dul ve çocuklu biriyle evlilik (eş vefat etmiş)

Hayat bu insanın başına herşey gelir. Adam ben istiyor kendine eş mi kızına bakacak biri mi? Kızıyla ilgili endişeleri var mı? Bunları iyi gözlemlemelisin. Sen yapabilir misin?
 
Ben annemden zamanında şunu duymuştum.
Bundan nerdeyse 30 yıl önce.
Kadın meme kanserine yakalanıyor eşi kadın ölecek diye başka kadınla birlikte oluyor tabi o mahallede herkes biliyormuş.
Kadın üzülmesin diye kimse söylememiş.
Kadın bir gün yatağında saçlar yakalamış.
Anneme demiş esim beni aldatıyor öleceğim diye yatağımda saçlar gördüm benim saçım yok biliyorsun demiş.
Sonra kadın zaten üzüntüden ölmüş.
İnsanı gam duvarı nem yıkar diye boşa dememişler.
Ay gerçek mi bu diye soracağım saflık olacak biliyorum. Ne vefasız ve vicdansız insanlar var şu hayatta :(
 
Ben annemden zamanında şunu duymuştum.
Bundan nerdeyse 30 yıl önce.
Kadın meme kanserine yakalanıyor eşi kadın ölecek diye başka kadınla birlikte oluyor tabi o mahallede herkes biliyormuş.
Kadın üzülmesin diye kimse söylememiş.
Kadın bir gün yatağında saçlar yakalamış.
Anneme demiş esim beni aldatıyor öleceğim diye yatağımda saçlar gördüm benim saçım yok biliyorsun demiş.
Sonra kadın zaten üzüntüden ölmüş.
İnsanı gam duvarı nem yıkar diye boşa dememişler.
Ç.kü kopsun. 🤬
 
merhabalar ,daha önce hiç evlilik yapmamış biriyim 30 yaşındayım . Biriyle görüşüyorum 34 yaşında çok kibar ,çok anlayışlı ,düşünceli biri.Sürekli onun yanında olmamı birlikte vakit geçirmemi istiyor ve çok iyi keyifli vakit geçiriyoruz.Eşi 3 yıl önce trafik kazasında vefat etmiş 5 yaşında bir kızı var kendisiyle yaşıyor .Evlenmek istiyor benimle ama ben aileme bunu nasıl diyeceğim ailem nasıl kabul eder bilmiyorum.Sizce ailemi karşıma alıp kişiyle evlenmek için mücadele etmeli miyim yoksa bu ilişkiyi bitirmeli miyim.
konuyu herkes kendi bagajina gore cevaplamis...

bence bunlar cok kisisel kararlar. buradakiler bana katilmayacak ama bence 30 evlenmek icin gec bir yas, erkeklerin bir cogu 30 yas siniri koyuyor kendine. yani evlenmek istiyorsan armutun sapi uzumun copu dememelisin bence. burada ben 34 de evlendim ben 45 de evlendim diyenler cikiyor ama herkesin durumu farkli. mesela senin gorece guzelligin nasil? tavrin nasil? maddi imkanin var mi? karsidaki insandan beklentilerin cok mu? (meslek kariyer para bakimindan).

diyelim ki guzel bir kadinsin, kendine guvenlisin, problemlerin yok.. boyle bir kadin zaten 50 yasina gelse de evleniyor. ama guzelligin eh iste ise, bir de kendi liginde ya da liginin ustunde erkeklere bakiyorsan, o zaman bence biraz daha az incelemelisin...

yukaridaki soylediklerim yas icin gecerli ve herkes bu argumanlara katilmayabilir. ben muhafazakar bir insan oldugum icin iliski icin evliligi gerekli goruyorum. bence evlenmek, paylasmak, cocuk sahibi olmak her insanin yasamayi isteyecegi guzel duygular, bireyselci de degilim. ama herkes boyle dusunmeyebilir.

