Konu sahibinin verdiği tüm cevapları okudunuz mu? İnanın en normali memuriyeti bırakma sebebi düşünün artık
Konu sahibinin verdiği tüm cevapları okudunuz mu? İnanın en normali memuriyeti bırakma sebebi düşünün artıkKatılıyorum. Söylediğiniz de doğru. Yani masa başı işten istifa etmek akıl karı değil. Gülerler adama.
Ama cevaplar harika. Espri anlayışı gerçekten harika arkadaşlar var konuyu okuyun seveceksinizYine şutingen olan bir konu sahibi ve ardında bıraktığı ilginç konusu ile Çarşamba pazarına dönen sayfasi
Ve bu adam bir subayAdamın hareketleri de hiç normal değil. Eşini ailesi yat almış kendisi alamıyor diye ağlaması bana hiç samimi gelmedi. Alamıyorsan alma yani ne var bunda. Herkes kendi ekonomik durumuna göre bir şeyler alıyor sonuçta.
Birde erkeklerin uç noktalardaki davranışları beni hep tedirgin etmiştir. Bugün durduk yere ağlayan yarın durduk yere terkte edebilir. Umarım konu sahibinin eşi de babası gibi eve kuma getirmez. Konu sahibi onun için değilde kendisi için endişelenip üzülse iyi olur. Çünkü eşinin ağlaması üzüntüden değilde egosundan gibi geldi bana. Yinede bilmiyorum tabi.
Konunuzu okurken yat ile başladığında sizi çok zengin eşinizi fakir zannettim. A101 e gelen yattan mi bahsediyorsunuz? Çünkü konuda özellikle dikkat ederek okudum zenginlik emaresi yok. Hani aileden zengin olursunuz anneniz de böyle bir hayalin vardı der vs. anlaşılabilir ama öğrenciyken de zor geçinmissiniz demek ki normal seviyede bir hayatınız var.Defalarca konu giriş mesajı yazıp sildim ve sanırım böyle başlamalı konu başlayamadım bir türlü, herkese keyifli forumlar dilerimbir de benim durumumu yorumlarmısınız?
Konu uzun olacak fakat lütfen okumazsanız da kötü yorumlamayın uzunluğu nedeniyle olur mu lütfen..
Danışmak istediğim konu şu;
Bu akşam bebeğimizin enjeksiyonunu yaptırdık ve dönüşte annem ile telefonda konuşuyorduk, bilmem kim çok güzel yat almış, sizinde hayaliniz bu sizde alırsınız inşallah bu yaz gibi bir temenni de bulundu. Art niyet yada kötü bir söylem yoktu annem tarafından. Görselini paylaştığı için sosyal medyasına baktım ve gerçekten harika ve muhteşem bir yat almışlar, eşime gösterdim hiç birşey demedi ama yüzüme de bakmadı. Bir sorun olduğunu anladım ne oldu? Dediğimde, çok az sonra aracı kenarı çekti ve biraz konuşabilirmiyiz? Dedi.
Araçtan indik ve gözleri doluydu. Neden ya neden dedi, niye benimle evlendin? Neden bunu yaptın kendine? Erkek olsan anlarım ama neden benim gibi birisiyle evlendin neden herşeyden vazgeçtin? Dedi.
Senin gibi birisi ne demek dedim, maddi durumumuz ortada, mesleğinden vazgeçtin benim için, kızımıza yetişmek için herşeyi yapıyorsun bu hayatı hak etmedin sen dedi. Titriyordu ve o an sımsıkı sarılıp bir süre konuşmadan ağladık.
Eşime peki ya sen benimle neden evlendin dedim seni çok seviyorum ama sana hak ettiğin hiç birşeyi veremedim, hiç bir hayalimizi gerçekleştiremedim, sürekli yoğun şekilde çalışıyorum, yanında bile olamıyorum, sana hak ettiğin hayatı veremiyorum dedi. Hiç kimsenin asla veremeyeceği şeyi dünyaları kızımızı verdin bundan daha değerli bir hayal ve hayat var mı bizim için dedim..
Hala etkisindeyim hala kalbimin en içi sızlıyor.. Neden, neden bunları söyledi neden bu kadar derinden üzdü beni..
Bizim hikayemiz ise şöyle;..
Eşimle çok severek evlendik, ben veteriner hekimim eşim de memur. Şuan çalışmıyorum, süresiz izinler neticesinde ve bulunduğum şehirde mesleğimin masa başı işe dönüşmesi ve monoton bir psikolojide çalışmam nedeniyle memurluktan istifa ettim. Maddi olarakta ilişki olarakta çok zorluklar çektik. Şu bilmem ne* olaylarında eşim açığa alındı uzun bir süre, ben çalışmaya devam ettim ve mesleğe geri iadesi oldu. Yani yokken yoktu maddiyat varken de elimizden geldiğince güzel ve planlı harcamalar yaptık.
