Eşim ailemi sürekli eleştiriyor

Yesilmevsim .!.:

Kızlar merhaba, kol kırılır yen içinde kalır çok isterdim bu konuyu aileme anlatıyım diye ama olmuyor kimseye diyemiyorum o yüzden buraya yazmak istedim sanırım biraz uzun olacak. Evliliğin başları idi biz şehir dışından aileme ziyaret için gelmiştik. Babam, eniştem ve eşim tartışmaya başladılar. Ondan önce de ben eşimi uyardım bak bu konuları açma diye (siyasi) beni dinlemedi. Neye uğradığımızı şaşırdık o gün yediğimiz yemek boğazımıza dizildi. Sonrasında da yola çıktık evimize döndük (o gün zaten donecektik). Babam esimi kiracak laflar soylemis. Kufur degil ama kırıci kelimeler. Cok uzuldum. Ben eşimi destekledim. Tepkimi belli ettim, onlar aramadan aramadım. Zaman geçti ailem bize geldi o konu konuşulmadı. Tatlıya bağlanmak istendi. Şimdi neredeyse 5 senelik evliyiz. 1 bebeğimiz var. Eşim surekli senin ailen şunu yaptı bunu söyledi diye konuyu açıyor hem de durduk yere surekli üzüyor. Bebegim 2 aylık annem geldi 2 hafta yanımda kaldı niye daha fazla kalmadı baban anneni durdurmadı, çok mu zordu biraz daha kalması vs vs buna da taktı. Babam kendi halinde eşim de konuşmayı çok sever dur dersiniz durmaz özellikle sinirliyken (artık surekli sinirli). Sonra o eleştirmeye başlayınca ben de ağlamaya başlıyorum bu sefer ağlıyoruz diye kavga oluyor. Size şunu soyleyim bazen şehir dışına tedavi ya da gezme amaçlı yola çıkıyoruz o yol zehir oluyor bir başlıyor konuşmaya eleştirmeye bende ağlayınca sonra tartışma başlıyor aramızda.
Ben çalışıyorum evlendigimizden beri eşim çok çalışmadı surekli uni okuyor. Yani beyaz yakalı bir iş istiyor o da olmuyor bu yüzden iş sıkıntısı da var diyor ki size daha iyi bakmak istiyorum o yüzden okuyorum vs ama o istediği gibi iş bulana kadar yani yıllar sonra sanırım biz diye bir şey kalmayacak. Bir de ben bunu sorun edecek biri değilim. Tek istediğim güzel sözler söylesin, gelip sarılsın, bazen savurganlık yapıyor küçük şeyler evde yemek yapıyım diyorum ya da yemek varken evde hazirda disarda yiyor ikinciyi istiyor. Evde tasarruf gibi birsey yok odadan çıkar ışıkları kapatmaz saatlerce yanar. Suyu acik bırakır. Söyleyince de uyarılmak istemez. Sen surekli beni uyariyorsun der. Uyardigim için ayrı tartışma çıkar.
Ben işten gelirim yemek koyarım temizlik vs derken bayağı yorgun olurum aksam tum bulasiklari toplar yatarim ama gece mutlaka bulasik birakir makineyi acip koyuyum demez, 5 dk lafı hiç bitmez birsey istediğim zaman 5 dk sonra der saatlerce yattığı yerden kalkmaz.
Ama mesela canı istesin mutfağı toplayacak ya benden güzel yapar. Onun adına da yardım der. (Ben ikimizin ortak sorumluluğu olduğunu düşünüyorum)
Neyse ben aylardır eşimden cekinmeye başladım artık birsey söylerken utana sıkıla söylüyorum.
Ne zaman hamile kaldım bu sıkıntılar az çok vardı da aşırı arttı.
Tartışmalarda ben birkaç kez bosanma kelimesini kullanmıştım. Daha çok tartışmıştık.
Dün de dedim ki madem istemiyorsun sen gelme ailemin yanına ben kızımızı alır giderim. Ben o hasta abinle (abim psikolojik olarak rahatsiz) kızımı yanlız bırakmam diye bağırdı. ben de yarın bir gün velevki boşandık o zaman nasıl engelliyeceksin tek gitmemi dedim yine delirdi, bosan da kurtul dedi bende olur dedim. Sonra yine tartışmalar vs vs. Ben genelde susan taraf ama bazen dayanamıyorum. Kızım babasız büyüsün de istemiyorum daha 3 aylık çok küçük. Anlatamadığım bir sürü şey var. İçimi dokmek için yazdım çoğunu ama sorum su ki ailemin yanında onlara canını verip ayrıldıktan sonra surekli eleştirmesi beni aşırı üzüyor. Ben onun ailesi hakkında birsey olursa bir kere söylerim biter bilsin diye. Ki ailesinin yaptığı çok haksızlık var bize. Kendi ailesini benden çok daha fazla eleştirir.
O kadar yazdım ama eşim kötü biri değil hatta çok çok iyi bir arkadaştır, iyi de bir babadır ama bizim evliliğimiz icin iyi bir eş olamadı. Ben bu durumu aileme surekli saydırmasını nasıl engelleyebilirim ?