ikincisi cocuk konusu.. bu kisinin merhameti ile alakali. insanlarin pek cogu basta yaparim gibi dusunse de sonra kaldiramiyor. ben karakter olarak oyle degilim. bir cocugu sevmem icin bana biyolojik olarak bagli olmasi gerekmiyor, onunla kurdugum iliskiye bagli sevmem. mesela esimin yegenlerini bize yakin, onlari cok severim, kendi yegenlerim uzakta, onlari cok goremedigim icin sorun yapmam. ama baska insan vardir kendi yegenine yapmadigi seyi el cocuguna asla yapmaz. bazi annelerde de var bu, mesela bizim eve geliyorlar, benim cocugum bir yemekten yiyor, hirsla kendi cocuguna da veriyor, sanki geri kalacak :))) o yuzden siz kendinizi bilirsiniz, bir degerlendirin.

eger severim bakarim diyorsaniz, o zaman da biraz isin gercekci boyutlarini dusunun. cocuk olunca her zaman planlarinizda yer alacak ve bir sorumluluk olacak. yemegini yapmak, banyosunu yaptirmak vs vs size bunlar agir gelecek mi? rahatiniza duskun musunuz yoksa caliskan mi? ayrica esinizin bu duruma bakisi nasil? yeri geliyor cocuklara bakim konusunda esimle anlasamiyoruz, siz esinizle anlasamayinca tavri nasil olacak? seni ilgilendirmez mi diyecek, yoksa iletisim yoluna mi girecek? ben olsam bastan konusurum nasil davranmami istiyorsun abla gibi mi anne gibi? anne gibi derse o cocugun her acidan annesi olurum, ben yetistiririm, ilgilenirim ve isterse anneanne babanesi olsun kimseye benimle ilgili laf soyletmem.

son olarak da ailenin tavri.. bence de kesinlikle hayir diyeceklerse kendini bosuna yipratma. ama bu karari verirken de ilk paragrafta yazdigimi dusun. bir tanidigimin ailesi cok karsi cikti cocugu var diye birine ama simdi cok pismanlar, cunku herkes yuva kurdu, kizlarinin boynu bukuk...
 
merhabalar ,daha önce hiç evlilik yapmamış biriyim 30 yaşındayım . Biriyle görüşüyorum 34 yaşında çok kibar ,çok anlayışlı ,düşünceli biri.Sürekli onun yanında olmamı birlikte vakit geçirmemi istiyor ve çok iyi keyifli vakit geçiriyoruz.Eşi 3 yıl önce trafik kazasında vefat etmiş 5 yaşında bir kızı var kendisiyle yaşıyor .Evlenmek istiyor benimle ama ben aileme bunu nasıl diyeceğim ailem nasıl kabul eder bilmiyorum.Sizce ailemi karşıma alıp kişiyle evlenmek için mücadele etmeli miyim yoksa bu ilişkiyi bitirmeli miyim.
İlişki iki yetişkin arasında olur. Hala ailenize kiminle olacağınızın kararını bırakıyorsanız, siz yetişkin değilsiniz, dolayısıyla bu yaşadığınız da bir ilişki değil. Önce çocuk olmayı bırakın, yetişkin olun ve yetişkin penceresinden ilişkiler yaşayın.
Çocuklu adamla evlenmenin dezavantajları olacak , o çocuğun tüm bakımı sizde olacak, bunu yapabilecekseniz evlenin, bu bakıma yeri gelirce çocuğun tuvaletini temizlemek de dahil. Eski eşin nasıl vefat ettiğini araştırın, kaza mı, kaza süsü verilmiş cinayet mi yoksa intihar mı. Gerçekten kazaysa sorun yok.
 