Manevi zorluğu ise malesef eşimin ailesinden kaynaklı oldu çünkü kayınpederim kumalı yaşamış, kayınvalidem 5 yıl sonra eşimi ve bir küçük kardeşini terk ederek boşanmış bir başka adam ile resmi nikahlı evlenmiş şuan bebeğimden 2 yaş büyük bir çocuğu var. Sanırım terk etme acısı ile kaynaklı uzun yıllardır eşim ile bağ kurmak için yıllarca çaba gösterdi eşim hep kapalıydı bu konuya ve kayınvalidemi yıllarca haklı görerek anne/oğul bağı oldurmaya eşimin içindeki öfke ve nefreti dindirmeye çok uğraştım köprü oldum malesef başarılı olamadım. Kayınvalidem ile birtek şuan görüşen taraf benim. Eşim görüşmüyor.
Kayınpeder tarafında ise kuma eşimin harçlığını çalmış, yeri gelmiş aşağılamış, hakaretler etmiş tamamen travma dolu bir süreç ve eşim 15 yaşından itibaren babaanne ve dede ile büyümüş. İsteme zamanları ise eşim istemeye ben tek geleceğim çünkü benim ailem diyebileceğim bir insan yok çevremde, tanımıyorum bile onları size beni farklı anlatabilir veya düzeninize ters gelebilirler dedi fakat babamın " oğlum, bir baba bir anne ne kadar kötü olabilir ben kızımı ailenden bir büyüğün olmadan verme taraftarı değilim, konuş ve o şekilde adet yerini bulsun " teklifi üzerine canım eşim yıllarca yüzüne bakmadığı bu adama boynu bükük giderek durumu izah etti. Herşey o kadar güzel başladı ki, kayınpederim beni çok seviyor, oğluyla hiç o geçmiş yaşanmamış, sanki ergenlik hayatını elinden çalan o, kuması ve kumasından dünyaya getirdiği o çocuklar değilmiş gibi.. ( o çocuklara alınılıp eşime alınmazken yemeleri izletilen abur cuburlar, eşim ve kardeşlerine öksüz dedirtme, kayınvalidemin gıyabında ....nun çocuğu gibi hakaretler, küfürler)
İsteme zamanlarına kadar çok güzel oynadılar tiyatroyu fakat işte bir şekilde benden istenilen krediyi çekmeyince maskeleri düştü, kuma bu arada benden yalnızca 4 yaş büyük ve kayınpederimden 5 çocuğu var. Kayınpederim ve kumasının bazı yaptıkları hatalar neticesinde eşim dayanamadı süreçte ve patladı, babama; sizi rezil ettim ben bu insanları tanımıyordum, beni ne duruma düşürdüler gibi söylemlerde bulundu ve epey duygusal çöküş yaşadı.. Babam eşimden özür diledi; ben bir babanın bu kadar kötü olabileceğini tahmin etmezdim, senin suçlu yada kusurlu olduğunu yahut sebep olduğun bir durum yok sen benim oğlumsun dedi. Hayatımıza aynı şehirde olmadıkları için dahil olamadılar fakat 10-11 görüşme sonucunda da nihayet bir miktar da olsa manevi olarak zarar vermeyi başardılar.
Sevgililik dönemimizin ilk zamanları ikimizde öğrenciydik part time işlere girer, beraber kazanır, beraber yer - içerdik. Senin paran benim param olmadı ama hiç paramızın olmadığı çok zaman oldu :) (gezmek tozmak için, yoksa günlük masraflarımızı idame ettiriyorduk)
Evliliğimizde de sevgililiğimizde de bir kere dahi olsun boşanma - ayrılma sözü dahi geçmedi. Elbette ufak tefek herkeste olan o - kaşın neden gözünün üzerinde - tartışmalarımız oldu oluyor da..
Belirtmem gerekiyor 8 aylık bir bebeğimiz var 1 yıl kadar süren tedavi ve 8 yıllık deneme yanılma süresi sonunda. Bu konu uzun ve detaylı olacak. Sorun bebeğimiz değil, belkide konumu yorumlarken psikolojik ve bedensel yorgunluğumuza bağlayabilirsiniz diye biraz bu konuyu açıklayacağım;
Bebeğim 40. Hafta doğdu fakat 35+6 da şüphe 36+5 de de kızıma iugr teşhisi koyuldu 35. Haftada kaldı ve büyümedi. Devletteki radyoloji doktorlarının da yorumları bu yönde oldu fakat bize perinatolog yorumu gerekiyordu ve bir perinatoloğa giderek durumu öğrenmek istedik, sırtımızı sıvazlayıp güler yüzüyle bize herşeyin yolunda olduğu yönünde bilgiler verdi. Yetmedi dedi ki, siz ve eşiniz minyonsunuz, bu makineler Amerika standartlarında ölçüm yapıyor bende ki alacağınız rapor da da küçük gözükecek fakat endişe etmeyin herşey yolunda dedi. Aynı zamanda bebeğim sürekli idrar tutuyordu bu konu nedeniyle de 3-4 günde bir kontrol ve takip ediliyordum. Ben 163 boyundayım eşim ise 186 boyunda sanırım pek te minyon sayılmayız ?