Genişletmek için tıkla...

Yesilmevsim .!.:

Kızlar merhaba, kol kırılır yen içinde kalır çok isterdim bu konuyu aileme anlatıyım diye ama olmuyor kimseye diyemiyorum o yüzden buraya yazmak istedim sanırım biraz uzun olacak. Evliliğin başları idi biz şehir dışından aileme ziyaret için gelmiştik. Babam, eniştem ve eşim tartışmaya başladılar. Ondan önce de ben eşimi uyardım bak bu konuları açma diye (siyasi) beni dinlemedi. Neye uğradığımızı şaşırdık o gün yediğimiz yemek boğazımıza dizildi. Sonrasında da yola çıktık evimize döndük (o gün zaten donecektik). Babam esimi kiracak laflar soylemis. Kufur degil ama kırıci kelimeler. Cok uzuldum. Ben eşimi destekledim. Tepkimi belli ettim, onlar aramadan aramadım. Zaman geçti ailem bize geldi o konu konuşulmadı. Tatlıya bağlanmak istendi. Şimdi neredeyse 5 senelik evliyiz. 1 bebeğimiz var. Eşim surekli senin ailen şunu yaptı bunu söyledi diye konuyu açıyor hem de durduk yere surekli üzüyor. Bebegim 2 aylık annem geldi 2 hafta yanımda kaldı niye daha fazla kalmadı baban anneni durdurmadı, çok mu zordu biraz daha kalması vs vs buna da taktı. Babam kendi halinde eşim de konuşmayı çok sever dur dersiniz durmaz özellikle sinirliyken (artık surekli sinirli). Sonra o eleştirmeye başlayınca ben de ağlamaya başlıyorum bu sefer ağlıyoruz diye kavga oluyor. Size şunu soyleyim bazen şehir dışına tedavi ya da gezme amaçlı yola çıkıyoruz o yol zehir oluyor bir başlıyor konuşmaya eleştirmeye bende ağlayınca sonra tartışma başlıyor aramızda.
Ben çalışıyorum evlendigimizden beri eşim çok çalışmadı surekli uni okuyor. Yani beyaz yakalı bir iş istiyor o da olmuyor bu yüzden iş sıkıntısı da var diyor ki size daha iyi bakmak istiyorum o yüzden okuyorum vs ama o istediği gibi iş bulana kadar yani yıllar sonra sanırım biz diye bir şey kalmayacak. Bir de ben bunu sorun edecek biri değilim. Tek istediğim güzel sözler söylesin, gelip sarılsın, bazen savurganlık yapıyor küçük şeyler evde yemek yapıyım diyorum ya da yemek varken evde hazirda disarda yiyor ikinciyi istiyor. Evde tasarruf gibi birsey yok odadan çıkar ışıkları kapatmaz saatlerce yanar. Suyu acik bırakır. Söyleyince de uyarılmak istemez. Sen surekli beni uyariyorsun der. Uyardigim için ayrı tartışma çıkar.
Ben işten gelirim yemek koyarım temizlik vs derken bayağı yorgun olurum aksam tum bulasiklari toplar yatarim ama gece mutlaka bulasik birakir makineyi acip koyuyum demez, 5 dk lafı hiç bitmez birsey istediğim zaman 5 dk sonra der saatlerce yattığı yerden kalkmaz.
Ama mesela canı istesin mutfağı toplayacak ya benden güzel yapar. Onun adına da yardım der. (Ben ikimizin ortak sorumluluğu olduğunu düşünüyorum)
Neyse ben aylardır eşimden cekinmeye başladım artık birsey söylerken utana sıkıla söylüyorum.
Ne zaman hamile kaldım bu sıkıntılar az çok vardı da aşırı arttı.
Tartışmalarda ben birkaç kez bosanma kelimesini kullanmıştım. Daha çok tartışmıştık.
Dün de dedim ki madem istemiyorsun sen gelme ailemin yanına ben kızımızı alır giderim. Ben o hasta abinle (abim psikolojik olarak rahatsiz) kızımı yanlız bırakmam diye bağırdı. ben de yarın bir gün velevki boşandık o zaman nasıl engelliyeceksin tek gitmemi dedim yine delirdi, bosan da kurtul dedi bende olur dedim. Sonra yine tartışmalar vs vs. Ben genelde susan taraf ama bazen dayanamıyorum. Kızım babasız büyüsün de istemiyorum daha 3 aylık çok küçük. Anlatamadığım bir sürü şey var. İçimi dokmek için yazdım çoğunu ama sorum su ki ailemin yanında onlara canını verip ayrıldıktan sonra surekli eleştirmesi beni aşırı üzüyor. Ben onun ailesi hakkında birsey olursa bir kere söylerim biter bilsin diye. Ki ailesinin yaptığı çok haksızlık var bize. Kendi ailesini benden çok daha fazla eleştirir.
O kadar yazdım ama eşim kötü biri değil hatta çok çok iyi bir arkadaştır, iyi de bir babadır ama bizim evliliğimiz icin iyi bir eş olamadı. Ben bu durumu aileme surekli saydırmasını nasıl engelleyebilirim ?

