-
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
- #121
İdrakcığım eşin %100 haklı
Sen bunu göremiyor musun?
Sen bunu göremiyor musun?
Merhaba hatunlar.
Ailem içeride, ben kendimi tuvalete kapattım konu açıyorum. Sorarlarsa kabız ettiniz beni diyeceğim. Ruhum kabız oldu gerçekten.
Arkadaşlar benim ailem biraz rahattır. En azından bana kıyasla rahatlar. Bir yere gittiklerinde her daim geç kalırlar. Kafalarına göre hareket ederler, pek umursamazlar karşısındaki ne düşünür diye. Bir de üstüne eleştirirler herkesi. En mükemmel onlar çünkü. Bu, ben bekarken de böyleydi evlendim hala böyle.
Velhasılı ailem bana uzak bir semtte oturuyor. Geldiklerinde kalırlar. Bugün öğlen hal hatır sormak için aradım. Bir iki saat sonra oradayız dediler. Güzel, gelsinler tabi de bir telefon açıp söyleseler. En azından ev uygun olur yemek yapılır. Yerinde duramayan oğlumla iki ayağım bir pabuca girmez. Hadi bu duruma alıştım. Bir iki saat diyorsa zaten en az 5 saat sonra gelirler. O yüzden rahattım. Hep de bir bahaneleri vardır gecikme için.
Iki erkek kardeşim var. Bana her geldiklerinde öyle yarım saat laf olsun diye oturur, bu tarafta ikamet eden kuzenlerle plan yaparlar. Burada yemek yiyip çıkarlar sadece. Ben deli gibi hazırlık yaparım, uğraşırım ama onlar gezerler. Hadi buna da alıştım. Kalacağız derler sonra gecenin bir yarısı vazgeçtik gideceğiz derler. Gece 1 den erken gelmezler eve. O da en iyi ihtimal. Eşim de ayıp olmasın diye bekler onları uyumaz. Hoş, en büyük ayıbı eşim ve benim evimize gelip gezmeye giden bir kez bile oturup muhabbet etmeyen, sadece yemek yemek ya da uyumak için evi kullanan kardeşlerim yapıyor ama işte...
Bugün eşim "ben gece ikiye kadar kardeşlerin geziyor diye oturup onları bekleyemem. Uyuyacağım bugün" dedi. Ses etmedim uyudu. Uyudu da bundan sonra olacaklar belli. Gecenin yarısında gürültüler eşliğinde gelecekler. Hadi sigara içelim oturalım ya da acıktık diyecekler. Çıkan seslerden eşim uyanacak, tık sesine uyanan oğlum huysuzluk edip kalkacak. Saatlerce onu uyutmaya çalışacağım. Muhtemelen her zaman olduğu gibi bir iki saat uykuyla sabah erkenden kalkan oğlumla birlikte harabeye dönen evi temizlemeye başlayacağım. Yani ailem bana geldiğinde bana düşen rol iş yapmak, iş yapmak ve yine iş yapmak. Muhabbet, oturup konuşmak hak getire.
Az önce eşim "ben sıkıldım bu durumdan artık. Bize geliyorlar ama bizde değiller. Yine gece 2de gelip kahkaha atıp çocuğu uyandıracak sonra gidecekler. Öğlene kadar uyuyor onlar rahat bu konuda. Biz düzeni olan insanlarız erken kalkıyoruz. Bu kadar saygısızlık olmaz vs" dedi. Her zaman olduğu gibi ailemi savundum. Sus git yat falan dedim.
Gerçekten objektif olamıyorum. Eşim haklı mı bu konuda. Peki ben ne yapmalı nasıl davranmalıyım? Zaten yeğenlerim, oğlum ve annem tüketti beni. Oğlumun oyuncağını paylaşmak istememesi, annemin sürekli onlar yetim, onlara yazık demesi, benim her daim arada kalmam. Oğlum ezilmesin diye çok uğraşıyorum ama gün sonunda ezilen, dışlanan yine oğlum oluyor. Vicdanım rahatsız olsa da annemin gazıyla "evet onlar yetim onların istedikleri olsun" diyorum en nihayetinde.
Lütfen okuyup objektif olarak yorumlar mısınız. Ailem mi anormal davranıyor, eşim mi abartıyor. Şimdiden teşekkürler.