Devlette doğum yapan güzeller güzeli annelerim biliyorlardır tercih ettiğiniz için sezaryen doğum yapmak mümkün olmuyor mutlaka bir tanı, teşhis, sebep yahut neden olmalı bunun için ..
Takipte olduğum doktorumu ilçeye görevlendirdiler ve beni bir başka tatlı doktora emanet etti ki onunla birlikte yaptılar son muayenemi(takipli doktorum ile birlikte) iugrli hasta olarak sürecim devam etti..
Diğer doktor da aynı titizlik ve hassasiyet ile konunun takipçisiydi ve perinatoloğun yanıldığını fakat risk raporu yazmadığı için 40. Haftayı beklememizi ya da sistemde en az 3 kere bu şüpheli tanı olarak girerse sezaryen olabileceğimi söyledi.. Bu arada kesinlikle normal doğum isteyen ve doğumu yaşamak tatmak isteyen bir hamileydim.. Malesef mümkün olmadı.
40+0 olduğum güne direkt sezaryen günü verildi çünkü olası bir normal doğum denemesi olursa bebeğim küçük olduğu için bebeğin kanala girememe durumunda ölümüyle sonuçlanabilecek yahut kafasının ağır hasarlar alabileceği yönündeki riskler konusunda beni bilgilendirdi ve üzülerek kabul ettim sezaryen doğumu.
Bebeğimin amniyon sıvısı tükenmiş, elleri ayakları mosmor, 35 hafta uyumlu prematüre doğdu. Herşey yolundayken doğumdan sonra ki 8. Saatte bebeğim yoğun bakıma küvözde tedaviye alındı. Eşimin babalık izni hiç bebeğimizi göremeden geçti ilk gün hariç. Bebeğimiz henüz taburcu olmadan izin dahi vermeden direkt işbaşı yaptırıp nöbetler yazdılar.
Bebeğimiz kolikti, reflülüydü, bağırsak intoleransı vardı. Emiyor - kusuyor - ağlıyor asla uyumuyordu. Hala kolay bir bebek değil fakat eşimde daha sakin oluyor çünkü benim lohusalığım da çok zor geçti sanırım bu stresini hissediyor. Ağlama krizleriyle doluydu ve süreç gerçekten çok yıpratmıştı. Hala ara ara ağlama krizlerim gelir, stresten egzama oldum yüzüm ve bacaklarım heryerimi sarmış durumda. Bu durumuma eşim çok üzülüyor fakat gerçekten hala uykusuz ve bebekli olmaya galiba adapte olamadım.
Eşim nöbetten gelir tüm gün bebeğimize o bakar ben uyurum, çünkü bebeğimiz beninleyken hala uyumuyor huzursuz benimle. Yeri gelir ben bebekle uyurken yemek yapar, temizliği yapar, dışarıya çıkarım - çıkarız bir kaç saat yani düzenimiz çok güzel. Ev içerisinde günlük cilveleşmelerimiz devam ediyor, enerjimiz ve ilişkimiz çok güzel devam ediyor..
Bugünkü konu sizce neden yaşandı ? Neden böyle hissetti? Neden bunları söyledi bana eşim? Lütfen birşey söyleyin kendimi çok kötü hissediyorum..
Biz cift maasla bile anca cekme karavan hayali kuruyoruzMemur bir aileye anneniz neden inşallah sizde yat alırsınız diyor? Ve siz neden eşinize gösteriyorsunuz? Aileniz çok mu zengin, sanmıyorum çünkü öğrenciliğiniz çalışarak ve ancak günlük ihtiyaçlarınızı karşılayabilecek şekilde geçmiş.
Eşiniz belli ki kendisini yetersiz hissetmiş, senin hayallerin var ve ben karşılayamıyorum diye düşünmüş. Ve bu bir birikim diye düşünüyorum, aranızda buna benzer durumlar yaşanmış olabilir.
Tek maaşla ne yatı ya?
Eşinize üzüldüm. Ama emin ol çok iyi bir adam, başkası olsa babanın evinde mi yatı gördün derdi.
Benim eşim de devlet memuru, bırakın yat alma hayali kurmayı, biz ayı nasıl döndürürüz diyoruz artıkBiraz gerçekçi olmak lazım.
Çok uzun okumadım hepsini de şu zamanda yat hayli kurmak bile fazlaDefalarca konu giriş mesajı yazıp sildim ve sanırım böyle başlamalı konu başlayamadım bir türlü, herkese keyifli forumlar dilerimbir de benim durumumu yorumlarmısınız?
Konu uzun olacak fakat lütfen okumazsanız da kötü yorumlamayın uzunluğu nedeniyle olur mu lütfen..
Danışmak istediğim konu şu;
Bu akşam bebeğimizin enjeksiyonunu yaptırdık ve dönüşte annem ile telefonda konuşuyorduk, bilmem kim çok güzel yat almış, sizinde hayaliniz bu sizde alırsınız inşallah bu yaz gibi bir temenni de bulundu. Art niyet yada kötü bir söylem yoktu annem tarafından. Görselini paylaştığı için sosyal medyasına baktım ve gerçekten harika ve muhteşem bir yat almışlar, eşime gösterdim hiç birşey demedi ama yüzüme de bakmadı. Bir sorun olduğunu anladım ne oldu? Dediğimde, çok az sonra aracı kenarı çekti ve biraz konuşabilirmiyiz? Dedi.
