Eşim beni aldattı, boşanmak istiyorum, ama o çok pişman..

belovedgirl

Üye
Kayıtlı Üye
28 Aralık 2016
48
30
35

Kızlar çok kötü durumdayım. Biraz uzun oldu yazim ama okuyun yorumlariniza ihtiyacim var.
Ben yurtdışında doğup büyüdüm 28 yaşında bir bayanım. 25 yaşında yıllarca büyük aşk yasadığım adamla evlendim onun için doğup büyüdüğüm yerleri bırakıp ailemden çevremden uzakta yaşamaya karar verdim ve Türkiye’ye taşındım. 3 senelik evliyiz, çocuğumuz henüz yok.

Geçen sene yurt dışında staj görmem gerekti ve eşimi 9 ay yalnız bırakmak zorunda kaldım. Bu sürenin sonunda büyük bir sevinçle sıcak yuvama döndüm.

Aradan 2 ay geçti ve eşimin sürekli telefonunu yanında gezdirmesi (wcye banyoya bile giderken yanında götürmesi) telefonunu benden kaçırması gözüme çarptı.

Bir akşam evde koltukta oturuyoruz, benim elimde laptop, dizi izliyorum, eşim de tv izliyor aynı zamanda telefonunda oyun oynuyordu. Benim sırtım ona dönük oturuyordum ve kafamı hafif çevirdim telefonuna baktım ne yapıyor diye. Biriyle mesajlaşıp ardından o konuşmayı siliyordu. Şaşkınlık içerisinde gözümün ucuyla bakmaya devam ettim. Bir kaç kez yazışıp silince şüphelendim. Ama aldattığından değil, acaba doğum günüme sürpriz falan mi yapacak diye, çünkü eşim asla çapkın biri değildir aldatması aklımın ucundan geçmedi.

Günler geçti aradan ama benim içim içimi yedi ne yapıp ettim bir programla eşimin telefonundaki bütün anlık yazışmalarını laptop’imdan takip edebildim.

Bir de ne göreyim, bir bayanla yazışıyor. Eşimin iş yerinden biri. Evli ve 2 yaşında bir çocuğu bile var. Tabi dünya başıma yıkıldı.

İlk başta suçu kendimde buldum 9 ay ben onu yalnız bıraktım o yüzden yapmıştır diye. Eşime hiç bir şey söylemedim. Bekledim, 1 senedir görüştüklerini anladım. Ben yurtdışında hasretimden ağlarken, eşim onu kendi evimize bile getirmiş. kiralık ev tutmuş istedikleri her türlü pisliği yapmışlar. Bir kaç ay yazışmalarını takip ettim belki vaz geçer ondan, artık eve döndüm ya bana yönelir diye.

Ama yok, adam bir yandan çocuk yapmak istiyor benden, diğer yandan kadını cebinde tutuyor ara sıra lazım olur diye. Öyle aşkımlı falan da konuşmuyorlar, sadece seks amaçlı görüşüyorlar. Bu mesaj takip durumunda sadece aldattığını değil, bana günlük yalan söylediğini, çok karşı olduğumu bildiği halde sürekli iddaa oynamasını da yakaladım.

Soğumaya başladım. Birlikte olmak işkenceye dönüştü, dokunmasına bile tahammül edemedim ve ona hiç güvenim kalmadı. Boşanmaya karar verdim kendimce. Avukatla görüştüm. Delillerimi toparladım aileme anlattım. (Ailem arkamda değil bu arada, şans vermemi istiyorlar.)

2 hafta önce yine bana yalan söyledi mesaiye kalacağım diye ve ben sonunda ona patladım. Boşanacağımı söyledim ve yurtdışına aileme dönmek için uçak bileti aldım. Eşim binlerce kez özür diledi, çiçekler yolladı. Ben hata yaptım kabul ediyorum diyor, ama bundan sonra sadece seni mutlu etmek için yaşayacağım diyor. Yeminler ediyor ayaklarıma kapanıyor. Beni çok sevdiğini ve benim yokluğumda boşluğa düştüğünü söylüyor. Bir daha da o döngüden çıkamadığını farkında olmadığını söylüyor, ta ki ben her şeyi anlatana kadar. Ben kararım kesin dedikçe ağladı mahvoldu, hayatımda hiç onu bu kadar üzgün görmemiştim.

