Ben sizi o kadar iyi anlıyorum ki.
Size asla ama asla eşinizin anası babası bik bik diye konuşamam gelmelerini istememekte çok çok haklısınız. 
O kadar yani. Siz kırmızı lekelerden kurtulamazsınız çünkü her gün her an bir sürü tiksindirici şey yaşıyoruz, görüyoruz.
Esiniz farkinda degilmi ailesinin pis oldugunu? Hepsi aynimi birinden biri uyarmiyormu yada pis olduklarini farkinda degillermi. Nasil dayaniyorsunuz ben söylerdim. O gün bi bahane bulun bide evi temizlemekle ugrasmayinKolonya bile dökmüyorlar. Kokusu daraltıyor diye. Dezenfektan şimdiye dek evlerine girmemiştir.
Daha once oda arkadaşımda boyle bir mevzu vardi. Sifonu çekerdi, çok yüksek sesle sifon sesi gelirdi ve bir o kadar sert biçimde kapıyı açardı. Ilk dikkatimi çeken sert kapı açışı oldu zaten. Yanıma geliyorsa ellerine bakardım, kuru olurdu. (Banyoda havlu yok, odalarda var) Ellerini yikamadigini farkettim ve bu bende huzursuz edici bir takinti haline dönüştü. Sifondan sonra saniye sayiyordum o gunlerde. Anlasın diye banyoya elimizdeki bakterilerin büyük hallerini gosteren bir kağıt yapıştırmıştım. Ama işe yaramadı. Ben 2. 3. Sabunumu alırken onunki yarıda bile değildi. Bu arada o kişi de duş almazdı. Oyle iste, hayatimdaki pislik insanlardan kareler...
Mevcut sorunlarımız üzerine bunun da eklenmesi hiç hoş olmadı. Tahammülüm varla yok arası gibi. Allah bana yardim etsin.
Herhangi bir konuda bile hemen savunmaya geçiyorlar kızım biz en iyisini biliriz diye. Ne öğrenebilirim ki bu insanlara?Ben sizi o kadar iyi anlıyorum ki.
Bu tip insanlar uyarılmaktan da hoşlanmıyor ve zaten yapmıyor bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor aynı hızla.
Nerden tutsanız elinizde kalırHerhangi bir konuda bile hemen savunmaya geçiyorlar kızım biz en iyisini biliriz diye. Ne öğrenebilirim ki bu insanlara?
Objektif düşünüyorum, gerçekten en iyisini bildikleri olumlu güzel, takdir edilesi bir konu var mi diye. Ama yok. Vallahi yok. Temizlik bilmezler, görgü bilmezler, yemek desen hiç girmek istemiyorum, ahlak zayif, yanimda ana avrat küfrederler, yıllarca yiyip içip yatmışlar şimdi sürünüyorlar, çalışkanlık, işe bağlılık desen yok, aileme karşı da saygili olmadilar, kv kp değil ama çocukları saygisiz oldu. Say say bitmez. Uzağız diye bunlar tahammül edilir oluyor. Yoksa yakın olsak sabrım yok.
Sana sarilmak istedim. Beni çok iyi anladin çünkü.
insanı motive eden aman bu kusuru da olsun diyebileceğiniz bir durum yok maalesef. Umarım gelseler bile az kalırlar ve en hafif şekilde atlatırsınız. 
Çok tatlisiniz, desteğiniz yeter. Daha baska ne gelecek elden? Anlasilmak guzel duygu. Cok tesekkur ederim.Nerden tutsanız elinizde kalır
Vallahi az önceki mesajımda ben de size sarılmak istedim yazacaktım. Çünkü gerçekten anlıyorum keşke elimden bir şey gelse.
Hijyeni olmayan, pis kokan, duş almayan bu pis anne esini dogurdu ve baba senin esini buyuttu ama, kocanda da bu Aliskanliklar olmali sonucta o pis insanlar kocani bu yasa kadar getiren ondada ayni huylar vardir kesin. Oyle pis bir kocayi nasıl begenip evlendin hayret :)
Amaaan bes yılda bir gördüğü akrabası o bayramın ikinci günü gelse neee gelmese ne. Eve arkadaş - akraba getirme huyu yoktur babamın.