Araçtan indik ve gözleri doluydu. Neden ya neden dedi, niye benimle evlendin? Neden bunu yaptın kendine? Erkek olsan anlarım ama neden benim gibi birisiyle evlendin neden herşeyden vazgeçtin? Dedi.
Senin gibi birisi ne demek dedim, maddi durumumuz ortada, mesleğinden vazgeçtin benim için, kızımıza yetişmek için herşeyi yapıyorsun bu hayatı hak etmedin sen dedi. Titriyordu ve o an sımsıkı sarılıp bir süre konuşmadan ağladık.
Eşime peki ya sen benimle neden evlendin dedim seni çok seviyorum ama sana hak ettiğin hiç birşeyi veremedim, hiç bir hayalimizi gerçekleştiremedim, sürekli yoğun şekilde çalışıyorum, yanında bile olamıyorum, sana hak ettiğin hayatı veremiyorum dedi. Hiç kimsenin asla veremeyeceği şeyi dünyaları kızımızı verdin bundan daha değerli bir hayal ve hayat var mı bizim için dedim..
Hala etkisindeyim hala kalbimin en içi sızlıyor.. Neden, neden bunları söyledi neden bu kadar derinden üzdü beni..
Bizim hikayemiz ise şöyle;..
Eşimle çok severek evlendik, ben veteriner hekimim eşim de memur. Şuan çalışmıyorum, süresiz izinler neticesinde ve bulunduğum şehirde mesleğimin masa başı işe dönüşmesi ve monoton bir psikolojide çalışmam nedeniyle memurluktan istifa ettim. Maddi olarakta ilişki olarakta çok zorluklar çektik. Şu bilmem ne* olaylarında eşim açığa alındı uzun bir süre, ben çalışmaya devam ettim ve mesleğe geri iadesi oldu. Yani yokken yoktu maddiyat varken de elimizden geldiğince güzel ve planlı harcamalar yaptık.
Manevi zorluğu ise malesef eşimin ailesinden kaynaklı oldu çünkü kayınpederim kumalı yaşamış, kayınvalidem 5 yıl sonra eşimi ve bir küçük kardeşini terk ederek boşanmış bir başka adam ile resmi nikahlı evlenmiş şuan bebeğimden 2 yaş büyük bir çocuğu var. Sanırım terk etme acısı ile kaynaklı uzun yıllardır eşim ile bağ kurmak için yıllarca çaba gösterdi eşim hep kapalıydı bu konuya ve kayınvalidemi yıllarca haklı görerek anne/oğul bağı oldurmaya eşimin içindeki öfke ve nefreti dindirmeye çok uğraştım köprü oldum malesef başarılı olamadım. Kayınvalidem ile birtek şuan görüşen taraf benim. Eşim görüşmüyor.
Kayınpeder tarafında ise kuma eşimin harçlığını çalmış, yeri gelmiş aşağılamış, hakaretler etmiş tamamen travma dolu bir süreç ve eşim 15 yaşından itibaren babaanne ve dede ile büyümüş. İsteme zamanları ise eşim istemeye ben tek geleceğim çünkü benim ailem diyebileceğim bir insan yok çevremde, tanımıyorum bile onları size beni farklı anlatabilir veya düzeninize ters gelebilirler dedi fakat babamın " oğlum, bir baba bir anne ne kadar kötü olabilir ben kızımı ailenden bir büyüğün olmadan verme taraftarı değilim, konuş ve o şekilde adet yerini bulsun " teklifi üzerine canım eşim yıllarca yüzüne bakmadığı bu adama boynu bükük giderek durumu izah etti. Herşey o kadar güzel başladı ki, kayınpederim beni çok seviyor, oğluyla hiç o geçmiş yaşanmamış, sanki ergenlik hayatını elinden çalan o, kuması ve kumasından dünyaya getirdiği o çocuklar değilmiş gibi.. ( o çocuklara alınılıp eşime alınmazken yemeleri izletilen abur cuburlar, eşim ve kardeşlerine öksüz dedirtme, kayınvalidemin gıyabında ....nun çocuğu gibi hakaretler, küfürler)
İsteme zamanlarına kadar çok güzel oynadılar tiyatroyu fakat işte bir şekilde benden istenilen krediyi çekmeyince maskeleri düştü, kuma bu arada benden yalnızca 4 yaş büyük ve kayınpederimden 5 çocuğu var. Kayınpederim ve kumasının bazı yaptıkları hatalar neticesinde eşim dayanamadı süreçte ve patladı, babama; sizi rezil ettim ben bu insanları tanımıyordum, beni ne duruma düşürdüler gibi söylemlerde bulundu ve epey duygusal çöküş yaşadı.. Babam eşimden özür diledi; ben bir babanın bu kadar kötü olabileceğini tahmin etmezdim, senin suçlu yada kusurlu olduğunu yahut sebep olduğun bir durum yok sen benim oğlumsun dedi. Hayatımıza aynı şehirde olmadıkları için dahil olamadılar fakat 10-11 görüşme sonucunda da nihayet bir miktar da olsa manevi olarak zarar vermeyi başardılar.