Ailemin yanındayım şuan. Ondan km’lerce uzakta. Bana yaşamak istemediğini söylüyor. Evimizde kalamıyor, ailesinde kalıyormuş, her yerde beni görüyormuş, bunalıma giriyor, yemek yiyemiyormuş. Görümcem bana abim gözümüzün önünde eriyip gidiyor dedi.

Internette günlerdir okuyorum. Bir aldatan bir daha aldatıyor, yalan söyleyen, bir daha söylüyor. Pişman oluyorlar sonra affedince devam ediyorlar. Ama ailem bana şans vermezsen nerden bileceksin diyor. Her insan bir şansı hak eder. Affetmek büyüklüktür diyor.


Basınızdan böyle bir olay geçti mi? Affettiğiniz için pişman mısınız yoksa mutlu musunuz? Siz benim yerimde olsanız napardınız?

Ben çok arada kaldım... Ilerde pişman olmak istemiyorum. Ama eşimin üzüntüsü yüzünden vicdan azabı da çekmek istemiyorum. 2 haftada 5 kilo verdim yiyemiyorum, uyuyamıyorum düşünmekten. Huzur denen bir şey kalmadı..
 
sen donunce bıraksaydı madem neden hala SEKS ıcın grusmeye devam ettı senın evınde senın yatagında senı aldattı kıralık ev tuttu her pıslıgı yaptı ve senın haberın olmasaydı yapmaya devam edecektı ve sen hala vıcdan azabı ceekebılıyrsun bencede ıkı kat uzulmelı bırıncısı yaptıgı adılıge ıkıncı senın gıbı merhametlı bır kadını KAYBETTIGINE.
 
Kızlar çok kötü durumdayım. Biraz uzun oldu yazim ama okuyun yorumlariniza ihtiyacim var.
Ben yurtdışında doğup büyüdüm 28 yaşında bir bayanım. 25 yaşında yıllarca büyük aşk yasadığım adamla evlendim onun için doğup büyüdüğüm yerleri bırakıp ailemden çevremden uzakta yaşamaya karar verdim ve Türkiye’ye taşındım. 3 senelik evliyiz, çocuğumuz henüz yok.

Geçen sene yurt dışında staj görmem gerekti ve eşimi 9 ay yalnız bırakmak zorunda kaldım. Bu sürenin sonunda büyük bir sevinçle sıcak yuvama döndüm.

Aradan 2 ay geçti ve eşimin sürekli telefonunu yanında gezdirmesi (wcye banyoya bile giderken yanında götürmesi) telefonunu benden kaçırması gözüme çarptı.

Bir akşam evde koltukta oturuyoruz, benim elimde laptop, dizi izliyorum, eşim de tv izliyor aynı zamanda telefonunda oyun oynuyordu. Benim sırtım ona dönük oturuyordum ve kafamı hafif çevirdim telefonuna baktım ne yapıyor diye. Biriyle mesajlaşıp ardından o konuşmayı siliyordu. Şaşkınlık içerisinde gözümün ucuyla bakmaya devam ettim. Bir kaç kez yazışıp silince şüphelendim. Ama aldattığından değil, acaba doğum günüme sürpriz falan mi yapacak diye, çünkü eşim asla çapkın biri değildir aldatması aklımın ucundan geçmedi.

Günler geçti aradan ama benim içim içimi yedi ne yapıp ettim bir programla eşimin telefonundaki bütün anlık yazışmalarını laptop’imdan takip edebildim.

Bir de ne göreyim, bir bayanla yazışıyor. Eşimin iş yerinden biri. Evli ve 2 yaşında bir çocuğu bile var. Tabi dünya başıma yıkıldı.

İlk başta suçu kendimde buldum 9 ay ben onu yalnız bıraktım o yüzden yapmıştır diye. Eşime hiç bir şey söylemedim. Bekledim, 1 senedir görüştüklerini anladım. Ben yurtdışında hasretimden ağlarken, eşim onu kendi evimize bile getirmiş. kiralık ev tutmuş istedikleri her türlü pisliği yapmışlar. Bir kaç ay yazışmalarını takip ettim belki vaz geçer ondan, artık eve döndüm ya bana yönelir diye.

