- 27 Haziran 2017
- 4.035
- 8.527
-
- Konu Sahibi kahvetelvesi
- #61
Eşinin işi bırakması yerine eve bi yardımcı almak daha mantıklı değil mi?
Evet annem uğrastırdık evimizde yiyip geçseydik dedi ona da canım sıkıldı biraz.Gercekten bazi cocuklar bit kadar halleriyle annelrinin psikolojilerini bozabiliyorlar su konuda yanlis buldum anneniz babaniz evde misafirken cocuga bagirmayin kendinize tokat atin ama bagirmayin ustlerine aliniyorlar ben de sizinle atni durumdayim farki esim bana yardin etmez pskolaga gitmeyin uyutucu ilaclardan veriyolar o cocukla uyuyamazsiniz daha da delirirsiniz isi birakmak yerine yaniniza yardinca alin gecinebiliyorsanz annen ya da kayinvalideniz olabilir hic degilse evin is yukunu biri alirsa cocuga daha tahammullu olursunuz
Buna hiç tahammülüm yok, benim terlemeyen yerim kalmamış keyif yapacak zaman mı?İşlerine gelmiyor böyle iyiler çünkü.
Adam akşam işten çıkınca arkadaşlarıyla buluşuyormuş haberim yok.
Dün tesadüf eseri öğrendim kızdım haliyle.
Eve gelince bana diyor ki sabahtan akşama kadar sıcakta çalışıyormuş ne varmış arkadaşlarıyla buluşmasında.
Benim omzum tutulmuş, çocuk ağlıyor öğlenden beri bir şey yememişim, yemek yapmaya çalışıyorum beyefendi beni her gün huzursuzluk çıkarmakla suçladı.
Şimdi sen olsan böyle geniş ferah rahatken kendini çocukla eve kapatır mısın?
Ah o elektrik beni çarpıyor, tersim düzüm karışıyor :)Benim hassas noktamda ev işi ve yemek. Nefretlik işler bencede cidden. Ütüyü söylemiyorum bile.
Ama burda elektiriğiniz çok tatlı gözüküyor:)
Annem bakıcıya hiç yanaşmıyor, ben bakarım diyor.27 ay evde kızıma baktım. 2 yaşına geldiği zaman doktorumuza ya kreşe başlatsak diye sorduğumda ocak ayı olmaz nisana kadar bekleyin dedi, oturup ağlayacaktım... Şimdiki aklım olsa 1.5 yaşında başlatırdım... Evde oturmak çıldırtıcı olabiliyor çocukla.
Bir de bakıcı yerine kreş düşünün, kreşler çocuk için daha faydalı. Anneniz varsa yarım gün kreş+ yarım gün anne seçeneğini düşünebilirsiniz. Hatta şimdiden başlatın haftada 3 gün yarım günden...
Maşallah size.Bnm oglumda cigirtkandi o ayri, kolikti, disi cikarken uyurken surekli bagirirdi sanirim yapi meselesi.
Degistiremeyecegim seyi kabullendim ben,yoksa aklimi kacirir yada antidepresanlik olurdum, esimin isi tempolu ve yeri gelince tehlikeli, suan savas bolgesinde baska ulkede mesela.
Cok cok duygusal biri degilim,babamla esim ayni meslegi yapiyor belkide oyuzden bu calisma kosullarini garipsemedim.
Ilk cocugumda bnde depresyona girdim ama ikincide oyle olmuyor, biliyorsun seni ne bekliyor ve beni en cok rahatlatan sey 8 aylik cadi kizimin abisiyle oynamaya calismasi,bu anlamda evde iki cocuk olmasi annenin uzerinden su aralar moda olan etkinlik uretme yukunu aliyor acikcasi.
Onlar oynarken pratik bi yemek hazirliyorum mesela,balik yapmak bi corek yapmak veya bi corba maksimum 20 dk aliyor, o sure bnm icin
cocuklari boslamak degil onlari beslemek icin efor sarfetmek oyuzden yemek yaparken acil bisey yoksa kizim aglasa da avutmak icin ugrasmiyorum.
her aksam ikisini de banyo yaptiriyorum bu is oyle oldu ki rutin halinde,artik kizim dahi biliyor banyoya gidince sonrasinda yataga girecegini.
Gunduz uykusunda acikcasi uyutmaya ugrasmiyorum, bazen direniyor mesela, agzina emzik verip koyuyorum yatagina, aglasa da bakmiyorum, uyku arkadasiyla oynarken uyuyor, bazende kucagimda dalip gidiyor.
Uykuyu bnm oglumda sevmezdi ama uyansa da bn uykumu alana kadar almazdim onu yataktan.