Sevgililik dönemimizin ilk zamanları ikimizde öğrenciydik part time işlere girer, beraber kazanır, beraber yer - içerdik. Senin paran benim param olmadı ama hiç paramızın olmadığı çok zaman oldu :) (gezmek tozmak için, yoksa günlük masraflarımızı idame ettiriyorduk)
Evliliğimizde de sevgililiğimizde de bir kere dahi olsun boşanma - ayrılma sözü dahi geçmedi. Elbette ufak tefek herkeste olan o - kaşın neden gözünün üzerinde - tartışmalarımız oldu oluyor da..
Belirtmem gerekiyor 8 aylık bir bebeğimiz var 1 yıl kadar süren tedavi ve 8 yıllık deneme yanılma süresi sonunda. Bu konu uzun ve detaylı olacak. Sorun bebeğimiz değil, belkide konumu yorumlarken psikolojik ve bedensel yorgunluğumuza bağlayabilirsiniz diye biraz bu konuyu açıklayacağım;
Bebeğim 40. Hafta doğdu fakat 35+6 da şüphe 36+5 de de kızıma iugr teşhisi koyuldu 35. Haftada kaldı ve büyümedi. Devletteki radyoloji doktorlarının da yorumları bu yönde oldu fakat bize perinatolog yorumu gerekiyordu ve bir perinatoloğa giderek durumu öğrenmek istedik, sırtımızı sıvazlayıp güler yüzüyle bize herşeyin yolunda olduğu yönünde bilgiler verdi. Yetmedi dedi ki, siz ve eşiniz minyonsunuz, bu makineler Amerika standartlarında ölçüm yapıyor bende ki alacağınız rapor da da küçük gözükecek fakat endişe etmeyin herşey yolunda dedi. Aynı zamanda bebeğim sürekli idrar tutuyordu bu konu nedeniyle de 3-4 günde bir kontrol ve takip ediliyordum. Ben 163 boyundayım eşim ise 186 boyunda sanırım pek te minyon sayılmayız ?
Devlette doğum yapan güzeller güzeli annelerim biliyorlardır tercih ettiğiniz için sezaryen doğum yapmak mümkün olmuyor mutlaka bir tanı, teşhis, sebep yahut neden olmalı bunun için ..
Takipte olduğum doktorumu ilçeye görevlendirdiler ve beni bir başka tatlı doktora emanet etti ki onunla birlikte yaptılar son muayenemi(takipli doktorum ile birlikte) iugrli hasta olarak sürecim devam etti..
Diğer doktor da aynı titizlik ve hassasiyet ile konunun takipçisiydi ve perinatoloğun yanıldığını fakat risk raporu yazmadığı için 40. Haftayı beklememizi ya da sistemde en az 3 kere bu şüpheli tanı olarak girerse sezaryen olabileceğimi söyledi.. Bu arada kesinlikle normal doğum isteyen ve doğumu yaşamak tatmak isteyen bir hamileydim.. Malesef mümkün olmadı.
40+0 olduğum güne direkt sezaryen günü verildi çünkü olası bir normal doğum denemesi olursa bebeğim küçük olduğu için bebeğin kanala girememe durumunda ölümüyle sonuçlanabilecek yahut kafasının ağır hasarlar alabileceği yönündeki riskler konusunda beni bilgilendirdi ve üzülerek kabul ettim sezaryen doğumu.
Bebeğimin amniyon sıvısı tükenmiş, elleri ayakları mosmor, 35 hafta uyumlu prematüre doğdu. Herşey yolundayken doğumdan sonra ki 8. Saatte bebeğim yoğun bakıma küvözde tedaviye alındı. Eşimin babalık izni hiç bebeğimizi göremeden geçti ilk gün hariç. Bebeğimiz henüz taburcu olmadan izin dahi vermeden direkt işbaşı yaptırıp nöbetler yazdılar.
Bebeğimiz kolikti, reflülüydü, bağırsak intoleransı vardı. Emiyor - kusuyor - ağlıyor asla uyumuyordu. Hala kolay bir bebek değil fakat eşimde daha sakin oluyor çünkü benim lohusalığım da çok zor geçti sanırım bu stresini hissediyor. Ağlama krizleriyle doluydu ve süreç gerçekten çok yıpratmıştı. Hala ara ara ağlama krizlerim gelir, stresten egzama oldum yüzüm ve bacaklarım heryerimi sarmış durumda. Bu durumuma eşim çok üzülüyor fakat gerçekten hala uykusuz ve bebekli olmaya galiba adapte olamadım.
Eşim nöbetten gelir tüm gün bebeğimize o bakar ben uyurum, çünkü bebeğimiz beninleyken hala uyumuyor huzursuz benimle. Yeri gelir ben bebekle uyurken yemek yapar, temizliği yapar, dışarıya çıkarım - çıkarız bir kaç saat yani düzenimiz çok güzel. Ev içerisinde günlük cilveleşmelerimiz devam ediyor, enerjimiz ve ilişkimiz çok güzel devam ediyor..