Ama yok, adam bir yandan çocuk yapmak istiyor benden, diğer yandan kadını cebinde tutuyor ara sıra lazım olur diye. Öyle aşkımlı falan da konuşmuyorlar, sadece seks amaçlı görüşüyorlar. Bu mesaj takip durumunda sadece aldattığını değil, bana günlük yalan söylediğini, çok karşı olduğumu bildiği halde sürekli iddaa oynamasını da yakaladım.

Soğumaya başladım. Birlikte olmak işkenceye dönüştü, dokunmasına bile tahammül edemedim ve ona hiç güvenim kalmadı. Boşanmaya karar verdim kendimce. Avukatla görüştüm. Delillerimi toparladım aileme anlattım. (Ailem arkamda değil bu arada, şans vermemi istiyorlar.)

2 hafta önce yine bana yalan söyledi mesaiye kalacağım diye ve ben sonunda ona patladım. Boşanacağımı söyledim ve yurtdışına aileme dönmek için uçak bileti aldım. Eşim binlerce kez özür diledi, çiçekler yolladı. Ben hata yaptım kabul ediyorum diyor, ama bundan sonra sadece seni mutlu etmek için yaşayacağım diyor. Yeminler ediyor ayaklarıma kapanıyor. Beni çok sevdiğini ve benim yokluğumda boşluğa düştüğünü söylüyor. Bir daha da o döngüden çıkamadığını farkında olmadığını söylüyor, ta ki ben her şeyi anlatana kadar. Ben kararım kesin dedikçe ağladı mahvoldu, hayatımda hiç onu bu kadar üzgün görmemiştim.

Ailemin yanındayım şuan. Ondan km’lerce uzakta. Bana yaşamak istemediğini söylüyor. Evimizde kalamıyor, ailesinde kalıyormuş, her yerde beni görüyormuş, bunalıma giriyor, yemek yiyemiyormuş. Görümcem bana abim gözümüzün önünde eriyip gidiyor dedi.

Internette günlerdir okuyorum. Bir aldatan bir daha aldatıyor, yalan söyleyen, bir daha söylüyor. Pişman oluyorlar sonra affedince devam ediyorlar. Ama ailem bana şans vermezsen nerden bileceksin diyor. Her insan bir şansı hak eder. Affetmek büyüklüktür diyor.


Basınızdan böyle bir olay geçti mi? Affettiğiniz için pişman mısınız yoksa mutlu musunuz? Siz benim yerimde olsanız napardınız?

Ben çok arada kaldım... Ilerde pişman olmak istemiyorum. Ama eşimin üzüntüsü yüzünden vicdan azabı da çekmek istemiyorum. 2 haftada 5 kilo verdim yiyemiyorum, uyuyamıyorum düşünmekten. Huzur denen bir şey kalmadı..

Evet bir defa aldatan yine aldatir. Huylu huyundan vazgecmez.

O kadinin da esine yazismalari gonderseydiniz
 
Kızlar çok kötü durumdayım. Biraz uzun oldu yazim ama okuyun yorumlariniza ihtiyacim var.
Ben yurtdışında doğup büyüdüm 28 yaşında bir bayanım. 25 yaşında yıllarca büyük aşk yasadığım adamla evlendim onun için doğup büyüdüğüm yerleri bırakıp ailemden çevremden uzakta yaşamaya karar verdim ve Türkiye’ye taşındım. 3 senelik evliyiz, çocuğumuz henüz yok.

Geçen sene yurt dışında staj görmem gerekti ve eşimi 9 ay yalnız bırakmak zorunda kaldım. Bu sürenin sonunda büyük bir sevinçle sıcak yuvama döndüm.

Aradan 2 ay geçti ve eşimin sürekli telefonunu yanında gezdirmesi (wcye banyoya bile giderken yanında götürmesi) telefonunu benden kaçırması gözüme çarptı.

Bir akşam evde koltukta oturuyoruz, benim elimde laptop, dizi izliyorum, eşim de tv izliyor aynı zamanda telefonunda oyun oynuyordu. Benim sırtım ona dönük oturuyordum ve kafamı hafif çevirdim telefonuna baktım ne yapıyor diye. Biriyle mesajlaşıp ardından o konuşmayı siliyordu. Şaşkınlık içerisinde gözümün ucuyla bakmaya devam ettim. Bir kaç kez yazışıp silince şüphelendim. Ama aldattığından değil, acaba doğum günüme sürpriz falan mi yapacak diye, çünkü eşim asla çapkın biri değildir aldatması aklımın ucundan geçmedi.