Ailenizin özel durumunu değil de genel fikrinizi merak etmiştim. Siz evlenseniz eşiniz sizin tanımadığınız veya tanıdığınız ama sevmediğiniz bir arkadaşını, akrabasını size sormadan eve getirebilir mi, davet edebilir mi, eşinizin hatrına arada sırada buna katlanır mıydınız?
Yani ben bekar halimle eve ailemin tanimadigi, hatta aynı dili konuşmadığı insanları getiriyorum gecelemeye
kimseyle muhatap etmiyorum,kendim ilgileniyorum, selam vermek vs dışında odamda ya da yemek hazırlayacaksam mutfakta takılıyoruz sadece.
Bütün evi çamaşır suyundan geçirmek, kendin yaparsın ya da başkasına yaptırırsın. Dip köşe temizlik yapmak anlamında kullanılan bir deyim
Ayy çok şükür kurtuldum ama kurtulana kadar alerji kremleri kullandım benek benek kırmızı lekeler olmuştu bağışıklık kazandık ulkece tiksindirici olaylara bence
Sabah sabah eski konuyu okuyup midemi kaldırmayacagım.Merhaba güzel üyeler. Kimseyi kırmadan halletmenin yolunu bulamadığım bir konu var.
Kolay kolay hayır diyemeyen bir yapım var. Ayıp olur, üzülürler korkusuyla susarım hep ama içim içimi yer. Ne boyutta bir susmak olduğunu, bdv'deki diğer konumdan okuyabilirsiniz.
Bugünkü konum ise şu; ailelerimize nasıl hayır deriz?
Mesela eşinizin telefonu çaldı. Konuşma esnasında babası ya da annesi "Şu gün size geleceğim" dedi. (Farklı şehirlerde yaşıyoruz.) Eşiniz nasil cevap veriyor? Kimseyi kırmadan "Karıma danışmam gerek" şeklinde bir açıklamayı nasıl yapıyor? Yoksa o da ayıp olur korkusuyla size sormadan kabul mü ediyor?
Biz henüz benim huzursuz olduğum bu durumu konuşamadik ama dün böyle bir şey oldu. Keyfî sebeplerle bana gelmek istiyorlar, zaten çok nadir gelirler uzağız diye ve benim kabul etmemek icin çok ciddi sebeplerim var. (Genel anlamiyla hijyen sorunu detay olarak okumak isteyenler için her şey tüm çıplaklığı ile diğer konumda mevcut.
(+Lütfen bu konumu bilmiyorsanız okuyun. Bu konuyu bilmeden yaptığınız yorumlarla kötü gelin diye linçlenmek istemiyorum.)
Eşim telefonda direkt olarak kabul etti. Ben bana sorması gerektiğini düşünüyorum. Ama çok sık gelmedikleri için ve en son mecburi durumda geldikleri için "Bunu bana sormalısın" şeklinde bir konuşma hiç geçmemişti aramızda.
Kendisi benim ailem için "Sormana bile gerek yok, istedikleri zaman gelsinler ve istedikleri kadar kalsınlar" fikrinde olduğu için, sanırım içten içe benden bunu bekliyor.
Ben öyle değilim. Bahsettiğim hijyen sorunu olmasa inanın severek ağırlamak isterim. Ama yapamıyorum, içim almıyor.
Dün bu olay yaşandıktan sonra oturup düşündüm. Nasıl söylemeliydim, eşimi kırmadan "bana sorması gerektiğini", kimseyi kırmadan "kabul edemeyeceğimi" hem eşime hem ailesine nasil anlatabilirim?
Bugünlerde kendi aramızdaki -şimdilik çözümsüz- başka sorunlardan sinirler gergin. En çok benim gergin. Halihazırda olumsuz bir enerji yayarken "anneni babanı kabul edemem" anlamına gelen bir cümle söylemek istemedim.