Burda cok konu oldu eşimin cocugunda tahammül edemiyorum iş yapmıyor dagıtıyor sorumsuz şöyle böyle.yani ilerde böyle isyan etmeyecekseniz neden olmasın.şimdi ayrılın aileler istemez zorlamayın desek sahsen benim aklım o cocukta kalırdı.cunku baba illa biriyle evlenecek ben hep dusunurdum acaba benden daha iyi biri cıkarmı o cocugun karıssına,benden iyi koruyan biriyle evlenir mi vs hep dusunurum.belki de sırf o cocuk baskasında harcanmasın diye evlenirdim heralde.belkşde benden daha iyi ilgilenecek biri cıkardı karısısna.yani bilemedim.simdi karı koca baska sebebten bosanmıs olsa nasılsa cocugn annesi var ilgileniyordur diye dusnursun ama bu cocugun annesi vefat etmiş zaten birtarafı eksik büyümüş annesiz büyümek ne bileyim ya cok üzülüyorum bençm kızım suan kucagımda dur surda otur of butun gun üstümdesin vs diye sikayet ediyorum acıkcası ama o cocugun bunları yapacak bir annesi yok ne bileyim ya ona göstereceğiniz ilgi sevgiccok onemli.onun sımartılmaya bile cok ihtyiacı vardır.umarım babssıda ona iyi bir babalık yapıyordur hakkını veriyordur annesinin yoklugunu hissettirmiyordur
 
Ne kadar süredir görüşüyorsun ve adamı ne kadar tanıyorsun ?

Yani ailene karşı bu adamın arkasında durabilecek kadar emin misin ?

Hadi diyelim ailen tamam dedi bir anda 5 yaşında bir kızın olacak muhtemelen senle yaşayacak bunu kabul edebilecek misin ?
 
Çocuklu adamla zor. Izin gunlerinde geç kalkmak isteseniz kalkamazsınız. Çocuk aç, ona uymak zorundasiniz. Yatak keyfi yapamazsiniz. Rahat rahat sevişemezsiniz. Birlikte sinemaya aşk filmine gidemezsiniz. Çocuk var diye animasyona gidersiniz.

Çocuğun istekleri ve ihtiyaçları çerçevesinde bir yasam surmek zorunda kalirsiniz her daim. Bunu kabul ederseniz, yasayabilirim derseniz evlenin.
 
Ben evlenmezdim. Cocuk öksüz, annesi yok diye herkes tarafından dogal olarak şımartılacak asla söz söyleme hakkınız olmayacak bir tarafı eksik diye sürekli yüzünüze vurulacak. Ben asla tercih etmezdim. Cok zor cünkü
 
merhabalar ,daha önce hiç evlilik yapmamış biriyim 30 yaşındayım . Biriyle görüşüyorum 34 yaşında çok kibar ,çok anlayışlı ,düşünceli biri.Sürekli onun yanında olmamı birlikte vakit geçirmemi istiyor ve çok iyi keyifli vakit geçiriyoruz.Eşi 3 yıl önce trafik kazasında vefat etmiş 5 yaşında bir kızı var kendisiyle yaşıyor .Evlenmek istiyor benimle ama ben aileme bunu nasıl diyeceğim ailem nasıl kabul eder bilmiyorum.Sizce ailemi karşıma alıp kişiyle evlenmek için mücadele etmeli miyim yoksa bu ilişkiyi bitirmeli miyim.

Gecen yil ben de bekar ve cocuklu bir beyle kisa sureligine gorustum. Kendisi bosanmisti ve 11 yasinda bir kizi vardi. 1 ay kadar telefonla gorustuk fakat sonrasinda ben oluru yok dedim ve bitirdim. Kizi babasiyla yasiyordu ve annesine de gidiyordu sık sık. Ben hic evlenmedim ama yasimda 37 olunca cevremdekiler olur neden olmasin ki falan diye cok soylediler. Ben kendimi dinledim ve hayir dedim. Ilerisini dusundum. Ya kizi benden hoslanmazsa. Sevse bile ilerde birgun annem degilsin ne karisiyorsun derse dayanamam diye dusundum. Kendi cocugum olsa esit davranamam dedim. Boyle bir durumu kaldiracak yapida olmadigim icinde kararimdan hic pismanlik duymadim.