Günler geçti aradan ama benim içim içimi yedi ne yapıp ettim bir programla eşimin telefonundaki bütün anlık yazışmalarını laptop’imdan takip edebildim.

Bir de ne göreyim, bir bayanla yazışıyor. Eşimin iş yerinden biri. Evli ve 2 yaşında bir çocuğu bile var. Tabi dünya başıma yıkıldı.

İlk başta suçu kendimde buldum 9 ay ben onu yalnız bıraktım o yüzden yapmıştır diye. Eşime hiç bir şey söylemedim. Bekledim, 1 senedir görüştüklerini anladım. Ben yurtdışında hasretimden ağlarken, eşim onu kendi evimize bile getirmiş. kiralık ev tutmuş istedikleri her türlü pisliği yapmışlar. Bir kaç ay yazışmalarını takip ettim belki vaz geçer ondan, artık eve döndüm ya bana yönelir diye.

Ama yok, adam bir yandan çocuk yapmak istiyor benden, diğer yandan kadını cebinde tutuyor ara sıra lazım olur diye. Öyle aşkımlı falan da konuşmuyorlar, sadece seks amaçlı görüşüyorlar. Bu mesaj takip durumunda sadece aldattığını değil, bana günlük yalan söylediğini, çok karşı olduğumu bildiği halde sürekli iddaa oynamasını da yakaladım.

Soğumaya başladım. Birlikte olmak işkenceye dönüştü, dokunmasına bile tahammül edemedim ve ona hiç güvenim kalmadı. Boşanmaya karar verdim kendimce. Avukatla görüştüm. Delillerimi toparladım aileme anlattım. (Ailem arkamda değil bu arada, şans vermemi istiyorlar.)

2 hafta önce yine bana yalan söyledi mesaiye kalacağım diye ve ben sonunda ona patladım. Boşanacağımı söyledim ve yurtdışına aileme dönmek için uçak bileti aldım. Eşim binlerce kez özür diledi, çiçekler yolladı. Ben hata yaptım kabul ediyorum diyor, ama bundan sonra sadece seni mutlu etmek için yaşayacağım diyor. Yeminler ediyor ayaklarıma kapanıyor. Beni çok sevdiğini ve benim yokluğumda boşluğa düştüğünü söylüyor. Bir daha da o döngüden çıkamadığını farkında olmadığını söylüyor, ta ki ben her şeyi anlatana kadar. Ben kararım kesin dedikçe ağladı mahvoldu, hayatımda hiç onu bu kadar üzgün görmemiştim.

Ailemin yanındayım şuan. Ondan km’lerce uzakta. Bana yaşamak istemediğini söylüyor. Evimizde kalamıyor, ailesinde kalıyormuş, her yerde beni görüyormuş, bunalıma giriyor, yemek yiyemiyormuş. Görümcem bana abim gözümüzün önünde eriyip gidiyor dedi.

Internette günlerdir okuyorum. Bir aldatan bir daha aldatıyor, yalan söyleyen, bir daha söylüyor. Pişman oluyorlar sonra affedince devam ediyorlar. Ama ailem bana şans vermezsen nerden bileceksin diyor. Her insan bir şansı hak eder. Affetmek büyüklüktür diyor.


Basınızdan böyle bir olay geçti mi? Affettiğiniz için pişman mısınız yoksa mutlu musunuz? Siz benim yerimde olsanız napardınız?

Ben çok arada kaldım... Ilerde pişman olmak istemiyorum. Ama eşimin üzüntüsü yüzünden vicdan azabı da çekmek istemiyorum. 2 haftada 5 kilo verdim yiyemiyorum, uyuyamıyorum düşünmekten. Huzur denen bir şey kalmadı..
Sen söylemesen devam edecekti klasik yakalanan erkek lafları... İkinci şansı versen düzelir mi bilemem ama sen hiçbir zaman unutamayacaksın her zaman bu olayları dile getireceksin hep söyleneceksin hiçbir zaman güvenmeyeceksin herşeyini takip edeceksin bir gün bunalacak affettin geldin ne uzatıyorsun dırdır ediyorsun diyecek... Sen bununla yaşayabilecek misin buna karar ver... Düzelse bile hiçbirşey eskisi gibi olmayacak çünkü güven ruh gibidir terkettiği bedene asla geri dönmez...
 
