Kabul etse ayrılacam ama onu halen seviyorum.
Çok merak ediyorum, şu anlattığın adamın nesini seviyorsun. Ağzında bakla ıslanmıyor, özel meselelerinizi 7 düvele anlatıyor, yalan söylüyor, orası burası ayrı oynuyor, sorumluluk sahibi değil, seni zor duruma düşürüyor.Annem kanser hastası olduğu için hiç bir şey anlatmıyordum 5 ay boyunca hiç bir şey anlatmadım. Onlarda hep iyi bildiler. Geldiğimde de idare ediyordum soruları. Ama eşim benim tam tersim o sorunları benimle çözmek yerine annesine. babasına, halasına, babaannesine anlatıyordu. Ailesi de olayı dallandırıp budaklandırdığı için işin içinden cıkamıyordum ve kızıyordum eşime. Benimle konusmuyor gidiyor herkese anlatıyor, onlarda başkalarına anlatıyordu. Ben ise aılem uzulmesın dıye hıc bır sey soylemıyordum. Hep içime attım. Ama eşim babamı da aramıs doğru olmayan bıssuru seyler soylemıs. Esım ısyerınde de bu tur davranıslar sergılıyor. Sonra ben babama gerceklerı anlatınca babam buna fırca kaydı bana karsı tutumu degısmıstı. Hep arkamda ailemin olmadıgını dusunuyordu. Bir kere bana senı ıstemıyorum dedı bende tamam dedım. İstemıyorsan bende ıstemıyorum dedım. Zaten senın arkanda ailen yok dedı. Babanı ara dedı. Esım babamın arkamda olmadıgını sanıyordu babamda kızımda gel demıstı. O zaman aılemın arkamda oldugunu anladı. Sonrada esım manevra yaptı. Ben ofke ıle soyledım oyle boyle dedı bırkac gun sonra barısmıstık. Kusura bakmayın basınızı şişirdim çok uzun yazdım
Doğum gunune degilde senden sıkıldığı an seni o evden rahatca gonderebilmesini dert et sen. Çocuk oyuncagi mi bu. Tartıştık git babsnin evine baristik geri gel. Oh ne rahatMerhaba içime dert olan bir konu varNe yapacağımı bilemiyorum. Evleneli 6 ay oldu. 17 Nisan' da doğum günüm. Yani 4 gün sonra. Evlendiğim sene eşimle geçirmek istediğim ilk doğum günüm olacaktı. Eşim 2 gün önce yoktan yere sorun çıkardı ailemin yanına yolladı. Ailemde şehir dışında yaşıyor. 20 gün kal ben seni almaya gelirim dedi. Kafanı toparlarsın diyerek biletimi aldı doğum günüme birkaç gün kala ailemin yanına gönderdi. Beni istemeyen birisi için bende bu fikre karşı çıkmadım. Zaten ne zaman benden sıkılsa hep baba evine yolluyor ve kendısı benımle gelmiyor. Ben yeni gelinim benimle gelmesi gerekmiyor mu? Önceki sürelerde 1 hafta kalmamı istiyordu bu sefer 20 gün kal diyor. Sonra giderken dediki ewin adresını yolla , bende bir şey demedim. Muhtemelen çiçek filan yollayacak. Onun benim ilk doğum günümde yanımda olması gerekmez mi? O ise beni yine baba evine yolladı. Ben onun ilk doğum gününü ailesi ile birlikte kutlamıştım. Onun yaptığı sizce doğru bir şey mi? Doğum günüme 4 gün kaldı onu nasıl dize getirebilirim ya da onu nasıl çatlatabilirim? Süper fikirlerinize ihtiyacım var.
Beni istemediğini düşündüğüm için bende istenmeyen yerde kalmam diye gidiyordum. Aileme de hastalıklarından dolayı sorunları anlatamadığım için vakit gelince geri dönüyordum. Ben evden gidince ev sensiz bomboş diyor. Beni sevdiğini söyluyor ama artık sevgisine inanamıyorum. Bana her tartışmada kapı gösteriyor. Cunku ailemın arkamda olmadıgını dusunuyordu. Ve annesi beni ailemın yanına gonderınce akıllanacagımı ona soyledıklerı ıcın benı hep gonderıyor. Bu sefer geri gitmeyecegım. Ona da soyledım gerı gelmeyecegım bu sefer dedım ama daha öncelerde mecburen döndugum ıcın geri gelecegımı dusunuyor. Ben gelirim seni almaya diyor. Eğer o gelırse ne yapayım sizce?Beni babamın evine yolladı ne demek? Kargo paketi misiniz siz? Adam sizi bir koli eşya gibi istediği yere göndermiş, siz hala doğum gününde çiçektesiniz.