Bugünkü konu sizce neden yaşandı ? Neden böyle hissetti? Neden bunları söyledi bana eşim? Lütfen birşey söyleyin kendimi çok kötü hissediyorum..
Açılın babamın yatı varBaktım 180bine de var 1.5 milyona da 15 milyona da. Şuan dümdüz bir arabanın zorunlu trafik sigortası 18 bin bir deposu 2500 civariyken tek maaşla yatın masrafları altından kalkabilir misiniz ? Ha Allah nasip etsin inşallah alırsıniz.
Konu başlığınız; Annem neden böyle hissetti, Neydi bu şimdi ? Olmalıydı.Defalarca konu giriş mesajı yazıp sildim ve sanırım böyle başlamalı konu başlayamadım bir türlü, herkese keyifli forumlar dilerimbir de benim durumumu yorumlarmısınız?
Konu uzun olacak fakat lütfen okumazsanız da kötü yorumlamayın uzunluğu nedeniyle olur mu lütfen..
Danışmak istediğim konu şu;
Bu akşam bebeğimizin enjeksiyonunu yaptırdık ve dönüşte annem ile telefonda konuşuyorduk, bilmem kim çok güzel yat almış, sizinde hayaliniz bu sizde alırsınız inşallah bu yaz gibi bir temenni de bulundu. Art niyet yada kötü bir söylem yoktu annem tarafından. Görselini paylaştığı için sosyal medyasına baktım ve gerçekten harika ve muhteşem bir yat almışlar, eşime gösterdim hiç birşey demedi ama yüzüme de bakmadı. Bir sorun olduğunu anladım ne oldu? Dediğimde, çok az sonra aracı kenarı çekti ve biraz konuşabilirmiyiz? Dedi.
Araçtan indik ve gözleri doluydu. Neden ya neden dedi, niye benimle evlendin? Neden bunu yaptın kendine? Erkek olsan anlarım ama neden benim gibi birisiyle evlendin neden herşeyden vazgeçtin? Dedi.
Senin gibi birisi ne demek dedim, maddi durumumuz ortada, mesleğinden vazgeçtin benim için, kızımıza yetişmek için herşeyi yapıyorsun bu hayatı hak etmedin sen dedi. Titriyordu ve o an sımsıkı sarılıp bir süre konuşmadan ağladık.
Eşime peki ya sen benimle neden evlendin dedim seni çok seviyorum ama sana hak ettiğin hiç birşeyi veremedim, hiç bir hayalimizi gerçekleştiremedim, sürekli yoğun şekilde çalışıyorum, yanında bile olamıyorum, sana hak ettiğin hayatı veremiyorum dedi. Hiç kimsenin asla veremeyeceği şeyi dünyaları kızımızı verdin bundan daha değerli bir hayal ve hayat var mı bizim için dedim..
Hala etkisindeyim hala kalbimin en içi sızlıyor.. Neden, neden bunları söyledi neden bu kadar derinden üzdü beni..
Bizim hikayemiz ise şöyle;..
Eşimle çok severek evlendik, ben veteriner hekimim eşim de memur. Şuan çalışmıyorum, süresiz izinler neticesinde ve bulunduğum şehirde mesleğimin masa başı işe dönüşmesi ve monoton bir psikolojide çalışmam nedeniyle memurluktan istifa ettim. Maddi olarakta ilişki olarakta çok zorluklar çektik. Şu bilmem ne* olaylarında eşim açığa alındı uzun bir süre, ben çalışmaya devam ettim ve mesleğe geri iadesi oldu. Yani yokken yoktu maddiyat varken de elimizden geldiğince güzel ve planlı harcamalar yaptık.
Manevi zorluğu ise malesef eşimin ailesinden kaynaklı oldu çünkü kayınpederim kumalı yaşamış, kayınvalidem 5 yıl sonra eşimi ve bir küçük kardeşini terk ederek boşanmış bir başka adam ile resmi nikahlı evlenmiş şuan bebeğimden 2 yaş büyük bir çocuğu var. Sanırım terk etme acısı ile kaynaklı uzun yıllardır eşim ile bağ kurmak için yıllarca çaba gösterdi eşim hep kapalıydı bu konuya ve kayınvalidemi yıllarca haklı görerek anne/oğul bağı oldurmaya eşimin içindeki öfke ve nefreti dindirmeye çok uğraştım köprü oldum malesef başarılı olamadım. Kayınvalidem ile birtek şuan görüşen taraf benim. Eşim görüşmüyor.