Kızlar çok kötü durumdayım. Biraz uzun oldu yazim ama okuyun yorumlariniza ihtiyacim var.
Ben yurtdışında doğup büyüdüm 28 yaşında bir bayanım. 25 yaşında yıllarca büyük aşk yasadığım adamla evlendim onun için doğup büyüdüğüm yerleri bırakıp ailemden çevremden uzakta yaşamaya karar verdim ve Türkiye’ye taşındım. 3 senelik evliyiz, çocuğumuz henüz yok.

Geçen sene yurt dışında staj görmem gerekti ve eşimi 9 ay yalnız bırakmak zorunda kaldım. Bu sürenin sonunda büyük bir sevinçle sıcak yuvama döndüm.

Aradan 2 ay geçti ve eşimin sürekli telefonunu yanında gezdirmesi (wcye banyoya bile giderken yanında götürmesi) telefonunu benden kaçırması gözüme çarptı.

Bir akşam evde koltukta oturuyoruz, benim elimde laptop, dizi izliyorum, eşim de tv izliyor aynı zamanda telefonunda oyun oynuyordu. Benim sırtım ona dönük oturuyordum ve kafamı hafif çevirdim telefonuna baktım ne yapıyor diye. Biriyle mesajlaşıp ardından o konuşmayı siliyordu. Şaşkınlık içerisinde gözümün ucuyla bakmaya devam ettim. Bir kaç kez yazışıp silince şüphelendim. Ama aldattığından değil, acaba doğum günüme sürpriz falan mi yapacak diye, çünkü eşim asla çapkın biri değildir aldatması aklımın ucundan geçmedi.

Günler geçti aradan ama benim içim içimi yedi ne yapıp ettim bir programla eşimin telefonundaki bütün anlık yazışmalarını laptop’imdan takip edebildim.

Bir de ne göreyim, bir bayanla yazışıyor. Eşimin iş yerinden biri. Evli ve 2 yaşında bir çocuğu bile var. Tabi dünya başıma yıkıldı.

İlk başta suçu kendimde buldum 9 ay ben onu yalnız bıraktım o yüzden yapmıştır diye. Eşime hiç bir şey söylemedim. Bekledim, 1 senedir görüştüklerini anladım. Ben yurtdışında hasretimden ağlarken, eşim onu kendi evimize bile getirmiş. kiralık ev tutmuş istedikleri her türlü pisliği yapmışlar. Bir kaç ay yazışmalarını takip ettim belki vaz geçer ondan, artık eve döndüm ya bana yönelir diye.

Ama yok, adam bir yandan çocuk yapmak istiyor benden, diğer yandan kadını cebinde tutuyor ara sıra lazım olur diye. Öyle aşkımlı falan da konuşmuyorlar, sadece seks amaçlı görüşüyorlar. Bu mesaj takip durumunda sadece aldattığını değil, bana günlük yalan söylediğini, çok karşı olduğumu bildiği halde sürekli iddaa oynamasını da yakaladım.

Soğumaya başladım. Birlikte olmak işkenceye dönüştü, dokunmasına bile tahammül edemedim ve ona hiç güvenim kalmadı. Boşanmaya karar verdim kendimce. Avukatla görüştüm. Delillerimi toparladım aileme anlattım. (Ailem arkamda değil bu arada, şans vermemi istiyorlar.)

2 hafta önce yine bana yalan söyledi mesaiye kalacağım diye ve ben sonunda ona patladım. Boşanacağımı söyledim ve yurtdışına aileme dönmek için uçak bileti aldım. Eşim binlerce kez özür diledi, çiçekler yolladı. Ben hata yaptım kabul ediyorum diyor, ama bundan sonra sadece seni mutlu etmek için yaşayacağım diyor. Yeminler ediyor ayaklarıma kapanıyor. Beni çok sevdiğini ve benim yokluğumda boşluğa düştüğünü söylüyor. Bir daha da o döngüden çıkamadığını farkında olmadığını söylüyor, ta ki ben her şeyi anlatana kadar. Ben kararım kesin dedikçe ağladı mahvoldu, hayatımda hiç onu bu kadar üzgün görmemiştim.