Bence bu evlilikte doğum gününüzü ayrı kutlamaktan daha önemli bir sorununuz var.
Siz neden ne münasebet, benim evim burası, neden gidiyorum, ailemin yanına demiyorsunuz? Daha da ötesi, eşiniz size hadi bir ananın evine git de 20 gün kal deme hakkını ve cür'etini nereden buluyor, tartışınca. Bence bunlar çok daha önemli sorunlar.
Annesi diyor ki uzaklaşsın babasının evine gitsin kafasını toplar diyor. Eşimde annesinin sözünden hiç çıkmaz. Çünkü benim eşim 28 yıl boyunca aılesı ıle bırlıkte yasamıs hıc ayrılmamıslar. Ne askere gıtmıs, ne de gurbet görmuş. Ben babamın evine gidince annesının evınde kalıyor, yemegını orada yıyor. Yanı annesı babası ıle daha cok vakıt gecırıyor. Ben onlar için ogullarını elınden alan bırısıyım. Ama şöylee birşey var annesı de bosanmamızı ıstemıyor. Çunku işin ucu kendıne dokunacak. Ve oğlunun beni halen sevdiğini biliyor. Ben bundan sonra ne yapmalıyım sizce? Lutfen beni azarlamayı bırakın. Yeterınce uzgunum. Ne yapacagımı bılemıyorum artık
Bu durumlardan dolayı psikiyatrıye gitmiştik. Doktor neden şıkayetcı oldugumu sordu bende ''eşim kendi problemlerini çözemiyor, sorunları benimle konusmak yerıne gıdıyor başkalarına anlatıyor. O sorunlar baskalarına anlatıldıgı için işin içinden cıkamıyoruz dedım. Ve ben duruma kızıyorum dedım'' doktorda esıme doğru olup olmadıgını sordu o da doğruladı. Neden yaptıgını sordu oda '' rahatlıyorum'' dedı. Sonra kıme anlattıgına sordu ''aileme, arkadaslarıma'' dedı. Oyle diyince bızı aıle terapsıtıne sevkettı. O da 2.5 yıl sonra gelıyor sıramız. Ama esımde şöyle bir degısıklık oldu doktora soyledıkten sonra artık kımseye anlatmamaya basladı. Hatta annesı evımıze geldıgınde'' herşeyi bana anlatacaksınız, ben bilicem'' dedıgı halde yıne anlatmıyor.
Eşim gerçekten evliliği yürütebilecek kapasitede değil. Çünkü 28 yaşına kadar ailesi ile yaşamış. Ne askerlik yapmış, ne dışarıda yaşamış ne de gurbet görmüş. O yüzden bana alışamıyor. Bir ev nasıl geçindirilir bilmiyor, çünkü her şeyi onun yerine ailesi yapmış. O yüzden özgüveni de yok. Her gün bana anneme gidelim, annemle konuştun mu diye sorularından ve baskılarından bıkmıştım. Annesi ilişkimizin ilk başından beri hep içinde olmak istedi. Sabah evını toplarsın, öğleyin bize gelırsın gıbı cumleler kurdu. Bende tez yazdıgım ıcın ' tezim var' gelemem dedım. Ev esyalarını duzme bahanesıyle her gun eve gelmeler. Ama bunları bır sekılde engellemeye calıstım.Bence kocanin yanina geri donme. Arkadasi degil, esisin sen. Sıkıldığında hadi evine diyemez, o ev seninde evin. Cani sıkılan gitsin. Bu adam yarin obur gun sen hasta oldugunda da bi kase corba yapmak yerine, hadi anan baksinda der, lohusa depresyonunda hadi anan gelsin o baksin da der. Esin evlilik sorumluluğunu kaldirabilecek kapasiteye ulasamamis maalesef.