Hadi yarın tatil de mesela geçen hafta kardeşim aradı abla o taraftayım sana gelicem diye. Hafta içi. Tamam dedim ablam gel ama başıma gelecekleri biliyorum :) geldi yemek yedi ve çıktı. Uyardım bak çok geç kalma ben de çok uykusuz kalıyorum oğlan erken uyanıyor sabah diye. Yine 1i geçiyordu geldiğinde. Banyoya girmek istedi, havlu ver. Yedek kıyafet almamış eşimin kıyafetinden ver. Bunlar sorun değil de dolabı açıp havlu kıyafet alırken yine uyandı eşim. Bir şey demedi ama sinirlendi.
Sonra hadi sigara içelim abla. E konuşunca yine gürültü oluyor illa ki. Bu durum haftada bir gün mutlaka gerçekleşiyor. Oğlanı eşimin yanına yatırıyorum bunlar olurken mecbur. E bir de o uyanıyor geri uyutamıyorum uzun süre. Aman ne bileyim ya, yazarken bile vicdan azabı çekiyorum kardeşim o benim şikayet etmemem lazım diye.
Çok düşkün değilim ya :) hani en azından his ve yakınlık olarak değilim. Çok fazla özlem duymuyorum sık görüşmeyince mesela. Benim durumum daha farklı. Kendimi suçluyorum çoğu zaman. Babam hariç hepsi aynı düşünüp davranınca "demek ki ben takıntılı ve aksiyim" diyorum. Konuyu da o yüzden açtım zaten. Dışarıdan bakınca durum nasıl görünüyor, bende mi sorun var diye.
O kadar da değil. Ne münasebet evden kovmak. Öyle bir hakkı yok, vermem de o hakkı. Evet kardeşlerim ve aile dengesiz davranıyorlar ama bunun karşılığı evden kovmak değil. Aile ilişkilerinde denge kuramıyor olabilirim ancak iki tarafın da birbirlerine saygısızlık etmelerine müsaade etmem.
Bugün söyledim aslında. Kardeşime "bak her geldiğinde dışarı çıkıyorsun. Gençsin anlarım da biraz oturup muhabbet edelim. Erken gel bugün lütfen" dedim. Söz abla erken gelicem dedi. 1de geldi yine. Oğlum tabi ki sesten uyanıp bir de "ben de dayımla gidicem" diye apartmanı inletince "saat biri geçiyor insanlar uyuyor oğlum gir içeri" dedim. Hani ben olsam bu cümlenin ardından anlarım bir şeylerim ters olduğunu.
Böyle olsun istemiyorum ama ya :/ zaten uzaktayım. İstiyorum ki bir araya geldiğimizde beraber vakit geçirelim. Bari küslük olmasın. Alttan aldıkça da böyle oluyor işte.
Canim eşin biraz hakli ama esinin hakli oldugunu ona soyleme bence kendin kardeslerinle konusup hallettmeye calisMerhaba hatunlar.
Ailem içeride, ben kendimi tuvalete kapattım konu açıyorum. Sorarlarsa kabız ettiniz beni diyeceğim. Ruhum kabız oldu gerçekten.
Arkadaşlar benim ailem biraz rahattır. En azından bana kıyasla rahatlar. Bir yere gittiklerinde her daim geç kalırlar. Kafalarına göre hareket ederler, pek umursamazlar karşısındaki ne düşünür diye. Bir de üstüne eleştirirler herkesi. En mükemmel onlar çünkü. Bu, ben bekarken de böyleydi evlendim hala böyle.
Velhasılı ailem bana uzak bir semtte oturuyor. Geldiklerinde kalırlar. Bugün öğlen hal hatır sormak için aradım. Bir iki saat sonra oradayız dediler. Güzel, gelsinler tabi de bir telefon açıp söyleseler. En azından ev uygun olur yemek yapılır. Yerinde duramayan oğlumla iki ayağım bir pabuca girmez. Hadi bu duruma alıştım. Bir iki saat diyorsa zaten en az 5 saat sonra gelirler. O yüzden rahattım. Hep de bir bahaneleri vardır gecikme için.