Ailemin yanındayım şuan. Ondan km’lerce uzakta. Bana yaşamak istemediğini söylüyor. Evimizde kalamıyor, ailesinde kalıyormuş, her yerde beni görüyormuş, bunalıma giriyor, yemek yiyemiyormuş. Görümcem bana abim gözümüzün önünde eriyip gidiyor dedi.

Internette günlerdir okuyorum. Bir aldatan bir daha aldatıyor, yalan söyleyen, bir daha söylüyor. Pişman oluyorlar sonra affedince devam ediyorlar. Ama ailem bana şans vermezsen nerden bileceksin diyor. Her insan bir şansı hak eder. Affetmek büyüklüktür diyor.


Basınızdan böyle bir olay geçti mi? Affettiğiniz için pişman mısınız yoksa mutlu musunuz? Siz benim yerimde olsanız napardınız?

Ben çok arada kaldım... Ilerde pişman olmak istemiyorum. Ama eşimin üzüntüsü yüzünden vicdan azabı da çekmek istemiyorum. 2 haftada 5 kilo verdim yiyemiyorum, uyuyamıyorum düşünmekten. Huzur denen bir şey kalmadı..

Amacı ne okursa olsun resmen sürekli bir ilişki yaşamaış, ev tutmalar falan epey dallanıp budaklanmış bir ilişkisi var ve siz yakalamasaydınız devam edecekti. Sonuçta yanlışından dönmedi, idare edebilseydi hiç sesi çıkmayacaktı. Sorunuza gelince zamanında 10 yıllık bir ilişkim oldu bir kere affettim bir daha yaptı, hemde en zor zamanımda. Yanında olmamak falan bahane değil, 9 ay sizde yalnızdı yattınız mı biriyle hayır, bu kadar basit
 
Affetmeyin tabiki de.

Ayrıca neyin vicdan azabını çekeceksiniz ki siz yapmanız gerekeni yapıyorsunuz.Ne demek 1 sene boyunca başka biriyle yazışmak,konuşmak,sevişmek...

Siz görmeseydiniz hiç de pişman falan olmayacaktı devam edecekti aynen.Şimdi düzenini bozmak istemediği için böyle diyor.Eve gidemiyorum falan hikaye,o kadını kendi evinize getirirken aklı neredeymiş ?
 
Başimdan böyle olay gecmedi ama bilmiyorum belki tekrar derdim galiba.
Senin için çok acili bir durum olduğunu tahmin edebiliyorum.
Yazini okurken acini hisettim ve gözlerimden yaşlar akti .
Bazi erkekler sekse çok önem veriyor ve gercek sevgiyle ayira biliyorlar.
O kadinla demeki sirf fanzi yapmak için görüşmüş.Keşke ama sen eve gelince biraksaydi.çok büyük hata etmiş ama demekki seni seviyorki senin için yalvariyor.

Ben senin yerinde olsam cabuk dönmem .
Eşine deki şimdilik tekrar kararimi tam veremiyorum biraz zamana ihtiyacim var.
Ama eve dönmeyeceğim ,beni gercekten seviyorsan istiyorsan beklersin.
Bu ararda sende onu takip etmeye devam et, bakalim tekrar o kadinla yada başkasiyla görüşecekmi.
Kesinlikle cektirmeden dönme!!
 
İlk başta suçu kendimde buldum 9 ay ben onu yalnız bıraktım o yüzden yapmıştır diye.


Ama ailem bana şans vermezsen nerden bileceksin diyor. Her insan bir şansı hak eder. Affetmek büyüklüktür diyor.

İşte hep aile.. o ilk alıntı yaptığım cümlenizden sonra okumayacaktım yine de okumaya devam ettim. En sonunda sizin nasıl böyle bir düşünce yapısına sahip olduğunuzu anladım.
 
Kızlar çok kötü durumdayım. Biraz uzun oldu yazim ama okuyun yorumlariniza ihtiyacim var.
Ben yurtdışında doğup büyüdüm 28 yaşında bir bayanım. 25 yaşında yıllarca büyük aşk yasadığım adamla evlendim onun için doğup büyüdüğüm yerleri bırakıp ailemden çevremden uzakta yaşamaya karar verdim ve Türkiye’ye taşındım. 3 senelik evliyiz, çocuğumuz henüz yok.