Biraz bencil olarak kotardim sanirim bu isi, cunku beni benden baska kimse dusunmedi.
Alisverisi de internetten yapin, bn yetisemedigim zaman oyle yapiyorum, ayagima geliyor hersey.
Sakin olun, esiniz isten cikmasin ama siz ise baslayin.
Erkegin calisani iyidir.
Çok mantıklı ama istediğim eşimin desteği aslında tam olarak.Eşinin işi bırakması yerine eve bi yardımcı almak daha mantıklı değil mi?
Büyük ihtimalle aynı yere girer, olmazsa da benzer bir iş yapar, o çok sıkıntı olmaz gibi geliyor.Eşin işten ayrılırsa yeniden is bulması zor olmayacak mı?
Bir iki aylık izin alsa aslında daha iyi olabilir.
Ama ben olsam yardimci düşünürdüm eşimin işi bırakmasıni göze alamazdim sanırım.
Kotu bi fikir cunku zmnla esinde sklcak ve birbirinize saracaksinizYok yok sakinim ben genelde.
Ama çocuk değil :)
Geziyoruz da yarım saatte evdeyiz, en fazla bir saat, yetmiyor.
Sıkılgan çocuğum.
Eşimin işi bırakması çok mu kötü fikirdi ya ona değinen yok.
Bana neden aşırı mantıklı geliyor.
Buna hiç tahammülüm yok, benim terlemeyen yerim kalmamış keyif yapacak zaman mı?
Ben bireysel vakit geçiremiyorsam eşiminki hayal olmalı, keyif rafa kalktı birsüre, bayılmıyoruz biz de böyle olmasına.
Moral oldu, en çok da 6 aydır uyuyor kısmıyla ilgilendim :)Bir an ben yazdim sandim
Geçen sene bu zamanlar ben boyleydim.
Su an yuzde 90 hersey rayında. Inanin calismak cok iyi geliyor.
Ise geri donmenizi oneririm, beni bunalim ucurumunun kenarından aldi ✌
Bebeğim 2 yaşında ve artik bağırmayan, aglamayan, kendi derdini anlatabilen biri oldu. Oysa 18 ay bagirdi ve agladi.. ve mujdemi isterim, 6 aydir uyuyor
Bence desteksiz de atlatabilecek kadar kendi icinize inebilen kuvvetli bir kadinsiniz.
Ihtiyaciniz esinizin yaninda olmasi ise cekinmeden dile getirin. Erkekler düz varlıklardır ima degil direkt konusmak bire bir cozecektir.
Güneşli günler yakin
Ya o kadar rahatlatıyor ki düşüncesi bile.Ne güzel bir dusunce ve keşke eşiniz uygulasa. Ben de çok bunaldim 8 aylık bebeğim ama kimse yok etrafımda çocukla dışarı çıkıyorum falan ama kesmiyo artık. Ben sizin önerinizi arttiriyorum ve Şöyle diyorum yaz bitmeden 2 ay bi yazlık kiralasak tatil yapsak uzun uzun sabahtan denize girsek kahvaltı sonra bi uyku sonra esim çocuğa baksa ben tekrar denize girsem sonra yemek hazırlasak falan yan komşumuz olsa bi çay içsek akşamüstü imkansız değil böyle şeyler ama bana ulaşılmaz geliyo iste. Yani eşimle birlikte şöyle kenarda para olsa da 2 ay offf off
Orda sorun yetiştirememek değil de uğraşıyorum uğraşıyorum iş ilerlemiyor, ona daraldım.Calismaya alisiksan evde ve cocuktan bunalmissin bence...calismak insani yorsada belkibi duzen ve kendine guven veriyor...surekli evde olup yemek bulasik zor.. bence madem corba yapmissin stres yapmiycaktin.. yanina disardan pude lahmacun alicaktin.. yanina ayran salatasi zaten hazir olur.. birde kavun karpuz mis gibi aksam yemegi.. bosa telas ettin.. dert o degil anladim gerci., dedim ya calismaya basla bence..
Erkeklerin cogu boyle.. madem bu kdr arkadas duskunuydun onlarla evlenseydin beni niye harcadin? Onu bunu bilmem bizim kulturumuzde cogu anne yanlis yetistiriyor oglunu ceremesini karilari kizlari cekiyorBenim de tahammülüm yok. Hayır, kendi de diyor ben işte bu kadar yorulmuyorum diye. Madem öyle gel yardım et. Zaten sabahtan akşama dışarıdasın. Güneş var diye evde kapalı kalıyoruz akşama kadar. Çocuktan önce zaten ağzımı açıp tek laf etmiyordum. Demek ki benim derdim senin arkadaşlarınla görüşmen değil. Ama bunu anlamıyor neyse ben şu an sessiz ve sakin bekliyorum. Nasıl olsa kasım gelecek tercihler başlayacak.
