Merhaba hatunlar.
Ailem içeride, ben kendimi tuvalete kapattım konu açıyorum. Sorarlarsa kabız ettiniz beni diyeceğim. Ruhum kabız oldu gerçekten.
Arkadaşlar benim ailem biraz rahattır. En azından bana kıyasla rahatlar. Bir yere gittiklerinde her daim geç kalırlar. Kafalarına göre hareket ederler, pek umursamazlar karşısındaki ne düşünür diye. Bir de üstüne eleştirirler herkesi. En mükemmel onlar çünkü. Bu, ben bekarken de böyleydi evlendim hala böyle.
Velhasılı ailem bana uzak bir semtte oturuyor. Geldiklerinde kalırlar. Bugün öğlen hal hatır sormak için aradım. Bir iki saat sonra oradayız dediler. Güzel, gelsinler tabi de bir telefon açıp söyleseler. En azından ev uygun olur yemek yapılır. Yerinde duramayan oğlumla iki ayağım bir pabuca girmez. Hadi bu duruma alıştım. Bir iki saat diyorsa zaten en az 5 saat sonra gelirler. O yüzden rahattım. Hep de bir bahaneleri vardır gecikme için.
Iki erkek kardeşim var. Bana her geldiklerinde öyle yarım saat laf olsun diye oturur, bu tarafta ikamet eden kuzenlerle plan yaparlar. Burada yemek yiyip çıkarlar sadece. Ben deli gibi hazırlık yaparım, uğraşırım ama onlar gezerler. Hadi buna da alıştım. Kalacağız derler sonra gecenin bir yarısı vazgeçtik gideceğiz derler. Gece 1 den erken gelmezler eve. O da en iyi ihtimal. Eşim de ayıp olmasın diye bekler onları uyumaz. Hoş, en büyük ayıbı eşim ve benim evimize gelip gezmeye giden bir kez bile oturup muhabbet etmeyen, sadece yemek yemek ya da uyumak için evi kullanan kardeşlerim yapıyor ama işte...
Bugün eşim "ben gece ikiye kadar kardeşlerin geziyor diye oturup onları bekleyemem. Uyuyacağım bugün" dedi. Ses etmedim uyudu. Uyudu da bundan sonra olacaklar belli. Gecenin yarısında gürültüler eşliğinde gelecekler. Hadi sigara içelim oturalım ya da acıktık diyecekler. Çıkan seslerden eşim uyanacak, tık sesine uyanan oğlum huysuzluk edip kalkacak. Saatlerce onu uyutmaya çalışacağım. Muhtemelen her zaman olduğu gibi bir iki saat uykuyla sabah erkenden kalkan oğlumla birlikte harabeye dönen evi temizlemeye başlayacağım. Yani ailem bana geldiğinde bana düşen rol iş yapmak, iş yapmak ve yine iş yapmak. Muhabbet, oturup konuşmak hak getire.
Az önce eşim "ben sıkıldım bu durumdan artık. Bize geliyorlar ama bizde değiller. Yine gece 2de gelip kahkaha atıp çocuğu uyandıracak sonra gidecekler. Öğlene kadar uyuyor onlar rahat bu konuda. Biz düzeni olan insanlarız erken kalkıyoruz. Bu kadar saygısızlık olmaz vs" dedi. Her zaman olduğu gibi ailemi savundum. Sus git yat falan dedim.
Gerçekten objektif olamıyorum. Eşim haklı mı bu konuda. Peki ben ne yapmalı nasıl davranmalıyım? Zaten yeğenlerim, oğlum ve annem tüketti beni. Oğlumun oyuncağını paylaşmak istememesi, annemin sürekli onlar yetim, onlara yazık demesi, benim her daim arada kalmam. Oğlum ezilmesin diye çok uğraşıyorum ama gün sonunda ezilen, dışlanan yine oğlum oluyor. Vicdanım rahatsız olsa da annemin gazıyla "evet onlar yetim onların istedikleri olsun" diyorum en nihayetinde.
Lütfen okuyup objektif olarak yorumlar mısınız. Ailem mi anormal davranıyor, eşim mi abartıyor. Şimdiden teşekkürler.