Geçen sene yurt dışında staj görmem gerekti ve eşimi 9 ay yalnız bırakmak zorunda kaldım. Bu sürenin sonunda büyük bir sevinçle sıcak yuvama döndüm.

Aradan 2 ay geçti ve eşimin sürekli telefonunu yanında gezdirmesi (wcye banyoya bile giderken yanında götürmesi) telefonunu benden kaçırması gözüme çarptı.

Bir akşam evde koltukta oturuyoruz, benim elimde laptop, dizi izliyorum, eşim de tv izliyor aynı zamanda telefonunda oyun oynuyordu. Benim sırtım ona dönük oturuyordum ve kafamı hafif çevirdim telefonuna baktım ne yapıyor diye. Biriyle mesajlaşıp ardından o konuşmayı siliyordu. Şaşkınlık içerisinde gözümün ucuyla bakmaya devam ettim. Bir kaç kez yazışıp silince şüphelendim. Ama aldattığından değil, acaba doğum günüme sürpriz falan mi yapacak diye, çünkü eşim asla çapkın biri değildir aldatması aklımın ucundan geçmedi.

Günler geçti aradan ama benim içim içimi yedi ne yapıp ettim bir programla eşimin telefonundaki bütün anlık yazışmalarını laptop’imdan takip edebildim.

Bir de ne göreyim, bir bayanla yazışıyor. Eşimin iş yerinden biri. Evli ve 2 yaşında bir çocuğu bile var. Tabi dünya başıma yıkıldı.

İlk başta suçu kendimde buldum 9 ay ben onu yalnız bıraktım o yüzden yapmıştır diye. Eşime hiç bir şey söylemedim. Bekledim, 1 senedir görüştüklerini anladım. Ben yurtdışında hasretimden ağlarken, eşim onu kendi evimize bile getirmiş. kiralık ev tutmuş istedikleri her türlü pisliği yapmışlar. Bir kaç ay yazışmalarını takip ettim belki vaz geçer ondan, artık eve döndüm ya bana yönelir diye.

Ama yok, adam bir yandan çocuk yapmak istiyor benden, diğer yandan kadını cebinde tutuyor ara sıra lazım olur diye. Öyle aşkımlı falan da konuşmuyorlar, sadece seks amaçlı görüşüyorlar. Bu mesaj takip durumunda sadece aldattığını değil, bana günlük yalan söylediğini, çok karşı olduğumu bildiği halde sürekli iddaa oynamasını da yakaladım.

Soğumaya başladım. Birlikte olmak işkenceye dönüştü, dokunmasına bile tahammül edemedim ve ona hiç güvenim kalmadı. Boşanmaya karar verdim kendimce. Avukatla görüştüm. Delillerimi toparladım aileme anlattım. (Ailem arkamda değil bu arada, şans vermemi istiyorlar.)

2 hafta önce yine bana yalan söyledi mesaiye kalacağım diye ve ben sonunda ona patladım. Boşanacağımı söyledim ve yurtdışına aileme dönmek için uçak bileti aldım. Eşim binlerce kez özür diledi, çiçekler yolladı. Ben hata yaptım kabul ediyorum diyor, ama bundan sonra sadece seni mutlu etmek için yaşayacağım diyor. Yeminler ediyor ayaklarıma kapanıyor. Beni çok sevdiğini ve benim yokluğumda boşluğa düştüğünü söylüyor. Bir daha da o döngüden çıkamadığını farkında olmadığını söylüyor, ta ki ben her şeyi anlatana kadar. Ben kararım kesin dedikçe ağladı mahvoldu, hayatımda hiç onu bu kadar üzgün görmemiştim.

Ailemin yanındayım şuan. Ondan km’lerce uzakta. Bana yaşamak istemediğini söylüyor. Evimizde kalamıyor, ailesinde kalıyormuş, her yerde beni görüyormuş, bunalıma giriyor, yemek yiyemiyormuş. Görümcem bana abim gözümüzün önünde eriyip gidiyor dedi.