Orda sorun yetiştirememek değil de uğraşıyorum uğraşıyorum iş ilerlemiyor, ona daraldım.
Aynı yere çıkıyor tabii.
Ama temelde sorun bu değil.
Kolaylaştırmak lazım, büyük oranda kolaylaştırdım hayatımı ama eş sürekli işte olunca evin alışverişi ıvırı zıvırı bana bakıyor.
Onu da arkadaşın dediği gibi internetten halledebilirim.
Benimki eve 8-9 gibi geliyor, bir de arkadaşlarla buluşucam dese hiç zahmet etme eve kadar derim.Benim de tahammülüm yok. Hayır, kendi de diyor ben işte bu kadar yorulmuyorum diye. Madem öyle gel yardım et. Zaten sabahtan akşama dışarıdasın. Güneş var diye evde kapalı kalıyoruz akşama kadar. Çocuktan önce zaten ağzımı açıp tek laf etmiyordum. Demek ki benim derdim senin arkadaşlarınla görüşmen değil. Ama bunu anlamıyor neyse ben şu an sessiz ve sakin bekliyorum. Nasıl olsa kasım gelecek tercihler başlayacak.
Çok acil bir şey varsa eşime söylüyorum da standart alışverişi ben yapmaya çalışıyorum.Tatlim alisverisi esin yapsin ya da ikiniz.. marketler 5 te kapanmioki.. hersey gececek zaman lazim
Normal olduğumu kanıksadım, Allah'a şükür kimse anormalsin demedi, aynen devam :)Aa, ne iyi ne iyi.
Anneliğin pişme bölümü efem.
Aklın varsa delireceksin yani.
Hem olur öyle yav, aralarda, olur yani, niye olmasın?
Düzelecek, düzelecek.
İşten çıkmasa dahi izin alıp sizinle vakit geçirmesi şaaart.
Bulur muhtemelen ama ben aynı konumda iş bulmasını da istemiyorum açıkçası.Esiniz isten cikmasin, bir daha ayni konumda ayni maasta is bulabilcek mi?
Bunalmissiniz bence guzell bir tatile ihtiyaciniz var kafa dinlemek icin...
Çocuğum olursa bu hale gelirim diye korkuyorum ne istediğini anlamamak derdine çare olamamak beni ne hale getirir düşünmek bile istemiyorumÖyle gelişine yazmak istiyorum.
Daldan dala atlayabilirim, uzun yazabilirim.
Hiç düşünemeyeceğim, sadece biraz rahatlamaya ihtiyacım var.
Annemler geldiler sabah, bizim tarafta işleri vardı.
Çok yoğunlar bugünlerde, üstüste gelen işler.
"Yemeği de burda yesek." dedi annem, atladım tabii kaç gündür dinlenmediler, bizde dinlenirler diye.
Uğraşma beraber yaparız dedi, çıktılar işlerini halletmek için.
Onlar yokken bi çorba yapabildim(3 saatte), bu bile başarı benim için.
Oğlum 11 aylık.
Özellikle bu aralar sabahtan akşama kadar bağırıyor.
Annemler geldi, otursunlar istedim ama ne mümkün.
Babam çocuğa baktı, ben bi yemek bi çocuk koşturdum, annem de öyle yaptı bir şeyler işte.
Kimse dinlenemedi, kimse oturamadı.
Bütün gün ne kucakta oturdu, ne kucakta gezdi, ne yürütülmek istedi, ne oturup oynamak istedi, uykudan bahsetmiyorum bile onu genelde reddeder.
E ne istedi bu bebe?
Dayanamadım, oğlum ne istiyorsun sen diye yükseldi sesim, yüzüme baktı "nennennennenneeee lüllüllüüü dıgım dıgım" diye daha yüksek bi sesle cevap verdi, küfretmemiştir inşallah.
Duyarlı anne kasmayacağım, zaten el kadar bebe daha ne kadar vakit geçirdik ama hiç bağırmadım bugüne kadar.
Ki hep zor bi bebekti, en rahat günlerim aslında, gittikçe düzelen bir grafik çiziyoruz her anlamda.
Ama bugün elim ayağım dolaştı, hiçbir şeye yetişemedim, sanki evdeki her eşya da benim ayağıma dolaşmaya yeminliydi.
Bu çocuk bugün sinirimi bozuyor dedim en sonunda, her zamanki haliydi aslında.
Bir de noldu, babam dışarı çıktı, markete uğramasını istedim.