Kayınpeder tarafında ise kuma eşimin harçlığını çalmış, yeri gelmiş aşağılamış, hakaretler etmiş tamamen travma dolu bir süreç ve eşim 15 yaşından itibaren babaanne ve dede ile büyümüş. İsteme zamanları ise eşim istemeye ben tek geleceğim çünkü benim ailem diyebileceğim bir insan yok çevremde, tanımıyorum bile onları size beni farklı anlatabilir veya düzeninize ters gelebilirler dedi fakat babamın " oğlum, bir baba bir anne ne kadar kötü olabilir ben kızımı ailenden bir büyüğün olmadan verme taraftarı değilim, konuş ve o şekilde adet yerini bulsun " teklifi üzerine canım eşim yıllarca yüzüne bakmadığı bu adama boynu bükük giderek durumu izah etti. Herşey o kadar güzel başladı ki, kayınpederim beni çok seviyor, oğluyla hiç o geçmiş yaşanmamış, sanki ergenlik hayatını elinden çalan o, kuması ve kumasından dünyaya getirdiği o çocuklar değilmiş gibi.. ( o çocuklara alınılıp eşime alınmazken yemeleri izletilen abur cuburlar, eşim ve kardeşlerine öksüz dedirtme, kayınvalidemin gıyabında ....nun çocuğu gibi hakaretler, küfürler)
İsteme zamanlarına kadar çok güzel oynadılar tiyatroyu fakat işte bir şekilde benden istenilen krediyi çekmeyince maskeleri düştü, kuma bu arada benden yalnızca 4 yaş büyük ve kayınpederimden 5 çocuğu var. Kayınpederim ve kumasının bazı yaptıkları hatalar neticesinde eşim dayanamadı süreçte ve patladı, babama; sizi rezil ettim ben bu insanları tanımıyordum, beni ne duruma düşürdüler gibi söylemlerde bulundu ve epey duygusal çöküş yaşadı.. Babam eşimden özür diledi; ben bir babanın bu kadar kötü olabileceğini tahmin etmezdim, senin suçlu yada kusurlu olduğunu yahut sebep olduğun bir durum yok sen benim oğlumsun dedi. Hayatımıza aynı şehirde olmadıkları için dahil olamadılar fakat 10-11 görüşme sonucunda da nihayet bir miktar da olsa manevi olarak zarar vermeyi başardılar.
Sevgililik dönemimizin ilk zamanları ikimizde öğrenciydik part time işlere girer, beraber kazanır, beraber yer - içerdik. Senin paran benim param olmadı ama hiç paramızın olmadığı çok zaman oldu :) (gezmek tozmak için, yoksa günlük masraflarımızı idame ettiriyorduk)
Evliliğimizde de sevgililiğimizde de bir kere dahi olsun boşanma - ayrılma sözü dahi geçmedi. Elbette ufak tefek herkeste olan o - kaşın neden gözünün üzerinde - tartışmalarımız oldu oluyor da..
Belirtmem gerekiyor 8 aylık bir bebeğimiz var 1 yıl kadar süren tedavi ve 8 yıllık deneme yanılma süresi sonunda. Bu konu uzun ve detaylı olacak. Sorun bebeğimiz değil, belkide konumu yorumlarken psikolojik ve bedensel yorgunluğumuza bağlayabilirsiniz diye biraz bu konuyu açıklayacağım;
Bebeğim 40. Hafta doğdu fakat 35+6 da şüphe 36+5 de de kızıma iugr teşhisi koyuldu 35. Haftada kaldı ve büyümedi. Devletteki radyoloji doktorlarının da yorumları bu yönde oldu fakat bize perinatolog yorumu gerekiyordu ve bir perinatoloğa giderek durumu öğrenmek istedik, sırtımızı sıvazlayıp güler yüzüyle bize herşeyin yolunda olduğu yönünde bilgiler verdi. Yetmedi dedi ki, siz ve eşiniz minyonsunuz, bu makineler Amerika standartlarında ölçüm yapıyor bende ki alacağınız rapor da da küçük gözükecek fakat endişe etmeyin herşey yolunda dedi. Aynı zamanda bebeğim sürekli idrar tutuyordu bu konu nedeniyle de 3-4 günde bir kontrol ve takip ediliyordum. Ben 163 boyundayım eşim ise 186 boyunda sanırım pek te minyon sayılmayız ?
Devlette doğum yapan güzeller güzeli annelerim biliyorlardır tercih ettiğiniz için sezaryen doğum yapmak mümkün olmuyor mutlaka bir tanı, teşhis, sebep yahut neden olmalı bunun için ..
Takipte olduğum doktorumu ilçeye görevlendirdiler ve beni bir başka tatlı doktora emanet etti ki onunla birlikte yaptılar son muayenemi(takipli doktorum ile birlikte) iugrli hasta olarak sürecim devam etti..
Diğer doktor da aynı titizlik ve hassasiyet ile konunun takipçisiydi ve perinatoloğun yanıldığını fakat risk raporu yazmadığı için 40. Haftayı beklememizi ya da sistemde en az 3 kere bu şüpheli tanı olarak girerse sezaryen olabileceğimi söyledi.. Bu arada kesinlikle normal doğum isteyen ve doğumu yaşamak tatmak isteyen bir hamileydim.. Malesef mümkün olmadı.
40+0 olduğum güne direkt sezaryen günü verildi çünkü olası bir normal doğum denemesi olursa bebeğim küçük olduğu için bebeğin kanala girememe durumunda ölümüyle sonuçlanabilecek yahut kafasının ağır hasarlar alabileceği yönündeki riskler konusunda beni bilgilendirdi ve üzülerek kabul ettim sezaryen doğumu.
