Ne zor işmiş arkadaş bu düğün zımbırtısı, sanki dipsiz kuyu..
Geriye sayıyoruz ve bitse de kurtulsak diyoruz. İkimizde yorulduk..
Şuan sırf gidip arayıp kafasının etini yemeyim diye biraz kafamın dağılması için yazıyorum. Hayatta hiçbir şeyin fiyatını bile sormadan ödeyip çıkan ben yeminle çıldırıcam. Her şey pahalı, nereye baksam her şey gözüme para gibi gözüküyor.
Uzun yıllar süren arkadaşlığımızın ardından e hadi biz iyi anlaşıyoruz seviyoruz da bir birimizi yaşımızda geçiyor çoluk çocuk sahibi olamayız kalk evlenelim dedik evleniyoruz.
İkimizde eğlenmeyi gezmeyi seven insanız. Arkadaş çevremiz ortak. Normalde her şey güllük gülistanlık. Ama gel gör ki bu dönem stressiz gitmiyor. Öyle yada böyle sudan sebeplerden tartışma hiç bitmiyor. Çünkü ikimizde maddi olarak yorulduk.
Yola çok güzel başladık her şey yolunda idi ama tıkandık gibi bir şey oldu.
Çok soyut geçtim sanırım,
Eylülde sevgili olmaya karar verdik Nisanda evlilik teklifi etti. tanışma şu bu derken haziranda aile arasında nişan.
Öyle abartılı şeyleri hiç sevmedik ikimizde ama aileler durmuyor durulmuyor. Nişan arkasında arkadaşlarla bahçemizde toplandık corona da sebepti küçük bir piknik parti yaptık. Sırf ailenin gönlü olsun diye eve organizatör çağırdık evi süslettik (toplam 4 saat için)
Yok çiçeği yok böceği derken
(TÜM NİŞAN MASRAFLARI) 17.000 TL para gitti şaka gibi..
Yüzükler pırlanta şu bu derken bu para gitti.. ayrı ayrı alınırken bişeyler para değildi bir pırlantaya hevesim vardı en pahalısı içinde oydu ama diğerleri nasıl böyle kartopu etkisi yaratıyor anlamıyorum. Hayat pahalı hemde çok..
Oturacağımız eve masraf olmasın diye yasaklar da kendimiz boyadık, temizliğini kendimiz yaptık. Ev ailelerinin evi ama kira ödüyoruz (piyasaya göre uygun meblağ) Nisan ayından itibaren kiramızda başladı..
Birlikte para biriktirdik bu süreçte koltuk takımlarını peşin aldık.. Annesi biraz destek çıktı beyaz eşya aldık. Annemler destek çıkacaklar yatak odasını alacağız.
Yıllardır annem sayesinde birikmiş bir çeyiz seti ile mutfak eşyaları çıktı aradan.
Evde ocak vardı davlumbaz vardı yenisini almadık
Perdeleri yaptırdık.
Düğün salonu piyasası ise ayrı bir dünya (Nişan yapmadın kına yapmıyosun ben senin mürüvetini göremiycekmiyimler, yakın çevrede evlenen arkadaşların havalı tavırları falan.. ) Bizde bindik bir alamete tuttuk bir salon.. Evet neyse onuda planladık..
Şimdi kaldık el elde baş başta..
Kuaför yok
Tv miz yok
Yemek masamız yok
Halımız yok
Davetiyemiz yok
Düğüne 2 aydan az zaman var
Paramız yok..
Oturup konuşuyoruz takmayalım kafamıza düğünden sonra yaparız falan.. Sonra bir şey oluyor ikimizinde canı sıkılıyor..
Oturup tavuk gibi düşünüyoruz..
Babası hayatta değil ailesi pek destekçi değil.. (Tek desteklerini beyaz eşyada yaptılar)
Benim ailemde aynı durumda biz kendimiz yapıcaz diye çıktık ama bi ne yaptınız diyenimiz yok
Azcık morale motivasyona ihtiyacımız var sanırım.. Yoksa evlenmeden çökücek sinir sistemimiz
şimdi bayağı hafif olanları çikmış tekerlekli ama uzun yıllar kullanmaya uygun değiller maalesef
.
işte akraba kontenjanından yarısını almadılar..
