Hakikaten ben de şiştim
Çok zor bir durum
Bana sanki sizin bir "birey" olduğunuzu kabullenmekte zorlanıyorlar gibi geldi. Sizi hala kendilerine bağımlı görmek istiyorlar. Benim annem de benziyor sizin annenize biraz, ona kalsa o olmasa ben çocuklarıma bakamayacağım, çocuklarım sürünecek, açlıktan ölecek, üstleri başları leş dolaşacak, hatta ben bile kendi karnımı doyuramayacağım, eriyip gideceğim.
Kısa vadede çözümü zor, uzun vadede "bağımlılık, güvenli ayrılamama" konularını internetten araştırıp okumanızı öneririm.
Ben sizin yerinizde olsam ne yapardım?
Siz şimdi gidin, sıkıldınız, doğuma yakın ben sizi çağırırım derdim.
Komşulardan ücreti karşılığı birilerine dondurucuya koymak üzere köfte, dolma, kavurma, mantı vs gibi yiyecekler hazırlatırdım.
Doğumdan sonra da eşimin izin almasını isterdim, 15 gün yeter herhalde. Sonra da tek başıma bakardım bebeğime. Bebeğim 1 aylık olunca da telefon eder, sancım başladı hadi gelin derdim. Doğurduğumu bile haber vermezdim herhalde.
Daha önce başka bir arkadaş yazmış, şimdi böyle yapıyorlarsa lohusalıkta bir level üstünü yapacaklar, eminim ben. Sütün filan kesilecek, anneliğin heyecanını, mutluluğunu burnundan getirecekler.
Bence onları düşüneceğine önce kendini, sonra bebeğini düşün, geçici süre kendinden uzaklaştır.