Geldim size danışıyorum şimdi. Dünkü telefon konuşması gibi bir durumda, iletişim şeklimiz nasıl olmalı? Eşim ailesine nasil cevap vermeli? Nasıl cevap vermesi gerektiğini, onu kırmadan kendisine nasıl anlatmalıyım? Yorumlarınız bana ışık olacak.
ayrica esin sana seninkiler konusunda ilimliysa bu kadar sorun etmenin mantigi yok…agac kovugundan cikmadi bu herif herhalde…sen calisiyor musun? Cocugun var mi? Evdeysen neden bu kadar sorun oluyor?
2 kap yemek yapip bi yatak acmak neden bu kadar zor
Aklımdan hiç çıkmayan konulardan birisiydi önceki konun.Merhaba güzel üyeler. Kimseyi kırmadan halletmenin yolunu bulamadığım bir konu var.
Kolay kolay hayır diyemeyen bir yapım var. Ayıp olur, üzülürler korkusuyla susarım hep ama içim içimi yer. Ne boyutta bir susmak olduğunu, bdv'deki diğer konumdan okuyabilirsiniz.
Bugünkü konum ise şu; ailelerimize nasıl hayır deriz?
Mesela eşinizin telefonu çaldı. Konuşma esnasında babası ya da annesi "Şu gün size geleceğim" dedi. (Farklı şehirlerde yaşıyoruz.) Eşiniz nasil cevap veriyor? Kimseyi kırmadan "Karıma danışmam gerek" şeklinde bir açıklamayı nasıl yapıyor? Yoksa o da ayıp olur korkusuyla size sormadan kabul mü ediyor?
Biz henüz benim huzursuz olduğum bu durumu konuşamadik ama dün böyle bir şey oldu. Keyfî sebeplerle bana gelmek istiyorlar, zaten çok nadir gelirler uzağız diye ve benim kabul etmemek icin çok ciddi sebeplerim var. (Genel anlamiyla hijyen sorunu detay olarak okumak isteyenler için her şey tüm çıplaklığı ile diğer konumda mevcut.
(+Lütfen bu konumu bilmiyorsanız okuyun. Bu konuyu bilmeden yaptığınız yorumlarla kötü gelin diye linçlenmek istemiyorum.)
Eşim telefonda direkt olarak kabul etti. Ben bana sorması gerektiğini düşünüyorum. Ama çok sık gelmedikleri için ve en son mecburi durumda geldikleri için "Bunu bana sormalısın" şeklinde bir konuşma hiç geçmemişti aramızda.
Kendisi benim ailem için "Sormana bile gerek yok, istedikleri zaman gelsinler ve istedikleri kadar kalsınlar" fikrinde olduğu için, sanırım içten içe benden bunu bekliyor.
Ben öyle değilim. Bahsettiğim hijyen sorunu olmasa inanın severek ağırlamak isterim. Ama yapamıyorum, içim almıyor.
Dün bu olay yaşandıktan sonra oturup düşündüm. Nasıl söylemeliydim, eşimi kırmadan "bana sorması gerektiğini", kimseyi kırmadan "kabul edemeyeceğimi" hem eşime hem ailesine nasil anlatabilirim?
Bugünlerde kendi aramızdaki -şimdilik çözümsüz- başka sorunlardan sinirler gergin. En çok benim gergin. Halihazırda olumsuz bir enerji yayarken "anneni babanı kabul edemem" anlamına gelen bir cümle söylemek istemedim.
Geldim size danışıyorum şimdi. Dünkü telefon konuşması gibi bir durumda, iletişim şeklimiz nasıl olmalı? Eşim ailesine nasil cevap vermeli? Nasıl cevap vermesi gerektiğini, onu kırmadan kendisine nasıl anlatmalıyım? Yorumlarınız bana ışık olacak.