Internette günlerdir okuyorum. Bir aldatan bir daha aldatıyor, yalan söyleyen, bir daha söylüyor. Pişman oluyorlar sonra affedince devam ediyorlar. Ama ailem bana şans vermezsen nerden bileceksin diyor. Her insan bir şansı hak eder. Affetmek büyüklüktür diyor.


Basınızdan böyle bir olay geçti mi? Affettiğiniz için pişman mısınız yoksa mutlu musunuz? Siz benim yerimde olsanız napardınız?

Ben çok arada kaldım... Ilerde pişman olmak istemiyorum. Ama eşimin üzüntüsü yüzünden vicdan azabı da çekmek istemiyorum. 2 haftada 5 kilo verdim yiyemiyorum, uyuyamıyorum düşünmekten. Huzur denen bir şey kalmadı..

Canım benzer bir olay yaşadım.. 1 buçuk sene önce bende bir siteye üye olduğunu gördüm bikaç tane kıza msj atmıştı. O zamanlar aramız çok kötüydü cinsellik sıfırdı sürekli tartışıyorduk..
ben bunları yakaladım ve bir süre takip ettim.
Sadece konuşma vardı herhangi başka birşeyini görmedim ama ben boşanma davası açıp yurt dışına çıktım. 3 ay ayrı yaşadım ve pişmanlık duyduğunu çok dile getirdi daha gitmeden önce terapist ayarladı,çok şey yapmıştı yalvardı ama ben yine de gitmek istedim.
3 ay sonra yurt dışına geldi ve yeni bir şans istediğini söyledi. Bu zamanda bende kötüydüm tabi. Yeminler etti birşey yapmadığını bizim aramız kötü diye boşluğa girdiğini defalarca dile getirdi çok ağladı ve ben de bir şans vermeye karar verdim..
şimdi 1 bucuk senedir gayet iyiyiz o çok değişti. Tabi ki ufak tefek tartışmalar oluyor.
Ama güvenmek istedim,güveniyorum da açıkçası. Sevgisinden şüphen yoksa,içinden bir şans vermek geliyorsa vermelisin..
9 ay az bir süre değil ve gerçekten erkekler malesef böyle şeyleri sadece anlık yaşamak için yaşıyorlar. Eve getirmesi de çok kötü
Sen eve döndükten sonra devam etmesi ayrı kötü tabii.. Eğer böyle şeyler gçrseydim affeder miydim diye sorarsan hayır affetmezdim. Ama sen içinden geliyorsa bir şans ver.
 
sen donunce bıraksaydı madem neden hala SEKS ıcın grusmeye devam ettı senın evınde senın yatagında senı aldattı kıralık ev tuttu her pıslıgı yaptı ve senın haberın olmasaydı yapmaya devam edecektı ve sen hala vıcdan azabı ceekebılıyrsun bencede ıkı kat uzulmelı bırıncısı yaptıgı adılıge ıkıncı senın gıbı merhametlı bır kadını KAYBETTIGINE.

Hatasını kabul ediyor nasıl bir insanmisim farkında değildim diyor. Sadece hatasını telafi etmesi için şans istiyor. Bu yüzden haksizlikmi ediyorum acaba dedim kendi kendime.
 
Konuyla ilgili değil fakat profil fotoğrafındakı siz iseniz fotoğrafınızı değiştirmenizi tavsiye ederim. Yazdıklarınız çok özel çünkü

Evet, benim fotoğrafım ama yüzüm belli olmuyor sorun olmaz. Sosyal medyada hiçbir zaman paylaşmadım bu fotoğrafımı çünki.
 
Hatasını kabul ediyor nasıl bir insanmisim farkında değildim diyor. Sadece hatasını telafi etmesi için şans istiyor. Bu yüzden haksizlikmi ediyorum acaba dedim kendi kendime.


Farkında olmamak bir gün iki gün olur,hadi bilemediniz ay.Sene ne demek.

Neyse siz en iyisini bilirsiniz ama iyi ölçüp tartmanızı tavsiye ederim.Bir daha aynı durum başınıza gelirse ''keşke affetmeseydim'' diye kendinize kızar durursunuz,giden zamanlarınıza üzülürsünüz.Ha bir ihtimal düzelebilir tabi her aldatan tekrar aldatacak diye bir şey yok da,ben eşinizi samimi göremedim.
 
X