Bi rahatladım markete gitmekten kurtulduğum için, çünkü çocuğu da uyutmam lazım bir şekilde.
Babam elleri boş geldi cüzdanı unutmuş.
Babam ya anahtarını unutur, ya telefonunu, ya cüzdanını veya şarjı biter, kaybettiği gözlük ve şemsiye sayısı iki basamaklı.
Dağınıktır çok eskiden beri.
Babamı göndermedim tekrar çok sıcak diye, ben çıktım ama nasıl ağlıyorum.
Tamam size basit geliyor ama benim için Afrikada susuzluk çözülecekmiş de biri taş koymuş son anda olmamış gibi bir şeydi.
Eşimi aradım ağlaya ağlaya, ona döktüm içimi neden bi işim rast gitmez diye.
Dünyanın bütün yükünü omuzlarında taşıyan İsmail Abi gibi söylendim.
Durumun ciddiyetsizliğinin farkındayım yani.
Sıkılan varsa daha devam edicem sanırım bi bu kadar daha.
Şimdi önce bu çocuk neden bu kadar çok bağırıyor bilmiyorum, her konuda kendimi o kadar çok sorguladım ki bir de bu konuda sorgulayamayacağım.
Sıcak ve diş birleşince çocuğun ayarları bir tık daha bozuldu, farkındayım.
Çocuğu karşıma alıp "oğlum sana sıcaksa bana da sıcak, dünya senin etrafında dönmüyor" demem saçmaydı, dünya onun etrafında dönüyor elbette.
Benim neyim var derdim bu.
Dudaklarım yara oldu bugün ısırmaktan.
Şu ana kadar 3-5 defa bu hale gelmişimdir.
Marketten dönüşte poşetler sinirimi bozduğu için yere atıp üzerinde tepinmek istedim, mutfakta tabakları yere atmak istedim, daha vahimi araba kullanırken bildiğin duvara toslamak istedim.
Ben çocuğumla sakin bi paylaşım yapmak için ücretsiz izne ayrıldım, oldu da, hiçbir yere yetişmeye çalışmadığımız için strese girmedik, evden çıkmak bazen 2 saatimizi aldı ama problem olmadı.
Ama bugün korkunç bir ruh halindey(d)im.
3-5 defa bu hale geldim ama ben ev işi az yaparım, genelde özene bezene yemek yapmak istediğimde böyle oluyorum, bilirsiniz pilavın altını bile kırk kez kapatmak gerekir bazen.
Yani bir de adam gibi iş yapsam infilak mı edeceğim?
Sorun ne?
Gerçekten hiç iyi değilim.
Berbat hissediyorum.
Psikoloğa mı ihtiyacım var?
Olmasın, çünkü öyle bir vaktim yok, gidemem.
Normalim bence ama birkaç ay önce gecenin bir yarısı elimdeki bardağı yere fırlatıp eşime görmüyor musun hastayım ben hasta deyip durmuştum defalarca.
Eşimi ağlarken en fazla 3 kez görmüşümdür, biri o geceydi.
O gün de iyiydim ama gece noldu bilmiyorum.
Gün içinde gülüşmeler, oynaşmalar, depresif değilim hiç.
Sorunumu çözemesem de kendimce bir önerim var.
Eşimle konuşmayı düşünüyorum.
Bu konuşmadan sonra beni muhtemelen direkt hastaneye yatırmaya götürür :)
Eşime işten ayrılmasını söyleyeceğim.
3 ay 5 ay, baktık her şey yolunda 9 ay en fazla, büyük ihtimalle aynı yere döner sonra.
Eşim evde olduğunda daha iyiyim, çocuğun yükünü de beraber paylaşınca hiç sıkıntım kalmıyor.
Yani bunu kısa süreli tecrübe ettik sadece ama bana iyi gelecek sanki.
Ev kredimiz var.
İki arabamız var, birini satarız, çocuğun altınlarını benim üç beş altınımı bozarız, krediyi kapatırsak benim maaşım yeter.
Bu arada çalışmaya başlayacağım yakında.
Bu ara tek hayalim bu.
Bence o kadar saçma değil ya.
Hem çocuğa o bakar bu sene.
Keşke kabul etse.
Hiç oluru yok mu bu düşüncenin sizce?
Anliorumda canim evin eksigi bitmiyorki zaten.. pazar gunu sabah ilk is esimi yollarim ya da bos bir gununde..Çok acil bir şey varsa eşime söylüyorum da standart alışverişi ben yapmaya çalışıyorum.
Geç geliyor, daha yemek yenecek oluyor, çocuğun uykusu geliyor, geldiği saatte 15 dakika bile kıymetli oluyor.
Bahane sıralar gibi oldu :)