Sizin durumunuz elbet biraz farkli. Annesi yasamiyor cocugun ve cocuk daha kucuk. Size alisma sansi cok yuksek. Ama tabiki cocuk bakmak buyutmek buyuk sorumluluk. Kararsiz kaldiysaniz zaten yapamayacaginizi dusundugunuzden bence. Yol yakinken ayrilin. Yasiniz daha 30 daha gencsiniz.
 
Bence çook sabırlı ve merhametli olmanız gerekli böyle bı ise kalkışmak için. Çünkü ailem kabul etmez diyorsunuz, aileniz arkanızda olmazsa sonradan üzülürsünüz gibi geliyor.
Birde çocuk meselesi var inanın insan bazen kendi çocuğuna bile katlanamiyor şimdi siz kizsaniz sinirlenseniz ultra vicdan yapacaksınız içinizden kendinizi sorgulayacaksiniz "benim çocuğum değil diyemi böyle davrandım acaba" diye yada eşiniz bı tepki gösterse zorunuza gidebilir. Hemde sizin kendi çocuğunuz olduğu zaman illaki kaç yaşında olursa olsun çocuklar arasında kıskançlık oluyo kiz bebeğinizi kiskanipta ilgi çekmek için sizinle veya bebekle ugrasacaktir bunları düşünmek lazım.
Ve son olarak hicbi zaman yeni evli gibi olmayabilirsiniz çünkü ortada bir çocuk ve onun sorumluluğu var. İnanın evliliği çocuktan önce/çocuktan sonra diye ikiye ayırmak lazim genel olarak. Herkeste böyledir bu durum çocuktan sonra her şekilde değişiyor hayat, sorumluluklar.. neyse çok uzun oldu herşeyi kafanızda canlandırmaniz, her ihtimali düşünmenizdi niyetim umarım başarılı olmuşumdur. Çok iyi düşünün kararınızı öyle verin ,hakkınızda hayırlısı olsun 🌹
 
merhabalar ,daha önce hiç evlilik yapmamış biriyim 30 yaşındayım . Biriyle görüşüyorum 34 yaşında çok kibar ,çok anlayışlı ,düşünceli biri.Sürekli onun yanında olmamı birlikte vakit geçirmemi istiyor ve çok iyi keyifli vakit geçiriyoruz.Eşi 3 yıl önce trafik kazasında vefat etmiş 5 yaşında bir kızı var kendisiyle yaşıyor .Evlenmek istiyor benimle ama ben aileme bunu nasıl diyeceğim ailem nasıl kabul eder bilmiyorum.Sizce ailemi karşıma alıp kişiyle evlenmek için mücadele etmeli miyim yoksa bu ilişkiyi bitirmeli miyim.
Ne olursun yanlış anlama sözüm sana değil.
Ama bu adamlar ne çabuk atlatıyolar travmalarını ya. 2 yaşında bebekle kalmış, gencecik karısı göçüp gitmiş hem de aniden kazada. 3 yılda çocuğa bakarken ne ara toparlandın da biriyle tanıştın da onunla evlenecek kadar ilişki yürüttün be adam? Çok hızlı değil mi? Onun başını kaşıyacak vakti de, birini tanıyacak takadi de çok fazla olmamasını bekliyor insan. Kınamak mı dersiniz bilemeyeceğim ana ben beklenmedik şekilde öldükten arkamda yavrumu bıraktıktan hemen sonra kocam evlilik sevdasına düşsün istemezdim. Gözüm arkada kalır kemiklerim sızlardı valla. Tamam adamın da hayatı bitmesin de şöyle çocuğumu bi üniversiteye gönderene kadar da evlenmesin yani.

Size gelince, çocuk sahibi olmayan biri olarak birden 5 yaşında ve anne eksikliği travması yaşayan bir çocuğa bir nevi annelik edebilecek misiniz? O gücünüz varsa ve göze alabiliyorsanız evlenilebilir tabiki.
 
