an içim teferruat ki daha önce de söyledim. Konu maddiyat değil kandırılmak.
 
Bende lohusa depresyonu geçirdim hemde ağır şekilde, üstelik ikiz doğurdum.. ailemin yanındaydım çok şükür ki atlattim.

Ama ben atlattım bir şekilde diye konu sahibini yargılamak doğru değil. Kendimle kiyaslayamam.
Konu sahibinin tedavi olması lazım ruh sağlığı iyi değil.. ağır depresyon geçiriyor.. çünkü konusunu anlatırken son cümlesinde bebeğini düşünüyor. Ülkesine dönmesine lazım... Ailesinin yanında olması lazım.

Yok yapmasaymis, etmeseymis demek yerine daha yapıcı yorumlar yapalım.
 
Bizde onu diyoruz, sonuç olarak bir bebek var ortada bir ay sonra doğacak, önemli olan tek şey bu şu anda
Hiç bilmediği bir ülkede yaşamayı seçmiş pişman olmuş, bir adamla sevişmeyi seçmiş pişman olmuş, bebeği aldırmamış pişman olmuş, şimdi tüm seçimlerini toplamış pişmanlıklarını toplamış içindeki bebeğe yüklemiş
Yardım alması gerek. Ve desteğe ihtiyacı var. Doğurduğu zaman umarım anneliğini hisseder.
 
Bakın işte ben o kadar yorum okudım ama kimseye hayatında sorun var ondan bunları yazıyor diye düşünmedim. Ben zaten bdvde çok nadir yorum yazarım asla da kimseye sarmam. Sadece 2 kere ban aldım onlarda kural ihlali gibi şeylerden dolayıydı ve 1 günlüktü. Emin olun hiç gerilmek istemezdim ama konu benim sakinlik sınırımı aşıyor tepkisiz kalamıyorum. Dediğiniz gibi birisi değilim yani.
Ben de genelde yorum yapmam dayanamadım yaptım. Burda herkesin sinirleri geriliyor normal. Ben genelde karşı tarafla fazla empati kuran ve söylediklerimizin gittiği yeri de düşünen bi insanım bu yüzden direkt şöylesin böylesin diye kızamadım konu sahibine. Kızmak kadını çocuğuna karşı daha da doldurur bu yüzden hassas davranılmalı diye düşünüyorum.
 
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.

Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.

Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.

Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.

Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.

Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )

Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )

2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece

Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)

Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.

Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.

Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.

Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )

Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.

O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.

Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Size yaşatılan kötü şeylerin kredisini çocuğa kesmeniz ve ona ödetmek istemeniz doğru değil. Babası isterse yanınızda olur zaten. Çocukta bir tek onların kanı değil sizinde kanınız var sadece babanın çocuğuymuş sizin hiçbir şeyinizmiş gibi davranmayın. O babası siz de annesisiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Bir anne olarak yorumları dehşetle okudum. Kadın belli ki depresyonda. Kaynana ile geçirmiş hamileliği. Bilmediği bir ülkede tek başına kalmış. Yabancılaşmış. Eşi de ilgisiz. Bu durumda polyanacılık oynayamamış.
Sanki her şey mükemmel de Kadın bunları yazdı. Bence tedavi görse düzelecek.
Ben üyenin doğum sonrası bebeğiyle güzel bir bağ kuracağına inanıyorum çünkü bebeğini istemeyen gerçekten soğuyan biri, ülkesine dönmeyi düşünürken doktor erken doğum riski var dedi diye beklemezdi ne pahasına olursa olsun giderdi, bebeğini düşünüyor üzülüyor da, eşiyle bir haftadır konuşmuyorlarmış, evde yalnızlaşmış bu konuda ne yazdıysa şu son 1 haftanın etkisiyle yazılmış, eşi bugün konuşmaya ilgi göstermeye başlasa bir şeyleri düzeltmeye çalışsalar duyguları yine değişecek zira hamilelik böyle bir şey, duyguları en uç noktada yaşarsınız.

Kızıma hamile olduğumu duyduğumda nasıl olur diye ağladım, herkes mutluluktan ben üzüntüden ağladım, ilk usg görüntüsünde eşim bebeği görmenin sevinciyle ağlarken ben bön bön baktım, kimi zaman istemediğime kanaat getirdim kimi zaman ona bir zarar gelecek diye korktum, ne oldu? Şimdi 27 yaşında, herkes her şey bir yana kızım bir yana, her kadın bebek rahme ilk düştüğünde hemen bağ kuramayabilir, kimi kadının bebeğiyle bağı kucağına ilk aldığı anda başlar.
 
Konu sahibi bence siz bebeğinizi sevmiyor değilsiniz. Yaşadıklarınız sizi çok yıprattığı için kendinizden bile soğumuşsunuz. O yüzden böyle haykırışvari bir söyleminiz olduğuna inanıyorum başlıkta. İnsanlar da size yüklenmiş haliyle, karnınızdaki masumu düşünerek. Cidden ailenizin yanına dönüp bir süre destekleyici bir ortamda yaşayıp bir yandan psikolojik tedavinizi olmalısınız. Hem sizin için, hem de bebeğiniz için çok önemli bu. Hakkınızda hayırlısı olsun dilerim.
 
Yazmayayım diyorum da gerçekten herkes ne kadar hassas ne kadar naif ,bu lafım konu sahibine hayat kimin karşısına ne çıkaracağı belli değil ve " sırf onların kanı " dediğiniz canda onlardan daha çok sizin mitokondrinize hücrelerinize dek var ,anneliğe hazır değilseniz lütfen cinsel birlikte korunun . Annelik öyle 9 ay karnında taşıma ile olmuyor ,çocuğunuz için yeri gelip uyumayacak yemek yemeyecek belki bir insanla dahi gorusemeyeceksiniz vs vs bu artar gider sevmediğiniz çocuğa nasıl bunları yapabileceksiniz ?
 
Allah ona iyi niyetinden vermedi bu bebeği. Rabbim bir verir sınar bir de vermez sınar. Ama konu sahibi yaşadıklarından dolayı da olsa bebeğine hissettiklerinden dolayı sınıfta kaldı ne yazık ki. Umarım bir an önce bu histen ve bu adamdan kurtulup yoluna bakar. Size de Allah tez zamanda versin inş. Kendinizi üzmeyin umutsuzluğa da düşmeyin.
Aha molla eksikti o da gelmiş. Sınavdan geçmeye kalmaya o karar veriyor.
 
X