Genişletmek için tıkla...

Yesilmevsim .!.:

Kızlar merhaba, kol kırılır yen içinde kalır çok isterdim bu konuyu aileme anlatıyım diye ama olmuyor kimseye diyemiyorum o yüzden buraya yazmak istedim sanırım biraz uzun olacak. Evliliğin başları idi biz şehir dışından aileme ziyaret için gelmiştik. Babam, eniştem ve eşim tartışmaya başladılar. Ondan önce de ben eşimi uyardım bak bu konuları açma diye (siyasi) beni dinlemedi. Neye uğradığımızı şaşırdık o gün yediğimiz yemek boğazımıza dizildi. Sonrasında da yola çıktık evimize döndük (o gün zaten donecektik). Babam esimi kiracak laflar soylemis. Kufur degil ama kırıci kelimeler. Cok uzuldum. Ben eşimi destekledim. Tepkimi belli ettim, onlar aramadan aramadım. Zaman geçti ailem bize geldi o konu konuşulmadı. Tatlıya bağlanmak istendi. Şimdi neredeyse 5 senelik evliyiz. 1 bebeğimiz var. Eşim surekli senin ailen şunu yaptı bunu söyledi diye konuyu açıyor hem de durduk yere surekli üzüyor. Bebegim 2 aylık annem geldi 2 hafta yanımda kaldı niye daha fazla kalmadı baban anneni durdurmadı, çok mu zordu biraz daha kalması vs vs buna da taktı. Babam kendi halinde eşim de konuşmayı çok sever dur dersiniz durmaz özellikle sinirliyken (artık surekli sinirli). Sonra o eleştirmeye başlayınca ben de ağlamaya başlıyorum bu sefer ağlıyoruz diye kavga oluyor. Size şunu soyleyim bazen şehir dışına tedavi ya da gezme amaçlı yola çıkıyoruz o yol zehir oluyor bir başlıyor konuşmaya eleştirmeye bende ağlayınca sonra tartışma başlıyor aramızda.
Ben çalışıyorum evlendigimizden beri eşim çok çalışmadı surekli uni okuyor. Yani beyaz yakalı bir iş istiyor o da olmuyor bu yüzden iş sıkıntısı da var diyor ki size daha iyi bakmak istiyorum o yüzden okuyorum vs ama o istediği gibi iş bulana kadar yani yıllar sonra sanırım biz diye bir şey kalmayacak. Bir de ben bunu sorun edecek biri değilim. Tek istediğim güzel sözler söylesin, gelip sarılsın, bazen savurganlık yapıyor küçük şeyler evde yemek yapıyım diyorum ya da yemek varken evde hazirda disarda yiyor ikinciyi istiyor. Evde tasarruf gibi birsey yok odadan çıkar ışıkları kapatmaz saatlerce yanar. Suyu acik bırakır. Söyleyince de uyarılmak istemez. Sen surekli beni uyariyorsun der. Uyardigim için ayrı tartışma çıkar.