Bir insan bir konuda anlayışlı ya da bir durumu kabul ediyor diye sırf, karşısındaki insanın da bunu kabul etmesini bekleyemeyiz. Konu sahibi böyle bir anlaşma, sözleşme ne kanunda ne de psikolojide yer almıyor. Herkesin sınırları farklıdır. O zaman siz olmaktan çıkarsınız, karşınızdaki insan neyse, ona o kişiyi aynalarsınız. Karakterinizden ve hassas noktalarınızdan ödün vermemelisiniz. Hiçbir durumda, hiç kimse için. Takıntılarınız mantıklı / mantıksız, doğru / yanlış. Hiç kimseyi ilgilendirmez, doğru tek değildir. Önemli olan eş olarak seçtiğiniz kişinin sizi siz yapan sınırlarınıza saygı duyması. Ailesinin gelmesini istemiyorsanız kırmadan, ivedilikle sınırlarınızı çizmelisiniz. Sevgiler...
Ben eşime herşeyi söylerim. Ailesi ile ilgili ailemle ilgili. Yoksa neden evlendik ki?Merhaba güzel üyeler. Kimseyi kırmadan halletmenin yolunu bulamadığım bir konu var.
Kolay kolay hayır diyemeyen bir yapım var. Ayıp olur, üzülürler korkusuyla susarım hep ama içim içimi yer. Ne boyutta bir susmak olduğunu, bdv'deki diğer konumdan okuyabilirsiniz.
Bugünkü konum ise şu; ailelerimize nasıl hayır deriz?
Mesela eşinizin telefonu çaldı. Konuşma esnasında babası ya da annesi "Şu gün size geleceğim" dedi. (Farklı şehirlerde yaşıyoruz.) Eşiniz nasil cevap veriyor? Kimseyi kırmadan "Karıma danışmam gerek" şeklinde bir açıklamayı nasıl yapıyor? Yoksa o da ayıp olur korkusuyla size sormadan kabul mü ediyor?
Biz henüz benim huzursuz olduğum bu durumu konuşamadik ama dün böyle bir şey oldu. Keyfî sebeplerle bana gelmek istiyorlar, zaten çok nadir gelirler uzağız diye ve benim kabul etmemek icin çok ciddi sebeplerim var. (Genel anlamiyla hijyen sorunu detay olarak okumak isteyenler için her şey tüm çıplaklığı ile diğer konumda mevcut.
(+Lütfen bu konumu bilmiyorsanız okuyun. Bu konuyu bilmeden yaptığınız yorumlarla kötü gelin diye linçlenmek istemiyorum.)
Eşim telefonda direkt olarak kabul etti. Ben bana sorması gerektiğini düşünüyorum. Ama çok sık gelmedikleri için ve en son mecburi durumda geldikleri için "Bunu bana sormalısın" şeklinde bir konuşma hiç geçmemişti aramızda.
Kendisi benim ailem için "Sormana bile gerek yok, istedikleri zaman gelsinler ve istedikleri kadar kalsınlar" fikrinde olduğu için, sanırım içten içe benden bunu bekliyor.
Ben öyle değilim. Bahsettiğim hijyen sorunu olmasa inanın severek ağırlamak isterim. Ama yapamıyorum, içim almıyor.
Dün bu olay yaşandıktan sonra oturup düşündüm. Nasıl söylemeliydim, eşimi kırmadan "bana sorması gerektiğini", kimseyi kırmadan "kabul edemeyeceğimi" hem eşime hem ailesine nasil anlatabilirim?
Bugünlerde kendi aramızdaki -şimdilik çözümsüz- başka sorunlardan sinirler gergin. En çok benim gergin. Halihazırda olumsuz bir enerji yayarken "anneni babanı kabul edemem" anlamına gelen bir cümle söylemek istemedim.
Geldim size danışıyorum şimdi. Dünkü telefon konuşması gibi bir durumda, iletişim şeklimiz nasıl olmalı? Eşim ailesine nasil cevap vermeli? Nasıl cevap vermesi gerektiğini, onu kırmadan kendisine nasıl anlatmalıyım? Yorumlarınız bana ışık olacak.