Merhaba içime dert olan bir konu varNe yapacağımı bilemiyorum. Evleneli 6 ay oldu. 17 Nisan' da doğum günüm. Yani 4 gün sonra. Evlendiğim sene eşimle geçirmek istediğim ilk doğum günüm olacaktı. Eşim 2 gün önce yoktan yere sorun çıkardı ailemin yanına yolladı. Ailemde şehir dışında yaşıyor. 20 gün kal ben seni almaya gelirim dedi. Kafanı toparlarsın diyerek biletimi aldı doğum günüme birkaç gün kala ailemin yanına gönderdi. Beni istemeyen birisi için bende bu fikre karşı çıkmadım. Zaten ne zaman benden sıkılsa hep baba evine yolluyor ve kendısı benımle gelmiyor. Ben yeni gelinim benimle gelmesi gerekmiyor mu? Önceki sürelerde 1 hafta kalmamı istiyordu bu sefer 20 gün kal diyor. Sonra giderken dediki ewin adresını yolla , bende bir şey demedim. Muhtemelen çiçek filan yollayacak. Onun benim ilk doğum günümde yanımda olması gerekmez mi? O ise beni yine baba evine yolladı. Ben onun ilk doğum gününü ailesi ile birlikte kutlamıştım. Onun yaptığı sizce doğru bir şey mi? Doğum günüme 4 gün kaldı onu nasıl dize getirebilirim ya da onu nasıl çatlatabilirim? Süper fikirlerinize ihtiyacım var.
Dönmeyin tabii beyefendinin canı isteyince, bu nedir böyleEşim gerçekten evliliği yürütebilecek kapasitede değil. Çünkü 28 yaşına kadar ailesi ile yaşamış. Ne askerlik yapmış, ne dışarıda yaşamış ne de gurbet görmüş. O yüzden bana alışamıyor. Bir ev nasıl geçindirilir bilmiyor, çünkü her şeyi onun yerine ailesi yapmış. O yüzden özgüveni de yok. Her gün bana anneme gidelim, annemle konuştun mu diye sorularından ve baskılarından bıkmıştım. Annesi ilişkimizin ilk başından beri hep içinde olmak istedi. Sabah evını toplarsın, öğleyin bize gelırsın gıbı cumleler kurdu. Bende tez yazdıgım ıcın ' tezim var' gelemem dedım. Ev esyalarını duzme bahanesıyle her gun eve gelmeler. Ama bunları bır sekılde engellemeye calıstım.
Hasta olduğumda dediğiniz gibi bir kase çorba yapmak yerıne annesının yanına gıtmeyı tercıh ettı. Beni evde yalnız bıraktı. O surede hasta oldugumu bıldıgı halde nıye onlara yardım etmemısım. Bende senın benım yanımda olman gerekıyordu dedım. Hastayım dedım ama annesının yanına gitmesine bır sey demedım. Bundan sonrada dönmeyecegım.
Eşinizin bir eşe ihtiyacı yok ki, o anneciği ile mutlu, neden evlendi ki sizinle? Aşk desek, bu nasıl aşk? Evcilik oyunu oynuyor beyefendi resmen, bu nasıl iş...sizi de yakmışlar...Bu durumlardan dolayı psikiyatrıye gitmiştik. Doktor neden şıkayetcı oldugumu sordu bende ''eşim kendi problemlerini çözemiyor, sorunları benimle konusmak yerıne gıdıyor başkalarına anlatıyor. O sorunlar baskalarına anlatıldıgı için işin içinden cıkamıyoruz dedım. Ve ben duruma kızıyorum dedım'' doktorda esıme doğru olup olmadıgını sordu o da doğruladı. Neden yaptıgını sordu oda '' rahatlıyorum'' dedı. Sonra kıme anlattıgına sordu ''aileme, arkadaslarıma'' dedı. Oyle diyince bızı aıle terapsıtıne sevkettı. O da 2.5 yıl sonra gelıyor sıramız. Ama esımde şöyle bir degısıklık oldu doktora soyledıkten sonra artık kımseye anlatmamaya basladı. Hatta annesı evımıze geldıgınde'' herşeyi bana anlatacaksınız, ben bilicem'' dedıgı halde yıne anlatmıyor.