Iki erkek kardeşim var. Bana her geldiklerinde öyle yarım saat laf olsun diye oturur, bu tarafta ikamet eden kuzenlerle plan yaparlar. Burada yemek yiyip çıkarlar sadece. Ben deli gibi hazırlık yaparım, uğraşırım ama onlar gezerler. Hadi buna da alıştım. Kalacağız derler sonra gecenin bir yarısı vazgeçtik gideceğiz derler. Gece 1 den erken gelmezler eve. O da en iyi ihtimal. Eşim de ayıp olmasın diye bekler onları uyumaz. Hoş, en büyük ayıbı eşim ve benim evimize gelip gezmeye giden bir kez bile oturup muhabbet etmeyen, sadece yemek yemek ya da uyumak için evi kullanan kardeşlerim yapıyor ama işte...
Bugün eşim "ben gece ikiye kadar kardeşlerin geziyor diye oturup onları bekleyemem. Uyuyacağım bugün" dedi. Ses etmedim uyudu. Uyudu da bundan sonra olacaklar belli. Gecenin yarısında gürültüler eşliğinde gelecekler. Hadi sigara içelim oturalım ya da acıktık diyecekler. Çıkan seslerden eşim uyanacak, tık sesine uyanan oğlum huysuzluk edip kalkacak. Saatlerce onu uyutmaya çalışacağım. Muhtemelen her zaman olduğu gibi bir iki saat uykuyla sabah erkenden kalkan oğlumla birlikte harabeye dönen evi temizlemeye başlayacağım. Yani ailem bana geldiğinde bana düşen rol iş yapmak, iş yapmak ve yine iş yapmak. Muhabbet, oturup konuşmak hak getire.
Az önce eşim "ben sıkıldım bu durumdan artık. Bize geliyorlar ama bizde değiller. Yine gece 2de gelip kahkaha atıp çocuğu uyandıracak sonra gidecekler. Öğlene kadar uyuyor onlar rahat bu konuda. Biz düzeni olan insanlarız erken kalkıyoruz. Bu kadar saygısızlık olmaz vs" dedi. Her zaman olduğu gibi ailemi savundum. Sus git yat falan dedim.
Gerçekten objektif olamıyorum. Eşim haklı mı bu konuda. Peki ben ne yapmalı nasıl davranmalıyım? Zaten yeğenlerim, oğlum ve annem tüketti beni. Oğlumun oyuncağını paylaşmak istememesi, annemin sürekli onlar yetim, onlara yazık demesi, benim her daim arada kalmam. Oğlum ezilmesin diye çok uğraşıyorum ama gün sonunda ezilen, dışlanan yine oğlum oluyor. Vicdanım rahatsız olsa da annemin gazıyla "evet onlar yetim onların istedikleri olsun" diyorum en nihayetinde.
Lütfen okuyup objektif olarak yorumlar mısınız. Ailem mi anormal davranıyor, eşim mi abartıyor. Şimdiden teşekkürler.
Şu yaptıklarını Ablamın evine gidip de yaptığımı düşünemiyorumHadi yarın tatil de mesela geçen hafta kardeşim aradı abla o taraftayım sana gelicem diye. Hafta içi. Tamam dedim ablam gel ama başıma gelecekleri biliyorum :) geldi yemek yedi ve çıktı. Uyardım bak çok geç kalma ben de çok uykusuz kalıyorum oğlan erken uyanıyor sabah diye. Yine 1i geçiyordu geldiğinde. Banyoya girmek istedi, havlu ver. Yedek kıyafet almamış eşimin kıyafetinden ver. Bunlar sorun değil de dolabı açıp havlu kıyafet alırken yine uyandı eşim. Bir şey demedi ama sinirlendi.
Sonra hadi sigara içelim abla. E konuşunca yine gürültü oluyor illa ki. Bu durum haftada bir gün mutlaka gerçekleşiyor. Oğlanı eşimin yanına yatırıyorum bunlar olurken mecbur. E bir de o uyanıyor geri uyutamıyorum uzun süre. Aman ne bileyim ya, yazarken bile vicdan azabı çekiyorum kardeşim o benim şikayet etmemem lazım diye.