Ay gerçek mi bu diye soracağım saflık olacak biliyorum. Ne vefasız ve vicdansız insanlar var şu hayatta :(
Ben de hayret etmiştim ama maalesef gerçek.
Hatta annem hastalıktan önce adam kadına aşıktı çok iyidi evlilikleri dedi.
Kadın hasta olunca adam hemen vazgeçmiş.
Ve zaten ölünce de hemen evlenmiş.
 
merhabalar ,daha önce hiç evlilik yapmamış biriyim 30 yaşındayım . Biriyle görüşüyorum 34 yaşında çok kibar ,çok anlayışlı ,düşünceli biri.Sürekli onun yanında olmamı birlikte vakit geçirmemi istiyor ve çok iyi keyifli vakit geçiriyoruz.Eşi 3 yıl önce trafik kazasında vefat etmiş 5 yaşında bir kızı var kendisiyle yaşıyor .Evlenmek istiyor benimle ama ben aileme bunu nasıl diyeceğim ailem nasıl kabul eder bilmiyorum.Sizce ailemi karşıma alıp kişiyle evlenmek için mücadele etmeli miyim yoksa bu ilişkiyi bitirmeli miyim.
Benim ablamın 1 çocuğu vardı. Evlendiği kişinin de esi vefat etmisti 2 çocuğu vardı onun da. Hatta birbirlerini anlarlar diye düşündük. Evlendiler ama yapamadılar. İki taraf da çocukları kabullenemedi. Adam sizinki gibi çok anlayışlı, ablamı çok severdi. Bir sene içerisinde bambaşka biri oldu. Tabi iki tarafın da hataları vardı çocuklar konusunda. Bence başkasının çocuğuna annelik yapabilir misiniz onu düşünün. Mesela eski eniştemin kızı 4 yazındaydı öyle laflar ediyordu ki ablama. Yani bir çocuğun aklına gelemeyecek şeyler. Bu da büyükleri tarafından öğretildiğini getiriyordu aklımıza. Yani kısacası kaldıramadılar. İyi düsünün
 
Çocuklu adamlar bekar kızları evlenmeden önce aşkla çok güzel kandırıyorlar. Bunu düşünmen bile hata. Adam iyi biri olsa kendi gibi çocuklu birini seçmez miydi ey konu sahibi ?

Tabi saf bekar bi kızı alacak hem çocuğuna bakıcı hem hizmetçi hem seks kölesi. Daha ne olsun bunları ayrı ayrı birilerine yaptırsa 20 K gider. Ama siz bedavasınız. Lütfen gözünüzü açın.

Hangi aile durduk yere karşı çıkar çocuğunun evlenmesine? Empati kurun sizin bir kızınız var toplum baskısından dolayı evde kalmamak için çocuklu bir adamla evlenmek istiyor. Adamın niyeti aşk değil olsa 3 yıl önce ölen eşinin üzerine bekar kız almaya çalışır mı?
 
30 yasinda gencecik bekar insansiniz.
Cocuk sorumlulugu olan adamla ne isiniz var anlamıyorum.
Kendiniz de cocuklu olursunuz düşünürsünüz anlarim da. Davul bile dengi dengine.
Önünde 2 seçenek var

1-) dul çocuklu adamla evlenip topluma bakınnn ben evlendim diyecek ama toplum hahaha anca dul bulmuş diyecekler yine. 7-24 bu hayatı kendi yaşayacak. Toplum anca 1 saat dedikodu malzemesi yapar.

2-) bekar kalmak 😱

İşte bu toplum baskısı bu yüzden var kızlar korksun, normalde kabul etmeyecekleri erkekleri kabul etsin, erkekler hayatlarını yaşasın diye. Oyunlara gelmez inşallah yoksa kendine olur kimseye bir şey olmaz.
 
Küçücük, annesini kaybetmiş bir yavru olacak o evde. Yarası asla geçmeyecek. Kendi çocuğunuz olsa kızarsınız, azarlarsınız ama ona yapmamanız gerekir. Belki iyi niyetli yaklaşımlarınız bile yanlış anlaşılacak. Çok çok ağır bir yük. O çocuğa gerçekten anne olabilecek misiniz, iyi düşünün.
 
Back
X