Bebeğimin amniyon sıvısı tükenmiş, elleri ayakları mosmor, 35 hafta uyumlu prematüre doğdu. Herşey yolundayken doğumdan sonra ki 8. Saatte bebeğim yoğun bakıma küvözde tedaviye alındı. Eşimin babalık izni hiç bebeğimizi göremeden geçti ilk gün hariç. Bebeğimiz henüz taburcu olmadan izin dahi vermeden direkt işbaşı yaptırıp nöbetler yazdılar.
Bebeğimiz kolikti, reflülüydü, bağırsak intoleransı vardı. Emiyor - kusuyor - ağlıyor asla uyumuyordu. Hala kolay bir bebek değil fakat eşimde daha sakin oluyor çünkü benim lohusalığım da çok zor geçti sanırım bu stresini hissediyor. Ağlama krizleriyle doluydu ve süreç gerçekten çok yıpratmıştı. Hala ara ara ağlama krizlerim gelir, stresten egzama oldum yüzüm ve bacaklarım heryerimi sarmış durumda. Bu durumuma eşim çok üzülüyor fakat gerçekten hala uykusuz ve bebekli olmaya galiba adapte olamadım.
Eşim nöbetten gelir tüm gün bebeğimize o bakar ben uyurum, çünkü bebeğimiz beninleyken hala uyumuyor huzursuz benimle. Yeri gelir ben bebekle uyurken yemek yapar, temizliği yapar, dışarıya çıkarım - çıkarız bir kaç saat yani düzenimiz çok güzel. Ev içerisinde günlük cilveleşmelerimiz devam ediyor, enerjimiz ve ilişkimiz çok güzel devam ediyor..
Bugünkü konu sizce neden yaşandı ? Neden böyle hissetti? Neden bunları söyledi bana eşim? Lütfen birşey söyleyin kendimi çok kötü hissediyorum..
Çünkü anne yaşıyla pişmemiş gençlerin arasını açabileceğini daha anlamıyor.Demek ki bu konu çok geçiyor ailenizde. Sürekli başkalarıyla kiyaslayip eşinize de bunu hissettiriyorsaniz adam da haklı olarak patlamış. Yani ortada alabilecek bir yat yokken annen saçmalamış kusura bakma. Ha annedir evladım Allah sana da nasip eder inşallah der okey ama sanki 3-5 bin eksiginiz varmış gibi tavir takinmasi çok saçma.
23nisanda çocuk turlatiyor musunuz ,bir arkadaş soruyor daAçılın babamın yatı varo 180 binlikler bile motor ekipman gölgelik çapa gibi mecburi aksesuarlar hariç çıplak fiyat , en ucuz astarsız fiberglas tekneler...
En kötü, en ucuz, iki manevrada elinde kalacak blenderdan hallice motor bile 100-150 şu anda..
Gölgelik , çapa, can yeleği, telsizi, radarı, astarı, şusu busu 200 -300 daha ekle...
Kullanmak için ruhsat, deniz ehliyeti, iskeleli evin yoksa marina kirası, yazlık kislik bakım ücretini saymıyorum bile...
Bu arada ben 23 yıllık memurum, güç bela başımı sokacak bı evi anca aldim, anam kalkıp da bana "siz de yat alın" dese , kocam her erkek gibi"babanın evinde yat mi vardı haspam" diyemez ,çünkü var...
Ama ben deliririm...Anne saçmalama iç ilacını yat uyu derim, net..
Bu arada B bafelis in yazdıklarına sonuna kadar katılıyorum. Tam cozemedem de tencere kapaklik bir durum var ama yine de adama bı tık üzüldüm...
Aşağilamak için? Benim annem de öyle yapıyor çünkü bazen, sizinle aramızdaki fark ben anneme uymuyorum, kibarca gerçeğe davet ediyorum.Yattan kastım zaten kamaralı tekne. Multimilyoner bir aile değiliz. Ulaşılabilir olmasa bir şekilde dikte eder yada aşağılarcasına sizce ben yada annem bunu niçin söylesin?
Bu en gerçekçi yorum olabilirBence adam evlendiğine pişman olmusta belli etmemek icin niye benimle evlendin demis gibi
Yok kız, birader çöktü bizimkine, beni bile yalvar yakar gezdiriyo it...Geçen yaz bütün gün scotcbrightla güverte ovdum bı tur için...Koluna guveniyosan gel23nisanda çocuk turlatiyor musunuz ,bir arkadaş soruyor da
Kendi evimi silemiyorum,Yok kız, birader çöktü bizimkine, beni bile yalvar yakar gezdiriyo it...Geçen yaz bütün gün scotcbrightla güverte ovdum bı tur için...Koluna guveniyosan gel
Yemin ederim daha keyifliKendi evimi silemiyorum,neyse yarın sahile gidip belediyenin kafesinde tekneye karşı kahve içeyim
Zaten midem de bulanır benim İstanbul'da binmistim de güneş çarpmıştıYemin ederim daha keyifli
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?