Objektif degilsiniz once kendinizle yüzlesin.. bu davranisı esinizin ailesi yapsaydi bosanma sebebi sayar evi t0erk ederdiniz. Ki yapilir ben yaparim. Esinizde bence gayet saygili davranmis ama sabrida yavas yavas tasmaya baslamis. Eger ailenize yonlendirme yapmazsaniz esiniz birgun patlayacak ve donusu olmayan kusluk olusacak. Şunu unutuyorsunuz biz hep diyoruzki erkekler evlendiklerini ve aile olduklarini 1. Önceliklerinin kendi ailesi oldunu anlamiyorlar. Burda bunu ögrenememis kisi sizsiniz. Maalesef. Sizi kirmak istemiyorum ama cok hatalisiniz. Onlar sizin aileniz kuserler ama barisirlar rahatsiz oldugunuz yerleri soyleyeceksiniz kusura bakmasinda benim kardesimde olsa kimse evdekileri yok sayip evi otel gibi kullanamaz. Esiniz icin cok rencide edici bir durum. Ailenizle bu konuyu konusup cozun. Benim esimin ailesi yapardi sizin aileniz gibi ben artik fenalik gecirince saat onu gecince alt komsu sikayet ediyo. Ya erken gelin yada o saatte gelmeyin dedim cozdum. Tabi uygun bir dille. Birdahada olmadi. Son olarak kimse ailenizi ezdirin demiyo kimse size ama bu ugurda kendi esinizi ve en onemlisi cocugunuzu ezdirmeyin. O cocuk buyusede unutmaz. Digerleri cocukta sizinki agaç kovugundan cikmadi. YapmayinO zaman da aileme laf ettiriyor gibi hissediyorum. Mecburen savunmaya geçiyorum eşime karşı. Az evvel evde öyle çok ses oldu ki eşim "kapıyı kapatır mısın" dedi. Annemler duymasın diye kırk takla attım. Bak bu saatte daha yeni geldiler mesela. Telefonla teyzemi arayıp uyandırdılar. Oraya gideceklermiş kalmaya. Giderken bir de dalga geçiyorlar. "bunlar robot gibi saatli yatıyorlar gidip orda sabahlayalım biz" diyerek.
Misafirlerin beşte gelecekse annengile misafirlerim ikide gelecek de sen de meselaAbimle değil ama kardeşimle samimiyim aslında. Nasıl anlatsam bilmiyorum ki. O kadar rahatlar ki oturup konuşsam da ya her şeyi çok abartan takıntılı oluyorum ya da evlenince çok değiştin deniliyor.
Bak geçen ay oğlumun doğum günüydü. Annem aradı "biz de gelicez pastayı biz alıcaz" dedi. Sevindim çünkü ilk kez doğum gününe geleceklerdi. Hep bahaneleri vardı öncekilerde. Anne bak başkaları da gelecek trafiğe kalmayın erken çıkın diye uyardım kırk kere. Tabi ki heç çıktılar. Gelen misafirler gidecek evlerine mecbur. Pasta yok ortada. Herkes çayını içti ikramları yedi. Ailem hala yok. En sonunda eşim ben gidip pasta alayım açık yer bulursam dedi. O çıkınca geldi ailem. Doğum günü rezil oldu:) bir de yolda kavga etmişler suratlar beş karış. Babam tersleyip duruyor. Annem babamı kötülüyor vs. Bir saat durup kalktılar.
Ben bu insanlara ne anlatayım turuncu?
Bu lafin nesi alingan allah askina. Alinslarda takmayin barisirlar sizede zamanla alisirlar.Ben böyle bir şey söylesem heralde benimle bir daha konuşmazlar. Rahat oldukları kadar alınganlar :)
Hiç boyle birşey yok bi alınırlar ama gene gelirler gelince de dikkat ederler artık nasıl bu kadar sessiz kaliyorsunuz anlamadım gerçektenBöyle bir şey söylersem bir daha evime gelmezler. Aşırı alıngan tipler. Açıkça konuşamıyorum bu yüzden. Arada kalıyorum sürekli.