Ben işten gelirim yemek koyarım temizlik vs derken bayağı yorgun olurum aksam tum bulasiklari toplar yatarim ama gece mutlaka bulasik birakir makineyi acip koyuyum demez, 5 dk lafı hiç bitmez birsey istediğim zaman 5 dk sonra der saatlerce yattığı yerden kalkmaz.
Ama mesela canı istesin mutfağı toplayacak ya benden güzel yapar. Onun adına da yardım der. (Ben ikimizin ortak sorumluluğu olduğunu düşünüyorum)
Neyse ben aylardır eşimden cekinmeye başladım artık birsey söylerken utana sıkıla söylüyorum.
Ne zaman hamile kaldım bu sıkıntılar az çok vardı da aşırı arttı.
Tartışmalarda ben birkaç kez bosanma kelimesini kullanmıştım. Daha çok tartışmıştık.
Dün de dedim ki madem istemiyorsun sen gelme ailemin yanına ben kızımızı alır giderim. Ben o hasta abinle (abim psikolojik olarak rahatsiz) kızımı yanlız bırakmam diye bağırdı. ben de yarın bir gün velevki boşandık o zaman nasıl engelliyeceksin tek gitmemi dedim yine delirdi, bosan da kurtul dedi bende olur dedim. Sonra yine tartışmalar vs vs. Ben genelde susan taraf ama bazen dayanamıyorum. Kızım babasız büyüsün de istemiyorum daha 3 aylık çok küçük. Anlatamadığım bir sürü şey var. İçimi dokmek için yazdım çoğunu ama sorum su ki ailemin yanında onlara canını verip ayrıldıktan sonra surekli eleştirmesi beni aşırı üzüyor. Ben onun ailesi hakkında birsey olursa bir kere söylerim biter bilsin diye. Ki ailesinin yaptığı çok haksızlık var bize. Kendi ailesini benden çok daha fazla eleştirir.
O kadar yazdım ama eşim kötü biri değil hatta çok çok iyi bir arkadaştır, iyi de bir babadır ama bizim evliliğimiz icin iyi bir eş olamadı. Ben bu durumu aileme surekli saydırmasını nasıl engelleyebilirim ?

Genişletmek için tıkla...

Yesilmevsim .!.:

Kızlar merhaba, kol kırılır yen içinde kalır çok isterdim bu konuyu aileme anlatıyım diye ama olmuyor kimseye diyemiyorum o yüzden buraya yazmak istedim sanırım biraz uzun olacak. Evliliğin başları idi biz şehir dışından aileme ziyaret için gelmiştik. Babam, eniştem ve eşim tartışmaya başladılar. Ondan önce de ben eşimi uyardım bak bu konuları açma diye (siyasi) beni dinlemedi. Neye uğradığımızı şaşırdık o gün yediğimiz yemek boğazımıza dizildi. Sonrasında da yola çıktık evimize döndük (o gün zaten donecektik). Babam esimi kiracak laflar soylemis. Kufur degil ama kırıci kelimeler. Cok uzuldum. Ben eşimi destekledim. Tepkimi belli ettim, onlar aramadan aramadım. Zaman geçti ailem bize geldi o konu konuşulmadı. Tatlıya bağlanmak istendi. Şimdi neredeyse 5 senelik evliyiz. 1 bebeğimiz var. Eşim surekli senin ailen şunu yaptı bunu söyledi diye konuyu açıyor hem de durduk yere surekli üzüyor. Bebegim 2 aylık annem geldi 2 hafta yanımda kaldı niye daha fazla kalmadı baban anneni durdurmadı, çok mu zordu biraz daha kalması vs vs buna da taktı. Babam kendi halinde eşim de konuşmayı çok sever dur dersiniz durmaz özellikle sinirliyken (artık surekli sinirli). Sonra o eleştirmeye başlayınca ben de ağlamaya başlıyorum bu sefer ağlıyoruz diye kavga oluyor. Size şunu soyleyim bazen şehir dışına tedavi ya da gezme amaçlı yola çıkıyoruz o yol zehir oluyor bir başlıyor konuşmaya eleştirmeye bende ağlayınca sonra tartışma başlıyor aramızda.
Ben çalışıyorum evlendigimizden beri eşim çok çalışmadı surekli uni okuyor. Yani beyaz yakalı bir iş istiyor o da olmuyor bu yüzden iş sıkıntısı da var diyor ki size daha iyi bakmak istiyorum o yüzden okuyorum vs ama o istediği gibi iş bulana kadar yani yıllar sonra sanırım biz diye bir şey kalmayacak. Bir de ben bunu sorun edecek biri değilim. Tek istediğim güzel sözler söylesin, gelip sarılsın, bazen savurganlık yapıyor küçük şeyler evde yemek yapıyım diyorum ya da yemek varken evde hazirda disarda yiyor ikinciyi istiyor. Evde tasarruf gibi birsey yok odadan çıkar ışıkları kapatmaz saatlerce yanar. Suyu acik bırakır. Söyleyince de uyarılmak istemez. Sen surekli beni uyariyorsun der. Uyardigim için ayrı tartışma çıkar.
Ben işten gelirim yemek koyarım temizlik vs derken bayağı yorgun olurum aksam tum bulasiklari toplar yatarim ama gece mutlaka bulasik birakir makineyi acip koyuyum demez, 5 dk lafı hiç bitmez birsey istediğim zaman 5 dk sonra der saatlerce yattığı yerden kalkmaz.
Ama mesela canı istesin mutfağı toplayacak ya benden güzel yapar. Onun adına da yardım der. (Ben ikimizin ortak sorumluluğu olduğunu düşünüyorum)
Neyse ben aylardır eşimden cekinmeye başladım artık birsey söylerken utana sıkıla söylüyorum.
Ne zaman hamile kaldım bu sıkıntılar az çok vardı da aşırı arttı.
Tartışmalarda ben birkaç kez bosanma kelimesini kullanmıştım. Daha çok tartışmıştık.
Dün de dedim ki madem istemiyorsun sen gelme ailemin yanına ben kızımızı alır giderim. Ben o hasta abinle (abim psikolojik olarak rahatsiz) kızımı yanlız bırakmam diye bağırdı. ben de yarın bir gün velevki boşandık o zaman nasıl engelliyeceksin tek gitmemi dedim yine delirdi, bosan da kurtul dedi bende olur dedim. Sonra yine tartışmalar vs vs. Ben genelde susan taraf ama bazen dayanamıyorum. Kızım babasız büyüsün de istemiyorum daha 3 aylık çok küçük. Anlatamadığım bir sürü şey var. İçimi dokmek için yazdım çoğunu ama sorum su ki ailemin yanında onlara canını verip ayrıldıktan sonra surekli eleştirmesi beni aşırı üzüyor. Ben onun ailesi hakkında birsey olursa bir kere söylerim biter bilsin diye. Ki ailesinin yaptığı çok haksızlık var bize. Kendi ailesini benden çok daha fazla eleştirir.
O kadar yazdım ama eşim kötü biri değil hatta çok çok iyi bir arkadaştır, iyi de bir babadır ama bizim evliliğimiz icin iyi bir eş olamadı. Ben bu durumu aileme surekli saydırmasını nasıl engelleyebilirim ?

Genişletmek için tıkla...