Eşin haklı. Ve sen bunu zaten biliyorsun. Sen de rahatsızsın bu durumdan çünkü. Eşin haklıyken aileni savunursan bu onu daha çok gard almaya ve öfkelendirmeye iter. Haklısın, ben de çok rahatsız oluyorum ama misafirler bir şey diyemşyorum falan dersen o da daha sabırlı davranır. Ayrıca kardeşlerini uyarabilirsin, en azından geldiklerinde ses yapmamaya dikkat ederler. Ve çocuğunu ezdirme. Tamam yeğenlerin yetimmiş böyle konularda hepimiz hassasız çocuklara karşı. Ama bunu küçücük çocuğa hissettirmemelisiniz. Sonuçta o kadar sebep spnuç ilişkisi kuramaz ve etkilenir bu durumdan. Yani geniş ailenizi düşünürken çekirdek ailenizin zarar görmesine izin vermeyin.
Son cümlenizde vicdan azabı çekiyorum dediginizde eşiniz için çekiyorsunuz sandim yine kardeşiniz için çekiyorsunuz. Valla eşiniz bir yerde patlar hoş şimdiye kadar patlamaması bir mucize.Hadi yarın tatil de mesela geçen hafta kardeşim aradı abla o taraftayım sana gelicem diye. Hafta içi. Tamam dedim ablam gel ama başıma gelecekleri biliyorum :) geldi yemek yedi ve çıktı. Uyardım bak çok geç kalma ben de çok uykusuz kalıyorum oğlan erken uyanıyor sabah diye. Yine 1i geçiyordu geldiğinde. Banyoya girmek istedi, havlu ver. Yedek kıyafet almamış eşimin kıyafetinden ver. Bunlar sorun değil de dolabı açıp havlu kıyafet alırken yine uyandı eşim. Bir şey demedi ama sinirlendi.
Sonra hadi sigara içelim abla. E konuşunca yine gürültü oluyor illa ki. Bu durum haftada bir gün mutlaka gerçekleşiyor. Oğlanı eşimin yanına yatırıyorum bunlar olurken mecbur. E bir de o uyanıyor geri uyutamıyorum uzun süre. Aman ne bileyim ya, yazarken bile vicdan azabı çekiyorum kardeşim o benim şikayet etmemem lazım diye.
Yorumlarınıza bakinca kendi, etrafındakiler ve olaylarla ilgili farkındalığı yüksek ve düşündüklerini ifade edebilen bir kadın goruyorum. Bu konu beni sasirtti o yuzden. Aslında bu konuda da sadece "eşim hakli" demeden eşinizin haklı olduğunu yazmissiniz. Farkindasiniz bunun. Eşinizin benzer bir duruma maruz kalmanıza göz yumması, üstüne bir de size çıkışmasi sizce de onur kirici olmaz mıydı? Siz tepki vermediginiz icin ailenizin size gösterdiği duyarsizligin benzerini size caydırıcı tepki vermediği için eşinize gosteriyorsunuz. Sizin ailenizle ilgili bunalmisliginizi eşiniz hem ailenize hem size karşı yaşıyor ve muhtemelen hayatta en değer verdiği kişi oldugunuz için üstüne bir de kırılıyor. Bence bunları siz zaten düşünüyorsunuz ama ailenize dur diyememek eşinize hak vermekten alikoyuyor sizi. Acikcasi ben eşinizin yasadiklarini yasasam o aileye karsi tavrim evime gelmek istemeyecekleri kadar sert olurdu, esim de hala beni suclayacak olsa evlilikle ilgili son kozumu oynardim.
Eşinizin haksız olduğu tek kelime bile yok.
Görümcemler evimi durak olarak kullanıp, ardından otel mantığında yatmaya gecenin bir vakti gelseler, ikincisi olmazdı bu durumun.
Çocuğunuzu bahane ederek uyarmalısınız ki zaten onun için de yapmalısınız.
Gece sesten etkileniyor, o uyurken yoksunuz sabah evde varsınız aklı karışıyor, geldiğiniz günler uyumak istemiyor.
Bana geleceğinizde buyrun akşam yemeğine yiyelim içelim, isterseniz kalın ama çocuğumun aklını bulandırıp gece gece uykusundan etmeyin deyiverin.
Geç gelme olayına şöyle bir şey yapabilirsiniz, ‘erken gelecekseniz bekleyeyim ama geç geleceksiniz bla bla işim var, onu halledeyim’ vs.
Oğlanın uyku ve masal saati var, ona göre ayarlayın yoksa siz gelseniz bile ben sizle oturamam tarzı konuşun.